Ik heb een meisje en ben nu zwanger van de tweede. Gisteren hebben we de 20-weken echo gehad en weet ik het geslacht. Een jongen! Ik kon er niets aan doen maar moest er gewoon van huilen, ik merkte dat ik stiekem op een meisje had gehoopt. Nu is deze jongen natuurlijk ook meer dan welkom maar moet gewoon zo aan het idee wennen. Ik ben er (natuurlijk onder invloed van hormonen) nog steeds een beetje verdrietig over. Dit moet over! (en vervelende reacties graag achter wegen laten... het is een beetje taboe om dit toe te geven..ik weet dat ik heel blij moet zijn en dat komt ook nog wel) Dus graag wil ik jullie ervaringen horen over het hebben van een meisje en een jongen. Hoe is dit? Wat zijn de voordelen? Gaan ze leuk met elkaar om of klikt het niet echt? Of heb je zelf een broertje? En hoe is het contact vroeger gegaan en hoe gaat dit nu?
ik heb zelf 2 jongere broertjes en een jonger zusje. mijn zusje kwam na mij en daarna de beide jongens. we hebben heel veel met zn allen gespeeld, waarbij ook wel vaak de jongens tegen de meisjes. nu we ouder zijn merk ik dat ik veel beter met mijn jongste broertje overweg kan dan met mijn andere broer en zus, en die twee kunnen ook weer goed met elkaar. als er vroeger ruzie was dan was dit eigenlijk altijd tussen mijn zusje en mij of tussen mijn broertjes. maar nooit ruzie tussen een jongen en een meisje. ik ben ook gastouder voor een jongetje van 3, dat doe ik al vanaf dat hij 3 maanden was en ik vind het persoonlijk heel leuk! jongetjes zijn minder delicaat dan meisjes en houden veel van stoeien en grappen maar ook van knuffelen. ik snap wel dat je een beetje verdrietig bent over je uitslag, maar ik kan je verzekeren dat je echt gaat genieten van je zoontje.
Je mag best verdrietig zijn als je droombeeld niet uitkomt. Mijn ervaring is dat van alles anders zal gaan dan je dacht en dat het toch precies is wat je nodig had. Zodra jullie zoontje geboren is zul je je niet meer kunnen voorstellen dat hij er niet zou zijn. Dan ben je net zo gelukkig met hem als met je dochter.
Ik heb twee jongens twee meiden, het ligt echt niet aan het geslacht of ze wel of niet met elkaar om kunnen gaan het ligt meer aan het kind zelf, heb je twee meiden maar de 1 meisjes achtig en de andere een lekkere tomboy dan hebben ze al een stuk minder gemeen met elkaar,( niet dat ze dan niet met elkaar kunnen hoor) Hier heb ik een jongen van 7,5 een dochter van 6 een dochter van 3 en een zoon van bijna 1, wij merken dat het ook verschil hoe je zelf met je kind om gaat.... Hier wou mijn dochter vaak nagellak .... En dan wou de oudste ook ... Dan kun je zeggen op zo'n jonge leeftijd nee dat mag niet want dat is voor meisjes, maar je kunt ook gewoon nagels lakken, het is iets dat ze dan samen leuk vinden, samen glitters toevoegen ed idem met verkleden en dan een toneel stuk opvoeren.... Mijn zoon ging van jurken langzaam richting de politie en spook kostuums... Ik kan wel zeggen nee jij mag geen jurk want dat is voor een meisje .... Maar ik denk dat het kind dat als onderscheid kan aanvoelen waardoor ze afkeer tegen elkaar kunnen krijgen. Uiteindelijk als ze ouder zijn kun je altijd zeggen " Pietje mag nu alleen naar school ik weet dat jij dat ook wil maar jij bent nog een beetje jong" hoe ouder ze zijn hoe beter ze het zullen snappen Het is 2 jongens 2 meiden echt super leuk, de jongens echte typische mama's kindjes en de meiden .. 1 is een echte papa's meisje en de ander is een papa's en mama's meisje Ze hebben allemaal wel eens ruzie met elkaar, maar ze maken het altijd weer goed en ze kunnen echt heel leuk met elkaar en aanpassen aan elkaar. En tja taboe .... Ik snap best dat er voorkeur is hoor, en dat mag best even " inzinken " maar als ik er na een paar dagen/weken nog moeite heb zou ik dat persoonlijk heel erg vinden van mijzelf, maar nu heb ik misschien geen recht van spreken, mijn zoon is bijna overleden bij zijn geboorte en heeft wekenlang op de ic gelegen en het enige wat mij uitmaakte was zijn gezondheid en het geslacht kon me geen bal schelen, mijn beste vriendin heeft me 3 maand geleden gezegd dat ze echt zou balen als haar tweede een jongen word want jongens zijn druk zijn kaa uu tee blagen altijd wild en luisteren slecht en ze zou dan de rest van de zwangerschap niet gelukkig zijn, en ja dan moet ik echt wel even tot 50 tellen voor ik uitspraak doe. anyway, een jongetje is echt geweldig !! ( meisjes ook hoor ) en samen kunnen ze het echt heel leuk hebben ! Laat het even inzinken, kijk naar leuke jongens kleertjes en bij geboorte zal ook jij gewoon heel gelukkig zijn als hij gezond in je armen ligt, je zult van je kind houden zoals hij of zij is, met of zonder piemel
Herkenbaar. Mijn dochter is vier, en ik was echt gechoqueerd toen bleek dat de tweede (die elk moment kan gaan komen) een jongen was. Zolang ze maar gezond zijn enzo, maar toch... Het heeft toch een week of drie geduurd voor ik het verwerkt had. Ik blijf me afvragen of het leeftijdsverschil in combinatie met het verschil in geslacht niet té gaat zijn... Maar ik kan er toch niks aan veranderen. Ondertussen ben ik wel blij met het idee van een jongen, maar het leek me allemaal vlotter te zullen gaan met een meisje.
Ik heb een jongen en een meisje. Toen ik zwanger was van de 2e hoopte ik op nog een jongen, meer omdat het me zo leuk leek om 2 broers te hebben die dan echte maatjes zouden zijn. Maar op het moment dat we bij de pretecho hoorden dat het een meisje was was ik dst allemaal al vergeten en super trots dat we een dochter zouden krijgen. Ik vind het heel leuk! Mijn zoon vind het wel lastig om speelgoed te delen, hij pakt vaak dingen van zijn zusje af. Maar verder kunnen ze heel goed met elkaar vinden. Mijn zoon geeft zijn zusje vaak kusjes en knuffels of ze stoeien samen. Ik hoop ook dat dat zo zal blijven.
Ik heb 2 jongens en 1 meisje. En het is superleuk! Ze zijn beiden heel beschermend tegenover hun zusje en dikke vriendjes. En jongens zijn zo leuk!! Ik vond een jongen eerst best spannend, ben zelf een echt meisje meisje, maar het is echt enorm leuk en ze zijn zo knuffelig.
Ik heb ook eerst een meid en daarna een jongen (ideaal), samen met de oudste de baby verzorgen (zij had haar pop). Ik wilde ook na mijn meisje nog een meid, die werd ook een jongen en geweldig dat dat is! Ik moest ook even slikken Maar nu ben ik zo trots op mijn kleine vriendje (waarvan ik weet dat ik hem los moet gaan laten als hij op groeit) en ik heb gelukkig mijn grote meid nog die altijd bij mij blijft (snap je!)
Ik heb 2 jongens maar ik reageer omdat ik dat gevoel van teleurstelling herken. Maar dat houd je meestal alleen even bezig rond de periode dat je weet wat je krijgt. Zodra ze er zijn dan zie je vooral het karakter enzo. Onze zoons zijn erg verschillend. De oudste is erg vrouwelijk. De jongste is echt een manneke. Spelen doet de oudste het liefste met meiden. Hij heeft vast nog niet door dat er 2 soorten zijn. Maar zijn karakter sluit het beste aan op dat van meisjes. Van de jongste weet ik dat verder nog niet. Ik denk ook dat dat het meest bepalend is. En voor echte jongens of meidendingen hebben ze op een gegeven moment ook hun vaste vriendjes.
Hier een jongen en een meisje. Mijn zoon is veel meer een mama's kindje en veel knuffeliger dan mijn dochter. Hij komt altijd knuffelen en kusjes geven en als ik weg ga is het paniek, terwijl mijn dochter het allemaal wel prima vind. Verder moet mijn zoon met anderen er niets van hebben om lichamelijk contact te hebben en is het een echte stoere jongen. Stiekem vind ik het wel leuk dat ik een beetje op een troon word geplaatst door hem.
Het is altijd jammer als je iets anders gehoopt had. Na zo'n 20 wkn echo kan je soms echt even tijd nodig hebben om te schakelen (ik was zo overtuigd dat 3e een jongen zou zijn, dat ik echt dagen heb moeten wennen aan idee van nog een meisje ). Wat betreft, 'hoe is dat?', ik denk dat dit vreselijk afhangt van karakter (en leeftijdsverschil) ... Sommige kindjes 'matchen' heel goed, andere kunnen echt water en vuur zijn. Het enige voordeeltje dat geslacht kan hebben dat gemiddeld genomen er eerder gezamenlijke interesses zullen zijn. Maar ja. Dat hoeft niet. Mijn kinderen spelen allemaal met elkaar, ik merk wel dat de meisjes elkaar duidelijk meer vinden omdat ze hetzelfde leuk vinden (meisjes dingen zeg maar ). Ik heb zelf een broer, wij scheelden 18 mnd en tot ongeveer jaar of 9-10 hebben wij veel en heel gemoedelijk met elkaar gespeeld. Daarna kwam de duidelijke jongen-meisje scheiding en in pubertijd zijn we uit elkaar gegroeid. Mijn broer had echt een ander leven dan ik, andere interesses, andere bezigheden. We hadden geen ruzie, maar we hadden niet zo veel gemeen. Zagen elkaar zo ongeveer alleen aan tafel bij de avondmaaltijd . Nu zijn we volwassen en hebben gezinnetjes, met kinderen in dezelfde leeftijd. We kunnen het nu prima met elkaar vinden, maar we blijven erg verschillend qua interesses e.d. Hierdoor (en door afstand) zijn we niet heel erg close. Ik kan veel beter en langer kletsen met zijn vrouw, mijn schoonzusje , ha ha! Maar ik ben zelf ook echt een 'vrouwen-mens', heb nog nooit mannelijke (platonische ) vrienden gehad.
Geslacht is minder belangrijk dan karakter voor de klik hoor.. Ik Speelde altijd met mijn broertjes vroeger en zelden met zusje. Ook nu zijn we hecht, maar met 1 van mijn broertjes is de band het beste.
Ik heb eigenlijk het zelfde gevoel. Ik krijg ook een jongen, met 16 weken geslachts echo gedaan. Maar ik moet er zo aan wennen. In mijn fantasie zijn het 2 meiden en misschien een nakomelingen jongetje. Maar in eerste instantie 2 zussen die alles met elkaar delen. Zo erg zelf dat ik nog steeds af en toe met een nieuwe meisjes naam kom. Ik kan gewoon nog niet schakelen. Ik ga heel veel van deze knul houden hoor! en doe ik ook al. Maar kan me er gewoon nog geen voorstelling van maken hoe het zal zijn. Volgende week heb ik de 20 weken echo en ik betrap me er soms op dat ik denk, laat ze nog maar een keer goed kijken of het echt wel een jongen is... Terwijl dit overduidelijk was hoor met 16 weken. Ik denk dat ik gewoon even flink moet gaan shoppen dat het dan wat echter word. Begrijp ook heel goed dat je dit taboe gevoel hebt hoor. Dit heb ik zelf ook met niemand in mijn omgeving zo uitgesproken al geloof ik dat mijn vriend een beetje het zelfde gevoel heeft. Hij zei altijd dat hij een echte meisjes papa was.
Ik ben ook even verdrietig geweest toen de tweede een jongen bleek te zijn. Had stiekem op een meisje gehoopt. Of nouja niet stiekem eigenlijk Haha. Nu superblij met onze knul. Hij Is een stuk ondeugender dan onze meid maar ook een stuk knuffeliger. Heerlijke jongen!
Bij de eerste hoopte ik stiekem op een meisje, had ook sterk het gevoel dat het een meisje zou zijn en het bleek ook een meisje bij de 20 wk echo en mijn eerste gedachte was 'toch jammer dat het geen jongetje is..' Huh? Wat dacht ik? Eenmaal thuis gewoon weer blij met een meisje en nog steeds! Bij de tweede hoopte ik niet zozeer op iets, maar had me op een of andere manier wel ingesteld op weer een meisje en ook dt gevoel. Maar dit keer bleek het een jongetje. Ik moest eerst wel even wennen, terwijl ik ook echt blij zou zijn met een jongetje. En nu? Ik vind het helemaal geweldig. Een dochter én een zoon. Het allerliefste meisje en het allerliefste jongetje zijn van mij. Ook eens tussen de jongenskleding sneupen in de winkel, ook echt jongensspeelgoed in huis ipv alleen maar roze.. En samen? Af en toe slaan ze elkaar de hersens in (bij wijze van,,,) en soms liggen ze te judo-en op de grond en hebben ze de dikste lol samen. Genieten is dat! Ohja ik had ook altijd het idee dat je met een jongetje minder zou knuffelen ofzo. Nou niks is minder waar! Nou hebben wij toevallig twee knuffelkinderen, maar de jongste is echt een lekkere knuffelbeer!
mijn dochter is 4,5 en een echte meid! mijn zoon is net 3 en een echte jonge ! ze kunnen supper leuk spelen vooral als mn dochter besluit mama te zijn en hij de baby! ze kunnen ook elkaar goed zuur maken, vooral mn zoontje die dan zn zus gaat uitdagen en pesten. 2 totaal andere kids , echt super leuk! zoontje is meer een mama boy dan mn dochtertje
Toen ik zwanger was van onze eerste, hoopte ik heel erg op een meisje. Wij hebben geen geslachtsbepaling van te voren gedaan, het was echt tot en met de bevalling een verrassing. En toen was ik toch wel even teleurgesteld dat het een jongen bleek te zijn. Maar dat duurde maar kort, een jongen is echt heel leuk! Tuurlijk spelen ze met auto's, kun je niet tutten met het haar en is de outfit een stuk simpeler, maar dat neemt niet weg dat een jongen heel leuk is! Het is een echte knuffelkont en toen ik na 3 jaar onze dochter kreeg, was ik zelfs bang dat ik van haar niet net zoveel zou kunnen houden als van onze zoon. Gelukkig is dat ook goed gekomen, houd ook heel veel van onze dochter. Vaak is het meer het idee waar je aan moet wennen. Gaat echt goedkomen! Onze dochter is nu 1 jaar en onze zoon 4, dus echt spelen doen ze nog niet met elkaar, wat dat betreft kan ik je nog niet vertellen hoe dat samen gaat. Maar wilde je wel vertellen dat de teleurstelling echt wel verdwijnt, zeker als je zoontje er eindelijk is en jij helemaal verliefd op hem bent!
Ik heb geen jongetjes gekregen maar wil wel even reageren. Ik was nl. beide keren ook best teleurgesteld stiekem. Bij de eerste was het na een dag weg en bij de tweeling duurde het wel even een week. Ik was beide keren erg overtuigd dat ik jongens zou krijgen en moest dat echt even verwerken. Bij de tweeling bleef ik ook naar jongenskleertjes kijken, haha. Anyway. Teleurstelling verdween vanzelf en nu ben ik super trots, gelukkig en blij met mijn meisjes.
Mijn dochter (10) en zoon (1) schelen bijna 9 jaar, en het is geweldig! Jongste is wel een wildebrasje soms, maar ook zo ontzettend lief, en ze zijn zo blij met elkaar! Vind het geweldig na zoveel jaar alleen een dochter nog eens een zoon mee te mogen maken.