Hoi hoi! Een herkenbaar verhaal met hier gelukkig een positief einde! Ik heb bijna 4 jaar geleden met mijn tweede zwangerschap met 38 weken een harde piep in 1 oor gekregen... Ik werd GEK! Paniek, angst en stress! Ik viel de laatste weken van mijn zwangerschap alleen maar af. ik ben meteen naar de huisarts geweest maar die zei dat het met een week of 6 wel over zou zijn dat was niet zo... dus weer terug naar de huisarts! Gelukkig een andere en die verwees mij door naar de KNO arts. Die vertelde dat er onderzoek is gedaan naar een piep in het oor en zwanger zijn, en dat het dus echt hele uitzonderlijke zwangerschapskwaal is. Verder allemaal onderzoeken gehad maar er kwam verder niks uit. Het advies was: leer ermee leven en waarschijnlijk gaat het over... en dat ging het!! Na 4 maanden werd het heel langzaam minder. En uiteindelijk was het weg! Alleen als ik erg druk, moe of gestresst ben dan is het in mindere mate terug. en ik heb er wel echt een “klap” van gehad... veel paniek en niet echt kunnen genieten van de roze wolk... ik heb daar EMRD therapie voor gehad omdat het voor mij een soort trauma was geworden. Nu ben er ik er weer rustiger onder. ik durfde dacht ik nooit meer zwanger te worden maar ons derde kindje is toch gekomen... en gelukkig geen piep! En ik heb altijd met luide muziek goed aangemeten oordoppen in! Een tip!! Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal en echt houd de moed erin want het gaat Miss wel over!!! En geniet vooral van je zoontje... ❤️
Deze zomer kraaide er telkens een haan vanaf 5u00. Ik werd er wakker van, zelfs met het raam dicht, en kon niet meer slapen. Mijn vriend vond dat ik overdreef, omdat hij het niet/amper hoorde
Oh wat ben ik BLIJ met jouw bericht! Een succesverhaal en ook vergelijkbaar, ontstaan in de zwangerschap. Ik word er ook echt GEK van.. En stress en paniek volgen daar op. Was jij er ook zo op gefocust toen? Gaf je borstvoeding na de zwangerschap, of begon je direct aan het ontzwangeren? Gek dat dit een zwangerschapskwaal kan zijn he? Ik lees dat ook wel eens op internet. Die klap herken ik wel.. kan me dat goed voorstellen! Ik weet ook niet of ik nog ooit zwanger durf te raken. Ook niet als dit weggaat, uit angst dat het weer terug komt. Als het niet meer weggaat, angst dat het erger wordt. Het is gewoon een mentale kwelling en zeker op dit punt in je leven (einde zwangerschap en het krijgen van een kindje. Er komt al zoveel op je af!) Had jij ook soms het gevoel dat je oor wat dicht zat? Al zit hij niet dicht. Heb je er zelf iets aan gedaan na de zwangerschap (bijv fysiotherapie, acupunctuur oid). Sorry voor al mijn vragen, maar voel me zo hopeloos. Hoop echt dat dit net als bij jou, gewoon weer wegtrekt.
Dat laatste heb ik ook. Ik ben zo bij als ik in bed lig en alleen mn tinnitus hoor. Heerlijk! Ik moet er niet aan denken dan met muziek te slapen ofzo.
Hier een positief verhaal! Na allerlei onderzoeken bij de KNO kwam er bij mij ook uit dat ik maar met mijn suizen moest leren leven. Ik hoor mijn eigen hartslag in mijn linkeroor. Nu bleek dat het bij mij door een te laag HB kwam.... Bloedarmoede dus! Sinds ik ijzertabletten slik, en dan ook echt een aardige dosis, heb ik er bijna geen last meer van! Alleen als ik echt doodmoe ben of overprikkeld. Nu tijdens de zwangerschap heb ik er weer wat meer last van, maar het is echt zoveel minder. Ik durf er vanuit te gaan dat het na de bevalling en het herstel daarvan weer weg is! Ik hoop zo dat het bij jou ook zoiets simpels is... Tinnitus / oorsuizen is zo verschrikkelijk!
Is dat tinnitus gerelateerd ja? Ik ben zelf ook heel erg gevoelig voor geluiden. Lijkt wel hoe ouder ik word, hoe minder ik kan verdragen.
Ik heb ook 2/3 dagen met zo'n absurt geluid gelopen. Alsof er een vlinder aan het fladderen was binnenin mijn oor. Iemand dat eens gehad? Ik las dat dat ook blijvend kon zijn en was echt als de dood...het was zó hard, daar valt toch niet mee te leven? Gelukkig ging het dus over.
Ik heb het ook, 2,5 jaar ongeveer nu. Begonnen na uitspuiten van mijn oren maar of dat er iets mee te maken had weet ik niet, een hoge ruis die meer ‘in mijn hoofd’ zit en een onregelmatig geluid, in mijn rechteroor, die laatste heb ik iets meer dan een jaar geleden erbij gekregen. Toen ook hoortesten gehad en ik blijk wel een kleine gehoorschade te hebben. Waar het in het begin heel overheersend was, en ik er echt heel verdrietig om was, zowel bij de ruis, als later nogmaals toen dat andere geluid kwam (beide keren echt wel even in de put gezeten, wat weken tot maanden duurde), is het inmiddels dusdanig naar de achtergrond gezakt, dat ik er zo goed als geen hinder meer van heb, het is er wel hoor, maar op een of andere manier hoor ik het 95% van de dag niet, en als ik het dan toch even hoor stoort het me niet. Toen heel veel aan het boek eerste hulp bij oorsuizen gehad, inzicht hoe tinnitus werkt, en de verhalen van mensen die er in stonden gaven me hoop. Het idee dat mensen er mee leren leven heeft me er toen goed doorheen getrokken. In het begin ook wel met geluiden op de achtergrond in slaap gevallen, maar inmiddels doe ik dat al een hele tijd niet meer. Het is waarschijnlijk voor iedereen anders, maar vanuit mij een positief verhaal, met nog steeds oorsuizen. Wie weet trekt het nog bij je weg, zo niet, hoop ik dat je er straks (zoals ik) aan went en er weinig hinder meer aan zult ondervinden.
Hai, mijn verhaal weet je.. Ik ga je pb morgen even beantwoorden, ok? Ik moet er namelijk even wat voor uitzoeken. Hier dus gelukkig wel een positieve afloop maar wat heb ik mij vreselijk gevoeld in de periode van de piep en het volle gevoel. Na een drukke dag, een verjaardag of veel geluid keert het geluid soms nog terug. Ook als ik me paniekerig voel komt het terug. Voor mij een teken dat ik echt even rustig moet ademhalen en tot rust moet komen. Met de afzuigkap aan was het geluid overdags goed te doen. Ik probeerde het te negeren, hoe meer ik er aan dacht hoe meer het aanwezig was. En ineens was het weg, zo bizar. Ik hoop voor jou dat het zwangerschaps gerelateerd is., Die kans is echt aanwezig!
Ik heb hier zelfs nog meer last van dan van het tinnitusgeluid zelf om eerlijk te zijn. Wellicht dat mijn ASS het ook wel erger maakt hoor. Mijn moeder heeft zo'n zoemende koelkast en voor mijn gevoel staat daar echt een helikopter in de keuken mijn man vindt het geluid dan ook best hard maar ervaart het lang niet zo hard als ikzelf en ook niet storend.
Kan ik me helemaal in vinden! Soms denk ik dat ik echt niet helemaal lekker ben hoor Dan wil ik echt mijn handen tegen mijn oren drukken bij bepaalde geluiden. Bijv bestek geluiden op servies... AAAAARGGH Ik heb ook nog misofonie. Met bepaalde collega's kan ik echt geen lunchpauze houden zonder ze te willen aanvliegen.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar er zijn verschillende wetenschappelijke studies die titinnitus linken aan potassium tekort. Je zou een tijdje een potassium supplement kunnen proberen. Zolang je geen mega dosis neemt, is het vrij onschuldig en ook relatief goedkoop. Je kunt het gewoon bij etos of kv kopen.
Ach, heb wel echt met je te doen, ik herken je gevoel heel erg van toen ik het kreeg (heb ook een onregelmatig geluid), Als kersverse mama is het nog pittiger denk ik. Ik werdt er ook gek van, dacht ben net aan die ruis gewend, krijg ik dit, hoe kan ik hier ooit aan wennen? Maar... Het is zo, ik ben er aan gewend, kan er prima mee nu, dus het kan, alleen, mocht het niet weggaan, kost dat tijd, ook tranen, frustraties, dipjes, maar het wordt beter... Ik kan je echt het boek van Olav Wagenaar aanraden (Eerste hulp bij oorsuizen). Vond het ook heel fijn om er met mensen over te praten, dat gaf lucht en herkenbare verhalen stelde soms ook wel gerust (het verbaasde mij toen ik er zelf over begon, hoeveel mensen in mijn omgeving dit ook in meer of mindere mate hebben).
Sinds mijn burn-out heb ik er ook last van. Het is gelukkig goed te handelen. Wat ik wel heel vervelend vind is dat ik harde geluiden niet meer trek. Als de kinderen gillen is dat echt een marteling en doet het fysiek pijn aan mn oren. Ik doe ze ook al een jaar niet zelf meer in bad. Dat gegil in de badkamer is helemaal vreselijk.