Wij zitten in een situatie die we niet voor ogen hadden. Mijn partner en ik hadden besloten dat het goed is met onze 2 kinderen van 4 en 6 jaar. Het heeft bij mij lang gekriebeld voor een 3e. Mijn spiraal heb ik begin dit jaar laten verwijderen omdat ik ontzettend last had van heftige menstruaties. Hier hebben we het samen overgehad. Ik wilde mijn lichaam even de tijd geven om te wennen zonder spiraal en daarna over stappen op iets anders wat beter bij mij zou passen om misschien dat mijn partner zich zou laten helpen. Mijn cyclus is altijd super regelmatig dus daar durfde ik op te vetrouwen, maar helaas, net toen de afspraak stond voor de huisarts ZWANGER! We zijn in shock! Toen mijn partner zei, maar je hebt toch nog je spiraal?! Stond ik met mn mond vol tanden! Dus een GROOT misverstand.. Echt ik voel me zoo schuldig! We willen dit niet, dit was niet de bedoeling. Ik weet dat we deze keuze zelf moeten maken en helaas staan wij er beide anders in (hij wil het niet.) wat het extra heftig maakt deze beslissing van houden of toch niet.. Ik word hier zo verdrietig van, dat ik het gewoon echt niet meer weet..
Gefeliciteerd met je zwangerschap maar wat jammer dat jullie er beide zo anders in staan. Als ik heel eerlijk ben vind ik het verhaal wel wat vreemd. Hoe kan je partner nou niet weten dat je spiraal eruit is? En ik zie uit eerdere berichten van je in een NOD groepje van feb dit jaar dat je juist vanwege Corona onregelmatige cyclussen had... begrijp me niet verkeerd hoor, bedoel het helemaal niet aanvallend... maar kan het niet zo zijn dat jij er toch meer mee bezig was dan je partner omdat hij altijd resoluut nee gezegd heeft? Uiteraard moet je samen op zoek naar een oplossing. Maar het feit dat je partner niet ‘wist’ dat je spiraal eruit was en dus in zijn ogen geen extra risico genomen heeft, vind ik zijn mening wel ook zwaar wegen. Als hij het echt niet wil, kan dat echt je relatie opbreken... Wel vind ik echt dat je van het moet eisen er goed over na te denken. Wat zijn de redenen waarom hij het niet zou willen? Zijn die te overzien?? Heel veel sterkte in ieder grval, kan me goed voorstellen dat het een mega rot situatie is...
Bedankt voor je berichtje. Mijn cyclus is 2 maanden van slag geweest idd en daarna weer regelmatig naar 28 dagen. Bedankt voor je berichtje! Nu ik hem terug best wat warrig.. Klopt dat mijn cyclus in de war was, maar mijn menstruatie was na 2 maanden weer zoals het was. Erg fijn. We zijn allebei een beetje bij gekomen van de eerste shock en hebben er goed over kunnen praten. Dit luchtte voor ons beide erg op. Achteraf wist hij het wel, hij is erg druk geweest laatste tijd op z'n werk en alles kwam rauw op z'n dak. Maar hij geeft niemand de schuld, hier moeten we samen uit komen. Wat een opluchting! Wat hij moeilijk vind en daar sta ik net zo in, is dat we dit hoofdstuk "baby" hadden afgesloten. De kids zitten beide op school en dus meer vrijheid, geen luiers, geen slaapjes meer om rekening mee te houden. Ik ga in september starten met een 2 jarige BBL opleiding en tevens dus starten met mijn nieuwe werkplek. Hoe dan?! Zo dubbel allemaal.. Tuurlijk, voor alles is een oplossing te bedenken, maar op dit moment zit m'n hoofd zo vol met allemaal verschillende en wisselende emoties! Wat onze keuze ook gaat worden, we gaan hier samen uitkomen. Ik ga straks de verloskundige bellen en met haar overleggen. Hopelijk kunnen we snel langs komen..
Ahh ja ik snap het helemaal, dat als je er zo op ingesteld had dat dat mega lastig is hoor. Helemaal met de plannen die jullie hebben... Het is gewoon balen. Hopelijk komen jullie samen tot een goed besluit. Fijn dat hij iig een beetje bijgedraaid is en jullie het er goed over kunnen hebben samen.
Ooooh ik begrijp je helemaal! Al voelde ik de wens nog wel lichtelijk aanwezig.. Onze kinderen zijn 7 en 3 en bij ons zou het ook bij deze twee blijven. Echter was mijn cyclus ineens korter dan normaal, en overleefde het zaad van mijn man bijna een week, waardoor ik vorige maand zwanger ben geraakt. Mijn man ging volledig in de weerstand, sloot zich compleet af en zei alleen maar "ik wil het niet". Ik zelf voelde meteen dat ik het nooit weg zou willen en kunnen laten halen, en ook voelde ik meteen de roze wolk in mij aangewakkerd worden. Maar ik voelde me wel super slecht over de weerstand van mijn man, en ik was ook best in shock. Gelukkig, na ruim een week, hebben we een heel fijn gesprek gehad, en gaf hij aan tijd nodig te hebben en te voelen dat hij uiteindelijk berusting zal kunnen vinden en net zoveel van dit kindje te zullen gaan houden als van de andere twee❤ Inmiddels ben ik +- 7+2 weken zwanger en beginnen we allebei beetje bij beetje aan het idee te wennen. Maar af en toe bevliegt het ook mij, als ik denk aan wéér die gebroken nachten en de intensiteit..
Wat fijn dat jou man zo reageerde! Voor mannen is het zo veel anders dan voor ons.. Wij zitten natuurlijk ook gelijk vol hormonen. Ik had ook nooit verwacht dat mijn man er zo over zou denken.. en nu een week later nog steeds niks veranderd. Afgelopen vrijdag hebben we een echo gehad, heb er nauwelijks naar durven kijken, durf me niet te hechten aan dit kindje, bang voor nog meer verdriet. Er was een stevige hart actie te zien en ga nu al richting de 9 weken! Voor onze oudste 3 miskramen gehad en 3 curettages. En bij mijn 2 goede zwangerschappen heb ik progesteron (utrogestan) gebruikt tot 12 weken. En nu dus niks.. Vrijdag hebben we een keuze begeleidingsgesprek van het Fiom. Vind het zo moeilijk!!
Jeetje wat ontzettend heftige situatie @minniemo. Weet dat er geen goed of fout is in de keuze die je maakt. Er is alleen een keuze die het beste bij jou en jouw gezin past. Heel veel sterkte!
Ik wil je heel veel sterkte en wijsheid wensen. Mijn man is nog steeds niet gewend aan het idee dat het er twee zijn bij ons. Het is echt heel moeilijk. Voor mij was afbreken geen optie. Ik ben ervan overtuigd dat ik dat verdriet niet aan zou kunnen en dat ik altijd verwijten zou voelen richting mijn man. Nu hebben we ook geen fijne situatie, want hij is er niet blij mee en ik vind het moeilijk om er blij mee te zijn door zijn houding. Maar ik weet ook dat het voor hem nu nog niet tastbaar is en dus makkelijker is om er afstand van te houden. Hij heeft gewoon niks met een baby in een buik, ook bij de anderen niet. Plus er spelen tijdelijk nog andere factoren die zijn stemming nu beïnvloeden. De tijd zal het leren hoe het bij ons gaat. Bij jullie misschien ook.
Och wat een moeilijke situatie hebben jullie ook. Kan je wel genieten van je zwangerschap? Het klinkt zoals jij zegt alsof je het over mijn man hebt. We hebben gister een openhartig gesprek gehad met iemand van het Fiom. Was erg fijn maar heel emotioneel. Mijn man heeft ook letterlijk niks met een baby in de buik, het is "nog niks" en hij heeft niks met dat hele kleine. Vanaf 2 jaar kan hij er pas wat mee. Dat had hij ook met de andere 2 kinderen. We hadden het afgesloten dachten we. Hij heeft al een heel ander toekomst plaatje in gedachten en dat kan niet als er weer een baby bij komt. Hij blokkeert, hij kan zich hier niet overheen zetten en zegt zelf heel eerlijk dat hij niet weet wat het met hem doen als we de zwangerschap toch door laten gaan.. En wat dat met ons doet. Dat vind ik het moeilijkste van allemaal! Het is een schat van een man, echt waar! We moeten hier samen uit komen, maar hoe? Kon jr maar even vooruit kijken en beide opties even proberen... Ik hoop voor jou dat je man bij draaid als de kleintjes er eenmaal zijn! En dat hij net zoveel van ze gaan houden als van de andere 2!
Dat laatste daar twijfel ik eigenlijk niet aan, hij zal enorm veel van ze houden. Daar ben ik wel van overtuigd. En ik kan wel genieten van de zwangerschap, maar het is wel anders dan bij de eerste twee, denk ik. Heel veel sterkte gewenst.
Hoi Minniemo! Ik weet niet of je dit nog leest maar ik wil toch even vragen hoe het met jullie gaat! Wij hebben vorig jaar ongeveer hetzelfde meegemaakt(alleen wist ik niet dat mijn spiraal er met een menstruatie uitgekomen was) en mijn man stond er eerst ook zo in als jouw man. Toen hij het had geaccepteerd(nog niet superblij dus) kregen wij te horen dat hartje niet meer klopte en werd het dus een miskraam. Als je erover wil praten mag je mij altijd een pb sturen! Liefs.