Wat vinden jullie de maximum leeftijd om nog te proberen om zwanger te worden? Ik ben 39 en mijn vriend is bijna 47. Ik heb 3 kinderen, mijn vriend heeft geen kinderen. Ergens zouden we nog wel een kindje samen willen, maar mijn vriend vindt zichzelf eigenlijk te oud. En zelf twijfel ik ook vanwege mijn leeftijd. Nu was ik de laatste keer overtijd, maar bleek niet zwanger te zijn. Maar ik merk dat het toch steeds meer gaat kriebelen. Ik kan niet tegen hormonale anti conceptie, dus we gebruiken condooms. Mijn jongste is ondanks condoom geboren, dus mijn vertrouwen in condooms is niet heel erg groot. Als we definitief beslissen om niet meer voor een kindje van ons samen te gaan, zal mijn vriend zich laten helpen. Maar voorlopig is de twijfel nog te groot.
Wat jullie zelf vinden! Met in je achterhoofd, mochten jullie ervoor gaan, de risico's van ouder zwanger (proberen te) raken. Ben zelf met 37 moeder geworden, na een jaar voor 2e gegaan maar helaas mk na mk, nou ligt het waarschijnlijk niet aan onze leeftijden maar dat zou mee kunnen spelen. Ook heb je meer kans op afwijkingen en persoonlijk vind ik het fysiek ook erg zwaar maar weet niet of dat het 10 jaar eerder ook zou zijn geweest. Verder zie ik geen bezwaar hoor en als je er redelijk "we zien wel" in staat dan komt het of komt het niet. Als ik het zo lees zou ik je partner nog niet laten "helpen"
Ik vind het niet te oud, maar uiteindelijk is het een gevoel wat je zelf hebt en waar jullie zelf beide achter moeten staan. Mijn man en ik hebben elkaar pas later leren kennen en zodoende is onze kinderwens daardoor gestart toen ik 37 was en mijn man 44. Nu ben ik 40 geworden en mijn man is 47 en helaas in de MMM waardoor zwanger worden iets lastiger is voor ons. Wij voelen ons jonger dan we zijn en zien er zo ook uit. Beide vinden we ons nog niet te oud om kinderen te krijgen, maar dat is voor ieder echt anders denk ik.
Ja echt hoe je er zelf in staat. Ik persoonlijk zou er na mijn 40e niet meer aan moeten denken, maar hee.. wie ben ik. Mijn schoonzus was 35 bij de eerste en 39 bij de tweede en derde (tweeling, via ivf). Zij wilden eerder kinderen maar dat duurde heel erg lang. De eerste 4 jaar over gedaan en daarna dus ivf. Je hebt het niet altijd in de hand, maar té oud zijn jullie nog niet. Als we nou 10 jaar verder waren..
Ik heb altijd 40 jaar als max gerekend voor een 2e-3e-4e kindje. Zou het de eerste worden, dan max 43 jaar.
Oei dat is een moeilijke ik denk dat de grens voor iedereen anders is. Voor mezelf zou ik 35 de Max vinden. Ik zelf ben een beetje een nakomeling, mijn moeder kreeg mij op haar 36e. Mijn broer en zus waren altijd maatjes, ik had graag nog een broertje of zusje rond mijn eigen leeftijd gehad, dat wel maar ze vond haar eigen daar toen te oud voor. Ik merk nu wel heel goed dat ze ouder is, omdat ze behoorlijk wat te voor duren heeft met haar gezondheid, vind ik wel erg jammer want ik ben zelf nog wel jong. Hoop dat ik haar nog lang bij me mag hebben. Maar goed sommige mensen hebben misschien meer geluk met hun gezondheid en dan is het ook weer anders. Maar had het leven toch anders gelopen, en de wens is er dan zou ik 40 wel de grens vinden. Ook ivm de risico’s voor jezelf en de baby.
Ik ben net 39 en wij hebben nu een voorzichtige wens voor een vierde. Ik vind zelf 40 wel voor mij de grens, maar dat is persoonlijk. Ik vind mezelf nu wel ouder worden in vergelijking met anderen eerlijk gezegd, mijn man is 1 1/2 jaar jonger. Maar in jouw geval zou ik de leeftijd van mijn man toch eigenlijk wel een groot struikelblok vinden. Overigens zie ik dat je je laatste kind met je ex in 2016 nog hebt gekregen. Ik vind dat zelf, los van je leeftijd wel erg snel om dan al met een nieuwe man aan een een kind te beginnen.
Ik zei vroeger altijd max 35 jaar maar dan gaat het toch weer kriebelen . Tis maar een leeftijd, een getal. Hier op mijn net 37e nog een 4e gekregen en nu 38 jaar en zwanger van onze 5e. Van alle 4 de kids meteen zwanger, wel bij het proberen van onze 4e 2x een vmk gehad. De 5e duurde 6 maanden. Morgen de 20 weken echo. Hopelijk is alles goed. Ben toch wat angstiger dan toen ik jonger was. Risico is toch wat groter
Jong moeder worden zat er hier door omstandigheden niet in. Ik was 30 bij de eerste en 37 bij de laatste. Het kriebelt nog wel. Ik ben 39 nu. Vriend wil eerst nog niet omdat de jongste nog zo klein is. Hij ervaart die leeftijdsdruk totaal niet. 39 vind ik op zich nog kunnen, maar ik trek binnenkort wel de grens. 40/42 maximaal.
Ik zou 40 en bijna 50 jaar wel echt te oud vinden. Voor beiden dus. Voor jou omdat een zwangerschap op latere leeftijd vaak zwaarder is en medisch meer kans op risico's. En de leeftijd van je man is toch behoorlijk om nog aan een kleine baby te beginnen op een leeftijd dat anderen grootouders worden. Daarbij heb jij al 3 kinderen. Die hebben ook zorg en aandacht nodig. Vaak is een scheiding en samengesteld gezin al genoeg uitdaging zonder er nog meer nieuwe kinderen bij te krijgen. Ook denk ik aan het leeftijdsverschil met de andere kinderen.
Sharon Dijksma is net bevallen op haar 48e van een derde kindje. Toen mijn moeder in verwachting van mij was, was ze 40. Dat was in 1978. Zij is toen een aantal keer uitgescholden. Ook gewoon op straat. 'Zo een oud wijf en dan nog zwanger? Dat kan echt niet. Asociaal zeg!' Nu ben ik zelf 41, en zal ik hopelijk van deze in mijn buik groeiende embryo bevallen op mijn 42e. We zijn echt heel dankbaar. Gelukkig is de maatschappij veranderd en heb ik vooralsnog slechts 1 negatieve reactie mogen incasseren ivm mijn leeftijd. Alhoewel sommige reacties hier ook zo uit de jaren zeventig hadden kunnen komen. Nu zouden zowel mijn moeder als ik al jaren eerder zwanger hebben willen worden, maar zo werden bij ons de kaarten niet gedeeld. Ik heb ook niet bewust aangestuurd op een kind na mijn 40e (door het uit te stellen of niet eerder te proberen) want het brengt meer risico's met zich mee, en zwanger worden schijnt gewoon moeilijker te zijn na je 38e. Daar heb ik geen ervaring mee want voor mij persoonlijk is het niet gelukt om tussen 30-41 zwanger te worden. Maar we hadden wel besloten na deze embryo te stoppen en ons te richten op een leven samen zonder kinderen. Voor ons was ook wel een grens bereikt. Ik denk wel dat de vraag is wat heb je je kind te bieden belangrijker is dan hoe oud je bent. En dat je vriend twijfelt is geen goed teken. Jullie moeten het allebei willen. Succes met zwanger worden, als jullie er samen bewust voor kiezen.
Mij is het ook overkomen deze zwangerschap, was niet gepland. Wie had nou kunnen bedenken dat ik nog spontaan zwanger kon worden.... ik vind mijn leeftijd wel een ding, ben 40. Ook vind ik het jammer dat er tussen alle jongens bijna 6 jaar verschil zit. Dat heb jij minder zo te zien. Tsja, het laat zich niet plannen en nu ben ik natuurlijk ook heel blij. Het is wel spannend allemaal, leeftijd is toch een factor. Lichamelijk vind ik zwanger zijn ook pittig. En soms komt het wel binnen hoor, zo bedacht ik me laatst dat ik dus tot mijn 53e op een schoolplein sta! Weer consultatiebureau, luiers en slapeloze nachten, zwemles, etc... Als het een (redelijk) nieuwe liefde is zou ik denk ik niet kiezen voor een kindje maar geniet van het opgroeiende gezin dat je hebt en de tijd die je samen hebt. Het is toch weer een hele impact zo’n kleine erbij. Toch pittige jaren. Maar zoals gezegd, het is een eigen keuze en het moet nog allemaal maar lukken ook.
Hangt zo van de situatie af... Ik vind an sich 42/43 de max voor een kindje, met name ivm de risico's. Maar voor mezelf zou ik nu 35 zeggen. Maarja, ik was jong zwanger en op tijd mijn partner ontmoet, etc. Stel ik was alleen of je ontmoet je partner laat dan zou ik dus wel tot 42/43 gaan. Maar hypothetisch is dat makkelijk praten. Ik denk dat je gevoel het belangrijkste is.
Als kind van oudere ouders, ligt mijn grens echt onder de 40 voor beide. Als kind weinig gemerkt van oudere ouders maar nu ik zelf nog jong ben, heb ik echt oude ouders tov vriendinnen (en ze zijn nog heel vitaal) maar 10 jaar verschil (tov ouders van vriendinnen) op die leeftijd is gewoon best groot. Kans op miskramen en afwijkingen nemen ook toe, dat speelt ook mee voor mij. Juist omdat er al kinderen zijn.
Ik zou me nooit laten beïnvloeden door wat andere vinden van een maximum leeftijd. Dat zou jij ook niet moeten doen. Ik had graag jong moeder willen worden, omdat dat me leuk leek helaas moest ik heel lang wachten en was ik pas 40 jaar. Ik had dit voor geen goud willen missen, dus heb ik mijn eigen maximum leeftijd moeten opschuiven. Luister naar je eigen gevoel en kijk naar wat binnen jullie gezin haalbaar is. Ik vond het zwanger zijn zwaar en misschien komt het door mijn oudere leeftijd maar misschien ook niet. Laat een leeftijd nooit je wensen in de weg staan. Succes met je keuze.
Zolang die sterke kinderwens er is, vind ik niet dat er een leeftijd aan hangt. De een is op zn 24e zwanger. De ander wil juist op zn 24e zwanger worden maar mag helaas pas van geluk spreken wanneer zij de 40 is gepasseerd. Wie zijn wij om te vinden dat zij geen kinderen zou moeten krijgen en haar wensen moet opgeven? Dat is mijn mening.
Het is uiteindelijk wat je zelf wil en waar je je goed bij voelt. Ik kan alleen voor mezelf spreken en wordt begin 2020 40 en mijn man is 41. En wij zijn inmiddels bijna een jaartje bezig voor een 3e. En ik wil er best nog een jaartje aan vast plakken mocht dat nodig zijn. Ik zou er alleen niet meer voor gaan dokteren, dat deed ik 10 jaar geleden voor de 1e wel, maar dat zou ik nu niet meer doen, omdat het de 3e is, maar ook ivm mijn leeftijd en ben dan blij met mijn 2 kinderen mocht het hier bij blijven. En qua gezondheid zegt het ook niet alles, je kan 25 zijn en een kindje krijgen wat niet gezond is of zelf problemen krijgen met de zwangerschap. En je kan ook 48 zijn en een prima zwangerschap hebben met een gezond kindje. Alleen zijn de risico's wat groter op latere leeftijd.
Lastige vraag, voor iedereen ligt die grens anders. Ik was bijna 25 toen ik moeder werd en nu bij de 2e ben ik 28. Wij hebben elkaar jong ontmoet en hebben al heel wat levensfases samen beleefd inmiddels. Voor mij persoonlijk ligt de grens op 35. Mochten we nog een 3e willen in de toekomst dan is dit voor ons de grens. Ook omdat ik dan al een dochter van 10 heb en ik heb ervaren met mijn zusje hoe het is om in andere leeftijdsfased te zitten. Mijn collega ontmoette haar man op haar 38e, is op haar 39e moeder van de 1e geworden en nu op haar 41e (bijna 42e) hebben zij een paar weken terug hun 2e gekregen.
Ik vind het een lastige vraag. Het ligt maar net aan de situatie. Zelf ben ik 34 als onze derde geboren wordt. Nu heb ik veel geluk gehad met het ontmoeten van mijn partner en het zwanger worden. Dat is helaas niet iedereen gegeven. In jullie geval zou ik het zelf niet doen. Jij hebt al 3 kinderen en je vriend twijfelt zelf al. Het zorgt hoe dan ook voor andere verhoudingen in je gezin. Maar alleen jullie samen kunnen dit bepalen. Succes met je keuze!