@Jann: Je ziet hoe KatrienDuck reageert om degene die zegt dat jij je moederinstinct negeert. Ik vind dit een heel intelligente reactie van KD en zou er als ik jou was ook niet meer woorden aan vuil maken. Je weet zelf wel beter, dus haal je schouders erover op en negeer het!
Instinct betekend dat de natuur het zo geregeld heeft dat jij er op MOET reageren, hoe kan het anders dat als een baby huilt je bv niet meer goed kan focussen etc. Dat een kind na zoveel minuten of uren gaat slapen betekend niet dat het "werkt" maar dat hij het heeft opgegeven. Mijn dochter moppert ook wel eens voor het in slaap vallen, maar dat is iets heel anders dan huilen. En ja, soms huilt ze ook wel eens en is ze niet direct stil in mijn armen en wil ze zelfs niet aan de borst, maar dan nog! laat ik haar niet alleen huilen. Een kind wil niet alleen gelaten worden. Dat is volwassen gevoelens projecteren op een kind. Een kind kent maar een veilige basis en dat is bij papa of mama (of desnoods een andere bekende verzorger).
Dan heeft de natuur schromelijk overdreven met gehuil dat zo hard kan zijn dat je er oorpijn van krijgt (en dan heb ik het niet over ineens in paniek en krijsen, mijn baby heeft een behoorlijk volume, altijd. Ook als ze murmelt. Kan het schaap ook niets aan doen.) Er zijn ouders waarvan de handen gaan jeuken na lang gejank. Moeten zij dat instinct dan volgen? Ikzelf word na een hele lange periode van huilen wanhopig en ga zelf zitten huilen. Compleet in de stress. Dan kan ik twee dingen doen: a. bij dochter blijven, meehuilen en in de stress schieten. Gevolg: dit voelt zij aan en gaat helemáál overstuur. Waardoor ik nog wanhopiger word en nog harder mee ga janken. b. heel even afstand nemen zodat ik tot rust kom. Gevolg: baby huilt in die minuten (want dat zijn het!) door, ik kom enigzins tot rust, ga naar boven en troost haar. Het beslissen om even weg te lopen; hoe moeilijk ook, is ook instinct. Ik laat haar nooit huilen, ook geen 10 minuutjes, maar als ik al een shift van 4 uur onophoudelijk huilen erop heb zitten, ja dan neem ik even afstand. Dat weglopen heb ik een keer gedaan en dat vond ik vreselijk moeilijk. Maar toen ze daarna heerlijk in slaap viel op schoot bij een rustige mama, wist ik dat ik het goede gedaan heb. En dát is je instinct volgen.
Ik wilde niemand persoonlijk aanvallen en vind het zeker verstandig als je even ademruimte neemt als er anders het risico bestaat dat je uit emotie ondoordachte dingen doet. Ik doel op de keuze (die sommige mensen bewust maken) om het laten huilen van je kind als algemene slaapstrategie in te zetten. Ik gebruikte de afzuigkap alleen als voorbeeld, omdat sommige mensen nou eenmaal standaard bijv. het geluid van de babyfoon uitzetten om het gehuil niet te hoeven aanhoren. En nee, ik ben geen perfecte moeder en ook geen perfecte forumschrijfster die haar gedachten en gevoelens altijd precies zoals ze ze bedoelt getypt krijgt. Ik probeer alleen een andere kant van de zaak te laten zien...de kant van het kind.
Ik kan me heel goed voorstellen dat als je een huilbaby hebt, je idd het geluid van de babyfoon even uitzet. Ik heb er geen, maar mijn vriendin wel en dat wens je niemand toe.