Wij hebben 2 kindjes uit Parijs die hier 5x in het jaar alle vakanties komen. Het zijn kindjes die uit niet zo n goed gezin komen en uit slechte wijken in Parijs. 1 kindje (5 jaar) komt echt alleen in de vakanties bij ons. Het andere kindje van 2 jaar woont nu bij ons. Toen hij 6 maand was kwam hij voor het eerst 2 weken. De vakantie daarna vroeg de moeder of hij tot de volgende vakantie hier kon blijven omdat ze moest werken en niet goed voor hem kon zorgen en geen geld enz. Oke prima. Wordt wel vaker gedaan. Hij zou hier dan voor 4 maand zijn. Zomervakantie enz besproken en toen zei ze in 1x dat hij vervroegd naar huis toe moest. In juli is hij toen met de bus meegegaan en zou dan de volgende vakantie weer komen. Oke prima. In september zag ik foto s op Facebook van die moeder dat ze in Nederland zat. Ik haar een berichtje gestuurd en gevraagd of we haar zoontje weer een keer mochten zien. Hebben toch een paar maand voor hem gezorgd. Kreeg ik een berichtje terug dat het prima was en dat hij wel een weekendje mocht komen logeren. Dat weekendje is 2 weken geworden. Daarna nog een keer opgehaald en dat weekendje werd een maand. Zei vondt het allemaal prima en was dan mooi van hem af elke keer als ik hem terug bracht naar zijn moeder krijste hij en wou hij niet terug In december 2012 is hij weer voor 2 maand bij mij geweest. 11 januari 2013 was ik uitgerekend van ons 1e kindje en heb hem 2 dagen voor de bevalling weer Naar zijn moeder gebracht die op dat moment nog steeds in nederland verbleef. Toen mijn dochter 5 weken oud was is hij nog weer een keer een week geweest. Toen hem weer teruggebracht en kreeg ik de vraag of hij voor 3 maand bij ons kon blijven, want zei had borstkanker en ging weer terug naar Parijs om daar behandeld te worden. Ondertussen hielden wij al zoveel van dit mannetje en weten wij dat moeder niet zo lief met hem omgaat en hem liever kwijt dan rijk is. Wij hebben gezegd is goed. Dat ze borstkanker had (is gelogen) ze maakt een zooitje van haar leven. Die 3 maand is ondertussen al 6 maand geworden en voorlopig blijft hij ook nog wel. Ze belt ongeveer 1x in de 2 maand naar ons. Hij weet niet anders nu en noemt ons ondertussen mama en papa. Haar leven daar is op dit moment lang leve de lol. Geen eigen huis. Dan weer bij die en dan weer daar. Veel stappen en uitgaan en 2 vriendjes waarvan ze dus ook weer opnieuw zwanger is (gaat abortus doen). Ze heeft ook een oudere zoon die haar al is afgenomen vanwege ernstige mishandeling. en die nu geadopteerd is door andere mensen in Frankrijk. Nu hebben jullie een beetje een idee van die moeder en ook misschien snappen waarom ik liever heb dat haar zoontje hier is en niet bij zijn moeder. Alleen (is niet het belangrijkste) maar de kinderbijslag à 900 pm in Frankrijk strijkt zij natuurlijk op. Alle kosten komen op ons neer. Kleren, luiers enz. Hij gaat nu naar de psz hier sinds deze maand en dat kost ons ook nog eens 65 euro in de maand. Mijn vraag is kan ik hier iets mee bij de gemeente. Is er iets van een jeugdzorg of iets anders waar ik misschien terecht kan? Het gaat hier namelijk om een Franse en geen Nederlands kind en moeder. Het liefst willen wij hem hier houden, maar als we contact opnemen met jeugdzorg Parijs dan wordt hij waarschijnlijk hier weggehaald om naar een gezin in Parijs te gaan en dat komt hem ook niet ten goede door alles wat hij al heeft meegemaakt in deze korte tijd. En daarbij zijn wij ook gaan houden van hem en zien hem als een zoon. Zou er ook een manier zijn om een bijdrage te kunnen krijgen in de kosten ofzo of om hem bij te schrijven in de gemeente of moet hij dan geadopteerd worden voordat het kan? Sorry het is een heel verhaal geworden. Hoop dat jullie er iets van snappen en misschien mij een beetje kunnen helpen. Bedankt voor het lezen
Allereerst wil ik mijn bewondering uitspreken voor de manier waarop jullie hem opvangen. Geweldig! Wat een goed stel mensen zijn jullie! Als jullie de wens hebben om hem te adopteren zou ik die mogelijkheid zeker aankaarten ( bij zowel de moeder als de daarvoor bestemde instanties), je kunt nu namelijk nog niks. Wettelijk gezien heeft de moeder nog geen afstand van hem gedaan. Als ze dat wel doet hebben jullie recht op financiele tegemoetkoming. Ik hoop dat het geen juridisch spel gaat worden. Dat lijkt me het laatste waar je op zit te wachten. Succes iig!
Heb je al contact opgenomen met je lokale pleegzorg organisatie? daarmee bedoel ik degene in je eigen woonplaats. Volgens mij ben je niet de enige die in ene de zorg voor een kind van een ander krijgt, zij kunnen je denk ik helpen of in ieder geval vertellen waar je dan wel moet zijn. Ik kan het helemaal mis hebben, maar volgens mij is de Nederlandse pleegzorg voor kinderen die in Nederland verblijven en niet alleen voor kinderen met de Nederlandse nationaliteit. Sterkte, ik hoop dat jullie eruit gaan komen.
Ja ik zou pleegzorg eens benaderen. Adoptie is nog eventjes een stap te ver. Zou ook aan moeder vragen of ze het goed vindt dat jullie hem als pleegouders in huis nemen. Dat kan dan later evt omgezet worden in adoptie, als moeder dat wil uiteraard. Vind het wel heel verschrikkelijk dat een moeder zo met haar kind omgaat, ongelooflijk. Ze moet wel heel erg diep in de ellende zitten vrees ik, anders doe je dat toch niet? Hoop voor jullie en het manneke dat hij bij jullie mag blijven wonen. Zou het wel officieel gaan maken nu jullie alle kosten en zorgen dragen voro hem, maar vooral, omdat jullie zoveel van hem houden en hij van jullie en jullie als zijn ouders beschouwd. Hoop alleen van harte dat moeder mee wil werken....geen idee of pleegzorg Ned iets kan doen met verwaarlozing van een buitenlands kindje? Heel veel sucses en ik hoop voor jullie dat hij bij jullie kan blijven!
Op dit moment verblijft dit kindje zonder gezaghebbende ouder in Nederland...dat mag niet. dat is reden tot een voogdijmaatregel, welke de raad voor de kinderbescherming kan aanvragen. Dan komt de (tijdelijke) voogdij bij jullie of bjz. Dan wordt daarna verder onderzocht waar het kindje het beste kan opgroeien. In tussentijd mag het kindje waarschijnlijk gewoon bij jullie blijven.
Hoi mannonetje Wat een verhaal zeg. Echt super dat jullie hem opvangen. Je hebt je verhaal alweer een tijdje geleden gepost. Ben benieuwd hoe het nu gaat.
Jeetje wat een bijzondere situatie zeg. Ik kan me goed voorstellen dat jullie gehecht zijn aan het kleine mannetje. Maar inderdaad het feit dat ze kinderbijslag vangt voor hem maar dit niet aan jullie geeft zou mij ook gaan tegen staan op een gegeven moment. Ik zou proberen een gesprek met haar aan te gaan met de vraag wat ze nu precies wil, en wat mogelijkheden en opties aankaarten?
Beste manonnetje, Jullie doen fantastisch "werk" en ik weet daarom zeker dat er een jurist te vinden die pro deo (dus kosteloos) voor jullie kan en wil uitzoeken welke rechten jullie hebben. Wellicht komen jullie ook in aanmerking voor een bijzondere uitkering of voor bijzondere bijstand van de gemeente waarin jullie wonen. Mijn advies is dus: zet je verhaal op papier en vraag diverse juristen of ze e.e.a. voor jullie willen uitzoeken. Dat gaat vast wel lukken. Succes! Xx Majore
Ondertussen is de situatie nog niet veranderd. Durf niet zo goed een stap te zetten. Vorige week zijn we een paar dagen naar Parijs geweest. Hij is 2 uurtjes met zijn moeder mee geweest. Daarna zette ze hem af en ging weer weg. Ze heeft het ook nergens over gehad wanneer hij weer terug moet. Ze vind het wel best zo.
Jeetje wat een verhaal. 1 ding is wel duidelijk, zijn echte moeder laat het behoorlijk afweten. Wat fijn dat er nog mensen zijn zoals jullie die zo'n kindje een veilig thuis geven. Ik vind het super wat jullie doen voor zo'n klein onschuldig mensje.
Wow wat super dat jullie dit doen..en ik snap ook dat het moeilijk is om stappen te zetten.. Juist omdat jullie zoveel van hem houden, maar mama kan hem zo weer meenemen... Ik hoop dat als jullie stappen durven te zetten, Het allemaal goed komt en hij lekker bij zijn papa en mama (jullie) in Nederland mag blijven!
Je moet echt stappen onernememen.. dit is zo fout.. niet de liefde die jullie hem geven.. ik geloof dat dat alles is wat hij heeft.. maar hij hoort een stabiele thuisfactor te hebben. En ook al geef je hem alles wat in je macht ligt, dat is niet genoeg. Dat ligt niet aan jou, maar aan de situatie. Hij wordt ook ouder... Wat als hij vragen gaat stellen... wat ga je hem vertellen.. je hebt geen thuis? Wat als hij leerplichtig wordt? Wat als moeder tot bezining komt en hem weer meeneemt? Wat doet dat met hem? Wat doet dat met jou? Wat je voor hem doet is geweldig.. voor zoals de situatie was... maar dit loopt helemaal uit de hand.. ditt is echt geen gezonde situatie waarin hij opgroeit. Ook al doe je je best.. je zult moeten accepteren dat jij hem zoals je nu bezig bent hem niet dat kan bieden wat hij nodig heeft.. en dat is een thuis... daar waar hij mag blijven.. daar waar hij zich op een gezonde manier mag hechten aan de mensen die voor hem zorgen en lief hebben.. daar waar evt wordt gewerkt aan het probleem van moeder. Daar waar wordt gewerkt aan de hechting tussen moeder en kind.. en ik kan nog zoveel opnoemen.. Dat wat je gedaan hebt was super.. maar de situatie loopt nu echt uit de hand. Jou kan straks verweten worden dat je niet eerder aan de bel hebt getrokken. Als de angst is dat je hem kwijtraakt, is dat geen goede beweegreden om zo verder te gaan. Je wilt toch het beste voor hem? Houden van betekent ook loslaten. En je kunt vaak in goed overleg betrokken blijven. Je kunt hem nu 0,0 zekerheid bieden voor de toekomst. Als hij bij jullie mag blijven moet dat wel op een manier zijn die het beste voor hem is en niet om hem maar bij je te houden omdat moeder het niet kan of wil. Heeft hij geen opa's of oma's of tantes of ooms? Ik snap echt dat je je aan hem gehecht hebt en je hem niet meer kwijt wilt, maar dit is echt fout. Ook jij hebt begeleiding nodig hierin. Je angst om hem kwijt te raken wordt echt niet minder door af te wachten.. hij wordt alleen maar ouder en gaat steeds meer beseffen dat hij geen echt thuis heeft.. Nogmaals, super dat je dit voor hem doet, maar denk ook over de gevolgen na.. zet je angst om hem kwijt te raken om in liefde.. liefde die ervoor gaat zorgen dat hij gaat krijgen wat hij nodig heeft.. een veilige thuishaven... sterkte en succes..
Ik ben er van overtuigd dat jeugdzorg bij onderzoek zal concluderen dat het kind het beste bij jullie af is. Ze plaatsen kinderen die nu goed en liefdevol worden opgevangen echt niet zomaar uit huis. Evt. ooms en tantes spelen m.i. geen rol want hebben tot nu toe ook geen actie ondernomen. Maar je moet wel dingen gaan regelen hoor. Nu heb je helemaal geen rechten en hij ook niet. Wat als hij ziek zou worden, dan mag je niet eens beslissen over een operatie of andere behandeling want je hebt geen ouderlijk gezag. En is hij wel verzekerd voor medische kosten, etc, etc. Dit kind verdient rechten.