Zoals het onderwerp al doet vermoeden.. Hoe voelen jullie de crisis in het dagelijkse leven? Wij kunnen nog goed rondkomen, maar met ons werk in de horeca en logistiek is het wel wat minder als 5 jaar terug. maar wij hebben nog niet te maken met ontslagen etc. bij ons en in onze vriendengroep, familie etc.
Wij redden ons prima! Maar merken wel dat alles duurder wordt. Mijn man rijd veel voor zijn werk, met de gestegen benzine prijzen is 19 cent de km echt niet voldoende! We zijn alleen voor hem per maand al 400 euro kwijt aan benzine! Jammer genoeg krijgen we langer niet 400 euro aan reiskosten vergoeding! Verder dat het kdv elk jaar duurder wordt....toch ook een grote kosten post. Maar we kunnen verder prima rond komen! We kunnen alleen iets minder sparen soms of minder kleding kopen en leuke dingen doen zoals we voorheen gewend waren. Maar goed dat zijn toch luxe dingen, we hebben het goed!
Wij redden ons prima. Ik heb zelfs een vast contract gekregen (of nou ja, ik heb bevestiging dat ik hem krijg wanneer deze afloopt) dus wij mogen niet klagen. Ik ken in mijn omgeving ook weinig mensen die ontslagen zijn o.i.d., wel mensen die moeilijker aan een baan komen. Dus wij merken er eigenlijk weinig aan, wat we wel doen is toch extra nadenken over uitgaven en toch wat meer proberen te sparen, just in case.
mn vriend is zijn werk kwijt in zit nu in ww. Hij is timmerman.hij zit nu sinds sept. In de ww, zijn oude werkgever is met een doorstart bezig en heeft 't contract voor mijn vriend al klaar liggen. Even wachten tot hij genoeg werk heeft voor al zijn personeel leden. Geeft wel een geruststelling hoor! Maar kunnen nu makkelijk rondkomen. merk 't eigenlijk verder nergens aan..
Wij merken het ook nog niet echt. Ik heb begin vorig jaar een mooie salarisverhoging gekregen, dus de stijgende kosten van het kdv en dergelijke zijn daarmee (ruim) opgevangen. We zouden wel graag als de crisis voorbij is ons huis willen verkopen, nu heeft het volgens mij weinig zin om te koop te zetten. En ach, we zitten hier o zich wel prima.
Mijn man is ontslagen, terwijl hem een vast contract was beloofd.. Maar wat ik nog wel het ergste vind is dat wij het huis maart 2008 hebben gekocht, en in augustus 2008 is de economische crisis begonnen.. Ik voel me hier niet thuis, en we kunnen niet weg, want dan blijven we met een restschuld zitten!! Verder merk ik dat de zorg stukken duurder is geworden! En de benzine is idioot duur! En daar hebben we ook last van!!!! Ik kan vast nog wel wat noemen.. Gr. Carlien
Ik zit sinds juli in de ww dankzij de crisis. Sinds ik in de ww zit nog nergens uit genodigd voor gesprek. Ze weten dan uiteraard niet dat ik zwanger ben! Dit scheelt ons al 500 euro in de maand! Minstens, want daar heb ik maar 100 euro onregelmatigheidstoeslag bij gerekend en dat is minimaal! Idd ook benzine prijzen, wij rijden minstens 800 km per week. Ons huis staat al 1,5 jr. te koop zonder een enkele kijker en gaan hier sowieso verlies op nemen. Daarnaast zijn mijn ouders 2 jr geleden een nieuw bedrijf gestart, oude hadden ze verkocht, en die gaan het niet redden door de crisis! Vind ik nog wel het ergste!!!! Doordit alles kunnen we veel minder sparen en stel ik het kopen van kleding uit! Koop ook vaak maar 1 ding per keer dan!
Helemaal niets. Hebben allebei een baan, vast contract en geen zicht op teruggang binnen de sector. We doen niets anders dan andere jaren en kunnen financieel prima rondkomen. Ik doe niets anders dan anders.
Hier gelukkig nog weinig last van de crisis. Ben zelf vorig jaar van beroep gewisseld en dat heeft wel ingrijpende gevolgen gehad voor ons inkomen (maar dat was dus een bewuste keuze). Uitgaven zijn misschien iets meer geworden, maar that's all.
In januari afgelopen jaar is mijn man zijn werk kwijtgeraakt, gelukkig eind april weer een nieuwe baan. Overigens is hij nu al 2 keer zijn baan kwijtgeraakt dankzij de economische crisis (sinds 2008 hij werkt in de bouw op kantoor). Ik ben zelf in februari mijn baan kwijtgeraakt en heb nu besloten om thuis te blijven voorlopig bij de kleine. We hebben het nu niet breed, maar zijn wel super gelukkig. Schoonvader werkte ook in de bouw en is zijn baan kwijt. Om ons heen zijn er best veel mensen die hun baan kwijtraken, bedrijf failliet zien gaan etc. Mijn zus heeft met groot verlies haar appartement verkocht. Nou ja ik kan nog wel even doorgaan geloof ik.
Dat er teveel mensen aan het solliciteren zijn Veel concurrentie en weinig gesprekken.... Voor de rest gaat het hier redelijk zijn gangetje
Genoeg....we hebben een bedrijf in de bouw en hadden in 2006 30 man in dienst. We zijn nu aan het afbouwen naar 10... We merken dat veel bouwbedrijven over de kop gaan, dat er niks meer gebouwd wordt, dat mensen niet meer kunnen/willen verhuizen etc etc. Daardoor proberen wij op de centjes te letten om een buffer op te bouwen, maar dat lukt nog niet echt. Dus dat plan is verschoven naar januari We moeten harder werken voor het zelfde inkomen... Maar goed, we hebben er vertrouwen in dat het na 2012 weer beter zal gaan. Ik vertik het om langer mee te werken aan Murphy's Law. Het zal beter gaan!
Niks, en de zaak van mn man heeft op elke vestiging een miljoen meer omgezet, terwijl het een electro technisch bedrijf is, we leveren aan de bouw. Dus zo heeeel slecht lijkt het niet te gaan voor ons.
we merken t heel erg.man werkt in de bouw ene reoganisatie naar andere.steeds spannend zelf op salarisadm.bij accountantkantoor en steeds minder klanten
Mag ik vragen in welke regio je woont p1982? Want bij ons is het het afgelopen jaar heel goed gegaan. Mocht ook wel want 3 jaar geleden ging het niet zo lekker.
Ik ben begin dit jaar mijn baan verloren, maar gelukkig na 2 weken WW alweer aan de slag kunnen gaan. In mijn huidige werk is er wel de nodige spanning vanwege de crisis en ik heb ook al flink wat contracten niet verlengd zien worden helaas, maar gelukkig voor mij is men tot nu toe zo tevreden dat ik in ieder geval weer een jaar erbij heb... Verder, in financieel opzicht, merken we het natuurlijk wel, want ik ben 300 euro bruto minder gaan verdienen hierdoor, maar ach... We kunnen nog gewoon boodschappen doen, nu en dan (lees: eens in de paar maanden) uit eten, en de spaarrekeningen weten we ook uit de buurt van het nulpunt te houden, dus mij hoor je absoluut niet klagen. Het is jammer dat we niet meer die ruimte hebben die we een paar jaar geleden hadden, maar ach... We zijn hartstikke tevreden met wat we wel hebben en hopen maar gewoon dat het binnen een paar jaar weer de goede kant opgaat.
Ik merk het helaas wel, ik ben vorig jaar mijn 2 banen kwijtgeraakt, wegbezuinigd. Nu kan ik niks meer vinden, in mijn sector is er weinig werk. (maatschappelijk werk) Tenminste, in mijn omgeving. Verder weg wel, maar dan zou ik 3 uur heen en 3 uur terug moeten reizen. Dat kan ik zelf niet aan. Dus nu al sinds vorig jaar hard aan het zoeken!