Tsja, dan zal ik ook wel een beetje een "ontaarde" moeder zijn, maar ook ik werk vier dagen in de week... Ik wilde eigenlijk drie dagen in de week werken, maar op het kantoor waar ik werk was deze mogelijkheid niet bespreekbaar. Parttime werken is 4 dagen, minder niet. Ik heb toen goed overleg met mijn man gehad, en ik ben daarna naar mijn werkgever gestapt. Ik wilde best 4 dagen in de week werken, maar ik vond dat daar dan wel iets tegenover mocht staan. En ik heb het voor elkaar: ik werkte namelijk voorheen als secretaresse op kantoor en als tegenprestatie voor mijn 4 dagen werken heb ik een particuliere opleiding aangeboden gekregen, waardoor ik nu van functie veranderd ben en gepromoveerd ben tot assistent-aangiftemedewerkster, en zelfs gespecialiseerd ben in twee onderwerpen, loonbelasting en omzetbelasting ! Wel moet ik er bij vertellen dat mijn dochter GEEN 4 dagen in de week naar de kinderopvang gaat. Mijn moeder en schoonmoeder wilden ook een dag oppassen, dus nu is ons schema als volgt: maandag --> oma Tini dag (schoonmoeder) dinsdag --> oma Wilma dag (moeder) woensdag --> Baloedag (kinderopvang) donderdag --> Baloedag (kinderopvang) vrijdag --> mammadag (dan ben ik dus vrij) zaterdag & zondag --> pappa- en mammadag Momenteel ben ik zwanger van de tweede, maar ons schema zal na de geboorte niet veranderen. Dit heeft dan ook te maken met het feit dat ik hoofdverdienster zal gaan worden, want mijn man wil voor zichzelf gaan beginnen als alles achter de rug is (klussen in het nieuwe huis, verhuizen, bevallen, noem maar op !) Ik merk bij Amber dat ze het heerlijk vindt, het schema wat we nu hebben, ze klaagt nooit.....
Ik zou dolgraag fulltime thuis willen zijn met mijn kind, maar dat kunnen wij niet financieel trekken hoor! 2 auto's voor de deur, koopwoning en sparen om te verhuizen gaat bij ons niet als ik stopt met werken. Maar goed dan zou er wel 1 auto uitgaan en wij zijn dan noodgedwongen in ons 3 kamer flatje te blijven! Het is maar net waar je voor kiest en wat er allemaal mogelijk is! Ik werk nu 3x 7 uur per week en Sem gaat 2x in de week naar beide oma's en 1x in de week naar de crèche en dat doet hem gewoon goed. Maar soms zou ik willen dat ik meeeeeeeeeeeeeeeer tijd met hem kon doorbrengen dan alleen het weekend en die 2 dagen door de weeks! Soms voel ik me schuldig tegenover Sem en denk dat ik een slechte moeder ben
Ik werk 3 dagen en daarnaast nog gedeeltelijk freelance als ik daar zin in heb. Ik merkte aan het einde van mijn zwangerschapsverlof al dat ik weer bezigheden zocht buiten alleen het zorgen voor mijn kleine man. Hoewel ik dit heerlijk vindt, merk ik dat ik de uitdaging van mijn werk ook gewoon nodig heb om mezelf lekker te voelen. Ik ben dan ook al tijdens mijn zwangerschapsverlof weer gaan freelancen en was zelfs binnen een maand na de geboorte van Nick al weer een dag op de opleiding die ik volgde (inmiddels afgesloten). Werken is voor mij, ondanks dat het financieel ook prettig is, dus ook noodzakelijk om mezelf prettig te voelen en dan dus op de dagen dat ik thuis ben ook er voor mijn kind te kunnen zijn. Anders zou ik alleen maar chagrijnig worden! en een weekend weg: het eerste weekend zonder Nick staat bij ons ook al gepland. het eerste weekend van september gaan mijn man en ik weer eens lekker duiken met onze club. Ik heb er nu al zin in......en of ik me daar schuldig over voel: nee geen moment! Ik vind het een heerlijk vooruitzicht. Gelukkig snappen de mensen in onze omgeving overigens ook heel goed dat het soms fijn is om er eens samen tussenuit te gaan, dus wat dat betreft hier gaan vreemde blikken onze kant uit.....
Sja, nu gaat het alleen om de moeders maar ik vind dat je er niet zo naar moet kijken. Mijn man en ik zijn samen ouders van ons kindje en daarom vind ik dit ook heel interessant. Wij willen graag het werken en de zorg delen. En daarbij denk ik dat je heel goed moet kijken naar jezelf en naar je man. Wij willen Jarik niet meer dan 2 dagen naar de opvang brengen. Dat is onze keus, wij denken dat dat het beste is. Daarnaast willen we het werk en de zorg verdelen. Dan kijken we naar wat wij ieder kunnen/willen. Ik zou echt gek worden als ik meer dan 3 dagen zou gaan werken. Dus zoek ik een baan voor 2 dagen. Mijn man zou graag 4 dagen werken. Helaas is het niet helemaal mogelijk, hij is namelijk net aan het solliciteren en dan kun je nog niet teveel eisen maar hij heeft er toch 36 uur uit weten te slepen. We lopen er echt tegenaan dat het nog niet gebruikelijk is om minder dan 40 uur te werken, maar dat kan ook aan zijn richting liggen (technische natuurkunde). Op dit moment heb ik geen werk en eerlijk gezegd bevalt me dat ook prima. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat het bij andere stellen anders gaat. Een oom en tante van mij hadden bijvoorbeeld de keuze gemaakt dat zij fulltime ging werken en hij thuisblijfvader was. In hun geval een fantastische keus! Werd trouwens ook heel raar over gedaan maar dat terzijde. Ik vind het raar dat er altijd alleen naar de moeder gekeken wordt, als er nog een vader in het spel is.
Nog even een aanvulling op wat ik hierboven geschreven heb: mijn man gaat dus dit jaar nog voor zichzelf beginnen, en tegen de tijd dat Amber 4 jaar is en naar de basisschool gaat, kan hij haar om 14.30 uur uit school halen. Dat vind ik dan toch wel weer heel erg prettig !
Jullie hebben het nu voornamelijk over 0-4 jarigen kinderen. Ik vraag me af of het anders is als het om schoolgaande kinderen gaat? Ik heb van alles wat (0 tot 12 jarigen), en ik werk 2 dagen per week. Mij maakt het echt niet uit wat een ander doet, ik doe het allemaal op mijn manier en wat een ander daarvan vind maakt mij ook niet uit... Soms bekruipt me wel het gevoel als ik 4 dagen in de week een klein kleutertje door de NSO opgehaald zie worden uit school dat ik dat toch wel sneu vind....terwijl mijn kinderen daar óók komen hoor! Groetjes Cellie.
Schuldig voelen? Waarom? De keren dat ik me schuldig heb gevoeld was het aangepraat schuldgevoel door anderen waardoor ik ben gaan twijfelen of ik wel moest blijven doen wat ik altijd al deed! Nee ik voel me niet schuldig bij 4 dagen werken, heb in een ander topic ook al geschreven dat mijn vriend en ik kwaliteit belangrijker vinden dan kwantiteit. Onze dochter heeft het heerlijk bij de gastouder en wij als ouders hebben het heerlijk in onze carriere. Financieel gezien zou ik ook niet hoeven werken, daarentegen ben ik ontzettend blij dat ik kan werken. Vind het dan ook de grootste kul dat het altijd de moeder moet zijn die 'inlevert' op bepaalde vlakken. Papa's zijn even verantwoordelijk.
Ik voel me absoluut niet schuldig dat ik 3 dagen werk. Mijn man werkt in het weekend, dus we hoeven haar maar 1 dag weg te brengen. Ze gaat dan naar KDV en ik denk dat dat goed voor haar is. Thuis heeft ze geen broertjes en zusjes, en zo leert ze toch goed met andere kinderen om te gaan. Ik ben gaan werken omdat ik niet wil dat we ieder dubbeltje drie keer moeten omdraaien, we zouden het best kunnen met 1 inkomen, maar ik ben nu eenmaal van huis uit gewend dat we het financieel goed hebben, dus ik wil dat ook voor mijn gezin. Bovendien geeft mijn werk me voldoening en een gevoel dat ik wat beteken in de maatschappij. Ik vind het zonde om thuis te gaan zitten met een hbo-opleiding. Ik zeg niet dat thuisblijfmoeders niet nuttig zijn hoor, ook daar valt wat van te zeggen, tenslotte ben je er dan altijd voor je kind, maar ik voel me dus niet schuldig dat ik dat niet ben.
Ik zou er ook niet tegen kunnen om financieel afhankelijk te zijn van mijn vriend, moet er ook niet aan denken om verantwoording af te moeten leggen over bepaalde uitgaven. En stel je voor dat er wat gebeurt..hij valt dood neer of we gaan uit elkaar..dan ben je al een tijd uit het arbeidsproces en kan je weer opnieuw beginnen.
Ik werk 5 dagen, blijf dat doen ( wel een dag of 20 bijkopen, is effectief naar 36 uur pw) , maar ga 1 dag thuis werken, vriend gaat 32 uur werken ( die is wat minder carrièrre gericht ). en de argumenten over eerste stapjes, lachjes etc.... dat zien de mannen van alle thuisblijfmoeders toch ook niet, hebben degene die kritiek hebben op werkende moeders ook kritiek op hun man die dat allemaal moet missen? Volgens mij is de vraag waarom al die vaders niet voor hun kinderen willen zorgen ook erg interessant. De smoezen over - nieuwe baan, kan je niet gelijk part time aanvragen - dat kan niet met zijn werk etc etc Die zijn nml onzin. Is ook al wat onderzoek naar gedaan. VB : mijn vriend heeft per 1 aug een nieuwe baan. Met lood in zijn schoenen heeft hij gelijk om 32 uur gevraagd ,en verteld dat hij die eerste maand ook 2 weken vrij wil( vanwege de bevalling) , en dat kon. En als het echt echt niet kan met je werk, maar je wil graag voor je kind zorgen. Dan zoek je toch een nieuwe baan. Als alle mannen dat doent, moet je zien hoe snel de maatschappij verandert. Je moet lef hebben als je in een sector werkt waar het ongebruikelijk is. Ook als directielid durven zeggen tijdens een vergadering : heren de vergadering was tot 17 uur het is nu 17:30 ik ga mijn kinderen van de opvang halen, plan maar een nieuwe afspraak. Ik werk in het bedrijfsleven, en in een tak met amper vrouwen, maar stapje voor stapje staan die mannen op die dat doen. Die afspraken afzeggen omdat de kleine naar het ziekenhuis moet, die vergaderingen die uitlopen afbreken. Die extra vrij nemen voor de schoolvoorstelling van hun kind. Waarom lukt het al die vrouwen wel om part time te werken en zouden mannen dat niet kunnen? echt BS, dat kan net zo goed, ze durven alleen niet. Ze voelen zich minderwaardig als ze minder verdienen dan hun vrouw Ze voelen zich een softie als ze de kinderen belangrijk vinden. Gelukkig verandert het, Gelukkig maar ( anders had ik nooit een echte vent gekregen ) Als ik aangesproken wordt op het feit dat ik veel werk.. Mannen hebben echt een slechte aan me, ze werken zelf Fulltime dus wat valt er te verwijten. En als ze over de natuurlijke gang van zaken gaan hebben. lach ik ze vierkant uit. Ja ik heb het wat dat betreft makkelijk. Ben manager, dus ze durven het niet eens te zeggen En vrouwen die wat zeggen : dan vraag ik of hun man niet nog veel meer een ontaarde vader is omdat hij niet voor de kinderen zorgt. Maar ik wordt er al veel minder op aangesproken dan 9 jaar geleden. Als de juf van je kind je aanspreekt en zegt : goh het gaat heel goed met je dochter , en dat terwijl je werkt... dan sta ik ook met mijn mond vol tanden ( ben 6 jaar alleenstaande moeder geweest) Onderzoek heeft allang BEWEZEN, dat kinderen die ook opgevoed worden door hun vaders veel zelfverzekerder worden.
Eh, Wannabe, hier ben ik het toch niet helemaal mee eens hoor. Mijn man is net afgestudeerd, tweede studie, heeft ie lang over gedaan omdat o.a. zijn moeder overleden is. Nou daar wordt hij echt op afgerekend hoor! er wordt glashard gezegd dat hij, omdat hij zo lang gestudeerd heeft óf niet gemotiveerd is óf niet goed is. Dat hij meer dan een jaar kwijt is geraakt vanwege de ziektem, overlijden van zijn moeder en de hele financiele afwikkeling erna, daar wordt niet naar gekeken. Hij heeft zoals ik al schreef het voor elkaar gekregen dat hij 36 uur kan werken ipv 40, maar heeft ook enkele banen inderdaad laten lopen. En op een gegeven moment moet er toch wel wat geld in het laadje komen en aangezien ik al een jaar loop te solliciteren zonder resultaat doen we het even zo. Waarschijnlijk kan hij over een jaar ouderschapsverlof opnemen of het contract aan laten passen. Ben trouwens erg blij voor jullie dat het je vriend wel gelukt is!
Ik werk 18 uur per week verdeeld over 2a3 dagen. In de tijd dat ik werk hebben we oppas aan huis. Ik werk onregelmatig en "mis" eigenlijk niks van mijn kids. Bij de eesrte twee heeft mijn man ouderschapsverlof opgenomen en is het eerste jaar een dag bij de kids thuis geweest. Na de bevalling blijf ik 18 uur werken. Schuldig voel ik me niet. Ik werk omdat Ik wil werken en dat een ander dat raar vind: dat is dan maar zo. Mijn kids slapen ook wel eens bij opa en oma of bij mijn zus. Heerlijk voor ons en super voor de kids. Lekker doen waar je je zelf goed bij voelt. Ik veroordeel niemand omdat iemand wel/niet werkt. Ik zelf zou, persoonlijk dus, nooit 40 uur willen werken dan heb IK het idee dat IK teveel mis. Heeft een ander dat niet, prima toch!
Of papa of mama nou thuisblijft hoort inderdaad niet uit te maken. Als er maar eentje een paar dagen thuis is.
ik werk nu 3 en een 1/2 dag en zou mijn werk absoluut niet willen missen. Bij een eventuele volgende kindje ga ik of drie dagen werken of 2 en een 1/2 dag, maar zal nooit stoppen
Ik heb het voor gedaan, doe het tijdens en ws ook daarna. Maar idd iederen heeft zo zijn eigen keus. Ik word er soms alleen wat fel van, omdat ik hier her en der ook opmerkingen krijg. En dan opmerkingen waaruit je kunt opmaken alsof de moeder de enige is die voor een kind moet zorgen. Vader blijft buiten beschouwing.[/quote] ja inderdaad ja! Toen ik aangaf na de bevalling 4 dagen te willen gaan werken was het commentaar niet van de lucht (en de blikken!). 4 dagen opvang, dat is toch wel veel. Dan krijg je een weekendkindje en zo. Ik zeg, wie heeft het over 4 dagen opvang? Samen een kind, samen opvoeden. Dus beide 4 dagen werken, 3 dagen opvang. 3 dagen is een volkomen geaccepteerd aantal opvangdagen! Wonderlijk dat mijn man nooit die vraag kreeg 'hoe straks als de kleine er is'. En nogmaals, al die eerste dingen, heb ik allemaal meegemaakt hoor. Heb bewust 5 maand bv gegeven omdat ik dat belangrijk vond. Eerste draai, eerste kruip, eerste zit, eerste stap....allemaal gezien.
[quote="quote] Ik heb het voor gedaan, doe het tijdens en ws ook daarna. Maar idd iederen heeft zo zijn eigen keus. Ik word er soms alleen wat fel van, omdat ik hier her en der ook opmerkingen krijg. En dan opmerkingen waaruit je kunt opmaken alsof de moeder de enige is die voor een kind moet zorgen. Vader blijft buiten beschouwing.[/quote] ja inderdaad ja! Toen ik aangaf na de bevalling 4 dagen te willen gaan werken was het commentaar niet van de lucht (en de blikken!). 4 dagen opvang, dat is toch wel veel. Dan krijg je een weekendkindje en zo. Ik zeg, wie heeft het over 4 dagen opvang? Samen een kind, samen opvoeden. Dus beide 4 dagen werken, 3 dagen opvang. 3 dagen is een volkomen geaccepteerd aantal opvangdagen! Wonderlijk dat mijn man nooit die vraag kreeg 'hoe straks als de kleine er is'. En nogmaals, al die eerste dingen, heb ik allemaal meegemaakt hoor. Heb bewust 5 maand bv gegeven omdat ik dat belangrijk vond. Eerste draai, eerste kruip, eerste zit, eerste stap....allemaal gezien.[/quote] Ja belachelijk toch ddat ze dat niet aan mannen vragen! En idd ook gelijk uitgaan van vier dagen kdv (mijn dochter gaat 1 dag naar oma en 3 dagen op het kdv). Ik heb eens bij een sollicitatiegesprek (in mei jl) de vraag gekregen of IK de opvang voor mijn dochter goed geregeld heb! Nou vraag ik je. Alsof IK altijd verantwoordelijk ben voor haar als zij ziek is, mijn man kan dan ook thuiswerken/vrijnemen.
*zucht* de weg is nog niet vrij voor de werkende vrouw met een echte baan (even oneerbiedig aannemend dat met 2 dagen een carriere er niet echt meer in zit). Aan ons dan om dat te veranderen. Al is het alleen maar via mijn kind.....