Dit zou ik serieus nooit gedacht hebben. Er waren in mijn jeugd gewoon wel eens 'grote mensen feesten' waar wij dan niet bij waren. Ikheb nog nooit gedacht dat ik dan niet belangrijk genoeg was voor die mensen. Daar denk je op die leeftijd naar mijn weten echt niet aan. Je neemt gewoon aan dat het een feest is voor grote mensen.
Als je mijn zus was zou ik het helemaal begrijpen! Ik zou oppas zoeken en zelf ook genieten van een feestje zonder kinderen haha Het kan natuurlijk dat kinderen teleurgesteld zullen zijn. Maar het leven zit vol teleurstellingen en die voorkom je niet, dat hoort erbij. Soms zijn feestjes gewoon voor volwassenen.
Misschien, maar als mijn oom en tante zouden trouwen waar ik goed mee om zou gaan en ik niet mocht komen als kind zijnde, terwijl dat bij ons in de familie wel gebruikelijk is, zou ik wel als kind teleurgesteld geweest zijn. wij hielden en houden alleen feesten met hele gezinnen. Dus voor mij voelt dat raar.
Ik heb in mijn jeugd genoeg feestjes met de hele familie gehad, dat was bij ons ook vrij normaal. Toch zijn mijn ouders ook weleens naar een feestje/huwelijk geweest zonder ons. Dat werd dan gewoon medegedeeld dat het zonder ons was en namen wij aan. Iets jammer vinden of teleurgesteld zijn is dan prima, dat mag en hoort erbij. Denk dat ook gewoon heel gezond is om mee te maken in het leven. Dat iedereen in de familie grote feestjes geeft en sommige familieleden een keer een kleiner gezelschap verkiezen lijkt me gewoon normaal en bij het leven horen. Of dat nou vanwege het budget is of omdat er geen kinderen bij aanwezig zijn
Ik ken mensen die precies om dit soort redenen (gedoe met familie en vrienden) in het buitenland zijn getrouwd. Schitterende reis en trouwen op een voor hun bijzondere locatie. Het geld dat zoiets kost konden ze nu wel opbrengen. Uiteindelijk trouwen jullie voor jezelf. Bij thuiskomst zijn ze uitgebreid uit eten geweest met hun beide gezinnen (ouders, broers en zussen met kinderen). Wil je toch in Nederland trouwen dan zou ik het vertellen in de vorm van een mededeling. Het is jullie besluit en staat niet open voor discussie. Ga daar ook geen discussie over aan (kinderen die toch willen of moeten komen, oppas probleem of kolven). Dit is jouw dag! Mensen die daadwerkelijk om jullie geven respecteren jullie keuze en gaan moeite doen om een oplossing te vinden. En anderen blijven weg. Accepteer dat dan ook.
Ik vind dat dus een lastige. Want bij mij betekenen de kinderen van mijn beste vriendin meer voor mij dan nichtjes en neefjes (van mijn man zijn kant). Ik ben enig kind en ben dus geen tante van "mijn kant" alleen van mijn schoonfamilie. En toen wij trouwde hadden onze vrienden en familie allemaal nog geen kinderen. Bij onze bruiloft waren overigens overdag wel kindjes aanwezig (van mijn nichten en neven en ons eigen kindje). In de avond waren alle kindjes opgehaald, sliep ons eigen kindje op de feestlocatie en een goeie vriendin ontfermde zich daarover indien nodig.
Ik zou er sowieso altijd vanuit gaan dat het zonder kids is. Ik heb ook echt wel wat bruiloften gehad sinds dat we kinderen hebben maar het is niet in mij opgekomen om ze mee te nemen. Zou ik ook helemaal niet willen want het is juist lekker een dagje weg. Voor een bruiloft van broers/zussen zou ik me wel kunnem voorstellen dat kids evt welkom zijn maar als dat niet zo is dan zou dat ook prima zijn. Ouders zijn dan toch bezig met de kids en dar zou ik ook zonde vinden.
Zo zou ik het ook doen! Met overleg krijg je alleen maar meer scheve gezichten. Zeker als je dan besluit de kinderen toch niet uit te nodigen.
Zeker. Ook wij hebben weleens een bruiloft gehad waarbij onze kinderen niet uitgenodigd waren, bijv die van een collega. Vind ik ook niks raars aan. maar TS geeft aan dat zij dus echt omgang heeft met haar neefjes en nichtjes, dat zij dagjes uitgaan, of bij haar komen logeren. het voelt dan dus echt gek voor mij dat deze niet worden uitgenodigd op voor haar de belangrijkste dag. en nee, kinderen hoeven zeke niet overal bij te zijn, maar gezien de band die TS zegt te hebben met haar neefjes en nichtjes wel veelzeggend. want het signaal wat zij nu afgeeft is dat zij ze best wil zien, maar niet op een van de belangrijkste dagen van haar leven. dat is haar eigen keuze natuurlijk, maar als mijn broer of zus zo’n keuze zou maken, terwijl zij echt met regelmaat contact zouden hebben ( wat ik in het verhaal van ts terug lees) geloof ik niet dat ik hier heel blij van zou worden. Ik kan mij dus best voorstellen dat broers of zussen hier commentaar op hebben, zeker wanneer zij niet op de hoogte zijn van de situatie. Ik vind dat TS dat wellicht zou kunnen bespreken.
Ik vind het persoonlijk wel familiefoto's als je, wat enorm gebruikelijk is, met de families poseert. "Zijn" familie, "haar" familie, alleen de ouders, alleen de zussen etc. Das hier echt heel gebruikelijk en dan vind ik inderdaad dat de kinderen daar ook eens op horen. Maar hey, ieder zijn mening.
Maar die neefjes en nichtjes zijn nog jong. Die vinden er echt nog niets van, tenzij ze eea wordt aangepraat door de ouders.
Maar dit is toch een ‘verdriet’ van een hele anderen orde? Ik vind het gewoon pijnlijk dat je dat in de strijd gooit.
Een drie-jarige wel misschien, maar een 12-jarige zal er waarschijnlijk zelf echt wel een mening over hebben. Dat heeft niks met aanpraten te maken.
Natuurlijk is dat niet te vergelijken. Maar ik denk ook niet dat ik nog veel kan toevoegen hier, alles wat ik hier nu in dit topic schrijf, wordt onder de loep gelegd. Het was niet mijn bedoeling om anderen te kwetsen of een strijd aan te gaan omtrent het verdriet van kinderloosheid. Als ik dat wel heb gedaan, dan sorry daarvoor.
Ik zou toch eens met je ouders en schoonouders in gesprek gaan, dat jullie/jij het gevoel hebben dat de gezinnen van je broers/zussen als 'beter' worden gezien. Dat is een heel naar gevoel voor jullie dat nog eens bovenop jullie ongewenste kinderloosheid komt. (Natuurlijk mogen ze trots zijn op hun kleinkinderen, maar daarmee mag het ook een keer om jullie draaien. Ze hebben misschien niet eens door hoe jullie je eronder voelen). Dat gezegd hebbende, jullie bruiloft, jullie feest, dus jullie wensen staan voorop. Het is prima dat je je bruiloft zonder kinderen wil vieren. Wel twee tips in deze, wees vanaf het begin heel.duidelijk dat het een alleen-volwassenen feest is. En maak geen onderscheid tussen de kinderen, want dat leidt tot scheve gezichten en verwarring. (En ga eens alleen met een broer of zus op stap, ik ga regelmatig alleen met mijn zus weg, terwijl we allebei kinderen hebben).
Tsja, 3 jaar later zijn er weer een neefje en nichtje bijgekomen, is tante Truus gescheiden, heb je geen contact meer met die ene vriendin en ga zo maar door. Het is een herinnering aan de trouwdag met de mensen die er op dát moment bij waren. Niet meer en niet minder i.m.o.
Je gaat echt wel wat ver. Daarom is het misschien handig om deze discussie gewoon te gaan stoppen. Je gaat er niet uitkomen. Ts en haar aanstaande man moeten dit toch zelf beslissen.