Ik zit nu thuis ivm een burnout. Ik werk normaal gesproken 24 uur, verdeeld over 3 dagen. De afgelopen weken ga ik weer naar het werk toe, 2x2 uurtjes. Gister belde de verzuimadviseur op, om een plan van aanpak te maken. Nu moet ik volgende week 3x2 uurtjes komen, week daarna 3x3 uur en elke week een uur erbij. Maar als ik eerlijk ben, ik vind die 2 dat ik aanwezig ben al lang! Ik ben helemaal gebroken als ik weer in de auto zit op weg naar huis. Is dit een normaal patroon om weer volledig aan het werk te gaan? Of kun/ mag je zelf ook aangeven wat je wil/volhoudt? Ik ben namelijk een kei om maar gewoon door te gaan. Het feit dat ik toegeef dat ik een burn-out heb, is al heel wat. Ben zo bang dat ik weer te vlug alles op wil pakken!
Wat niet gaat dat gaat niet maar probeer het wel eerst. Weet niet hoe lang je thuis bent geweest? Maar het opbouw schema is niet vreemd in ieder geval.
Opbouwschema is op zich geen raar schema. Zou verging het mij ook in 2012. Wel heb ik halverwege aangegeven dat het te snel ging en heb toen een periode 4*5 uur gedaan. Na een vakantie weer verder opgebouwd naar mn normale 4*8 Advies: wel proberen, maar ook je grenzen duidelijk aangeven en zeker wanneer het te snel gaat.
Uiteraard probeer ik het eerst. Ik wil zo snel mogelijk weer aan het werk, dit is de 6e week thuis, waarvan 4 weken dagen aanwezig voor 2 uurtjes.
Meestal zijn de opbouwschema's zo. maar je kunt echt wel aangeven dat het niet zo kan en bijvoorbeeld eerst 2 weken 3 dagen 2 uur wil proberen en daarna 2 weken 3 dagen 3 uur bijvoorbeeld, dan kom je ook met een oplossing en laat je initiatief zien, zijn ze altijd blij mee! je wilt wel weer op een goede manier blijvend gaan werken! en niet na een paar maanden weer thuis zitten tenslotte. Succes!
Veel hangt ervan af waardoor de burn-out op het werk gekomen is... Ik deed mijn werk graag en ook goed, maar mijn chef vond maar dat ik meer belastbaar moest zijn en kreeg opgaven erbij die niks met mijn functie te maken had. Ik ben na 2 weken thuis te zitten, terug een week gaan werken om te kijken hoe mijn baas met de situatie omging. Blijkbaar vond die het grappig en was het maar aanstellen, volgens hem. Het einde van de 2de week heb ik mijn ontslag ingediend (had ook direkt een nieuwe job) en heb hem de boodschap meegegeven dat de concurrentie zich op mijn komst verheugde. Toen vond die het niet grappig meer... Wat ik hiermee wou zeggen is, dat mijn burn-out door mijn baas kwam...
Ik heb met een burn out thuis gezeten. Eerst 1 maand helemaal niet op het werk geweest, daarna 2 keer in de week een bakkie gaan doen. Dit voor 4 weken. Daarna zijn we pas gaan opbouwen, maar wel veel langzamer dan jou schema. Ze wilde me wel sneller laten opbouwen maar het ging gewoon niet. Vanaf het moment dat ik ziek werd gemeld tot mijn beter melding zat 9 maanden. Ik heb er dus 7 maanden over gedaan om weer op te bouwen tot mijn volledige werk uren (28 uur). Geef goed je grenzen aan, ook al is dat heel moeilijk, want als je dat voorheen goed kon had je nu waarschijnlijk geen burn out gehad. Onderschat een burn out niet, het is goed om met het werk verbonden te blijven anders word de stap om weer daar heen te gaan soms erg groot, maar als je te snel opbouwt ben je echt zo weer thuis. Sterkte ermee! Oja, wat mij werd geadviseerd en me ook echt geholpen heeft is elke dag een stukje wandelen. In het begin deed ik een rondje van 5 minuten, maar uiteindelijk wandelde ik elke dag een half uur en 2 keer in de week (als ik niet naar het werk hoefde) 1 tot 1 1/2 uur. Als je loopt ga je uit je hoofd zeg maar, je kan dan niet piekeren schijnt. Mijn ervaring was dan ook dat mijn hoofd steeds leger werd door het wandelen en dat voelde erg fijn.