In jouw situatie vind ik dat je het beste ontslag kunt nemen en op zoek moet gaan naar een baan die je wel aankunt. Je schrijft zelf dat je eerder eigenlijk ook niet in staat was om fulltime te werken, en dat dit voor jou eigenlijk te veel is. Dan vind ik het eerlijk gezegd onverantwoordelijk dat je solliciteert voor een fulltime functie. Want heb je het bovenstaande aan je werkgever verteld tijdens het sollicitatiegesprek? Zij hebben jou aangenomen voor een functie wat blijkbaar bepaalde eisen stelt aan de werknemer [zoals geen 9-tot-5 mentaliteit]. Door deze baan aan te nemen geef je ook je comitment aan deze functie eisen. Ik kan bijvoorbeeld absoluut niet goed functioneren in een omgeving met veel lawaai en omgevingsgeluiden. Dan ga ik ook niet een baan accepteren die dat van mij vraagt, en mijzelf vervolgens ziekmelden.. Dat vind ik een behoorlijk omgekeerde wereld.
Ja joh, tuurlijk... 6 u slaap is fysiek gezien genoeg om te kunnen functioneren Ik weet niet waar je dat vandaan haalt maar dat is natuurlijk onzin. Dat verschilt per persoon en situatie dus dat soort uitspraken storen mij. Ik kan zelf niet goed tegen slaapgebrek en er zijn in NL veel mensen met slaapproblemen. Mensen verwachten van alles maar niet iedereen kan daar aan voldoen. In principe maakt het niet uit waar het probleem ligt, als je iets even niet meer aankunt, kun je het dus niet aan. Heel simpel maar zo is het wel. Uitspraken als 'schop onder je kont' en 'wat een heftige reactie' gaan mensen die erdoorheen zitten niet helpen. Zoiemand heeft rust nodig en moet alles even op een rij zetten. Ik vind het dan weer opvallend dat er weinig steun voor is van andere vrouwen en dat ts meteen psychologische hulp gaat krijgen. Is altijd goed natuurlijk maar je hebt net een kind gekregen, geef jezelf de tijd... Tuurlijk moet er wel een reality check komen of je op en gegeven moment nog wel geschikt bent voor je functie. Maar ik vind niet dat je dat kunt beoordelen net na het krijgen van een kind. Ik heb zelf langdurig ouderschapsverlof opgenomen. Ik had 4 maanden na de geboorte echt nog niet mijn functie goed kunnen uitoefenen met de vermoeidheid die ik had. Ik heb een verantwoordelijke functie en ik stond achter mijn keuze. Wel had ik het geluk dat dit ook mogelijk was natuurlijk.
In sommige dingen heb je gelijk. Alleen ligt het bij mij niet zo simpel. Ik wil niet in details treden en ga mijn eigen ook niet verantwoorden bij iemand die ik absoluut niet ken. Verder is het voor mij financieel niet verantwoord om ontslag te nemen. Dat is voor mij en mijn gezin echt geen optie.
Als je je werk niet kunt veranderen, dan moet je thuis iets zien te veranderen. Toen mijn kinderen nog zo klein waren lag ik gewoon elke avond om 20 uur met ze in bed. Ze sliepen bij mij, dat scheelde veel nachtrust. En het huishouden? Nou ze hadden ook een vader hoor. Prioriteiten stellen. Je baan heb je nodig om rond te komen, je kind heeft je nodig om te drinken. Dat zijn de 2 dingen die er toe doen, de rest komt later wel.
On topic: of je nu wel of niet tegen slaapgebrek kunt, je bent verantwoordelijk voor je kind dus je hijst je uit bed en doet wat je moet doen. Je bent ook verantwoordelijk voor de baan die je aangenomen hebt en waarvoor je een contract hebt getekend. Voor mezelf oordeel ik dan dat ik naar beste kunnen klaarsta voor allereerst mijn gezin en direct daarna mijn werkgever. Kan ik het niet beide opbrengen? Dan zal ik mijn baan op moeten zeggen en iets anders moeten vinden wat beter bij mij past. Maar ik vind het echt 'not done' om je ziek te melden voor de situatie die ts in de openingspost beschrijft. Dan zou ik denk ik onderhandelen voor langer onbetaald verlof ofzo. Maar al die vermoeide ouders die wel gaan werken moeten dat potje vullen he! Vind ik gewoonweg niet eerlijk. En als de klachten lang blijven is je situatie mss dusdanig veranderd dat je werk niet langer bij je past. Mijn verontwaardiging komt daaruit voort dat ik in de zorg werk en te vaak mensen tegenkom die zich ziekmelden om hele verdrietige redenen enzo, maar zelf niet opzoek gaan naar een oplossing en lekker een uitkering trekken. Die potjes gaan een keerleeg. En als iemand die wel door is blijven bikkelen dan een keer een uitkering nodig heeft? Dan is er niets meer?
TS, ik vind het knap dat je je grenzen aangeeft. Heel veel succes bij het vinden van een goede oplossing die bij jou past. Dat is namelijk denk ik de sleutel tot een oplossing waar je je goed bij kan gaan voelen op den duur. Ik heb niet alles gelezen maar misschien nog iets wat niet genoemd is..kan je niet wat later beginnen? dan heb je evt iets meer uitslaaptijd en kan je rustig opstarten. Uren over de week anders verdelen? kolfrecht idd inzetten om je dagen anders in te delen zodat je bv alleen middags werkt. Ik noem maar wat hoor. Iets waar je je werkgever mee kan overtuigen dat je zijn belang ook voor ogen houdt maar je zelf er ook beter mee kan functioneren want dat is voor beide uiteindelijk het belang. sterkte
Ik lig regelmatig om 20 uur op bed haha.. Mijn wekker gaat om 5.30 en mijn dochter wordt ook wel eens 's nachts wakker. Dat in combi met een auto-immuunziekte zorgt ook voor mij bij concentratie problemen. Ik werk 20 uur en dat lukt goed. Maar zou ik meer werken, zou dat ten koste gaan van mijn gezondheid en van mijn productiviteit op het werk en van mijn vermogen om een goede moeder te zijn. Overweeg dus goed wat voor jou werkt, en ga in gesprek met je werkgever. Succes en sterkte met de nachten!