Gisteravond heb ik mijn zoon in bed gelegd met ons dagelijks ritueeltje: uitkleden,wassen,tanden poetsen, opruimen, even knuffelen slaapzak aan, gordijnen dicht, kus geven en weggaan (licht uit en kamerdeur op een kier).Dan rommel ik nog even in de badkamer (waskom opruimen,washand uitspoelen, tandenborstel uitspoelen) en dan ga ik naar beneden. Niks aan de hand, tycho lag nog een beetje te kletsen maar was stil toen ik beneden in de kamer kwam. Ik was al ruim 10minuten beneden mijn schoonmoeder helpen met afruimen van de tafel (die kookt op woensdag voor ons bij ons thuis). Ik ging de vuilniszak buiten in de container doen en kwam weer terug naar binnen, ow overlooplicht vergeten uit te doen. Dus ik doe het licht uit en ineens zomaar uit het niets begint Tycho heel hard te huilen. Dus ik loop de kamer in en zeg "nou das ook raar ik doe hoe het licht uit en Tycho begint te huilen" en ik deed het licht daarna weer aan en het was zomaar ineens uit het niets ook weer gewoon stil... Nu vanavond (vond het wel zielig) weer geprobeerd: hij was stil toen ik beneden kwam, na 10minuutjes het licht uit gedaan en weer hetzelfde verhaal, zomaar uit het niets huilen en als dan het licht weer aan is is het goed... Zou hij bang zijn in het donker? Zijn deur staat dus op een kier en het raam boven zijn deur is afgeplakt dus zo heel veel licht komt er niet binnen? Wat zou het anders kunnen zijn, ik kan niks anders bedenken.... Als hij "verlatingsangst" zou hebben zou hij toch eerder moeten gaan huilen, op het moment dat ik zijn kamerdeur dichtdoe en het licht op zijn kamertje uit? Begrijp me niet verkeerd, prima als hij met het licht aan op de overloop lekker in slaap kan vallen, dat licht kan een half uur later ook wel uit maar vind het zo vreemd. Dit echt nieuw want normaal gesproken deed ik altijd het licht uit als ik beneden aan de trap was en gign het altijd goed! xx
hier ook sinds een paar dagen, mijn zoontje is 3. Ineens moet de deur open blijven en het licht aan. Als hij snachts wakker wordt moet er ook licht aan en hij zegt ook dat het donker eng is. Dus blijft het licht aan. Ga vant weekend een nachtlampje halen Miek
Misschien beginnen ze zich te beseffen dat iets "eng" kan zijn? Kan hij al een beetje praten? Anders gewoon naar binnen lopen en vragen wat er is. Hier helpt dat wel. Als mijn dochter vaag begint te schreeuwen, dan loop ik naar haar toe vraag der wat er is.. vaak krijg ik dan als antwoord "Mama eng, do" (do is in t marokkaans licht).. mayb kun je t proberen?
dat "probleem" kreeg mijn zoontje ook toen ie bijna 4 jaar was (had moeilijke periode achter de rug) wij hebben (bij zeeman een cars-) nachtlampje gekocht, aangedaan en op bed gelegd als ie naar bed ging en die uitgedaan op het moment dat wijzelf naar bed gingen... het lampje lag op de rand van zijn bed dus als hij snachts wakker werd kon ie m zelf aandoen (is hooguit 5 keer gebeurd)....
Hij is pas 20maanden en praten doet hij nog niet. dus ik kan hem niet vragen of hij het eng vindt in het donker... Maar zo lijkt het wel sof hij het eng vindt. Im vind het geen probleem om hem met het licht aan te laten slapen,dat doe ik dan wel uit als ik weer een keer op de gang kom. Vind het alleen voor hem zo zielig dat hij dus misschien bang is. Mijn schoonouders laten altijd het licht aan als hij daar slaapt maar hier thuis was het nooit nodig. Hij heeft er totaal geen problemen mee dat ik wegloop enz. Het is echt het uitdoen van het licht als ik beneden kom wat hem aan het huilen maakt! Als hij 's nachts een keer wakker wordt en ik ben bij hem geweest gaat hij gewoon prima slapen (maarja misschien heeft hij nu dan wel een lichtje nodig) dat weet ik niey want de nahten gaan hier sinds een paar weken weer super en 9 van de 10x heeft hij mij niet eens nodig. Maar vind het gewoon zo vreemd dat hij dat van de een op andere dag heeft!