Als ik mij zo beroerd voel dat ik het gevoel heb dat ik moét liggen en het dus echt niet zie zitten om een hele dag op een bureaustoel te zitten. Dat kan zijn zijn omdat ik griep heb (erge spierpijn, zware hoofdpijn met algehele malaise), maar ook als ik zo'n nekpijn heb dat ik wel kan huilen en ik van de pijn bijna niet meer uit mijn ogen kan kijken. Bij buikgriep ga ik ook zeker niet naar kantoor, voel ik mij er redelijk bij dan werk ik thuis, maar zeker als ik veelvuldig moet overgeven dan wil ik plat liggen, met een emmer naast mij.
Als ik mijn bed niet meer uit kan. Laatste keer ziek was toen ik Corona had. Ik heb toen anderhalve week in bed doorgebracht en daarna nog anderhalve maand halve dagen gewerkt. Ik heb me zelden zo beroerd gevoeld. (Daarna nog een keer langere tijd uit de running geweest ivm gebroken enkel, operatie en herstel daarna… Dat voelde heel raar, omdat ik niet ziek was, maar toch niet in staat was om te werken (eerst door de pijnstilling en nasleep narcose, daarna doordat alle energie naar het fysieke herstel ging).)
Ik ervaar dat niet zo. Nu heb ik niet de meest simpele baan ofzo, maar wel een goede routine, waardoor ik me prima red, ook als ik me iets minder goed voel.
Als ik een laptop zou hebben zou ik dat ook zo doen. Maar dat heb ik niet, dus ziek melden betekent niet kunnen werken.
Uitzieken, anders blijf je ook vaak langer nog aanmodderen is mijn ervaring. Als ik thuis mijn rust niet kan pakken als ik mij zo voel dan lijkt mijn weerstand en energie langere tijd niet meer op peil te komen. En als ik je collega zou zijn zou ik het je ook niet in dank afnemen als je de hele afdeling aan zou komen steken. Heb ik ook nooit begrepen, mensen die met griep (en dan bedoel ik niet een paar snottebellen en een kuchje, maar echt influenza) naar het werk komen. Soort van stoer doen dat zij wel met 39° koorts, zware spierpijn en groene prut die ze ophoesten op de werkplek verschijnen.
Precies dit doe ik sinds een aantal jaren ook. Vroeger ging ik door tot ik omviel maar nu stap ik een stuk eerder uit en dan is vaak een dag of 2 genoeg ipv langdurig. Ook bij zeer ernstige vermoeidheid skip ik een dag om bij te tanken. Zo heb ik 2 weken terug een dag van 12 uur bijgeslapen. Beter dat dan weken vermoeid half werk doen
Bij koorts en niet in staat om uit bed te komen meldde ik me ziek. En bij buikgriep. Bij een verkoudheid nooit. En bij hoofdpijn ook nooit, hoewel ik dat nu wel zou doen, maar dan bij migraine als mijn pijnstillers niet werken. Maar ik ben niet zo’n goede graadmeter. Heb regelmatig gewerkt als ik beter thuis had kunnen blijven of naar huis had kunnen gaan. Ik geloof dat ik in 12 jaar tijd me 4x heb ziek gemeld en 1x hebben ze me naar huis gestuurd, omdat ik er zo beroerd uit zag Ik zou dus eigenlijk beter voor mezelf moeten zorgen.
Dan zou ik mij ziek melden. Maar ik merk het al direct als mijn temperatuur naar 37.7 stijgt.... voel ik me gelijk beroerd.
Vroeger echt nooit, ging altijd maar door en door, tot ik een keer voor 10 dagen in het ziekenhuis belandde door te lang te willen verdergaan. Ik dacht dat het allemaal wel meeviel en dat iedereen zich zo voelde met de diagnose die ik toen net had. Niet dus Een paar weken daarvoor was ik op het werk al eens bijna flauw gevallen en moest ik eigenlijk thuis blijven, maar dat durfde ik toen niet want geen vast contract enz. Erna de ietsje rapper aan de bel getrokken, na 4 maanden terug werken toch weer ziek moeten melden en nu dik 4jaar later nog altijd niet terug kunnen starten. Maar voor al dat gedoe ging ik dus ook ziek werken, zelfs met bronchitis enz, of buikgriep toen toch al heel de afdeling buikgriep had. Ik kon voor mijn gevoel nooit thuisblijven, want super groot personeelstekort (in de zorg) en ik dacht dat ik onmisbaar was. Nu weet ik wel beter. Al heb ik me daar echt heel lang schuldig over gevoeld wel. Ik besefte ook pas veel later dat je zo ook gewoon andere mensen ziek maakt, daar stond ik toen jong en onervaren niet echt bij stil. Ik heb trouwens echt nooit koorts, ook niet als ik echt wel heel ziek ben, dus dat ik voor mij geen graadmeter.
Precies dat. Gun jezelf een dag bijtanken. Wij moeders moeten wat vaker aan onszelf denken. Ik doe dat tegenwoordig wel vaker. Sinds mijn buren out. Ik kan allemaal maar doorwerken en thuis doorbikkelen, maar wie help ik daarmee? Nou is het ook zo dat ik niet thuis kan werken en geen kantoorbaan heb.
Nou dit inderdaad. Ik meld mij echt niet zomaar ziek, met een verkoudheid of hoofdpijn ga ik werken en neem desnoods een paracetamol. Maar met koorts, een zeer lijf en algeheel belabberd gevoel, durf ik mij wel ziek te melden. Een hele dag geconcentreerd naar de pc staren terwijl je rillend van de koorts op je bureaustoel zit, gaat dus echt niet werken. Waarom zou je je dan niet gewoon kunnen ziekmelden en op de bank onder een deken kruipen met Netflix aan?
Pas als ik half dood ben. Bij migraine, medicatie innemen en gaan. Bij m'n nekhernia, wist in het begin nog niet dat dat het was ben na 2 mnd pas de zw ingegaan ik sliep al 2 mnd niet tot amper van de pijn en uitval in mn arm en ook nog een klein kind. Was echt pittig kon niet eens normaal mn eigen broek ophijsen. Of een luier verschonen. Heb in die tijd wel leerlingen begeleid althans hun werk nagekeken als ik snachts wakker lag. Toen ik wist wat het was ben ik ook snel weer aan de slag gegaan omdat ze mij nodig hadden, achteraf denk ik wel eens had ff normaal gedaan. Van de zomer corona was niemand die mijn werk kon doen, zat met koorts in mn nachtponnetje aan de keukentafel mn werk te doen zweet op mn rug. Wel toen gezegd doe het hoognodige wat echt moet. Ze weten ook meld ik mij ziek dan ben ik echt ziek want ga door tot het echtttt niet meer gaat. En weet dat het niet okee is en probeer duidelijk mn grenzen aan te geven meer dan ik deed maar het zit ook in mij, zo opgevoed ook.
Als ik mezelf niet meer in staat voel m'n werk goed te doen of als mijn werk er onder gaat lijden. @Fran89 als ik merk dat mijn lijf rust nodig heeft en een weekend niet genoeg is dan durf ik me ook nog wel ziek te melden. Ik voel meestal wel aan of het nodig is en ik er daarna fitter uitkom.
Ik ben me na Corona wel gaan beseffen dat als mensen zich beroerd voelen en toch gaan werken ze dit meer voor zichzelf doen dan voor hun collega’s. Om zichzelf beter te voelen en geen schuldgevoel te hoeven hebben. Want eigenlijk breng je je collega’s niet veel goeds. Je kan niet op volle toeren meedraaien en je loopt de kans ze te besmetten. Beter uitzieken in mijn ogen dus. voor Corona had ik een ander antwoord gegeven. Kom uit een ondernemers gezin en daar was de regel eerst proberen lukt het niet dan kun je altijd nog naar huis. En ziek was pas als je echt koorts had, buikgriep of je bed niet uit kon komen. Anders was het “niet lekker” en kon je gewoon aan het werk.
Idem hier. Ik voel me super ongemakkelijk als ik thuis blijf. Het voelt snel aanstellerig. Ook met keelpijn ga ik lesgeven. Dan maar een bekertje water erbij, een heleboel keelpastilles, zakdoekjes en pijnstillers. Alleen met koorts blijf ik thuis en dan ook vaak maar 1 dag, hooguit twee. Uitzieken is er niet bij.
Pas met een flinke griep, wat ik amper heb. Dus op bed wil liggen/ ect koorts wat ik ook amper heb. Kortom ik meld mij weinig ziek. Ik ben wel regelmatig heel verkouden maar dan ga ik gewoon door. Al heb ik mij van de zomer 1 x ziek moeten melden ivm een ontstoken tand/ kies uiteindelijk een spoed wortel kanaal behandeling. Ik kan niks, niet lopen, bukken etc. Ik werk in de zorg dus dat is wel handig om te kunnen.
Eigenlijk nooit (behalve tijdens mijn zwangerschap). Als je koorts hebt kan je paracetamol nemen. Een verkoudheid en je daardoor naar voelen vind ik echt geen reden. Weinig slaap al helemaal niet. Mijn man heeft zich ook nog nooit ziekgemeld. Man-up en ga gewoon aan het werk mentaliteit hier, hoewel ik soms denk dat we wel wat milder voor onszelf zouden mogen zijn. Iets van buikgriep oid heb ik nog nooit gehad, maar kan me voorstellen dat als je steeds naar de wc moet rennen en daar een half uur per keer moet verblijven, dat je je dan beter ziek kan melden
Bij een flinke griep blijf ik thuis. Is verantwoorder voor mijn functie en vind het zelf altijd mateloos irritant als collega’s echt flink ziek op werk komen en de hele boel aansteken. Daar zit echt helemaal niemand op te wachten