Ruggenprik

Heerlijk, nooi meer zonder!
Heb bijna niets van het zetten gevoeld, maar dat kwam vast van de spanning. Het werd trowens gewoon in de kamer gezet met mijn man en iedereen van personeel erbij. Daarna lekker wachten tot ik echt aan de bak mocht haha

 

Ik was hier om al jou redenen met de eerste bevalling echt op tegen. In mijn geboorte plan stond:"geen ruggenprik". Totdat ik moest bevallen en mijn zoon zit klemzette tussen mijn ribben en de uitgang. Gevolg: ik kreeg bij een wee geen lucht en persdrang, bij 4 cm! Dus toen was mijn enige optie ruggenprik. Ik moet zeggen: heerlijk! Ik heb geen bijwerkingen gehad en tot dat persweeen vrij weinig gevoeld.

Tip: Probeer er gewoon niet teveel bij stil te staan en het over je af te laten komen. Lees van te voren op internet over de voor en nadelen zodat je ze weet en zie bij je bevalling wat je nodig hebt. Sterkte

 

Ik ben panisch voor naalden maar heb uiteindelijk toch voor een ruggenprik gekozen. Ik moet zeggen dat het best raar was, maar je kan je concentreren op je weeën en stilzitten en dan heb je geen tijd meer om na te denken over hoe het mis kan gaan.

Bij mij was hij alleen niet goed gezet dus was maar aan 1 kant verdoofd. Man was erbij want ruggenprik werd op de kamer gezet

 

Bij een vriendin van mij is hij niet goed gezet, toen moest het opnieuw. Ze was daarna wel erg blij dat ze hem had laten zetten ivm een weeenstorm. Als je echt effectief moet gaan persen dan zetten ze hem volgens mij niet meer (dan is het al te laat om nog te doen zeg maar)

Zoals monijari zegt; sta er niet teveel bij stil en lees je van te voren even in. Dalijk is die kleine er binnen 2x puffen uit en dan heb je je zo druk gemaakt.
Andere vriendin van mij zei meteen: gewoon laten zetten, veel fijner. Meteen vragen, niet eens proberen zonder, dan kan je er tenminste tegenaan... had ik juist een super makkelijke bevalling waarbij het helemaal niet nodig was dan liever geen naald in mijn rug eerlijk gezegt.

 

Ik heb een keer een ruggenprik gehad, maar heb er geen goede ervaringen mee. Bij de andere bevallingen dus geen ruggenprik meer gehad!

Van het zetten heb ik helemaal niks gevoeld!

Helaas na een uurtje voelde ik alle weeen gewoon weer. Bleek er een kniekje in het slangetje te zitten, dus moest die opnieuw gezet worden.

En na de bevalling kon ik door de ruggenprik niet plassen, dus 24 uur een katheter die ik thuis er zelf uit moest halen. Daarna weer terug naar het ziekenhuis om het te controleren.

Was voor mij dus eens en nooit weer
Bij de tweede bevalling heb ik voor het pompje gekozen.
Bij de derde ook, maar voordat ik het pompje had, was de baby al geboren.

 

ik zou idd de volgende keer eerst voor het pompje gaan. Dat is als ik weer zoveel pijn heb (ingeleid met weeenstorm). Ik ben meegegaan in de ruggenprik omdat mijn ziekenhuis dat beter vond. Mijn ruggenprik is mislukt en daarna had ik zoveel pijn dat ik niet meer stil kon zitten.

Maar zonder weeenstorm denk ik dat geen pijnstilling nodig heb. niet dat het geen pijn doet, maar minder iig. De verdoving die ik "down under" had vanwege knip en vacuumpomp was wel hemels, ik heb van het staan van het hoofdje niets gevoeld

 

Op de 1 of andere manier vond ik het wel te handelen zonder ruggeprik.
Ik had in mijn bevalplan gezet dat ik het liever niet wil, maar dat als het tegenvalt ik wel de optie open wil houden.
Heb er geen seconde aan gedacht...alles gaat in zo'n roes voorbij en als je je eenmaal over kunt geven is het wel te doen.
Ik heb weeenremmers gehad, weeenopwekkers, een vacuümpompverlossing en ik ben uitgescheurd, maar van dat alles heb ik helemaal niks meegekregen....was veel te druk met de weeen van mijn weeenstorm op te vangen.

 

Heer-lijk!! Echt een verademing na weeën. Het duurt denk ik (ik ging van de afdeling af) vanaf het moment dat we weg gingen en weer terug kwamen 10/15 minuten. De naald zit er zo in hoor en voel je eigenlijk naar heel weinig van. Ik vond het niet eens pijnlijk terwijl ik ook echt een beetje panisch was dacht dat het heel zeer zou doen. Niet dus.
Vriend mocht gewoon mee.
Over nare bijwerkingen kan ik niets zeggen, hij werkte bij mij goed maar blijkbaar heeft hij te hoog of te laag gezeten want toen ik na een hele dag bevallen een spoedkeizersnede moest, voelde ik het dus nog toen ze testten of ik iets voelde voordat ze wilden beginnen met snijden.
Ze hebben 3x wat bij gespoten maar ik bleef een klein stukje voelen. Hierdoor werd het een keizersnede onder narcose. Heel jammer, maar dat was niet anders.
Zal vast niet vaak gebeuren maar behoort denk ik wel tot 1 van de risico's.

 

Ja het is altijd spannend. Ik wil je niet stangen maar mijn bevalling begon aanvankelijk met 35+2 (maar dat is gestopt en dat gebeurt niet zo vaak). Maar ik herkende wel hoe ik moest puffen enzo

je echte slaaptekort begint pas als die baby er uit is. Je hebt nu wel pijn maar ik zou het zo ruilen voor het slaaptekort wat ik had na de geboorte (huilbaby).

De bevalling komt wel goed Het wordt een pijnlijke dag, maar aan het eind heb je wel de mooiste dag van je leven dat heeft mij er doorheen gesleept

 

Bij de eerste zonder ruggenprik gedaan, bij de tweede gelukkig met(de bevalling duurde erg lang met complicaties en ik sliep al weken niet door de jeuk) het liefst zou ik ook de tweede keer zonder hebben gedaan, maar ik was uitgeput al voordat ik aan de bevalling moest beginnen.
Het zetten vond ik doodeng, was kotsmisselijk maar pijnlijk vond ik het niet. Moest plat gaan liggen en mijn bloeddruk daalde snel waardoor ik flauw viel.
Buiten dat viel het reuze mee, voelde me erg ontspannen en heb de bevalling zonder pijn doorstaan.
Bijwerkingen? Niet echt, alleen hoofdpijn en het duurde een paar uur voordat ik zelfstandig kon lopen, dat vond ik wel even eng... was bang nooit meer te kunnen lopen.
Partner mocht trouwens niet bij het zetten zijn.
Al met al kijk ik er positief op terug en zou ik bij een eventuele derde weer een ruggenprik willen.

 

Hahahaha! Heerlijk hè, zwanger zijn?
Heel herkenbaar allemaal hoor!

Had jij geen hypnobirthingcursus gedaan?
Ik heb daar bij de eerste heel veel aan gehad. Ik zat helemaal zen te wezen in mijn bevalbad met bijna 10 cm ontsluiting, alles stond klaar, kraamverzorgster zat al bij ons: alles wees erop dat het snel gepiept zou zijn.
Nou, mooi niet. Na 1 keer heel rustig meeduwen met een wee ehm golving...: de boel stagneerde, ik bleek een groot oedeem te hebben die mijn ontsluiting weer helemaal dichtduwde en ik mocht absoluut niet meer persen of wat er dan ook maar een beetje op leek.
Bad uit, snel iets aan en als de bliksem naar het ziekenhuis.
Toen kreeg ik een weeenstorm die ik dus uit alle macht tegen moest houden.
Ik wilde aanvankelijk geen ruggeprik of wat voor pijnstilling dan ook maar nu had ik geen keus. Keizersnede hing in de lucht dus het moest.
Heb het geaccepteerd en over me heen laten komen. De ruggeprik was een verademing na anderhalf uur alle zeilen bijzetten, kan niet anders zeggen.
De kleine bleek in sterrenkijkershouding te liggen en had verkeerde druk op het geboortekanaal gegeven. Daar kwamen ze na een echo in het ziekenhuis achter.
Na ruim 9 uur had ik weer volledige ontsluiting en heb ik ons meisje zelf op de wereld kunnen zetten.
Daar ben ik nog steeds heel dankbaar voor.

Moraal van het verhaal: het komt zoals het komt.
Je kunt vantevoren van alles bedenken en dat is ook prima maar waarschijnlijk loopt het toch net even of heel anders dan je bedacht en gehoopt had.
Zodra het begint weet je dat en hoef je maar 1 ding te doen: vertrouwen hebben in je lijf! Probeer te ontspannen en laat het gewoon gebeuren.

Je kunt het!! Zeker weten!!

 

Maar.... je hoeft natuurlijk niet voor een ruggenprik te kiezen he?

 

Ik wilde van tevoren geen pijnstilling, maar rugweeen werden me echt teveel... Toen eerst een pompje gekregen (want de anesthesist was druk, en ik moest toch alvast een infuus), dat deed echt helemaal niets behalve dat ik niet meer uit bed mocht om weeën op te vangen, vreselijk! Ruggenprik was daarna echt een verademing. Het zetten was echt geen punt, moest alleen wel tussen de weeën door (maar die waren toen niet bepaald regelmatig). Ik was ook opgelucht dat ik de persdrang erg goed voelde door de ruggenprik heen, en twee uur na de bevalling kon ik gewoon weer staand douchen... Viel me echt alles mee.

Een volgende keer hoop ik dat ik geen rugweeen krijg en dat ik het zonder kan proberen, maar als het weer zo moet, vind ik dat ook niet erg. Alleen die remifentanyl nooit meer

 

Ik heb een keer voor een ruggen prik gekozen. Deze werd gezet en ik voelde alles nog.. bleek ik al persweeën te hebben! Dus met gang terug naar de kamers en meteen bevallen

 

Ik vind het zo jammer dat vrouwen zo bang worden gemaakt voor de bevalling (hier ook weer) en daardoor voor een verdoving kiezen. Zeker als je nog helemaal niet weet hoe een wee voelt of een bevalling hebt meegemaakt.
Zelf vind ik er te veel nadelen aan zitten, voornamelijk ook voor de baby, en heb het de vorige keer dan ook zonder gedaan. De kans op ingrijpen is ook zoveel malen groter waardoor je juist meer ellende kan verwachten.
Alhoewel ik af en toe ook zenuwachtig word bij de gedachte aan de bevalling, wil ik deze keer weer geen verdoving. En dat terwijl mijn vorige bevalling van 35 uur met weeenopwekkers, been weeën, een sterrenkijker, een kind van 8,5 pond met mijn 1.58m en pomp verlossing ook best heftig te noemen is. Maar het oer-gevoel dat ik het toen zonder heb kunnen doen geeft mij nu juist een boost als ik even zenuwachtig word.
Bevallen is echt niet iets wat ik elk jaar zou willen doen omdat het gewoon hard werken is, maar zou die enkele keer dat ik beval de natuurlijke roes, de krachten die je voelt en alle voordelen van de hormonen voor geen goud willen missen.

Laat je dus niet gek maken door horrorverhalen en mensen die zeggen dat het met verdoving zoveel malen makkelijker was. Wellicht waren deze bevallingen zonder verdoving ook makkelijk geweest, maar dat kunnen ze nu natuurlijk niet meer vertellen. Kijk kritisch naar de gevolgen van een verdoving (waar je best goed naar moet zoeken) en heb vertrouwen in jezelf en je lichaam.

 

Hier eerste keer ingeleid met weeopwekkers waardoor de weeën al met 4cm achter elkaar kwamen en niet te houden waren. Toen wilde ik echt een ruggenprik, terwijl ik hier ook als de dood voor was. Helaas niet zo'n positief verhaal...zetten op zich niet erg, maar dat verkeerd waardoor ik er zeer weinig aan gehad heb en de anesthesist er nog 3x bij is geweest. Door prik ook geen persweeen gevoeld en dus het hele persen op eigen kracht moeten doen. Gisteren bevallen van de tweede, leek weer een inleiding te worden, maar na het breken van de vliezen pakte m'n lijf het zelf op en heb ik dus eigen weeën gehad. Vond de weeën op zich niet anders voelen dan met infuus, maar de opbouw was geleidelijker en er zat meer rust tussen. Toch even getwijfeld over weer een ruggenprik, omdat het op een bepaald moment plotseling erg heftig ging. Maar toen ging ik in 45 min van 5 naar 10cm dus dat was te verklaren.
Denk als de prik wel goed had gezeten, het zeker een verademing kan zijn. Bekijk het gewoon tegen die tijd, dan weet je wat je aankunt en wat niet!

 

Ik moest een ruggeprik omdat ze wilde kijken of de ontsluiting dan wel vorderde. Tis mij heel erg meegevallen. Laat je voor beide niet bang maken en kijk hoe het gaat