Ik ben bijna 23 weken van de derde en merk echt dat het niet mijn eerste zwangerschap is (en ik nu 31 jaar ben en niet 22/23 jaar ). Over het algemeen voel ik mij super goed, maar ik kan dus echt geen lange stukken meer wandelen of zo zoals hij bijv bij mijn eerste zwangerschap wel deed (soms wel uren, heerlijk!) - krijg dan echt steken in mijn cervix en gisteren zwol helemaal op down under (yes, very charming). Voelt dan alsof ik vanonder uit elkaar val omg. Kwam gister bijna niet meer thuis was wel mijn tweede wandeling (ik denk dan: Yes! De zon schijnt! Let's go! ). Maar als ik dan gerust (lekker in bed) heb is het weer over, dus de les is: geen lange wandelingen meer, blijkbaar. Blijkbaar vind mijn bekkenbodem dat niet zo chill. Ik weet dat mijn dochter dus heeel graag lekker laag ligt met haar hoofdje, omdat mijn placenta ook nog laag ligt - en dat heeft er denk ik echt mee te maken. Maar goed. Wie herkent dit?! Nog andere grote verschillen tussen eerste en derde (of latere) zwangerschap?
Herkenbaar! Hier ook zwanger van de 3e en 31 jaar. Ik kan ook geen lange stukken meer wandelen, fietsen gaat ook bijna niet meer.. Hier ligt ie ook lekker laag Dus ik wandel kleine stukjes nog maar, en rust veel (ook last van bekkenpijn). Ook trap ie lekker naar onderen dan voelt t net alsof ie eruit wil komen, wat doet dat zeer!!
Haha, hier ook herkenbaar. 3e kind en ook 31 jaar! Ik vind het ook een stuk zwaarder dan nummer 1 en 2. Ik ben een stuk actiever weer dan bij nummer 2 en dat merk ik vooral aan het einde van de dag. Lange afstanden gaat wel redelijk moet ik zeggen. Ik kan wel een uurtje of anderhalf wandelen. Wat me vooral opbreekt is het constante actief moeten zijn (opstaan, bukken, tillen, omdraaien, sprintje trekken, op de hurken zitten en weer opstaan) vanwege de kleuter en de peuter. En àls ik even kan zitten dan duikt er gelijk een kind op mijn buik. De hoeveelheid ellebogen in mijn buik zijn niet meer te tellen. Echt arme baby denk ik wel eens.. en arme ik want het doet ook echt wel zeer. Mijn bekkenbodem voelt niet perse zwakker. De baby ligt nog wel in stuit en die schoppen in mijn liezen, blaas, rug of vagina zijn niet mals. Dat is soms echt even schelden verder wel heel dankbaar en blij en zo hoor blablabla
Jaaa! En ik merk echt verschil op de dagen dat ze wat hoger ligt. Dan voelt het down under een stuk rustiger en kan ik veel meer doen. Maar ze vindt het laag wel echt heel chill en ze ligt met dr hoofd naar beneden . Dus ik moet ook maar gewoon niet meer te lang gaan wandelen enzo helaas hehe. @KleineLai Hahah ohhh dat is inderdaad ook heel gezellig .
Mijn 4e zwangerschap was echt heel anders dan de andere 3. waar ik bij de andere met 37 weken nog alles deed hield dat nu al wel gauw op. Ik zat vanaf 14 weken in de ziektewet omdat ik zo misselijk was van het maagzuur dat ik niet kon bukken of wat dan ook. Ook de bevalling was anders en het hele kind is anders dan de rest dus het was een voorbode denk ik
Sowieso heb ik iedere zwangerschap heel anders doorgemaakt. Nummer 1: beginnend depressie, heel veel bekkenpijn en vroegtijdig gestopt met werken. Veel harde buiken. Nummer 2: 10 kilo zwaarder dan bij Nummer 1, kon nog goed een lange wandeling maken en zelfs 12 uur voor de bevalling een stuk gefietst. Veel meer energie ook. En nu Nummer 3 Nogmaals 10 kilo zwaarder. Dood moe, buik zit enorm in de weg, sokken aan of uitdoen voelt als een fitness oefening. Een peuter en kleuter die veel aandacht vragen. Veel harde buiken, dit keer wel werkloos dus geen werkstress
Herkenbaar, bij de 2e zwangerschap merkte ik rond 20 weken al dat ik echt zwaar had en voelde me al hoogzwanger. Ik was ook veel misselijker en minder aangekomen dan bij de 1e. (Maar 5 kilo). Ik had dus ook verwacht dat deze veel eerder zou komen vergeleken met zijn broertje ,ook gezien zijn gewicht. Niet dus..vorige week melde hij zich pas met 40.4 weken.
Mijn zwangerschap nu (2e) is echt compleet anders dan de eerste. Ik ben nu zovaak moe, dat ik zowat omval van de slaap. Terwijl ik in mijn eerste slaap nog nooit een middagdutje heb gedaan bijvoorbeeld. Nu ben ik trouwens 10 kilo lichter, maar het voelt allemaal veel moeilijker en zwaarder! Vast ook omdat ik nu al een kind heb hoor, maar het is echt compleet anders dan bij de eerste.
Hier helaas nog niet zwanger van de derde, maar de eerste was voor mij het zwaarste. Bij de tweede werkte ik al niet meer en ging ik beter doseren.niet meer eigenwijs altijd maar doorgaan. Bed in de woonkamer, veel eerder rolstoel erbij etc. Dus heb dat veel beter aangepakt. Ik was veel minder bedlegerig daardoor. Heb ook tot 35 weken zwangerschapszwemmen volgehouden zelfs Alleen mijn blaas was toch écht t beste tijdens de eerste zwangerschap, bij de 2e echt wel eens wat urine verloren en slapen was ook zo slecht bij de 2e dat ik al vroeg slaappillen kreeg. Was een voorbode denk ik, 2 jaar later en hij laat ons nog steeds niet doorslapen
Hier was elke zwangerschap totaal anders. Eerste voelde ik me top maar ze kwam 10 weken te vroeg. Na thuiskomst uit het ziekenhuis op een roze wolk. Tweede ging goed, wel spanning vanwege vroeggeboorte eerste maar voelde me verder goed. Kwam met 37.5 wk. Postnatale depressie. Derde dramatisch, groot hematoom van 10 cm vanaf 10 weken zwangerschap. Ging weg met 22 wk maar was doodsbang te vroeg te bevallen daardoor. Erg duizelig ook vanwege lage bloeddruk, kon nauwelijks rechtop zitten. 3 mnd op bed gelegen. Erge depressie tijdens de zwangerschap. Kwam met 39 wk, daarna roze wolk met gouden randje
Ik ben 29 en zwanger van de 2e, maar merk down under wel veel verschil. Het is soms allemaal wat dikker en als ik lang gestaan of gelopen heb (wel pas na een hele middag) dan voelt het aan alsof er een bal naar beneden drukt. Mijn bekkenbodemspieren zijn er dus niet zo blij mee. Ik ga wel een afspraak maken met de bekkenfysio morgen, zij heeft mij ook goed geholpen na de bevalling.
Ik kan mijn zwangerschappen niet met elkaar vergelijken, omdat m'n 1e een drieling was. Waar jij last van hebt dat had ik ook rond dat termijn. Nu ben ik 38.5 weken zwanger en ik loop al de hele week marathons ineens, zonder dat ik echt last heb. Gisteren toevallig wel weer wat last van down under, maar eerder deze zwangerschap trok ik een wandeling echt niet meer. Was bij de 1e 25 jaar en nu 33, maargoed kan dus niet goed vergelijken haha.
Hahaha nee dat is moeilijk te vergelijken inderdaad! Mijn eerste zwangerschap was best wel chill, alleen voelde ik omdat ik slank en petite was al vroeg harde buiken (je baarmoeder trekt eigenlijk je hele zwangerschap samen, maar dat merk je nog niet in het begin) dus ik was daar panisch over. Uiteindelijk is dat gewoon hoe ik ben, want heb dat dus elke zwangerschap haha ;p. Verder was mijn voornaamste symptoom: moe! Ik was nog jong, 22 (uiteindelijk 23). Bij mijn tweede kindje qua symptomen heel mn eerste trimester super misselijk, verder hetzelfde als eerste zwangerschap. Ah en ik zou bijna vergeten dat ik tegen mn 3e trimester bij de bekken fysio liep. Maar ik zorgde voor een peutertje en die droeg ik ook gewoon nog in de draagzak enzo, deed heeeel veel. Liep ook hele stukken. Ik was 25 jaar. Deze zwangerschap ook eerste trimester super misselijk (toevallig had ik dit dus alleen bij mn meiden!) en al vroeger last van mn bekken en bekkenbodem. Ik doe nu weer wat daagjes rustiger aan en merk dan echt dat het beter gaat, ik moet dus gewoon niet te veel doen en te ver lopen (maar ook weer niet hele dagen stilzitten!). Het is vooral lastig als ze dus laag ligt. Op dit moment gaat het beter want ze ligt wat hoger, ze schopt zelfs al tegen mijn ribben (ik ben 1.59m en petite gebouwd dus dat is bij mij wat sneller dan gemiddeld). En dan heb ik dus ook minder last bij het lopen. Niet dat ik dan meteen weer te hard van stapel moet gaan natuurlijk! Maar ik waggel strakjes lekker naar school om de kindjes op te halen om middag te eten, breng ze terug en vanmiddag haal ik ze nog een keer van school. Dat gaat op dagen als deze best okee.
Ook derde zwangerschap en zelfde leeftijd. En man, wat valt deze zwangerschap me zwaar. Bij de vorige 2 had ik bij allebei 1 heel duidelijke kwaal en nu voor m'n gevoel wel 100. Een navelbreuk, extreem moe, blijf misselijk, voel me gewoon verrot haha. Wilde heel graag 4 kinderen, maar nu denk ik toch echt dat dit de laatste baby gaat zijn haha. Voel me zo tekort schieten naar de kinderen toe. Maar ja, voor een goed doel