Hi allemaal, Na lange tijd meelezen toch maar de stoute schoenen aangetrokken om eens zelf een topic te starten. Ik ben namelijk ontzettend hard aan het twijfelen om volledig te stoppen met werken en thuis te blijven met de kinderen. De situatie is als volgt: 3 kinderen (baby, 4 jaar en 6 jaar). Al sinds de komst van de eerste is werk een grote stressfactor. Ik heb altijd gevlogen als stewardess en heb moeten stoppen door het gebrek aan opvang (man vliegt ook). De roosterstress was te groot en wij hebben thuis niet de luxe dat onze ouders ons willen/kunnen helpen met flexibele opvang. In het dorp waar wij wonen is flexibele opvang ook niet mogelijk en ik zag een au-pair in huis niet zitten. Na het stoppen met vliegen, wat ergens wel pijn deed omdat ik het al zo lang deed, ben ik in een hotel gaan werken achter de receptie. Nu deed dat salaris zoveel pijn (oh de horeca, wat is dat toch slecht geregeld daar) en ook het feit dat ik veelal werkte met echt jonge meiden en jongens die een volledig ander leven hebben dan ik, zorgde ervoor dat ik ook daar ben gestopt. Toen kwam er een kantoorbaan. Ik verdien goed, eigenlijk op hetzelfde niveau als toen ik nog vloog, maar ik vind het werk eigenlijk gewoon niet zo leuk. Mijn verlof zit er nu bijna op en mijn werk is niet bepaald flexibel in te delen. Ik zit vast aan aantal dagen en ook dat zorgt weer voor veel stress om het rond te kunnen krijgen. Ik werk nu al vrij weinig (50%) en werk halve dagen. Nu is er in onze omgeving alleen opvang nodig in de vorm van hele dagen. Wat dus zonde is omdat ik dan iets afneem wat maar voor de helft nodig is. En wij krijgen amper wat terug van de belastingdienst. Dan werk ik dus feitelijk voor niets en daar vind ik mijn baan echt niet leuk genoeg voor. Waar ik tegenop zie: kom ik ooit nog wel terug op de arbeidsmarkt als ze straks allemaal naar school gaan? Ik heb nu echt goede voorwaarden bij mijn werkgever maar ik vind het werk gewoon echt niet zo leuk. Vind ik wel weer werk met dezelfde goede voorwaarden? En wordt mijn wereld thuis niet heel erg klein? Ik heb veel hobby's en kom daar mijn tijd wel mee door maar mijn vriendengroep is nou niet bepaald erg groot. Financieel is het zeker mogelijk om thuis te blijven. Maar het voelt zo gek. Ik werk al sinds mijn 18e, ben ver in de 30 nu en heb nooit zonder werk gezeten. Ik heb nu ook een vast contract. Het voelt ook gewoon gek om dat zomaar op te zeggen. Maar het geeft zo ontzettend veel stress. Ik vind het ook niet leuk en ik vind het ook gewoon fijn om thuis te zijn voor mijn kinderen. Dat was mijn moeder vroeger ook voor mij en heb ik altijd als heel fijn en stabiel ervaren. Wat een verhaal he? Sorry daarvoor. Ben benieuwd naar jullie ervaringen en dan met name van moeders die zijn gestopt en hoe zij het vinden.
Ik ben 3,5 jaar geleden na de geboorte van onze jongste gestopt. Hier heeft het zoveel rust gegeven. Wij hebben ook niemand die op wil/kan passen op onze kids ook als ze is een keer ziek zijn bijv. Mij gaf dat toen heel veel stress, was ook wel middenin C… tijd dus de kinderen waren toen natuurlijk ook sneller thuis. Het 1e jaar heb ik erg moeten wennen en voelde ik me regelmatig alleen. Nu heb ik dat helemaal niet meer. Mis het werken echt niet, en in het gezin is zoveel meer rust. Ik heb genoeg contact met moeders van school en de psz van de jongste. Ik heb wel is dagen dat ik het thuis zat ben het alles regelen en het zorgen voor de kids. Ik geef dat dan bij m’n man aan en ga dan zelf even een uurtje sporten of iets voor mezelf doen. De kinderen zijn maar 1 keer klein, die tijd kan je niet meer terugkeren. Werken kan altijd nog, daar maak ik me niet zo druk om! Succes met het maken van je keus!
Ik werk zelf full time maar als ik jouw situatie zo hoor; 1. Je vind het werk eigenlijk niet leuk 2. Het kan financieel makkelijk zonder Dan snap ik het eigenlijk wel als je wil stoppen. Wij hebben op onze afdeling een ontzettend gedreven vrouw werken die er ook een paar jaar uit is geweest om voor de kinderen te zorgen en ze doet het heel goed bij ons. Ik denk dus zeker dat je (afhankelijk van wereld ontwikkelingen van buitenaf) ook echt wel weer terugkan naar de arbeidsmarkt als je er klaar voor bent. Misschien bied die tijd met de kinderen je ook een inzicht naar een baan die beter bij je wensen past. Enige puntje wat interessant kan zijn is op lange termijn je pensioenvoorziening. Ik zag dat het bij mij nadelig zou kunnen zijn voor mijn pensioenopbouw. Maar goed ook daar is dan maar net de afweging hoe belangrijk je daar naar kijkt. Je zou het kunnen berekenen wellicht. Maar als je meer energie krijgt van het thuismoederen dan zou ik je dat zeker aanraden. Is toch het leukste voor iedereen om een gelukkige moeder te zien!
Ja ik heb nog veel ouderschapsverlof over van alle kinderen, maar ik gok dat het niet bepaald gewaardeerd wordt. Ik heb nu ook een aanvraag voor ouderschapsverlof gedaan om 25% te werken de komende tijd (2 halve dagen ipv 4 halve dagen) en moet nu op kantoor mijzelf gaan verantwoorden. Kreeg nou niet bepaald een leuke reactie op deze aanvraag. Dat heeft me onder andere ook doen afvragen of ik niet helemaal moet stoppen (eerst wilde ik enkel 25% osv inzetten). Ruilen ofzo is ook altijd veel gedoe op het werk, net als vakanties. Daar ben ik ook goed klaar mee. We hebben het er hier thuis over gehad en de kogel is wel door de kerk, ik wil ontslag nemen. Wil alleen wel op een goede manier weg dus ga niet per direct of per mijn opzegtermijn maar wil eind van het jaar stoppen. Hebben zij ook tijd om vervanging te regelen en zijn ze hopelijk bereid om een goed verhaal over mij te schrijven wat ik hopelijk ooit weer kan gebruiken als ik de markt terug op ga.
Je hebt veel keuze natuurlijk. Je kan op zoek naar een andere job die u wel ligt en combineren Je kan thuis blijven en toch blijven rondkijken. Je kan uw ontslag geven en gewoon besluiten om thuis te blijven. ... Als het toch niet is wat je verwacht, kan je altijd terug richting werk. Mss niet meer aan de voorwaarden zoals nu maar dat komt wel terug.
De huidige arbeidsmarkt is gunstig voor werkzoekenden, ik werk in de administratieve sector en het is echt lastig om mensen te krijgen. Zou gewoon kijken of je nu wat anders leukers kunt vinden! Je weet niet hoe het er over een jaar of 4 voor staat met de arbeidsmarkt. Kan onveranderd zijn, maar kan ook hard tegenvallen.
Ik zou gewoon rondkijken naar meer flexibiliteit. Ik werk zelf 28 uur en werk 90% thuis. Er ie veel mogelijk in deze markt.
Genoeg banen die meer en beter te combineren zijn met de uitdagingen van ouderschap. Ik werk 24 uur, waarvan 1 dag vanuit huis. Mocht een van de kinderen ziek thuis zitten, krijg ik enkel "beterschap voor de kleine! En sterkte!". Waar nodig pas ik mn werktijden aan om een en ander te combineren met de zorg voor t betreffende "patientje" en komt werken er niet van, dan niet. Maar met wat schuifwerk, draai ik doorgaans wel mn 24 uur in een week. Ik heb echt 0 stress vanuit mn werk t.o.v. werk/gezin verhoudingen. Maar dat is ook puur de instelling/bedrijfscultuur van mijn werkgever. Eerst ben je mens/ouder/verzorger in de tweede plaats ben je werknemer. Het gezin/familie komt eerst, werk komt daarna pas. Dat stopt ook niet bij een loze uitspraak, dat vindt je in alles weer terug. Het leven zou een stuk makkelijker en leuker zijn als er meer werkgevers zo in konden staan. Al ligt het wel heel gevoelig voor misbruik, dus ik snap werkgevers ook wel dat ze daar heel huiverig in zijn. Gezien jullie situatie zou ik ontslag nemen, lekker genieten voor de kinderen en op je gemak overdenken waar wél je passie ligt (en wat te combineren is). Je wordt er echt niet gezelliger op als je door zoveel hoepels moet springen op je werk én het ook niet eens leuk vindt. Dat is een enorme energie drain. Besteed je energie dan liever aan iets moois als je de mogelijkheid daartoe hebt en kijk op je gemak rond. Zie het als een investering in je gezin en in jezelf. Soms zal je moeten bijscholen, maar dat is doorgaans prima te doen tenzij het heeeel theoretisch is dat is best pittig.