Zegt toch niet dat je al die momenten dat soort dingen 'verbreekt' of gaat 'verpesten' om het zo maar even te zeggen. Op zo'n moment kus je natuurlijk je Doornroosje wakker. Soms voordat het moment komt dat ze erom vraagt heb ik al gezegd 'goh wat lijkt .. op Doornroosje zo, ik ga haar maar even wakker kussen'. Maar nee ga niet dat moment 'verpesten'. Maar in de voorbeelden die passeerden verwoorden wij het gewoon anders en dat zullen we met veel andere mogelijke dingen misschien ook doen. Hoef er bijv ook echt niet om te denken, want gaat vanzelf. Tja.. Allemaal anders hè Zijn onze kinderen niet meer of minder door, maar die van jullie ook niet. Of je nu wel of geen Sinterklaas, Kerst, Suikerfeest etc etc etc viert een ieder beslist dat zelf en zal er redenen voor hebben die in zijn/haar ogen ok zijn. Prima toch?
Ik zat ook een beetje op de wip toen Thijmen jonger was. Wel/niet vertellen hoe mee omgaan. Uiteindelijk had ik voor mijn gevoel geen keuze, overal is sinterklaas en overal wordt gedaan alsof het echt is. Dan kun je als ouder zeggen dat het niet echt is, maar dat geloven ze dan toch niet (heb ik met kerst gehad, heb letterlijk gezegd dat wij dat doen en een dag later was het alweer de kerstman...). Ik vind het ook wel leuk om schoen te zetten en kadootjes te doen. Maar ik ga geen pieten langs laten komen oid. Ik schrik soms ook erg van de heftigheid rondom het hele sinterklaas gebeuren, naar mijn mening wordt het nu te overdreven gevierd. Wat betreft praten tussen kinderen onderling: dat vind ik er juist bij horen. Kinderen moeten ook weer van het geloof afvallen als het ware en daar onderling over praten (is het wel of niet echt) helpt enorm in de overgang. En als je kind heilig gelooft in sinterklaas, dan zal 1 kind die zegt dat het niet echt is daar echt geen verandering in brengen hoor.
wij doen er wel aan , maar zou ze het vragen hoe of wat zou ik wel eerlijk antwoorden. er staat ook een foto in de kamer van zwarte piet, dat is dr vader die jaren voor zwarte piet heeft gespeeld, tot op heden heeft ze hem nog niet herkend op de foto
Maar riddertje of prinsesje spelen is toch iets heel anders dan je kind in sinterklaas laten geloven? Ik ga ervan uit dat kinderen die spelen dat ze ridder zijn heel goed weten dat ze dat niet echt zijn. Sinterklaas is een verklede man en kinderen geloven dat hij echt is. En ergens is dat ook zo, die traditie is niet uit het lichtledige gegrepen. Sint Nicolaas heeft echt bestaan, net als Sint Maarten dat heeft gedaan en daar hebben we met z'n allen een leuk kinderfeest van gemaakt. Ja, wij doen daar wel aan mee. Maar net als alle anderen wil ik wel dat het een leuk en ongedwongen feest blijft waar mijn kinderen straks inderdaad met een grote glimlach aan terug kunnen denken. En als dat voor mijn kinderen inhoud dat ze al op jonge leeftijd zullen moeten weten hoe de vork in de steel zit, zal ik ze dat vertellen. Wij vieren het dus wel maar ik ga er zelf niet een gigantische heisa van maken. Mijn oudste is vier en voor hem leeft het nog niet. Hij praat niet over Sinterklaas, hij heeft het niet over het krijgen van cadeautjes of het zetten van zijn schoen. Wij gaan wel naar de intoch, maar laten het afhangen van de kids zelf hoe vreselijk spannend het moet gaan worden. En wat iemand anders al zei, het zijn vaak de ex-gelovigen die hun mond voorbij praten. Ik was zelf een jaar of vijf toen ik het spel doorhad, en heb op school dus nog lang mijn mond moeten houden. Dat lukte prima. En dan heb je nog die groep kinderen die heel goed weten dat Sinterklaas niet echt is, maar spontaan weer gaan geloven op het moment dat ze hem zien.
Eens! Waarschijnlijk leest men kinderen ook niet voor uit Sprookjesboeken. Want sprookjes/fantasie bestaan niet en dat staat voor sommigen klaarblijkelijk gelijk aan liegen......
Wij vieren geen sinterklaas. Omdat we islamitisch zijn, maar anders had ik het ook niet leuk gevonden om over zoiets te gaan liegen tegen mijn kinderen, echt . Mijn oudste kreeg er tot dit jaar niets van mee, nu valt haar wel op dat ze overal plaatjes ziet van sint en piet, ik vertel haar dat sinterklaas bij sommige kindjes kadootjes brengt (zij krijgt met offerfeest en suikerfeest kado's, dat zeg ik er dan ook meteen bij) en dat het een verhaaltje is, niet echt. Dat gaat prima. Ze is nog zo jong dat ik niet bang ben dat ze bij andere kindjes op de psz gaat vertellen dat sinterklaas niet echt is. Vanaf volgend jaar zit ze op de basisschool waar ze uberhaupt geen sinterklaas vieren dus dan zijn we sowieso van het 'probleem' af. Overigens ben ik helemaal niet anti sinterklaas, als mijn moeder ze een chocoladeletter wil geven prima en we eten ook gewoon pepernoten omdat ze lekker zijn, maar ik ga niet allemaal van die rare verhaaltjes ophangen tegen mijn kinderen. Maar dat is natuurlijk ieder voor zich.
Fijn dat je er iets aan hebt! Je kunt je kind nog steeds fantastische sinterklaas herinneringen geven. Het is echt niet zo dat je je kind de magie of fantasie van het feest ontneemt.
@Monsters: Ik jaag geen monsters weg, want ze bestaan niet. Dat vertel ik ook. @Tekeningen: Ik vertel meestal dat ik zie dat ze er goed haar best op heeft gedaan.
Ik vertel hier ook geen grote leugens over Sinterklaas. Ze hebben er eigenlijk zelden vragen over gesteld en ze wisten gewoon niet beter dan dat dat Sint en piet waren. Optocht kijken doen we altijd, de groten willen nu nog het dorp in omdat het zo schattig is hoe de kleintjes erop reageren.. Verder vieren we pakjesavond, maar ze komen niet langs. Eenmaal wel gedaan vanwege nichtjes en neefjes, maar dat voelt dan voor ons niet goed. Jaar erop gevraagd of het zonder kon, anders gingen wij zelf pakjesavond vieren. Ik wil de kinderen vooral rust geven in die drukke maanden, dus niet teveel in het verhaal mee gaan.. Mijn schoonzus vond haar kind altijd zo extreem druk in die periode, maar sjouwde alle optochten, shows e.d af, dan is het ook niet vreemd dat je kind daar druk nam wordt. Ik zit dus een beetje in het midden tussen wel en niet vertellen..
Wij vieren wel Sinterklaas. Toen mijn dochter geboren werd, heb ik wel getwijfeld. Het is dat mijn man voorstander is van het Sinterklaasfeest. Ik ga haar dus (nog) niet inlichten over het niet bestaan van Sinterklaas, al denk ik dat ze niet lang meer zal geloven. Ze heeft al meerdere opmerkingen gemaakt die opmerkelijk waren. Ik zie het probleem niet als je jouw kind de waarheid vertelt. Volgens mij blijven ook die kinderen een bepaald soort twijfel houden over het wel/niet bestaan van Sinterklaas. Ik zou het wel sneu vinden als je kindje geen enkel cadeautje zou krijgen.
Onze zoon is nu 7 en heeft ASS, daardoor is het hele sint gebeuren 1 grote stress factor voor hem. De jaren ervoor maalde hij er niet om, vroeg zelfs niet of hij zijn schoen mocht zetten en pakjesavond was voor hem gewoon gezellig hapjes op tafel, samen zijn met opa's en oma's en oom en tante en cadeautjes krijgen. Vorig jaar hebben we hem het verhaal van het ontstaan van sinterklaas verteld. Dus dat Nicolaas ooit heeft bestaan, dat hij veel gaf aan arme kinderen, dat hij toen hij dood was heilig is verklaard en er toen dus Sint voor zijn naam kwam te staan. En dat dit allemaal zo bijzonder was dat we het nog elk jaar met elkaar vieren met een nep sinterklaas en nep zwarte pieten. Hij verteld dit dus ook aan zijn 4 jarige zusje, maar die blijft gewoon stug geloven Ook zijn cadeautje (dat wij geven) mag hij gewoon zelf uitkiezen (dat geeft hem enorm veel rust)
Dat zie ik hier ook nog wel gebeuren met de oudste en zou daar dus ook geen enkel probleem van maken om het op die manier te doen.
Hier laten we hem gewoon in de Sint geloven. Komt hij straks op een oudere leeftijd en gaat hij vragen stellen ga ik niet liegen. Maar van halfslachtig vieren hou ik niet, dus of alles erop en eraan,of niet. (Dus niet zeggen : die man is verkleed maar ik vul wel je schoen en doe pakjes in een jute zak. Ik denk dat dat juist kinderen verward.) Ik zie het als iets dat hoort bij je kindertijd..
Ik laat het afhangen van de reactie van mijn zoon maar hij zal mettertijd te horen krijgen over het ontstaan van het sinterklaasfeest zoals bij Storm. Ik ben ervan overtuigd dat dat niet hoeft af te doen aan de spanning en leuke herinneringen. Ik heb geen probleem met het liegen maar wel met de maatschappelijke druk en commercialisering van het feest en ook met het 'krijgen om het krijgen'.
Dit laatste stukje vind ik 'normaal'. Maar is mi iets heel anders dan 'woest' worden. Ik probeer te voorkomen dat mijn dochter iets verklapt, maar als het wel gebeurt dan ben ik de eerste om mijn excuses aan te bieden. Maar dan nog... Het is maar sinterklaas. Mijn dochter heeft overigens wel weet van de situatie in de filipijnen, ze kan je ook uitleggen van de dictator in noord-korea en als je ooit met haar het liedje 'zie de maan schijnt door de bomen' zingt, dan vertelt zij je meteen dat dat dus niet kan.. En ik vind reacties van ' je moet het niet vieren als je het maar half doet' en 'dat is pas verwarrend', behoorlijk overtrokken. Jullie weten niet hoe mijn kind in elkaar zit, hoeveel plezier wij toch aan het sinterklaasfeest beleven en hoe normaal dit voor ons is. Nergens heb ik een oordeel over de echte sintvierders, nergens zeg ik dat het raar is of wat dan ook, maar o wee als je een andere mening hebt. Zo.. En nu gaan we pepernoten bakken, die eigenlijk kruidnoten heten, maar wij noemen het lekker pepernoten, en die eten we straks in onze pyjama op als we het sinterklaasjournaal kijken. Uch
Eehhmm.... Nee? Hier lezen wij veel uit sprookjesboeken voor, die van 6 weet inderdaad dat het verhalen zijn en 'mensen' die alleen in sprookjes leven. Maar die van 3.5 is er echt van overtuigd dat Nijntje bestaat, de Roodkapje echt is en dat Doornroosje wakker gekust moet worden.
Oei oei oei... Mijn dochter gelooft zelfs dat ze de maan en sterren kan plukken, en dus al helemaal in sinterklaas. Zolang ze er niet aan twijfelt, laat ik haar lekker in de waan Ik geloof zelfs dat, mocht er een kindje zijn die de waarheid verteld over de goede man, ze zal zeggen dat dat kindje liegt Ik denk dat dit voor de meeste kinderen wel geldt hoor.. En ach, ieder heeft zo zijn/haar eigen ideeën over dit soort zaken. Ik vind het dus ook echt niet per definitie zielig voor ts haar kinderen. Het is maar net wat je "normaal" vindt.