Bij mijn man gaat het altijd goed. Even kroelen. Liedje zingen, op bed leggen weg lopen, kind stil en gaat slapen.. Dan bij mij.. Even kroelen, liedje zingen, kind op bed leggen, (krijs krijs krijs krijs), weg lopen, (nor harder krijs krijs krijs krijs), kind blijft gillen en krijsen. Ga na zo'n 10 minuten terug. Kom de kamer in, kind vrolijk en lachen. Leg kind neer (krijs,krijs, krijs, krijs),loop weg (nog harder krijs krijs krijs krijs). Ik ben altijd 20 minuten tot een jalf uur bezig voor meneer eens wil gaan slapen.. Hoe komt dat toch? Maakt niet uit wie hem op bed legt, mijn man of wie dan ook. Dan gaat hij meteen slapen. Doe ik het, ben ik altijd een poos bezig...
Dochter hier heeft ook zo'n periode gehad. Voornamelijk als ik even de hoek om ging de keuken in, naar de wc of naar de gang om de post op te halen. Ze kan gewoon achter me aan geen enkel probleem maar ik uit t zicht was echt een ramp toen terwijl mn man naast dr zat en ze kon prima lopen, was een kei in verstoppertje en hoorde echt wel dat ik niet weg was. Dus ik heb getracht er vooral zo min mogelijk op te reageren, maar gewoon te roepen wat ik ging doen en waar ik heen ging. "mama is in de keuken. Ik ga eten maken". Met naar bed brengen hebben we t in lichtere vorm gehad, ze heeft knuffels waar ze zelf een feestje mee maakt dus riep ik onderaan de trap gewoon "het is goed, mama is beneden, ga maar slapen" en dan ging de party weer verder af, hele verhalen tegen die knuffies, dansen en rennen in dr bed en ging ze vanzelf wel een keer slapen. Heeft een tijdje geduurd maar nu komt ze me gewoon achterna in de gang, keuken of wc om met dr neus bovenop te gaan staan kijken wat je doet. Aagje.
Miijn zoon van bijna 18 maanden is de afgelopen 2-3 maanden ook heel anders bij mij dan bij mn man met naar bed brengen. Bij hem is het altijd al hoofdje op de schouder bij het liedje zingen, en zonder miepen liggen en slapen. Bij mij wil hij altijd spelen als we gaan voorlezen, nog aan de lichtschakelaars zitten en vanalles aanwijzen als we het liedje gaan zingen en rechtop zitten en huilen als ik hem in bed leg. Het was zelfs zo dat hij pas weer stopte met huilen als mijn man kwam en nog bozer werd als ik kwam. Ik snap ook echt niet waar het aan ligt, maar godzijdank word het wel wat beter. Want zelf vond ik het echt niet zo leuk meer om altijd gedoe te hebben, terwijl hij bij mn man gewoon lekker gaat knuffelen en gaat slapen.
Ja dat inderdaad. Maar als hij snachts wakker wordt en ik ga hem troosten kan ik hem wel weer zonder problemen neerleggen en weg gaan.