Ik weet niet goed waar ik dit moet plaatsen en ik zal proberen het kort te houden .. Ik werk al 14 jaar in de kinderopvang en had een vast contract bij mijn vorige werkgever, maar vond de groepen te vol en kon er geen voldoening meer uit halen. Een half jaar geleden kwam er een vacature vrij bij een kleinschalige opvang voor precies de dagen die ik wilde. Ik heb na lang twijfelen gesolliciteerd en ben aangenomen. Degene die me heeft aangenomen was zelf al naar een andere vestiging voordat ik begon en puntje bij paaltje ben ik ook niet onder eerlijke voorwaarden aangenomen. Er zat dus iemand in de ziektewet en toen ik eenmaal aangenomen was, was ze spontaan weer beter. Alle collega's zijn heel aardig, maar diegene die ziek was doet aardig, maar is het niet. Al vanaf het begin merk ik dat ze het gevoel heeft dat ik haar plek in wil nemen of dat ze het gewoon vervelend vindt dat er iemand is aangenomen. Ik wil absoluut niet iemands plek innemen en ik probeer juist heel flexibel te zijn en te schuiven met dagen waar het iedereen maar uit komt. Na de zomervakantie komt er een nieuw rooster en dat is nu een behoorlijke puzzel. Iedereen is erg flexibel en doet zijn/haar best om mij te kunnen 'houden '. Maar die 1e collega niet. Deze week heeft ze meerdere keren waar ik bij stond tegen andere gezegd dat ze al veel langer voor de organisatie werken en gewoon moeten zeggen wat ze willen qua dagen en diensten 'maar niet persoonlijk bedoelt hoor'. En nog meer van dat soort dingen. En ik voel me er gewoon echt heel rot over. Dat weet ze waarschijnlijk ook heel goed, anders zeg je dat al niet op het moment dat ik binnen kom lopen. En helemaal niemand gaat tegen diegene in ondanks dat ze allemaal vinden dat ze ook best weleens wat flexibeler mag zijn. Nee, stel je voor dat de sfeer/vriendschap hierdoor verpest wordt. Want het is 1 grote vriendinnen kliek. En het ligt niet aan mij, want die 1e collega roddelt over iedereen behalve haar vaste team. Maar nu verpest het de sfeer ook.. Ik weet gewoon niet zo goed wat ik er mee aan moet. Het lijkt er op dat ze me sneaky buiten spel wil zetten. Maar ik heb na 14 jaar mijn baan opgezegd voor mijn droom locatie met favoriete werkdagen en uitzicht op een vast contract en dat bleek 1 grote leugen..
Wat kinderachtig van die collega.. Kun je niet een andere collega in vertrouwen nemen over hoe jij jezelf nu voelt? Of is er iets van een teamleider? (Geen idee hoe dat werkt in de kinderopvang). Beste zou zijn om het met desbetreffende collega face to face te bespreken. Hoeft niet aanvallend richting haar te zijn, maar gewoon zo van 'goh misschien heb ik het helemaal mis, maar ik heb het idee dat het niet zo lekker loopt tussen ons..' zoiets. Al kan ik ook begrijpen dat dat een stap te ver is. Ben zelf namelijk ook zo'n persoon die alles opkropt in plaats van mijn gevoel uit te spreken. Maar denk dat dit wel beter zal zijn voor de werksfeer!
Ja ik ging er ook wel op in, maar ik bedacht me later pas hoe lelijk het eigenlijk wel niet was. Dit is maar 1 voorbeeld.. het lastige is, dat het geen roddelen is, maar ze doet het wel gewoon waar ik bij ben. Alleen echt van die lelijke steken onder water.. Ik heb het idee dat de directeur ons wel doorziet gelukkig en hij heeft al meerdere keren laten weten heel blij met me te zijn. Dus ik wil ook de eer bij mezelf houden en het netjes houden. Nog een voorbeeld is, dat die collega een vergadering heeft verplaatst en aan iedereen gevraagd heeft of dat kan (om het over het rooster te hebben, terwijl er voor haar niks veranderd, omdat ze 0 flexibel is) behalve aan mij.
Het lijkt erop dat ze zich erg bedreigd voelt door je en waarom? Waarschijnlijk is er meteen bij je binnenkomst al iets misgegaan doordat je háár baan kreeg in haar ogen, terwijl jij daar niks van wist. De enige schuldige hierin ben jij in haar ogen want degene die je heeft aangenomen is al weg. Kinderachtig vind ik het zulke dingen want jij kan hier helemaal niets aan doen dat het bij ‘de bron’ al fout ging. Ze zoekt een zondebok en dat ben jij. Weet jij veel wat hier vooraf al heeft plaatsgevonden. Ik raad je aan om met helemaal niemand te roddelen of ook maar een gesprek te vermijden die de kant van haar op gaat. In haar ogen heb jij het toch al gedaan. Treurig maar ze is zieltjes aan het winnen nu en steekt jou nog even een mes in de rug met haar ‘niet persoonlijk bedoeld’ Heel veel mensen flikken dat. En zeggen ze de ergste dingen en maken hem af met ‘niet persoonlijk bedoeld’ Zou toch wat zijn als ik tegen een collega zeg: ‘ja je bent altijd laat met stukken opsturen naar de rechtbank en daar is de rechtbank niet zo blij mee maar hee, dat is niet persoonlijk bedoeld hoor’ Tuurlijk zijn jouw en mijn werkplekken verschillend maar je snapt me wel. Doe gewoon je werk, klets met collega’s die je wel leuk vindt. Ik lees dat er veel collega’s jou graag willen houden. Zie dat als een opsteker en laat die ene collega het niet vergallen. Persoonlijk ben ik er wel voor om dit te bespreken met de locatieleider. Maar nog meer ben ik er voor om haarzelf aan te spreken. Vaak hebben dat soort mensen dan opeens geen grote mond meer…
Besproken heb ik het niet echt. Maar ik ging er wel tegenin door te zeggen dat ik ook al 14 jaar in de kinderopvang werk. Later loop je weg en denk je, wat een k*tstreek eigenlijk. Je probeert het iemand zo makkelijk mogelijk te maken en krijgt alleen maar commenteer. Vergeet ik bijvoorbeeld bij de boodschappen 1 ding te bestellen, dan krijg ik het wel 10x te horen van haar (en het liefste waar andere collega's bij zijn). En vergeet zei 10 dingen te bestellen, dan zegt niemand er wat van, want fouten maken is menselijk. Ik heb overwogen om het op te noemen bij de directeur. Maar ergens heb ik het gevoel dat hij blij met mij is en haar ware aard ook al door heeft. En dan is mijn mond houden misschien verstandiger. Het is gewoon jammer dat niemand van de andere collega's er wat van durft te zeggen, omdat ze elkaar ook privé veel zien.
Ik ga toch iemand taggen hier waarvan ik 1) weet dat ze al lang meeloopt in die sector en 2) zomaar iets zou kunnen bedenken voor dit probleem. Het is een leuke meid met een scherp randje die misschien nog wel wat tips voor je heeft. @Ila kun jij eens kijken en lezen ❤️
Je moet meer voor jezelf opkomen. Ze komt alleen weg met dit gedrag omdat jij het toelaat. Door voor jezelf op te komen geef je een grens aan en voel jij je uiteindelijk ook beter. Als ze voor de 2e/3e etc keer begint over een fout geef dan aan "daar hebben we het toch net al over gehad? Ben je daar nu nog mee bezig? Of zeg "oh ja, even over onderwerp X,Y,Z" Dus direct over op wat anders. Ik neem aan dat jullie een groepsapp hebben. Het is niet meer dan normaal dat vergaderingen of gewijzigde tijdstippen hierin staan voor iedereen. Is dat niet het geval dan zet jij dat er zelf in. Spreek haar aan op vervelende of persoonlijke opmerkingen maar blijf professioneel en hou het bij jezelf. "Ik vind het vervelend dat..." Maar bovenal hou eens op met iedereen rekening te houden. Je bent geen voetveeg maar een hardwerkende medewerker. In een branch met een schreeuwend tekort aan mensen. Als je het onderling niet kunt oplossen ga dan tijdig naar je leidinggevende. Voor de bom barst.
Ik haal even dit stukje eruit. Dat anderen omgekeerd niks tegen haar zeggen over iets wat vergeten te bestellen is, bewijst maar weer hoe triest zij eigenlijk is. Anderen willen zich niet verlagen tot dat niveau. Ik heb ook zo'n collega die altijd over anderen benoemt wat ze allemaal wel niet fout doen in haar ogen of dat ze niet geschikt zijn voor het werk, gewoon super kinderachtig. Bij mij gaat het ene oor er in en het andere er weer uit.. Maar wanneer het persoonlijk op jou gericht is, is dat natuurlijk wel heel vervelend en kan me goed indenken dat je je er rot door voelt. Maar het ligt dus echt niet aan jou... Zou het zeker met de teamleider bespreken. Dan moet die maar een hartig woordje met haar spreken.
Ik weet gelukkig dat het niet aan mij ligt, maar het geeft gewoon een rotgevoel en dat moet ik inderdaad duidelijker benoemen. De directeur is gelukkig ook bij die vergadering en van hem weet ik wel dat hij blij met me is en aan mijn kant staat. Maar van de rest van het team vind ik dat ook belangrijk en het is gewoon jammer dat verder niemand de confrontatie met haar aan gaat. Ze werken nog liever 5x per week andere diensten om het haar maar naar haar zin te maken, zodat ze zelf nergens in hoeft te veranderen. Terwijl die collega volwassen kinderen heeft en een man die meer weg dan thuis is, ze is dus niet afhankelijk van die dagen,maar vindt ze gewoon het fijnst. Ik daarintegen heb 3 kinderen met best wel een rugzakje en toch schuif ik waar ik maar kan. Maar dit doet ze ook bij alle invalkrachten hoor, niemand is goed genoeg. Iedereen heeft het volgens haar altijd maar over zichzelf. Terwijl het juist altijd om haar moet draaien, ze heeft echt een spiegel nodig.
In aanvulling op de andere reacties (dat het gewoon kinderachtig is van die collega ed) zou ik zelf bedenken wat je wil. Als flexibel zijn een opgave voor je is, dan zou ik daar mee stoppen of in ieder geval minderen. Zolang jij je aan blijft passen, is er voor anderen immers geen probleem, maar voor jou wel. Daarnaast zou ik de rest bij haar en de anderen laten; het is niet aan jou om te bepalen of zij wel of niet flexibel moet(en) of mogen zijn.
Maar wat maakt het uit hoe anderen zich verhouden tot haar. Ga voor jezelf en voor waar jij voor staat. Sta er boven en kap negatief gedrag af. Na de tweede keer dat ze benoemt dat je 1 ding vergeten bent zeg je dat je dat weet en je dat de eerste keer ook al hebt gehoord. En over op de orde van de dag.
Ik doe het graag voor de rest en na de zomervakantie komt er dus een nieuw vast rooster. En dat is dus nu het grootste punt van spanning. Want die 1e collega is dus nu andere aan het aanmoedigen om daar tegenin te gaan. Bijvoorbeeld een collega die nu op de bso staat en daar ook voor is aangenomen en nu liever kinderdagverblijf draait. En dat is dus eigenlijk mijn plek. 'Maar zei werkt er al veel langer'.
Doet me erg denken aan een collega bij mijn vorige werk. Je kon nooit wat goed doen, compliment voor iets kon er nooit af. Altijd roddelen, 0,0 flexibel was ze ook.. vond dat ze ook recht had op van alles omdat zij er het langst werkte.(bv met de vakantie verdelen). Mensen gingen altijd weg, door de sfeer (door haar dus). Sommige mensen veranderen niet. Ben hem zelf ook gepeerd, beste keuze ooit. Eerlijk, ik zou iets anders zoeken.. Er zijn zoveel vacatures in de kinderopvang nu. Als je niet weg wilt eventueel met een leidinggevende het gesprek met haar aan gaan. Alles eerlijk op tafel. Zeker als jij niet de enige bent tegen wie ze zo doet. Maar mijn ervaring is, sommige mensen veranderen niet (en ze eruit zetten is ook niet zomaar gedaan, zeker als ze haar werk verder goed doet).
Laat je daar niet door leiden. Je leidinggevende gaat daar verder over. Die zal met de BSO medewerkster het gesprek moeten aangaan als die nu liever kdv doet. De leidinggevende maakt keuzes. Het is maar de vraag of die het criterium “maar zij werkt hier langer” ook als criterium heeft.
Ik kan nu lopend naar mijn werk en de school van mijn kinderen is ernaast. Daarnaast is de opvang kleinschalig met leuke kinderen en ouders. Ik had juist bij het overstappen naar deze baan het gevoel dat ik echt voor mezelf en mijn gezin koos. En naast die 1e rotte appel in het team heb ik er ook geen spijt van.
Andere mensen kun je niet veranderen, wel jezelf. Dus dan is de vraag; weegt de rotte appel meer dan alle positieve punten die je nu noemt? Nee, dan moet je een manier vinden om dit gedrag en wat het met je doet naast je neer te leggen. Ja, dan inderdaad op zoek naar iets anders.
Lastig wat je dan moet doen.. Alsnog kan 1 rotte appel natuurlijk wel alles verzieken. Als je echt niet weg wilt wordt het toch of accepteren en negeren of met een leidinggevende aankaarten en hopen dat ze er wat mee doet. Succes!
Ja, het is zeker lastig. Ik wil natuurlijk ook niet steeds met een rotgevoel naar huis.. en ik heb dus het idee dat ze de andere wel leuke collega's beïnvloed. De directeur is ook nieuw. Degene die me had aangenomen was twee weken later gevlogen en al zijn beloftes naar mij toe niet nagekomen.. maar de nieuwe directeur is een fijne man en ik denk en hoop dat hij ziet wat ze doet en daar dan iets mee doet. Hij ziet mijn inzet gelukkig wel en benoemd regelmatig dat hij blij met me is.
Hier kom je nooit écht uit, er is zoveel werk, ik zou mooi wat anders zoeken met leuke collegas. Als je ergens nieuw begint kun je ook wel weer eisen stellen aan werkdagen? Want al zullen de andere collegas of directeur er tegenin gaan, daar wordt de sfeer niet beter op, en zij gaat echt niet opeens veranderen. Enige optie is dat zij vertrekt en als ik dit lees acht ik die kans nihil
Dus ik moet me zomaar gewonnen geven terwijl ik verder op mijn plek zit? Ik gun mezelf een plekje daar, dus dat zou ik te makkelijk vinden..