Het is een beetje een droom in onze familie haha mijn familie... Schoonfamilie zie ik denk ik niet zitten... Maar een grote kangaroowoning zoals dat heet... Allemaal een eigen appartement maar wel een gezamenlijke grote tuin en woonkeuken waar je samen kunt eten etc.
Inderdaad, je kunt het niet voorspellen. Mijn moeder is overleden toen ze 58 was na een zwaar ziekbed. Ik was toen nog student en ben tijdelijk weer bij mijn ouders gaan wonen om bij mijn moeder te zijn. Maar toen had ik geen kinderen, en geen vast werk, dus ik kon alles laten vallen. Dat is nu wel anders. Al zou ik dat wel doen als het zou moeten. Ik denk ook door wat ik heb meegemaakt dat ik er echt niet aan moet denken dat dit nog een keer gebeurt (c.q., dat mijn vader ook zo ziek wordt). Ik ga er voor mijn eigen gemoedstoestand vanuit dat hij redelijk gezond, vanuit zijn eigen huis en compleet zelfstandig, de 90 aantikt, net als zijn eigen ouders.
Wij hebben nu onder voorbehoud een huisje gekocht op loopafstand van mijn schoonouders en veel dichter bij mijn moeder (mijn vader is helaas al overleden). Hopelijk gaat dat door Dan kunnen we veel gemakkelijk voor ze zorgen straks. Natuurlijk is het afhankelijk hoe hun gezondheid is, maar zou mooi zijn als ze zo lang mogelijk thuis kunnen wonen. Gelukkig moeten ze allemaal nog 60 worden..
Oh nee! Schoonouders sowieso niet! Mijn vader wel, maar mam niet. Dat gaat na een paar dagen mis niet dat we een slechte relatie hebben, maar botsen nogal snel.
TS, ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien val ik in herhaling. Maar het lijkt nu net alsof jij gaat beslissen over hoe je ouders/schoonvader laten moeten wonen. Het lijkt me dat ze daar zelf nogal een stem in hebben...
Wij hebben (tijdelijk) bij mijn schoonvader in huis gewoond. We moesten ons huis uit (woonden ergens waar geen woonvereniging op te krijgen was , wat wij in de eerste instantie niet wisten maar we konden ons niet inschrijven en zo wilden wij niet wonen op dat moment konden we ook geen dure huurwoning betalen ). In het begin zouden wij bij hem gaan wonen , na 2 jaar kon mijn vriend hoofdhuurder worden en zo hadden wij een mooi grote woning als mijn schoonvader komt te overlijden. Zo konden wij voor hem zorgen (schoonvader was toen 73). In begin leek dit plan geweldig. Maar al snel kwamen de irritaties. Mijn schoonvader hangt heel erg aan mijn vriend. Hij is echt een nakomertje en sinds mijn schoonmoeder overleden is doet hij dus alles voor zijn zoon ( echt soms ten kosten van zijn twee dochters). Dit begon vreselijk te irriteren eerst aan mijn vriend zijn kant. Hij had geen relatie met mij maar ook met zijn vader. Ook voor mij werd het steeds minder. Als ik boven de was aan doen was en kwam beneden en hij zag mij binnen komen begon die te fluisteren. Ging bijvoorbeeld over geld hoeveel mijn vriend had verdiend , en schoonvader dacht oh pluis weet dat niet. Naja gelukkig was het voor korte duur , begrijp me niet verkeerd ik ben blij en dankbaar dat hij ons in huis nam , hij was ook goed voor ons geweest en nog , maar ik was nog blijer toen we vrij snel een flat kregen aangeboden en dus alleen de verbouwing uiteindelijk daar hebben gewoond. Mijn schoonmoeder daar in tegen zou ik echt in huis hebben genomen. Wat een schat was dat. Toen wij dus zwervende waren zou zij hebben gezegd : nou lieverd ik ga lekker naar een aanleun woning en jullie gaan in mijn huis. Zown type vrouw was dat. Mijn ouders had ik ook in huis genomen als het moest. Teminsten mijn (overleden) vader en stiefmoeder. Maar eigenlijk door de ervaring met iemand wonen , zou ik het niet snel doen. Niet mijn ouders , niet schoonouders. Je relatie wordt echt heel anders. Nu speelt natuurlijk mee dat mijn schoonvader geen normaal gedrag vertoond. Maar nog vind ik het een moeilijke keus , ik zou mijn ouders nooit laten vallen. Mijn schoonvader is toch mijn vriend zijn vader en ik snap dat hij dit ook nooit zou doen. Ik hou van mijn vriend dus zou zijn keus respecteren net als hij mijn keus zou respecteren.Dus echt moeilijk Zo heb ik mezelf al meerdere keren tegen gesproken weet gewoon echt niet wat ik zou doen....
Als we de Staatsloterij winnen dan.... Mijn moeder leuk appartementje achterin de tuin, beetje privacy voor haar en ons en een beetje rust van onze dochter Voor mijn schoonmoeder zou ik een leuk appartementje in Almería kopen ofzo (of Monaco, of Fréjus, of gewoon ver weg)
Mijn ouders leven niet meer maar mijn vader heeft jaren in een verpleeghuis gewoond. Mijn schoonouders zijn nu hun huis aan het verbouwen. Beneden aangepast voor hun en daarboven komt mijn schoonzusje en zwager te wonen
Wij hebben het er al wel over gehad met me moeder. We willen graag dat iedereen het er mee eens is maar zeker heeft mijn moeder hierin het hoogste woord. Zij zal waarschijnlijk bij mijn oudere broer gaan wonen en anders in een aanleunwoning. mijn schoonouders weet ik niet. Die hebben ook geen behoefte om erover te praten. mijn vader blijft tot zijn dood in eigen huis. Meneer is absoluut niet van plan daar ooit weg te gaan.
Mijn schoonvader woont in een verzorgingshuis. Hem opnemen in ons gezin is geen optie. Dan zou 1 vd 2 moeten stoppen met werken, kan er geen 2e kindje komen en leuke uitstapjes en vakanties zitten er dan helemaal niet meer in. En dan heb ik het nog niet eens over verhuizen (want in ons huis kan geen traplift en/of aanbouw voor slaapkamer/badkamer beneden) en de slechte band die we hebben met hem. Mijn schoonmoeder heeft (bijna) tot haar dood voor hem gezorgd, ook al was ze zelf doodziek. Prachtig om te zien.
Wij houden er nu al rekening mee dat ze op ons erf zullen komen wonen. Ik wil geen (schoon)ouders echt ín mijn huis, en ik wil ook niet een paar keer per dag naar hen toe rijden voor van alles, maar ik wil met alle liefde voor ze zorgen als ze hulpbehoevend worden. We hebben de luxe dat we een grote tuin hebben, als we daar ergens een mantelzorgwoning neerzetten hoeven we helemaal geen last van elkaar te hebben, we hoeven elkaar niet eens te zien als we uit het raam kijken. Dus wel op onszelf, maar hen wel lekker dichtbij hebben zodat we veel bij kunnen springen maar niet steeds heen en weer hoeven te rijden. Als we de luxe van die tuin niet hadden, dan was ik wel heen en weer gaan rijden, want hoe goed ik ook overweg kan met mijn (schoon)ouders, hen in mijn eigen huis dat zie ik niet zitten. Daarvoor hebben we allemaal teveel ons eigen leven en onze eigen manieren
Schoonouders zou ik niet in huis willen hebben, heb er nu al mot mee Mijn beide ouders willen zelf als het moet naar een verzorgingshuis , die willen niet eens dat wij als kinderen ze in huis nemen.
so liefst zo ver mogelijk bij me vandaan zodat ik er ook niet elke week heen hoef. Mijn ouders uhm... wil niet als enigste van de 8 kinderen hun hoeven te verzorgen, 1 dag in de week vind ik beter (1 zusje zou het sowieso niet kunnen) al zou ik het wel fijn vinden als voor douchen etc de thuiszorg zou komen. Hoef ze ook niet in mijn huis te hebben voor altijd, huisje in de achtertuin zou nog gaan als ik een grote tuin heb
Wat leuk dat zoveel mensen er over na denken! Ik heb er ook veel aangedacht en ons doel is dan ook uiteindelijk een flink huis te kopen maar vooral flink wat grond en daar een appartement plaatsen. Mochten mijn ouders of schoonouders er nog niet onwillens dan zouden evt mijn kids als ze volwassen zijn en eigenlijk uit huis willen er in "proef" zelfstandig wonen