Mensen die zich altijd maar moeten bemoeien wanneer je kind eens huilt.

Tja vroeger werd een kind door een heel dorp opgevoed, dus zal ook wel een stukje natuur zijn. Ik zeg er ook nooit wat van, maar heb de neiging soms wel, vooral als kinderen bij ons door de winkel lopen te rennen en etteren. Dan willen vreemde ogen nog wel eens dwingen.

Maar vind het zelf ook vervelend hoor, heb zelf zo'n buurvrouw. Die heeft andere regels als ik heb. Maar als ik daar op de koffie ben, ben ik wel de opvoeder en heeft zoonlief naar mij te luisteren en niet naar haar...

 

Heel soms.. Laatst was ik met onze dochter in de AH, samen met mijn vriend, ze liep aan het handje, huilde niet, luisterde gewoon. Zegt zo een oudere mevrouw met een winkelkarretje dat we goed moesten opletten. En dat ze het in de winkelwagen vast veel leuker zou vinden. Mijn vriend werd pissed maar zei niks. Ik zei van nee hoor, lopen vind ze veel leuker.
Waar bemoeien mensen zich mee?
En als ze zou huilen, dan zou ik ze helemaal vies aankijken mochten ze wat zeggen. Kom nou, ze weten niks van de situatie.
Maar het gebeurd vaker ja.

 

Ik herken het niet want hij begint heel blij met zijn armen te zwaaien als we de parking van de AH oprijden en hij zit altijd happy rond te kijken, te zwaaien, lachen of heel serieus te kijken naar mensen. We kunnen ook gerust 3 uur op een terras zitten met hem (zondag gedaan)

Maar ik hou mn hart al vast voor over enkele maanden. Hopelijk blijft hij zo happy als nu maar ooit zal die fase ook wel komen.

Ik vind niet dat mensen zich ermee moeten bemoeien. Zijn hun zaken niet.
Tenzij de moeder agressief doet of schreeuwt maar dat doe je niet.

Elk kindje huilt wel eens.

 

Misschien moet je het niet als bemoeien zien, maar als helpen?
Het is menselijk instinct om een mens in nood te redden/helpen. Huilen is een roep om hulp.
Ik vind het niet meer dan logisch dat men reageert op je huilende kindje.

Dus.

 

Jip! En voorals als ze denken beter te weten waarom je kind huilt en hoe ze dit moeten oplossen en wel even gaan proberen je kind te sussen. Alsof ik niet weet wat er met mijn eigen kind is en waarom hij huilt

 

Ik ben laatst een keer flink uitgevallen naar iemand die nadat ik al 10 min heel vriendelijk bleef mijn zoontje aan begon te raken en zich er fysiek mee ging bemoeien. De hele zaak gaf me groot gelijk toen ze weg liep. Irritant hoe sommige mensen denken dat ze het gezag van de ouder wel even mogen ondermijnen.

 

Pfff, haha, mijn zoontje was eens in een dwarse bui en ging heel dramatisch huilen in het karretje van de AH. Komt er gelijk zo'n vrouwtje aangerend met zo'n blokje kaas wat daar ligt om te proeven met 'stil maar, arm kind'...Ja, zal best goed bedoeld zijn, maar hij huilde omdat hij zijn zinnetje niet had gehad en daar besteed ik dan geen aandacht aan. Bemoei je er dan ook niet mee.

 

Dat zal vast de natuur zijn, maar de mens is toch nu wel zo ver ontwikkeld dat het misschien ook als een bemoeienis kan overkomen.

 

Indd, je moet het maar zien als, dat sommige mensen zich gewoon niet kunnen bedwingen. Ik zou ook gewoon zeggen, goh ze is gewoon moe, en gaat zo lekker naar bed.

 

Ik herken het niet. Wat zeggen ze dan eigenlijk?
Als iemand zou zeggen 'hij is vast moe' zie ik daar niks verkeerds in. Dus ik vraag me af wat mensen dan zeggen eigenlijk.

 

die van mij haat winkels, als sinds inimini.. Meestal houdt hij zich wel koest (banaantje oid helpt wel ) Maar soms ook niet. Dan ben ik eigenlijk meestal wel blij dat mensen iets tegen hem zeggen want dan houdt hij direct op en gaat hij naar ze zitten giechelen.. hoezo aandachtsgeil haha

Overigens hier in de grote stad steekt niemand hoofden in kinderwagens.. Hoewel, nu ik erover nadenk, met name oude vrouwtjes willen nog wel eens in wangetjes knijpen haha

 

Ik herken het ook echt niet... Het is denk ik ook maar net hoe je het opvat. Als iemand zegt ze is moe zeker (toen ze klein was en aan het jengelen was in de winkel) Dan geef ik daar gewoon antwoord op.
Ik zie dat niet als een negatief iets.

 

Als ik een kindje zie huilen dan soms zeg ik tegen de moeder "Ahw, ze is moe he?"
Ik bedoel het niet als bemoeien. Ik bedoel het oprecht vriendelijk en behulpzaam. Als de moeder dat dan opvat als bemoeien, dan is dat haar probleem.

 

Ik zeg dat ook weleens. Maar dat is blijkbaar een no go Maar misschien zijn er wel mensen die zeggen, "geef dat kind eens een stuk brood" ofzo en wordt er dat bedoeld.

 

Ruim 2 jaar geleden liepen we door de AH en zat de ouste in het winkelwagetje te knabbelen op een plakje worst dat ze van de vleeswarenafdeling had gekregen komt er zo'n oud vrouwtje die even zegt : eet maar lekker op meiske, wordt je vast net zo lekker dik van als papa Ehh oke. M'n vent is niet eens dik.

 

kan me er soms ook aan ergeren dat ik commentaar krijg als 1 van de 2 op de grond gaat liggen krijsen omdat hij/zij de zin niet krijgt... Nou, ze krijsen maar even, zolang ze niet in de weg of in een plas water ofzo liggen liggen ze me wel best. Met 3minuten is het weer over en lopen ze lief mee

 

Ik wil me er ook altijd mee bemoeien maar doe het niet.
Zeker bij hele kleine baby's ik kan daar heel slecht tegen tegen baby gehuil.
Vandaar dat mijn eigen zoontje ook bijna altijd bij me is geweest haha heb wat rond gelopen met een over vermoeide baby maar dat gehuil gaat bij mij echt door merg en been en soms wil ik wel eens zeggen goh zou die geen honger hebben?
Maar ja ik vond het ook irritant als ik op straat liep met een jammerende baby en mensen keken me aan dusja..

Bij grotere baby's heb ik het minder gelukkig.

 

Ik vind het altijd wel typisch. Er wordt zo veel geroepen waarom intresseerd niemand zich meer voor een ander, zo typisch de maatschappij van tegenwoordig iedereen is op zichzelf etc etc etc.
En dan vraagt iemand wat, toont interesse in de situatie of wil behulpzaam zijn en worden ze afgebrand of straal hard genegeerd met de gedachte "waar bemoei je je toch mee"

Kan iemand mij dan vertellen wanneer je je wel ergens wat mag zeggen of doen en wanneer niet?!

 

JUIST! Ik begrijp dit dus ook niet!
+1!