Pfff... weet het even niet meer en heb even wat bevestiging nodig geloof ik .. Mn zoontje van ruim 3 heeft een broertje van nu 6 maanden. In het begin ging het super .. totaal niet jaloers of wat dan ook alleen maar helpen etc etc. Nu mn jongste 6 maanden is begint hij steeds vaker jaloerse trekjes te vertonen. Moet zeggen dat dit me ontzettend hoog zit.. Soms doe ik net alsof ik het niet zie maar dan gaat hij net zolang door totdat ik mezelf niet meer kan bedwingen en er wat van zeg. Ook is mn oudste ontzettend plakkerig.. bij mij kan hij totaal niet spelen ik voel me gewoon gestressed bij hem omdat ik niet een seconde voor mezelf heb... op sommige momenten val ik dan ook uit en voel me daar dan weer schuldig over.............................begin beetje aan mezelf te twijfelen en vraag me af of ik het niet helemaal verkeed doe. .... gr, D
Mijn nichtjes (6 en 3) zijn ook enorm jaloers op elkaar, altijd al geweest en wat er ook aan gedaan wordt, ze blijven jaloers op elkaar! In het begin was het ook minder wan ja een baby is nog niet echt een "bedreiging" toen de jongste ouder werd werd het jaloers zijn ook erger want ja een baby kan natuurlijk ook steeds meer, ligt niet meer alleen te slapen enzenz bij sommige kinderen is het gewoon even iets waar ze doorheen moeten, bij mn nichtjes is het een fase van nu al ruim 2 jaar
helaas get used to it... nu je kleinste iets meer gaat bewegen en ruimte in gaat nemen zal jaloezie mogelijk toe gaan nemen. De plek die de oudste eerst voor zichzelf had moet hij dan gaan delen. Hier is en blijft delen met elkaar erg moeilijk. Ze kunnen heel lief samen zijn, maar regelmatig gaat het er fel op. het wel niet wel niet is hier bijna dagelijks aan de orde. Toen Chris (nu 2,5) nog kleiner was uitte hij zijn ongenoegen met bijten, slaan, haren trekken etc. Daar was Nick uiteraard ook niet blij mee, dus dat was regelmatig brullen. Dus sterkte
mijn zoontje is bijna 2 en mijn dochter bijna 6 maand, tot nu toe maar weinig jaloers, en ze spelen veel samen, hij neemt haar op schoot en gaan samen tv kijken, hij gaat samen met haar onder het speelkleed (speelgym) liggen en laat haar zien hoe dingen gedaan moeten worden aan haar, maar ik hou wel in mijn achterhoofd dat dit elk moment kan veranderen, het zijn kinderen.... ik denk dat de meeste kinderen zo nu en dan weleens jaloers zijn op hun broer of zus,
Hier ook een knul van ruim 3 die al vanaf dag 1 jaloers is op zijn kleine broertje. Wat we ook proberen, het word niet minder. Nu Milan wat groter word en meer beweegt en speelt, lijkt het zelfs nog erger te worden. Leuk is het zeker niet, maar het zal wel overgaan voor ze 18 zijn denk ik maar elke dag...
Maar zijn het ook van die rare dingen? Best wel agressief vind ik zelf.. Gaat hij hoofd tegen hoofd en dan de kleine zn hoofd wegduwen.. grommende geluiden maken richting de kleine. Maar ook uitdagen naar mij.. net doen alsof hij op zn hoofd wil gaan zitten en dan met een schuin oog naar mij kijken. Hij eist 100% aandacht van mij.. lukt dit niet op een positieve manier dan maar negatief. En dat begrijp ik dat niet zo goed aangezien hij best veel aandacht van mij krijgt... alleen verpest hij het meestal weer door dingen te doen die niet mogen... Ik snap ook wel dat het erbij hoor.. maar schrik best wel van dat agressieve.. en dat zomaar ineens na 6 maanden. Ik probeer het zoveel mogelijk te negeren maar hij moet ook weten dat sommige dingen echt niet kunnen. Hoe gaan jullie hier mee om dan?
Herkenbaar, ja. Het gaat hier op en af, met de jaloezie. Ik denk dat het een tijdje wat erger is geweest omdat kleine zus ineens ook mobiel werd (eerst kruipen, toen staan en nu zelfs lopen) en daardoor altijd bij grote broer en zijn spullen kan komen. Héél irritant natuurlijk. Bovendien kan het ook zomaar ineens doordringen dat die kleine écht niet meer weggaat, maar gewoon bij jullie blijft. Grote broer duwt zijn zusje wel eens, of wil haar zelfs schoppen. Dan zijn we heel duidelijk: dat mag niet! Zodra hij het doet (of gaat doen) dan pak ik hem op en zet hem op de trap (zijn hoekje waar hij moet zitten als hij stout is). Daarna praten we erover, ik leg uit dat hij dat niet mag doen en hij zegt sorry en geeft mij én zijn zusje een kus. Gelukkig gaat het vaak ook heel goed, ze beginnen nu al een beetje samen te spelen en hij wil haar ook knuffelen. Soms een beetje hardhandig, maar dat neem ik hem écht niet kwalijk.
IK zou Celyn ook niet alleen bij Riley durven te laten op het moment hoor! Die begint nu ook met dingen als nou den trek ik toch zn arm dr af, stop hem maar in de wasmachine/afwasmachine/wasdroger/container/biobak of ik mag hem ook rustig meegeven aan de buren of een van mn vriendinnen. Dan denk ik wel als dat NU al gaat beginnen Ach ik hoop maar dat ze op een gegeven moment gaat zien dat beide aandacht krijgen en dat het dan ook langzaam weer beter gaat maar aangezien ze al een tijdje is van "alles is van MIJ" zie ik de bui nog wel een tijdje doorgaan