Beste meiden, ik bewonder jullie die het alleen verder doen zonder partner. Ikzelf zit een beetje in een vervelende situatie. Ik wilde dolgraag een kind en nu ik zwanger ben, voel ik me erg onzeker over de gevoelens die ik heb voor m'n vriend. Ik erger me dood aan hem, hij lijkt ook niet erg bezorgd om me (ik ben erg misselijk en voel me vaak duizelig en energieloos) en ik heb de indruk dat hij niet 100% voor het kindje wil gaan. Ik voel me niet (meer) aangetrokken tot hem en hoewel ik hoop dat dit te maken heeft met de hormonen en dit snel zal overgaan, heb ik toch zo'n beetje het gevoel dat wat ik nu voel echt oprecht is. Ik ben een twijfelaar maar het lijkt erop nu ik zwanger ben dat ik veel meer voor mezelf opkom. Zijn er meiden die zich hierin herkennen? En als jullie besloten om alleen verder te gaan, is dat financieel haalbaar op jullie eentje? Ik ben momenteel werkzoekende maar omdat ik me erg slecht voel, gaat het dus niet erg vooruit...
Probeer eerst de boel eens te relativeren. Toont je vriend echt zo weinig interesse, of voel je dat zo door de hormonen? Ik zelf had in het begin van mijn zwangerschap zo veel last van mijn hormonen, dat ik vond dat mijn gehele omgeving geen rekening met me hield. Iedereen was tegen me, zo ervaarde ik het. Later bleek dit beeld natuurlijk niet te kloppen. Schrijf eens op aan welke dingen van je vriend je je zo ergert. En waarom jij vind dat hij niet zo bezorgd om jou lijkt. En waarom jij de indruk hebt dat hij niet 100% voor het kindje wil gaan. Lees dit later, op een rustig moment dat jijzelf ontspannen bent, nog eens na en relativeer. Ben je dan nog steeds niet van mening veranderd, PRAAT er dan over met je vriend. Laat hem eventueel lezen wat jij hebt opgeschreven. Een goed gesprek werkt verhelderend, jij hebt gelijk meer duidelijkheid en kan de situatie nog beter inschatten. Alleen verder gaan is een enorme stap, die moet je echt eerst heel, heel, héél goed overwegen. Als je overhaaste beslissingen neemt krijg je spijt. Als je nagedacht en gerelativeerd hebt (en geloof me, dit duurt langer dan 'n paar daagjes) en je mening is nog steeds niet veranderd, dán kun je beginnen met nadenken over alleen verder gaan. Als je al zover bent, schrijf dan een lijstje op met voor- en nadelen van alleen zijn met een kindje. Niet alleen de voor- en nadelen voor JOU, maar vooral voor je kleine. Besef dat het emotioneel heel, heel erg zwaar is om alleen te zijn met een kindje. Ik heb het zelf ook onderschat, maar nu ik verder kom in de zwangerschap voel ik me steeds vaker alleen en eenzaam, in de steek gelaten. En dat terwijl het in mijn geval toch echt de juiste keuze was om alleen verder te gaan. Meid, denk goed na, relativeer, en heel veel sterkte!
hallo ja ik wee niet goed wat ik zou doen ik ben alleen de vader die wil het niet! en wil my niet! je kent het wel.. hoop dat je er uit komt gr