Ik ben Linda (23) en heb sinds oud&nieuw 2002/2003 een relatie met Patrick (33). Sinds jan 04 wonen wij samen. In mei 2006 hebben wij de uitslag gekregen van de medisch geneticus en hebben wij groen licht gekregen om aan kinderen te beginnen. Eigenlijk wilden wij wachten na ons huwelijk op 07-07-06 met zwanger worden, maar we konden ons geluk niet op en ik ben gestopt met de pil. Binnen een maand was ik zwanger, dit was sneller dan wij hadden gedacht maar wij konden ons geluk niet op. De zwangerschap ging niet echt lekker. Wij zijn met 12 weken zwangerschap het broertje of zusje van Milan* verloren. Er was veel verdriet, maar ook nog blijdschap dat het andere kindje nog wel leefde. Wij wisten niet eens dat wij zwanger waren van een tweeling. Dit was dus heel dubbel. Daarna ging het eigenlijk wel goed. Ik was al snel een dikke buik aan het krijgen en dat vond ik wel leuk. Met de 20 weken echo bleek dat ik te veel vruchtwater aanmaakte. Dit was niets op ons zorgen te maken en kon op wat dingen met mijn gezondheid wijzen. Daar hebben wij testen voor gedaan, maar daar kwam niets uit. In het weekend dat ik 26 weken zwanger was had ik wat pijn in mijn bekken en had ik wat slijm verloren. Voor de zekerheid heb ik toen s maandags het WKZ gebeld en ik moest toch even langs komen. Toen de gyneacoloog inwendig onderzoek deed schrok ik me dood. Ik had toen 2cm ontsluiting en mijn weeën waren begonnen. Ik ben toen opgenomen in het ziekenhuis en aan de weeënremmers gelegd. Dit sloeg allemaal aan het zo kon het wel verder. Met 27 weken nog een uitgebreide controle echo gehad en alles was goed met het kindje. Met 27.5 weken had ik weer een echo, ditmaal om mijn vruchtwater te meten. Maar dit werd een echo die ik nooit mee zou vergeten. De artsen zagen iets wat ze nog nooit hadden gezien en wisten ook niet wat ze ermee aan moesten. De gehele hartspier was verdikt, zo erg dat er bijna geen bloed gepompt kon worden in de hartkamers. Een dag later kregen wij een gesprek dat ons kindje geen levenskans had. We werden vrijdags ontslagen uit het ziekenhuis om thuis na te denken over wat wij wilden. Van vrijdag op zaterdagnacht heb ik om 2.30 uur bloed verloren en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Naar 13 uur weeën werd onze zoon Milan* levend geboren. Dit tegen alle verwachtingen in. En hij heeft 2 uur en 24 minuten geleefd. Iets wat wij nooit meer zullen vergeten. Voor het hele verhaal en extra informatie kijk eens op: www.milantimmerman.vlindersite.nl
brrrrrrrrrr krijg rillingen over me heen jeetje wat erg allemaal ik wil je toch nog stertke wensen met dit groot verlies van 2 kleine engeltjes.
jeetje wat verschrikkelijk Ontzettend veel sterkte met dit verlies! Liefs Jason, Annemarie, Janelle, Juliën & Benthe
ik heb er tranen van in mijn ogen. jeetje wat een verhaal. heel heel heel veel sterkte voor jullie groetjes Angela
Afschuwelijk! Heel veel sterkte met dit ontzettende moeilijke verlies! Ik heb tranen in m,n ogen staan, zal meteen even jullie site bekijken. Nogmaals sterkte!
Wat afschuwelijk! Wat vreselijk dat jullie dit hebben moeten meemaken. Ik kan me voorstellen dat jullie je zoon in die 2 uur en 24 minuten helemaal in je hart hebben gesloten. Heel veel sterkte met het verlies van Milan.
Vreselijk ....dat is het enige wat er door me heen gaat., heb julie site bekeken en heb een brok in mn keel. Heel veel sterkte!
Wat vreselijk, ik zit met tranen in mijn ogen je vlindersite te kijken . Sorry , ik heb hier geen woorden voor en het is ook het ergste wat je kan overkomen. Ik wens jullie heel veel sterkte in deze moeijlijke tijd! Dikke knuffel caroline
Oooh jeetje brr rillingen! Ik wil jullie heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd! Dikke knuff Pearly
Slik, ik heb de koude rillingen op mijn ruggenwerfel staan. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!
Wat een verdriet ik heb er geen woorden voor. Ik heb op jullie vlindersite gekeken en vond het erg mooi en ontroerend. Zo'n mooi mannetje ...en wat een goed en mooi idee z'n handjes en voetjes in gips. Ik wens jullie veel kracht en sterkte toe. Liefs Mirre
Wat ontzettend erg! Ik kreeg de koude rillingen al toen ik jullie verhaal las. Ik zit hier nu te huilen, heb net op je site gekeken. Ik wens jullie heeeeeeeeeel veeeeeeeel sterkte! Groetjes Miep