Mijn bijna 4 jarige is niet zo van het proeven. Wat hij wel eet, eet hij goed, maar zijn menu is wat beperkt. Dol op pasta, eet rijst en gebakken aardappelen en qua groenten vooral broccoli, doperwten, sperziebonen, wortels en snijbonen. Nieuwe dingen weigert hij gewoon en kan hij een hele show van maken, tot kokhalzen aan toe terwijl de vork nog niet eens in zijn buurt is. De tactiek van gewoon eten wat de pot schaft en anders eet je maar niets interesseert hem niet, dan gaat hij gewoon met een lege maag naar bed. Meehelpen met koken is leuk en dan spreken we ook af dat hij proeft, maar op het moment van eten is het weer drama. Ik merk dat we daarom maar vaak weer teruggrijpen naar de dingen die hij wel lust. Wie heeft tips om hem wel dingen te laten proeven en zijn menu dus uit te breiden?
Ik doe het vaak door te onderhandelen (fout volgens de boekjes, maar hier effectief). Dan zorg ik dat we bijvoorbeeld een stukje vlees hebben dat hij erg lekker vindt en daar schep ik bij hem dan net even minder van op. 'Als je een hapje proeft van ... mag je daarna nog een extra stukje schnitzel'.... Of een waterijsje als toetje ipv van gewoon fruit of yoghurt of zo, dat soort dingen, werkt meestal wel. Hij hoeft van mij overigens maar 1 hapje te proeven. Als hij het dan niet lekker vindt mag hij het laten staan. Dat gebeurt soms dus ook wel, vind ik geen probleem, zolang hij wel altijd maar even proeft. En na een paar keer proeven en afwijzen gebeurt het regelmatig dat iets er opeens wel goed ingaat. Kwestie van wennen, denk ik. En wat hier de laatste tijd wonderen doet is dat mijn jongste op het moment weinig wil eten, en mijn oudste (nogal competitief ingesteld) vindt het dan erg stoer om flink te benadrukken hoeveel meer hij heeft gegeten dan z'n kleine broer Dat gebruik ik stiekem wel een beetje...
Haha dat eerste doe ik ook. Hij gaat vaak genoeg overstag voor een extra schepje appelmoes. Het gaat me er vooral om dat hij het probeert en soms is het dan lekker genoeg om nog een hapje te nemen en heel soms eet hij opeens alles op dan.
Wat met proeven soms beter werkt bij ons is echt met smaak iets eten wat hij niet op zijn bord heeft en als hij dan nieuwsgierig is, zeggen: wil je even proeven? En dan een heel klein hapje van je eigen bord geven. Verder was het bij ons echt gewoon los laten en zonder dwang af en toe proberen. Met 4 at onze zoon ook heel weinig en geleidelijk is dat steeds meer geworden. Nu met 8 bijna 9 gaat het echt een heel stuk beter. Ik zorgde in de tussentijd altijd dat er genoeg dingen op tafel stonden die hij wel wilde.
Wij werken hier met een stickerboek. Heb ik zelf gemaakt in een schrift; bij elke groente die ze nog niet "lusten"(lees willen eten) 10 vakjes gemaakt. Als ze minimaal 2 hapjes proeven mogen ze een sticker plakken. En zeggen dat het vies is of ze het niet lusten mag pas na 10 keer proeven Kokhalzen en uitspugen is hier een no go, heb ik gelijk de kop ingedrukt. Dat weten ze inmiddels ook en als iets echt tegenvalt nemen ze wat appelmoes of een paar slokken water haha. Hier aten ze bijna niks warms 's avonds; nu heb ik een redelijke selectie en wordt er eindelijk gegeten. Van de week voor het eerst een dochter die al haar groente op had zonder discussie. Maar; het heeft best veel energie en geduld gekost en mijn onderhandelingsvaardigheden zijn sterk verbeterd
Hoe reageer je als hij gaat kokhalzen. Hoe zitten jullie aan tafel. Waar gaan de gesprekken over. Proberen jullie het onderwerp eten weg te houden. Niet pushen en geen aandacht geven. Complimenten geven als hij wel wat proeft. Ik heb ergens gelezen dat het wel tot 15 keer proberen duurt om ergens aan te wennen. Als wij wat nieuws aanbieden hebben we dat naast dingen die hij lust bijvoorbeeld groente broccoli en wat nieuws pompoen. Minimaal 2 hapjes (leeftijd)
Kokhalzen is toch niet iets wat je kan beïnvloeden als kind? Ik heb zelf last van een zeer snelle kokhalsreflex en echt no way dat ik iets doorslik waar ik van ga kokhalzen. Dan volgt overgeven echt heel snel.
Ik blijf het een beetje gek vinden, dat moeilijke eten. Dl eet bv geen champignons, dus maak ik champignonsoep (dat eet ze) en quiche met gehakte champignons erin (eet ze ook). Maar: gaan we uit eten, eet ze als een groot mens gezellig mee, van alles. Als we eters thuis hebben ook. Dus blijkbaar is het vooral een gedragsdingetje?
Je hebt kokhalzen als: kun je niks aan doen, is een reflex en je hebt kokhalzen als: als ik nou net doe of ik moet spugen misschien hoe ik dan niks van mama Hier thuis was het dus de laatste variant, uittesten en proberen. Ze doen het hier nu ook niet meer en ze hebben allebei nog nooit moeten overgeven van de geproefde hapjes.