Zichzelf slaan, normale ontwikkeling?

Ons zoontje doet het ook. Heel raar, want ik sla hem echt niet. Ik snap dus niet waar hij het van heeft, want hij slaat zichzelf inderdaad met zijn platte hand op zijn hoofd als ik hem bestraffend toespreek. Niet altijd hoor, het zijn buien.

Ons mannetje kan ook redelijk driftig zijn. Inclusief hoofdbonken op de grond of soms de rand van de tafel. (Dat laatste doet hij wel weer zachter dan op de gromd, gelukkig.) En hij kan daar ook erg hard bij schreeuwen. Dan is het echt een ander kind, ineens. We dringen dan ook niet echt meer tot hem door, als hij zo'n 'aanval' krijgt. We mogen hem dan ook niet troosten, want dan wordt hij nog bozer. Best vervelend, voor ons maar natuurlijk ook voor hem zelf!

 

Verschonen en aan- en uitkleden is hier ook drama. Gelukkig slaat hij zichzelf nooit. Hij gilt alleen heel hard en dat terwijl het een heel rustige baby is.
Volgens mij is het trouwens niets raars hoor dat een baby zichzelf slaat of mijn zijn hoofd ergens tegen aan bonkt. Ik had er in ieder geval wel vaker van gehoord!

 

Ah! Zo herkenbaar! Wordt hier soms echt een beetje gek van ons driftkikkertje en meneertje ongeduld. Als hij iets niet mag, of als iets niet lukt, slaat hij zichzelf, of bonkt hij met zijn hoofd tegen de grond, de tafelpoot, stoelpoten, etc. (of tegen ons, als we hem toevallig vasthebben, ik heb al een knalrood oor en een blauwe wang opgelopen). Hij gilt ook echt KEIHARD en heel schril. Hier ook nog nooit een klap uitgedeeld, dus weet ook niet waar hij het vandaan haalt. Maar was van de week bij de kinderarts (wonen in Canada, dan ga je ipv naar cb naar ka) en daar gaf meneer even fijn een demonstratie (hij wilde niet op de onderzoekstafel). De ka zei toen dat sommige kindjes - komt relatief vaak voor 1 op de 5 - dit doen, omdat ze soms zo vol emoties zitten die ze niet kunnen uiten dat het een andere uitweg zoekt. Zij raadde aan om dat gedrag vooral te negeren (en er natuurlijk wel voor te zorgen dat hij zich niet echt bezeert), want er op welke manier dan ook wel aandacht aan besteden bevestigt alleen maar dat het werkt. Dus, alleen kort 'ah!' zeggen, of een ander onprettig geluid gebruiken - want 'nee' wordt op een gegeven moment betekenisloos - en verder afleiden en negeren, en veel aandacht geven als hij het niet doet. Ze zei ook dat de meeste kindertjes er ook weer overheen groeien.

Hier trouwens ook zo een die alleen maar weg wil als we een schone luier aan doen - heel onhandig - en hebben jullie ook dat hij zelf luid brullend uit bad probeert te klimmen omdat hij shampoo uitspoelen verschrikkelijk vindt?

 

Lisa doet dit ook al een hele tijd, maar niet zo vaak. Ze krabt ook als ze boos is en geeft kopstoten, niet grappig, maar is gewoon frustratie. Ze kan inmiddels prima praten en snapt alles, maar soms wordt het haar eventjes teveel.

 

mijn zoon is niet echt een drifkikker, maar heeft er wel lol in om zichzelf op zijn hoofd te slaan, dus tja, als ik het zo lees zal het er wel bijhoren.
Hij doet het inderdaad ook sinds hij klap eens in je handjes kent! HAHA

Hij slaat ons ook en trekt aan mijn haren. Niet uit boosheid, meer uit ondeugendheid, hij heeft er juist lol in als ik hem corrigeer. Lastig want waar blijft mijn gezag!

 

Hier wel verbaal heel boos worden als hij ergens niet bij kan, iets niet lukt of als het eten te lang duurt voor het voor zijn neus staat. Ohh en soms onhandelbaar tijdens het verschonen.

Slaan eigenlijk nooit. Maar wel sinds hij "op het boze bolletje" kent Hij associeert het op het moment met zingen haha! Vaak "zingt" hij zelf en patst dan met de handjes op zijn bolletje. Niet hard, maar wel onhandig tijdens het eten

Ons zoontje is nu 13 maanden.

 

De commode is hier ook een tijd een drama geweest! Nu gaat het meestal wel goed. Maar ik heb hem ooit in een restaurant verschoont er toen kwam er iemand van het personeel kijken wat er aan de hand was zo'n kabaal.
Nu is het soms nog wel moeilijk. Maar ik laat hem togenwoordig soms ook gewoon staan. We hebben gewone luiers en broekjes, dus dan pak ik zo'n broekje. Allee nbij een poepbroek moet hij echt leggen. Tegenwoordig lukt afleiden / spelletje spelen vaak wel weer. De keren dat het mis gaat, is het prettig als we met zijn tweeën zijn. Als hij een poepbroek heeft en hij doet moeilijk, dan houdt de een hem vast terwijl de ander hem verschoont. En de buurvrouw denkt dan waarschijnlijk dat hij levend gevild wordt ofzo. en haar buren denken dat waarschijnlijk ook, want we weten dat ze het twee huizen verder nog horen als hij krijst.

Het is hier trouwens wel bij vlagen en we hebben het idee dat het ook te maken heeft met niet lekker voelen door tandjes of griep. Dat maakt het voor mij wel makkelijker om ermee om te gaan. Ik vind het namelijk toch wel weer sneu dat hij zichzelf zo dwars zit.

 

Ik heb het idee dat hij in iets meer dan een maand een half gebit heeft gekregen! Dat was voor iedereen afzien. Maar ik geloof dat er nu niet meer zo veel tanden hoeven te komen, dus ik hoop dat we weer steeds vaker ons eigen lieve kind gaan zien!