Ik zal vast t een en ander over me heen krijgen, maar ik vraag me af wat jullie zouden doen. Kiezen voor je eigen geluk en weg bij de man waar je jaren mee geleefd heb en kinderen heb, omdat je echt niet meer gelukkig bent al jaren en t ok maar niet lukt om t wel te worden. Of bij je man blijven en je gezin dus bijelkaar houden zodat je kinderen gelukkig zijn en een compleet gezin hebben. En t dus betekent dat je je eigen geluk aan de kant zet en dus gewoon verder gaat met je leven die je nu lijdt.
Ik denk als je voor je eigen geluk kiest je ook kiest voor het geluk van je kinderen... Als je ongelukkig ben zal de sfeer er zeker niet beter op worden en dat meeken de kinderen ook..
Ik zou kiezen voor het geluk van mijn kinderen En daar hoort ook een gelukkige mama bij !! Als de relatie niet werkt en de kinderen krijgen dat mee worden ze ook niet gelukkiger van ! Mijn schoonouders bleven bij elkaar voor de kinderen mijn schoonzus heeft er echt heel erg moeite mee gehad en heeft haar Ouders op haar 15e gesmeekt om te scheiden
ja lastig hoor. Ik ben steeds de hoop blijven houden dat het vast wel beter gaat een x vind dat je wel moet vechten voor je huwelijk als je kids hebt. Maarja als je echt niet meer gelukkig bent dan zul je moeten kiezen voor jezelf en daar worden de kinderen ook vast beter van als ze een gelukkige mama hebben. heeft dit trouwens te maken met die jeugdliefde? sterkte
He meid wat vervelend dat je je zo voelt. Als ik je verhaal zo lees vind ik het een beetje kort door de bocht. Maar ik kan me heel goed voorstellen uit eigen ervaring dat als je je vervelend voelt, om dan toch tot een goede verwoording te komen. In principe insinueer je zonder bedoelingen, dat je kinderen niet gelukkig zullen zijn als je bij je man weg gaat. En ik denk dat vele mama's op dit forum je kunnen vertellen dat dat niet zo hoeft te zien. Een compleet gezin met 1 (of 2) ongelukkige ouder kan kinderen wellicht meer schade toe brengen als een weloverwogen scheiding. maar ik weet natuurlijk niet wat je er al tussen door hebt gedaan. Ik denk dat als je weet waarom je niet meer gelukkig bent met je man, dat eens onderzoeken uitspreken, gaan zoeken, relatie therapie, kijken of het wellicht eranders in zit dat je je niet zo happy voelt. Niet dat je het niet bij het juiste eind hebt hoor, maar andere mensen, proffesionals kunnen je helpen de situatie vanuit andere hoeken te bekijken. Hoezeer we het allemaal ook met ons zelf eens zijn en ons zo mogen voelen zoals we ons voelen, hoeft het niet te zijn dat we gelijk hebben.
Kinderen voelen alles haarfijn aan, dus ook wanneer een van hun ouders niet gelukkig is. Als er idd niet meer aan een relatie valt te werken zou ik voor het eigen geluk kiezen, hebben de kinderen veel meer aan.
Dat dacht ik ook meteen ja. Aan de hand van de eerdere topics als: Jeugdliefdes, exen, en dingen die met een rede gebeuren. Als je samen al keihard hebt gevochten voor je relatie en er beide niet uitkomt...tja...dan is kiezen voor je eigen geluk misschien ook wel kiezen voor het geluk van je kinderen. Ik weet ook niet of het om een ex gaat, maar bedenk je wel dat exen niet zonder rede exen zijn. Het is heel spannend als je weer contact hebt enzo, en dan lijkt alles ook rooskleuriger dan het is. Misschien ook wel extra als er wat sleur in je huidige relatie zit. Maar goed. Ik weet natuurlijk niet of dat wel aan de orde is bij jou.
Erg moeilijk. Als je echt niet meer gelukkig bent dan straal je dat uit. Kun je echt de liefde of misschien alleen de vriendschap niet meer terugvinden? Heb je alles geprobeerd? Dat zou ik eerst doen. Ik ken de andere kant namelijk ook. Alleenstaand ouderschap is heel zwaar. Geen pretje en het was voor mij ook niet iets om vrolijk van te worden. Toch is het voor mij de beste keuze geweest maar dat had ook met de soort relatie te maken. Veel ruzie, geestelijk misbruik enz. Uitelkaar gaan is het beste wat ik voor mij en mijn oudste gedaan heb. Nu ben ik heel blij met mijn vent en onze dochters. Ik leef het leven wat ik altijd gewild heb. Als de liefde nu weg zou gaan dan zou ik blijven. Iig als we geen ruzie hebben. Dat zou dan het beste zijn. Dus iedere situatie is anders. In jouw geval, geen ruzie maar geen verliefde gevoelens meer, zou ik blijven en koesteren wat je hebt.
ik heb laatst al tegen me man gezegd dat ik niet meer van hem hou en dat ik niet gelukkig ben. Hij probeerd veel wat ik fijn vind maar t helpt niks. Ik word met de dag ongelukkiger. Ik slaap slecht, ik ben kribbig niet te genieten. En ja dat voelen de kinderen ook. Ik weet dat de kinderen er niet minder van worden als we uitelkaar gaan. Maar mijn speelt t dan weer zo dat ik de kinderen hun vakantie onneem en dat zij er kapot aan zullen gaan. Ik weet dat hij ongelijk heeft maar t blijft toch steeds door me hoofd spoken. Mijn kinderen zijn me alles t laatste wat ik wil is dat zij ongelukkig worden door mijn keuze.
Ik heb kort geleden voor mijn eigen geluk gekozen en daardoor ook meteen voor het geluk van mijn kind omdat zij nu een gelukkigere moeder heeft en dat heeft uitwerking op mijn kind
nee ik ook niet eerlijk gezegd. Ik geloof wel dat het al langer speelt maar dat de jeugdliefde je weer extra aan het twijfelen maar. En als je relatie niet lekker loopt word je wel eerder verliefd Ik weet er namelijk alles van.
Omdat dit al 2 jaar speelt. Ik heb poging na poging gedaan om gelukkig te worden maar t gaat niet. Me jeugdlliefde heeft zijn eigen leven daar heb ik niks mee te make. Tuurlijk zal ie een speciaal plekje in me hart houden, maar daar blijft t ook bij.
ik vind dat je normaal gesproken een scheiding moet "verdienen" als er kinderen in het spel zijn. (tenzij er sprake is van enige vorm van mishandeling o.i.d.) Dat wil zeggen dat je een andere man uit je hoofd moet zetten en vol voor je huidige relatie moet gaan. Ga samen in therapie, op vakantie, nachtje of weekendje weg, probeer elkaar te verassen, geef hem eens wat vaker complimentjes (dan krijg je ze ook weer terug..) en dan, als je bijvoorbeeld een jaar je uiterste best hebt gedaan, heb je in mijn ogen pas een scheiding verdiend...
Maar wou je laatst ook niet nog een 3de kindje? zo iets ga je toch niet in overweging nemen als je al 2 jaar twijfelde aan je relatie?
Kinderen hebben het meest aan gelukkige ouders... een mama die ongelukkig en kribbignis en grote negatieve factor. Je kiest voor het geluk van je kinderen als je ook goed voor jezelf zorgt. Wel ben je het hen en je man verplichte om het echt te proberen. Dat is de belofte die je doet bij het aangaan van het huwelijk en het samen krijgen van kinderen. Veel succes