Lieve lieve forummers, Wie kan deze bijna wanhopige moeder helpen? Ik ben bang dat dit een lang verhaal wordt maar ik hoop echt op hulp en tips. Mijn zoontje is nu bijna 8 maanden en slaapt sinds hij geboren is erg slecht. De eerste 6 maanden kun je ze niet verwennen en hij wilde vanaf zijn eerste dag alleen maar dicht in de buurt van mama zijn. Ik nam hem vaak bij me. Hij sliep in mijn armen want anders sliep hij niet. Ik heb hier erg van genoten. s Avonds sliep hij wel gewoon in zijn bedje en werd 2 keer voor een voeding wakker. Sinds hij 4 maanden was wilde hij ineens wel in bedje slapen en cold turkey daarop overgegaan. Nooit meer in mijn armen geslapen en wat ging het goed. Sinds hij 6,5 maand was ongeveer wilde hij niet meer in zijn bed slapen. Huilen, huilen, huilen. Maar ook ''s avonds werd een probleem. Ik weet niet hoe, en ik schaam me er dood voor, maar ineens is het er weer helemaal ingeslopen: slapen alleen in mijn armen of met mij (overdag) en 's nachts na de eerste 3 uurtjes alleen in bed, bij ons in bed. Maar ook dan nog wordt hij ontiegelijk vaak wakker. Ik ben ten einde raad. Ik ben nog even thuisblijfmama maar ik wil niet dat hij bij ons in bed slaapt (het is heerlijk maar het beste is gewoon eigen bedje) en ik wil niet dat hij overdag alleen met mij naast hem of in mijn armen kan slapen. Gister en vandaag wel steeds in zijn bedje gedaan: gevolg, 1,5 uur huilen, krijsen (ik ga wel steeds troosten) en dan 5!!!! minuten in slaap vallen en weer wakker worden en weer lang huilen. Hij komt nu helemaal niet meer aan zijn rust en ten einde raad toch weer bij me genomen. Voorheen sliep hij in elk geval tot 12 uur goed en hadden we in elk geval onze avond. Maar nu wordt hij vanaf dat hij in bed ligt elk half uur, drie kwartier wakker. Tot ik uitiendelijk ga slapen en van gekkigheid niet meer weet wat te doen en hem bij me neem. Het voelt echt alsof ik gefaald heb als moeder . Ik kan mijn eigen kind niet de rust geven om zelf te kunnen slapen. Ik wil ook niet dat iemand bij me thuiskomt omdat ik diegene dan alleen moet laten als hij moet slapen. Ik ben echt gek op mijn prinsje. Vergis je niet. Ik geniet ontzettend van hem. Het is een makkelijk kind wat eten, spelen etc. betreft. Hij ontwikkelt zich erg goed. Alleen slapen is altijd een ramp gweest en ik ben te zwak geweest om hem goed te leren slapen. Laten huilen werkt echt niet. Hij blijft huilen (alhoewel ik hier erg tegen ben heb ik het toch uit wanhoop gedaan) en slaapt dan hooguit 15 minuten om weer helemaal overstuur te raken. Dat wil ik niet meer. Wie kan me helpen en heeft een tip? Een al 8 maanden niet goed slapende moeder.
Ik heb helaas geen tips voor je maar heeft je kindje geen pijn of ergens last van? Misschien ligt hij liever op zijn buik? Mijn kleine vent slaapt sinds kort graag op zijn buik maar hij word soms wakker omdat hij zich stoot aan de spijlen van het bed. Hoop voor je dat het snel beter gaat , ik weet hoe vervelend het kan zijn als de kleine niet slaapt.
Mama van Daan, het medische is bijna uitgesloten omdat hij overdag gewoon lekker tevreden en vrolijk is. Niets doet pijn (bij aanrakingen), zijn oortjes zijn al nagekeken en tandjes heeft hij nog niet maar dit speelt ook al lange tijd. Verder zijn alle controles op het CB goed geweest en weet ik bijna zeker dat hij nergens pijn heeft. Ik heb alle posities geprobeerd: op zijn buik wil hij niet slapen. Op zijn zij of rug maakt geen verschil. Bedankt voor je berichtje.
Ik denk toch echt dat (mits je het medische hebt uitgesloten) hem toch maar even moet laten huilen. Het klinkt heel naar maar zo leert hij wel zelf in slaap te vallen. Ik heb het ook gedaan, voelde me een hele slechte moeder op dat moment maar het was wel het beste, voor ons en voor haar. Ze slaapt nu zonder mokken, wel even kletsen etc, maar t gaat prima. Probeer het eerst 10 minuten vol te houden, dan even naar hem toe maar laat hem wel in zijn bedje! Troosten en dan weer weg. Het is echt een fase waar je doorheen moet. Sterkte meid, t komt echt goed.
Ons zoontje is nu 10 maanden maar ik heb precies hetzelfde. Alleen slapen of in slaap vallen in mijn armen en dan naar bed. Tot 3 weken geleden. Toen was ik er helemaal klaar mee. Ik deed niets anders als heel de dag ons zoontje in slaap te krijgen. Overdag ging ik met hem op bed liggen en savonds ook totdat hij in slaap viel en dan kon ik hem overleggen ( als ik lang genoeg wachtte). Maar ik was er helemaal klaar mee. Wat wij hebben gedaan is laten huilen na 5 min kijken 10 min kijken. en zo verder ( zelf deed ik nooit langer dan 15 min niet kijken). Ik stelde hem weer gerust ( wat niet werkte als ik hem liet liggen) dus haalde hem uit bed, op mijn schouder ( in zijn kamertje blijven) en als hij rustig werd legde ik hem terug. Na ongeveer 2 weken merkte ik verscheel en werd het huilen minder. ook overdag is hij rustiger met gaan slapen. Ik vond het vreselijk moeilijk om mijn kind te laten huilen ( hij liep paars aan van ellende zo over zijn toeren maar ik bleef wel dicht bij hem). Wat hier heeft geholpen is savonds voor het naar bed gaan in bad doen. Daarna verhaaltje en liedje zingen. Ik bleef dan boven om regelmatig om een hoekje te kijken. Als hij stil was ging ik hem belonen en kreeg hij een kus. En vertelde ik dat hij het wel kon en mama trots op hem was. ( wat hij miss toch niet snapt). Ook heb ik vaak nog zitten rommelen op zijn kamertje als hij zat te huilen gewoon te laten zien dat ik niet weg ga maar bij hem blijf. Dit alles heeft zon 3 weken geduurd maar hij is nu wel zo ver dat ik hem neer kan leggen ( ongeveer 20 min huilt) en dan slaapt hij. Misschien heb je er wat aan, maar je moet doen wat je gevoel je ingeeft. Ik ben absoluut tegen het laten huilen maar op een gegeven moment konden wij niet meer. Je kan nooit weg, een oppas vragen e.d. omdat je bang bent dat je kind gaat huilen. Wel was hij behoorlijk onrustig als hij had liggen huilen en werd ieder 20 min huilend wakker. Ik ging er dan pas heen als hij het 10 min vol hield en ik stond niet gelijk bij zijn kamer. Dit heeft ook geholpen en soms is het maar 2 min. en dan slaapt hij weer. Het belangrijkste is dat je checkt: * vieze luier? * honger? * pijn? Allemaal nee? dan is er niets aan de hand.
Ik zal later uitgebreider reageren maar hoe doe je dat 's nachts? Want hij wordt echt minstens 5 keer wakker en niet alleen een huiltje, nee gelijk keihard huilen en ik wil het de buren niet aandoen hem te laten huilen (en hem op de eerste plaats natuurlijk). Kijk, als hij gewoon bleef slapen na in mijn armen in slaap te zijn gevallen, álla, geen probleem, maar nee hij wordt nog té vaak wakker. Nog een vraag. Hoe doe je dat als je weggaat en hij uiteindelijk wel goed slaapt? Slaapt hij dan ook goed of kan dat het verpesten? Ik blijf wel een uur rommelen op zijn kamer en nog helpt het niet. Zodra hij me ziet weglopen zet hij het op een gillen en als ik 10min later terugkom wordt het alleen maar erger. Een vast bedritueel hebben we al voor het slapen: badje, voeding, welterusten, slapen. Dat lukt dan meestal wel maar dan is hij 30 min. later of uur later weer wakker en niet meer stil te krijgen tenzij ik hem echt troost. Maar uiteindelijk 's nachts nadat ik te vaak ben opgestaan (of mijn man) bij ons in bed. Dan is het troosten makkelijker als hij wakker wordt (ook dan nog steeds minstens 3 keer).
Ik zeg: verwijzing naar de kinderarts vragen en zien dat hij goed gecheckt wordt. Door wie zijn zijn oortjes gecheckt? Als dat door de HA is, dan zegt dat helemaal niks namelijk: huisartsen zien nogal eens oorproblemen over het hoofd. Bij Thirza zou er ook niets aan de hand zijn volgens onze huisarts, en zij heeft vandaag toch echt buisjes gekregen en de neusamandel eruit... Anders misschien even bij ons clubje komen kijken, of je daar nog tips kunt vinden? (Onder alg: wij willen slapen, maar onze baby's niet..)
overigens, nog even als aanvulling: Thirza is ook een vrolijk kind en mensen die haar niet kennen, zeiden altijd: Ach, met haar is toch niets aan de hand? Zo'n vrolijk kind... Ja, overdag dus wel, maar 's nachts dus drama. Oren spelen vaak 's nachts op, dus dat zou het toch echt kunnen zijn.
Rozemarijke: kun je dat zomaar krijgen? De reden dat ik niet om een kinderarts zou vragen is dat ik zelf echt denk dat het gewenning is. Maar ik heb hem eergister vanaf het begin in bed genomen om te kijken of hij dan wel slaapt maar ook toen werd hij vaak wakker. Soms even huilen tot ik hem of voeding geef echt even vasthoud. Ook slaapt hij vaak meteen als ik hem oppak. Daarom ben ik bang dat ik geen verwijzing krijg want als ze vragen of en hoe hij slaapt dan weet ik zelf dat het (denk ik) ook gewenning is. Ik zal later bij jullie clubje kijken.
Misschien niet het antwoord wat je wilt horen maar als het niets medisch is dan is het gewenning. En alleen jij kan het stoppen. Toch een soort plan van aanpak maken en volhouden. Je kindje zal heel lang vol kunnen houden omdat jij dan toch telkens toe geeft dus leer je hem als ik maar blijf huilen dan mag het uiteindelijk toch en dat moet je doorbreken. Ga er eens rustig voor zitten en bekijk hoe jij dit aan kan pakken en anders toch hulp inschakelen. Die hoef je echt niet alleen met je kindje te laten die maakt een plan dan samen met jou. Heel veel sterkte en ik hoop dat het snel beter gaat!!
Slaapprobleem kan ook een ligprobleem zijn: bij zere oortjes kan je overdag een best een vrolijk en gezellig kindje hebben. Maar zodra je ze neer legt doet het zeer. Op je arm is het toch meer een zit houding, in ieder geval het hoofdje meer rechtop. Mijn zoontje gaat over 2 weken naar de kno arts, ook voor buisjes en amandelen. Wij hebben het afgelopen jaar zo`n 15 nachten mogen doorslapen. Ik had er ook nooit bij stil gestaan dat buisjes een oplossing zou kunnen zijn, maar de kinderarts denkt daar heel anders over. Of het allemaal zo is weet ik niet, maar ik hoop dat we over 2 weken onze nachtrust weer krijgen. (of de helft, ook al prima!)
Hoe vervelend ook, prettig om in elk geval te lezen dat ik niet de enige ben. Ik denk zelf ook dat het gewenning is. Aan de andere kant ben ik ook weer bang dat ik hem laat huilen terwijl hij ergens last van heeft. En als ik die rode oogjes vol met tranen zie gaat mijn hart echt stuk. Ik ben heel erg in dubio over wat ik nu moet doen. Volhouden en misschien dat het vanzelf beter gaat? Zodra hij begrijpt dat hij moet slapen? Maar zo makkelijk werkt het niet. Ook is het vervelend dat wat de ene dag wel werkt 2 dagen later niet meer werkt. Waarom ik niet denk aan oortjes is omdat hij wel 1,5 uur kan slapen als ik naast hem lig. In mijn armen slaapt hij eigenlijk pas sinds een weekje weer en dat beperk ik zoveel mogelijk. Het gekke is ook dat ik hem net na het voorlezen kusje heb gegeven. De kamer uitliep. Hij keihard gilde (5 sec) en hij slaapt nu gewoon. Zonder gedoe. Maar straks als hij weer wakker wordt, wat dan? Zo is elke dag anders. De ene keer slaapt hij heel makkelijk, de andere keer ben ik een uur of langer bezig om hem in zijn eigen bed te laten slapen. Maar het wakker worden blijft wel altijd. Soms hebben we geluk en wordt hij maar 3 keer wakker. Er is geen pijl op te trekken. Sorry dat mijn verhaal chaotisch is maar soms schieten dingen me pas later te binnen.
Sorry hoor, ik ben misschien heel eigenwijs en jouw moedergevoel zal het misschien goed hebben. Maar... Wat nou, als je er na nachten laten huilen (onmenselijk vind ik) achter komt dat je kind een dikke vette chronische oorontsteking heeft? Of buikpijn? Of hoofdpijn? Ik zou zeggen, je bent nu al zó lang bezig, ga eerst naar de kinderarts, komt er niets uit ga dan om de tafel met kundige mensen en maak een plan van aanpak. Je moet echt voorkomen dat je je een slechte moeder gaat voelen. Ik zou medisch echt eerst alles uitsluiten en zeker willen weten dat er niets is.
Ik ben ook eentje van de school van gewenning, en geloof niet zo snel dat alles terug te voeren is op medische problemen. Ockhams scheermes: als er meerdere oplossingen zijn is de meest voor de hand liggende vaak de juiste. Als je je kindje na hebt laten kijken door de HA en er zijn geen duidelijke medische aanwijzingen zou ik het proberen met hem aan te leren om te gaan slapen. Ik moet wel zeggen dat mijn advies gekleurd is want ik heb ook een moeilijke slaapster. Ze is nu 15 mnd oud, was een prematuur en dysmatuur schisis kind en daardoor (of daarnaast) ook een huilbaby. Ze is nog steeds een moeilijke inslaper. Volg het advies dat je gelezen hebt over 10 a 15 minuten laten huilen, en dan troosten. Maak een afspraak met je man over volhouden, zet de wekker erbij, en hou je er aan. Het is loodzwaar aan het begin, maar het wordt beter! Slapen kunnen kinderen, mits geen grote medische problemen, aanleren. Maar waarschijnlijk wordt het nooit een heel schone slaper die liefjes in slaap sukkelt, ik heb mijn prinsesje net ook weer een minuut of 5 de hele tent bij elkaar horen schreeuwen voor ze in slaap viel, en nu de hele nacht doorpit Succes ermee!
Ireen, ik vind het ook heel moeilijk om maar te laten huilen. Maar naar wat voor kinderarts (KNO bv of alg) moet je dan gaan en is dat dan niet zoeken naar een speld in een hooiberg? Krijg je zo makkelijk een doorverwijzing? Want ook bij het CB en de huisarts zeggen ze ik zie een vrolijk, alert mannetje. Daar is niks mis mee (ook afgaan op wat ik vertel over hoe hij is). Ik ben juist ook bang hem te laten huilen terwijl er iets speelt terwijl ik aan de andere kant denk houd jezelf niet voor de gek, hij is niet anders gewend. Maar ook dat klopt niet omdat er periodes zijn geweest dat het heel goed ging.
Ik weet er niet heel veel van hoor, maar ik weet wel dat veel kindjes met slaapproblemen gezondheidsproblemen hebben. Ik zou gewoon naar de huisarts gaan, je probleem voorleggen en zeggen dat je wilt dat je kind door een kinderarts nagekeken wordt voor je bijv. naar een orthopedagoog gaat om het gedrag aan te pakken. Is niets vreemds aan. Zeker als er periodes zij waarin het wel goed gaat kan het zijn dat sommige gezondheidsklacnhten af en toe opspelen. Ik zeg niet dát er iets is, maar ik vind het kort door de bocht om te stellen dat er niets is als een huisarts een keer een check up heeft gedaan van, wat is het, 3 minuten?
Wij hadden ook slaapproblemen en ik heb de methode van Tracy Hogg gevolgd, De babyfluisteraar. Daar blijf je bij je kindje. Het idee is oppakken/neerleggen. Het idee is dat als je kindje huilt, oppakken en bij je houden totdat hij stil is, dan meteen weer in bedje leggen. Handje op buikje of ruggetje. Dit net zolang doen totdat hij uiteindelijk slaapt. En veel praten, zachtjes fluisteren. 'Ga maar lekker slapen, shhh". Als je dit wilt proberen zou ik echt het boek lezen, er staat heel veel over ritme op de dag. Voor ons is het een ommekeer geweest. We hebben het 3 dagen gedaan, daarna konden we weglopen, zodat ze zelf in slaap valt. Ging met vallen en opstaan, maar nu gaat het heel erg goed. Het is in ieder geval een methode waarbij je je kindje niet laat huilen. Ik kon dat namelijk niet. Het werkte ook niet, heb het wel echt geprobeerd. Misschien heb je er wat aan.
Misschien een stomme vraag, maar gebruiken jullie een speentje. Daar haalt onze kleine meid erg veel troost uit. Klinkt misschien wat makkelijk, maar bij ons was het DE oplossong. Wilde alleen bij een van ons slapen. Toen een speentje geprobeerd en ze viel eigenlijk zo in slaap.
Ik kreeg toen ik doodmoe en ellendig naar de ha ging met mijn zoontje meteen een doorverwijzing voor de kno. Vooral het meerdere malen gillend wakker worden per nacht kon er volgens hem op wijzen dat het toch aan de oortjes ligt. Om het enigzins te verzachten staat het hoofdeind al wat omhoog.
Het gekke aan het verhaal vind ik persoonlijk wel dat hij na korte tijd huilend wakker wordt. Mijn zoontje heeft ook moeite met in slaap vallen (al gaat het momenteel gelukkig wel beter) maar als hij eenmaal slaapt wordt hij over het algemeen niet meer wakker (met 8 maanden natuurlijk nog wel voor voedingen). Ik zou als ik jou was toch nog eens laten checken of zijn oortjes echt in orde zijn. Het in slaap vallen zo gauw je hem oppakt herken ik wel van het verhaal van een vriendin wiens zoontje regelmatig oortonsteking heeft.