Ach wat sneu, het hoort helaas bij het leven.. ik kan me voorstellen dat je hart er zeer van doet als dat gebeurd. Hier is het ook weleens gebeurd, wij gingen dan zelf even wat leuks doen die middag. Helaas horen teleurstellingen ook bij het leven. Mijn beide kinderen zijn hoogbegaafd en erg sensitief en kunnen niet goed tegen onrecht. Hebben jullie ook gesprekken over dat ze 'anders' is? Kun je haar hier goed bij helpen? Het is ook niet altijd expres dat buitensluiten.. en misschien ter relativering.. hoeveel vriendinnen heb je zelf nog van de basisschool? Vaak komen ze op de middelbare meer gelijk gestemden tegen en vormen vriendschappen zich dan pas echt.
Vond ik ook maar ze spraken mij er niet op aan maar onze zoon. Hij was dus erg teleurgesteld.aamgezien ze het al hadden gekregen mochten ze het houden. Maar gaf zoon een rot gevoel. Jochie van 5 in gr 3 wat met goede bedoelingen wat maak voor iemand. Ondertussen hoor je inderdaad wie op welk feestje mocht komen. Dat kon allemaal wel. Waar hij overigens nooit een uitnodiging voor kreeg.
En ook in diezelfde strekking; ik nodig ook niet de hele straat uit voor mijn verjaardag bijvoorbeeld, dus ik vind ook niet dat een kind de hele klas uit moet nodigen. En ik ga ook niet bij Gerda op de koffie, want daar heb ik gewoon geen zin in omdat Gerda en ik elkaar niet zo liggen. Een kind hoeft dus van mij ook nooit met Fientje af te spreken als ze dat niet wil. Je kan misschien situaties creëren waarin vriendschappen kunnen ontstaan, maar afdwingen gaat niet en daar help je ook niemand mee. (Maar dat staat los van afspreken en dan last minute toch afzeggen, hoewel ik dat van een 7-jarige wel nog ergens begrijp omdat ze gewoon nog heel jong zijn. Als ik tegen Gerda zeg dat ik op de koffie kom, dan hou ik me daar gewoon aan, maar ik ben 38.)
Onze zoon van 6 zit op voetbal en merk wel dat dat een band schept met zijn team genoten, iets met 1 team 1 taak haha. Is dat een idee, een sport of hobby waar ze kinderen tegen komt die dezelfde interesse hebben?
Ik snap de meeste reacties wel hoor, maar het is wel verdomde lastig als het om je eigen kind gaat die nergens bij hoort. Ze is qua denken heel sociaal, wil andere altijd helpen en doet echt haar best, maar het lukt haar gewoon niet om een bij te horen. Ze is ook nog maar 1 keer uitgenodigd voor een kinderfeestje. Vandaag heeft ze weer met niemand gespeeld op school (vond ze overigens zelf wel prima gaf ze aan). Maar ze bleek thuis wel in haar broek gepoept te hebben, dat vind ik toch wel een signaal dat het niet goed gaat hoor.. Ze zit overigens op zwemles en moet vaak naar de fysiotherapeut, dus nu is er nog geen ruimte voor iets anders.
En op school iets om te werken aan zelfvertrouwen bijvoorbeeld? Is er op school al eens over gesproken? Hier doen ze ieder jaar zulke lessen, rondom pesten, zelfvertrouwen, groepsdynamiek, nu hebben ze iets over dynamiek tussen meisjes onderling (meer gericht op pubers). Ik merk hier dat dat erg goed werkt binnen een groep, en als die groepsdynamiek goed zit, is er individueel vaak ook meer ruimte juist om jezelf te laten zien en zo contact te maken.
Ik zou het ook met de leerkracht bespreken. Misschien heeft ze op school een bepaalde lichaamstaal (kan ook uit onzekerheid zijn) wat kinderen afschrikt. En wellicht zelf wat meer "mee bemoeien". Sommige kinderen hebben dat nodig, die vinden het moeilijk om zelf dingen te regelen. Heb je zelf veel contact met ouders uit de klas? Dat kan nl ook helpen, als jullie onderling gezellig kletsen komen de kinderen ook meer met elkaar in aanraking. Ze is 7, dus heeft al kinderfeestjes gegeven denk ik? Hoe gaat dat dan?
Dat is hier ook. Ik vind dat heel goed. Want ja, op zich is dit waar: Maar sommige kinderen worden nooit uitgenodigd. En andere altijd. Dan is het toch gewoon gemeen om kinderen zo met hun neus op de feiten te drukken. Kleine moeite om de uitnodigingen buiten school om te doen.
Ja ze weet zelf nog niet wat ze wil gaan doen als straks zwemles klaar is. Alles is tot nu toe een "best leuk" maar niet LEUK. Dus we gaan maar een rondje maken door t aanbod in de regio en proeflessen regelen. Ze zal gewoon moeten ervaren denk ik. Sommige gemeentes hebben zo'n strippenkaart dat je t hele aanbod kan proberen. Ideaal heb je gelijk een overzicht van t aanbod en kan je makkelijk intekenen voor proefles x,y,z. Maar hier heb ik m nog niet gespot. Dus gaan we zelf maar een lijstje maken en t rijtje af en contact leggen.
Ik ben er ook niet op tegen, maar veelal zijn de feestjes hier direct uit school door. Dus lopen de feestgangers toch met de cadeautjes in jodelstemming en doet t nog steeds zeer. Maar die is idd wat lastiger te ontwijken gezien t stukje logistiek. Je kan niet alles voorkomen.
Dat teleurstelling er bij hoort ben ik helemaal met je eens! Als curling ouder alle oneffenheden weghalen helpt zeker niet. Wat betreft de kinderfeestjes vind ik wel dat er een verschil zit tussen het uitdelen van de uitnodiging en het zien dat kinderen van het schoolplein vertrekken voor een feestje en jij er niet bij bent. Beide kunnen voor een kind heel teleurstellend zijn, zeker als je (bijna) nooit uitgenodigd wordt. Maar als er uitnodigingen uitgedeeld worden hebben veel kinderen toch de hoop dat zij er nu ook bij mogen zijn, en die wordt dan keer op keer de grond in geboord. Op het moment dat je een groepje ziet vertrekken voor een feestje is dat ook niet leuk, maar een vaststaand feit. Dus geen uitnodigingen uitdelen op school vind ik wel een goede regel.
Kinderen praten voorafgaand en naderhand over het feestje. Hebben een cadeau bij zich. En veel feestjes zijn direct uit school (verzamelen op het plein en dan door naar het huis van de jarige). Dus overduidelijk. Daar stelt die uitnodiging nog niets bij voor. Beter maak je een kind weerbaar en leer je omgaan met teleurstelling en tegenslag (het leven zit er immers vol mee).
Helemaal mee eens. Natuurlijk horen ze over het feestje, maar dat is absoluut anders dan zien dat jij overgeslagen wordt met uitdelen. En buiten school uitdelen vond ik altijd een kleine moeite. We deden samen met de kinderen een rondje uitdelen. Meestal rond de 6/7/8 genodigden dus dat is prima te doen. Volgend jaar mag zoon voor 1 keer in de klas uitdelen, dan geeft hij met zijn vriendje een afscheidsfeestje en nodigen ze de hele klas uit.
Dat kan allemaal wel wezen, maar ik heb het idee dat je praat vanuit een heel bevoorrecht perspectief. Het gaat erom dat kwetsbare kinderen niet vaker dan noodzakelijk ermee worden geconfronteerd dat ze niet populair zijn. Natuurlijk zit het leven vol moeilijkheden en teleurstellingen. Als je op een makkelijke manier ervoor kan zorgen dat je er een paar weg kan nemen, dan is het toch gewoon aardig om te doen? En dan zorg je daarnaast voor weerbaarheid, maar dat is ook niet altijd zo eenvoudig te regelen. Stap 1 is een veilige schoolomgeving creëeren. Hier pas 1x meegemaakt dat het direct na school begon trouwens.
Ik sluit me hier helemaal bij aan. Zelf viel ik er op school toch wel vaak buiten wat dat betreft. Af en toe werd ik wel is uitgenodigd maar elke keer idd die hoop is vreselijk voor een kind. En heel eerlijk onze oudste wordt voor het ene feestje na het andere feestje uitgenodigd en dat vind ik toch wel heel erg fijn in vergelijking van m’n eigen ervaring. Dus ja heel goed dat het niet meer in de klas etc mag.
Ik begrijp wat je zegt hoor. Maar je creëert in mijn beleving toch een soort schijnveiligheid. Ieder kind viert zijn verjaardag in de klas. Dus de hele klas weet dat het kind jarig is geweest en dus een feestje geeft. Dan kan je heel omslachtig doen alsof dat niet zo is. Maar een kind is natuurlijk niet gek. Die weet en hoort dat anderen wel mogen komen en hij of zij niet. Wat mij betreft is goed ouderschap juist je kind weerbaar maken. En niet het voor de gek houden (we doen net of er geen feestjes zijn). En hoe wil je als kind langs een groepje met ouder(s) heenkijken die zich verzamelen op het plein? Feestjes zijn hier zelden in het weekend.
En hoe precies moet dat dan, een kind weerbaar maken? Voor mij zit er verschil tussen voor de gek houden en niet nodeloos confronteren, maar dat is gewoon verschil van zienswijze denk ik.
Je hoeft je kind ook zeker niet voor de gek te houden, maar elk rondje uitnodigingen in de klas is weer een moment van hoop "misschien krijg ik deze keer wél een uitnodiging!" Daarbij zal juf/meester zoiets niet kunnen negeren "wat een leuk kaartje!" "wat ga je doen met je feestje?" Nee, wrijf het er nog een keer in. Dit soort zaken lekker buiten school laten. Door alleen de verjaardag in de klas te vieren is elk kind gelijk. Buiten school om hou je natuurlijk verschillen. En ja, ook kinderfeestjes.