Ik ben het eens! Mensen begrijpen het echt niet! En soms twijfel ik dan ook aan mezelf of ik dan teveel begrip wil/vraag. Ik kreeg gisteren zelfs de opmerking dat er ook slechtere redenen kunnen zijn voor een punctie, bijv bij kanker. Ik begrijp dat natuurlijk wel en ik zeg amper wat over die punctie verder, maar mensen begrijpen/denken blijkbaar niet wat erachter zit. Namelijk een groot verlangen dat wel extensieel is. Ik had persoonlijk iets meer support verwacht van mijn omgeving, wat vaker een berichtje, hoe is het nu. Vind het erg tegenvallen en jammer. Ligt misschien ook aan mijn verwachtingen wel heel blij dat ik het iig met mijn partner doe. Misschien komt t bij ons ook doordat we al een dochter hebben en of dat ze denken dat er echt vanzelf nog wel een tweede komt,omdat de eerste zo makkelijk ging. Anyway valt het me erg tegen. Sorry,voor mijn geklaag!
Hier kun je lekker klagen . Ik en mijn partner eten beide vegetarisch en iemand in mijn omgeving vroeg zich af of het niet zou helpen als we een biefstuk zouden eten. Ik lach maar gewoon om dat soort opmerkingen
Haha, bedankt dat ik mocht klagen. En ' een biefstuk.. echt ongelofelijk!! Ik heb heerlijk gewandeld in t zonnetje en dat heeft deugd gedaan. Vanmiddag heel moe, maar denk dat dat door de hsg injectie komt. Hoe gaat het nu met jou Pippa?
Jeetje, wat kunnen ze veel en dat zou fantastisch zijn natuurlijk als het nu niet gelukt is. En anderzijds natuurlijk heel shit dat het via icxi niet lukt. Hoe vaak hebben jullie nu geprobeerd? Heb je nog steeds het idee dat het niet gelukt is? Ik hoop het nog steeds voor jou.
@Aya20 wat spannend dat je morgen de punctie hebt! Ik vond het zelf echt heel erg meevallen, voor mij hielp het om oortjes met muziek in te doen (had van tevoren een playlist gemaakt). En het hielp mij ook om op dat moment te bedenken dat de pijn maar tijdelijk is. Ik hoop dat de punctie je ook zo meevalt en dat je een mooie opbrengst mag hebben! Heel veel succes alvast voor morgen! ❤️
Wat bijzonder dat dit kan en aan de andere kant ook heel verdrietig dat je over dit soort dingen moet nadenken. Wel heel goed dat jullie hiernaar vragen, ik kan me heel goed voorstellen dat je een kindje zou willen met je eigen dna. Ook al zul je er waarschijnlijk net zo veel van houden wanneer je gebruik hebt gemaakt van eiceldonatie. Ik vind het zo naar voor je! Je weet dat het traject moeilijk en zwaar is maar dit is toch niet een uitkomst waar je rekening mee houdt.
Nu wel goed. Ik heb nu 4 dagen bloedverlies maar het is alleen maar bruin. Ik ga er nu gewoon vanuit dat het niet gelukt is. Want een innestelingsbloeding duurt geloof ik niet zo lang. Donderdag mag ik pas testen.
@Pippa96 en @Aya20 wat jullie schrijven is zo herkenbaar. Soms vind ik het heel frustrerend dat mensen de impact niet begrijpen. In ons geval zijn we voor onze omgeving pas in september 2023 gaan 'proberen' om zwanger te raken, omdat toen de eerste ICSI poging was. Voor onszelf begon dat al veel eerder, in oktober 2021 hebben we al de eerste afspraak bij de huisarts gehad voor een verwijzing naar de klinisch geneticus. En buiten het feit hoe lang het wel of niet duurt, je zit alsnog met een beperkt aantal vergoede pogingen en een hele grote wens waarvan onzeker is of die ooit zal uitkomen. Aan de andere kant kan ik heel goed doen alsof het leven gewoon doorgaat (dat voelt echt niet zo) en alsof ik er positief in sta. Mensen vinden het vaak lastig om verdriet te zien en komen dan met 'oplossingen' of het advies dat je je niet te druk moet maken want dan lukt het wel, daarom vind ik het lastig om het verdriet nog te uiten. Daardoor kan het voor de buitenwereld natuurlijk wel lijken alsof het allemaal niet zo zwaar is, maar zoals jullie ook ervaren, dat is het wel. En wat jullie schrijven over opmerkingen die je krijgt, zo herkenbaar! "Dan adopteer je toch een kind" of "je mag mijn kinderen wel hebben" en ga zo maar door. Nou dit was mijn klaagmomentje...
Fijn dat het nu goed met je gaat. Kan een menstruatie al zo vroeg zijn dan? En wat zei het ziekenhuis?
Elke dag, week, maand etc. zonder een kindje is te lang. En je bent er altijd mee bezig dat snappen mensen niet. Het voelt gewoon niet compleet (als ik voor mezelf mag spreken). Mijn familie vind het vervelend dat ik weinig deel over het hele traject. Maar dat doen wij bewust niet omdat ik dan telkens elke teleurstelling en mislukte poging ook weer moet delen en er dan weer opnieuw verdrietig over ben. Gelukkig is dit forum voor ons allemaal een klaagplekje
Jeetje wat spannend lijkt me dat om nog tot donderdag te moeten wachten. En echt shit dat je nog bloedverlies hebt! Ben je in je hoofd al met een volgende terugplaatsing bezig of heb je ergens nog hoop? Ik hoop nog steeds voor je dat het nu alsnog goed zit!!
De verpleegkundige zei donderdag dat ik eind v/d week mijn menstruatie kon verwachten dus donderdag (1ste dag bruin bloed) zou wel vroeg zijn maar het kan wel. Ik moest doorgaan met de progesteron omdat het geen normaal rood menstruatiebloed is. Dus kortom, ik vrees dat ik geen antwoord heb tot donderdag. Maar ik reken er niet op.
Dat is lief dankjewel. Nou ik heb al verwerkt dat dit mislukt is dus ik durf er nu ook niet meer op te hopen dat dit toch goed is. Maarja het is ook geen "normale menstruatie" pff wat een rollercoaster dit.
Wat fijn Maria, dat het meeviel voor jou. En die muziek is fijn idd. Omdat ik een infuus krijg doe ik dat niet, maar ik word wel een beetje zenuwachtig nu. Heb ook een hsg echo gehad, maar dit schijnt toch echt anders te zijn! Dat geprik lijkt me erg naar. En mijn vriend heeft neiging tot flauwvallen. Hoop dat het niet een grote drama wordt de vorige keer stonden ze met 4 hulpverleners om hem heen en ik lag daar. Ook wel weer grappig achteraf, maar liever niet weer. Was jij ook moe voor die tijd? Vanochtend liep ik nog 6 km en sinds vanmiddag aldoor neiging tot slapen.
Wat spannend Pippa. Ik begrijp dat jij jezelf ook wilt beschermen, mr het lijkt nog geen verloren zaak!!
Ja precies wat je zegt! En als je nou zou weten of en wanneer het zou lukken zou het allemaal veel dragelijker zijn, maar die onzekerheid... Nu hoorde ik laatst in een podcast dat een vruchtbaarheidstraject vaak zo'n beetje het enige is wat belangrijk is in je leven, andere mensen hebben vaak ook hun eigen verdriet of problemen. Klinkt heel voor de hand liggend maar soms vergeet ik dat andere mensen misschien helemaal niet zo bezig zijn met ons traject omdat ze zelf veel aan hun hoofd hebben. Ik snap je ook echt dat je niet alles deelt, het heeft allemaal zo'n impact. Ja daar ben ik ook heel blij mee, het licht echt op!
Ja jeetje, dat je lichaam dan zo'n half signaal afgeeft en je weet nog niet waar je aan toe bent. Dan is het logisch dat je in je hoofd soms alle kanten op gaat.
Ik begrijp wel dat je jezelf beschermt door het niet zo te uiten. Idd voor de buitenwereld vanaf 2023, mr voor jullie 2021 en dus ook niet eerst vanuit de natuurlijke gang, maar gelijk al naar genetica. Is sws onnatuurlijk en daarmee ook zwaarder lijkt mij. Wel knap hoe jullie dit zo samen aanpakken. Hie gaat jouw vriend ermee om dan?
Ja je hebt een heel goed punt. Ben erg met mezelf en partner bezig en ons traject maar precies andere mensen hebben ook dingen. Dus goed om dat af en toe tegen jezelf te zeggen.
Precies. Ik heb nu zoiets van geef me dan gewoon rood menstruatiebloed of helemaal niks. Hier kan ik niks mee