5 keer 1 km is misschien wel een optie op de dagen dat 1 uur lopen niet lukt? Door lopend naar de sport te gaan, tijdens de sportlessen of lopend een boodschap te doen, tijdens de pauze of eventueel een loopband tijdens het tv kijken. Elke dag boven de 10.000 stappen kan een haalbaar doel zijn.
Hier zijn we ook weer aan het puzzelen. Hier zien onze avonden er als volgt uit: maandagavond : 20u - 21u30: ik voetbaltraining dinsdag: 16u15-17u15: jongste muziekles 18u - 19u30: oudste voetbaltraining woensdag: 18u - 19u: beide kinderen zwemtraining 20u - 21u30: man voetbaltraining + een heel belangrijke natraining donderdag: 18u-19u30: oudste voetbaltraining 19u30 - 21u: ik voetbaltraining vrijdag: man match om 19u en als support probeer ik mee te gaan (oppas voor de kinderen, dit is onze us-time) zaterdagvm: oudste match meestal zaterdagnm : allebei jeugdbeweging zaterdag: 17u30 - 18u30: beide kinderen zwemtraining Zondagochtend: 11u-12u: jongste ballet Daarbij komt nog ongeveer 1x/maand een match voor mij waarbij dan mijn man meestal meegaat als support Ik word er al moe van als ik het zo zie, maar ik merk dat ik het mentaal nodig heb om te sporten, mijn oudste dochter moet veel bewegen omwille van overgewicht, jongste wil graag veel verschillende dingen doen en man is nu dus ook sinds dit jaar begonnen met voetbal... Kinderen klagen wel dat ik weinig thuis ben bv. dinsdagen heb ik nu al 2 weken op rij nog een vergadering gehad...dan ben ik dus enkel woensdagavond thuis om hen in bed te stoppen. Dus we zijn hier zoekende naar een evenwicht wat voor iedereen werkt. We hebben ook wel een village (vooral grootouders) waarop we kunnen rekenen. Eten doen we wel meestal samen, dus het is niet zo dat ze me totaal niet zien man en ik werken allebei voltijds (38 uur)
Hier is het ook altijd een gepuzzel met sporten. Ik ben daar zelf veel minder gedisciplineerd in dan mijn vriend. Ik werk 40 uur en ben raadslid, gemiddeld 50 uur per week aan het werk dus. Meestal werk ik 2 dagen thuis. Ik ben 2 avonden in de week weg voor het raadswerk (niet elke week). En nu ben ik een deeltijdopleiding af aan het maken, dus tot het einde van het jaar nog een extra avond weg. Ik wil graag 2 keer per week sporten, maar dat heb ik alweer een hele tijd niet gedaan. Volgend jaar wil ik weer de 4daagse lopen. Dan moet ik wel echt tijd vrijmaken om goed te trainen. Man werkt 38 uur. Ook hij werkt 2 dagen thuis. Hij sport meestal 2 tot 3 keer per week, waarvan 1 dag in het weekend. Q sport 3 keer per week, op dinsdag, donderdag en zaterdag. Tijdens het veld seizoen gaat ze zelf, maar een half jaar is er het binnenseizoen. Dan is er een rijschema en moeten we 1 keer per 2 weken rijden. M sport ook 3 keer per week, op maandag, woensdag en zaterdag. Dus tja, als iemand iets wil dan is dat altijd in overleg. Nu de meiden ouder zijn wil Q ook wel op M passen zodat wij tegelijk kunnen sporten. En M gaat ook weleens met papa mee met hardlopen. Goed naar elkaar blijven luisteren naar wat we zelf nodig hebben is voor ons belangrijk. We vinden altijd wel een oplossing om ervoor te zorgen dat alles weer te plannen is.
Ik zou toch wel aandacht geven aan de bezwaren van je man. Ik ben jouw man namelijk, haha. Mijn eigen man heeft altijd veel gesport en dingen buiten het gezin gedaan (met vrienden op stap, collega's, borrelen, etentje hier, dagje motorrijden daar). En ik draaide dus altijd en eeuwig op voor het gezin. Niet dat ik het daar altijd heel druk mee had, maar ik had geen vrijheid om ook iets te doen. Want zelfs op de avonden, als het hele spul in bed lag, kon ik niet iets gaan doen, omdat hij altijd weg was. En dat was dan niet even een uurtje sporten, maar dat was gelijk 2-3 uur sporten en daarna nog een paar uur de derde helft, dus echt tot laat in de avond. Dat heeft bij mij voor veel boosheid en frustratie gezorgd. Ik gunde het hem wel, maar ik gunde het mezelf ook wel. En dan wilde hij wel eens een avondje thuis blijven, maar daar had ik natuurlijk niks aan, want ja, wat moet je dan ineens doen met 1x een avond? Inmiddels zijn onze kinderen zo groot dat het niet meer zo erg is als we allebei tegelijk weg zijn en gaan we er zelfs wel eens samen op uit, zonder de kinderen. Ik moet er nu aan wennen dat ik meer vrijheid heb, maar ik vind het nog steeds oneerlijk dat ik dat al die jaren niet heb gehad. Ik heb daardoor ook weinig vriendinnen, heb altijd weinig aan sport kunnen doen, niet echt hobbies ontwikkeld. Dat jouw man dit nu dus al voortijdig aangeeft, vind ik iets om rekening mee te houden. Ik heb het nooit op tijd aangegeven, pas toen het al zo gegroeid was dat mijn man voor zijn gevoel veel te veel moest inleveren en ik niet eens meer wist wat ik zou kunnen doen met tijd voor mezelf. En ook als je het gaat doen en het blijkt toch (te) veel invloed op het gezinsleven te hebben, vind ik dat je ervoor moet openstaan om te kijken of je er iets in kunt veranderen, zodat iedereen er mee kan leven.
Sorry, jij bent niet mijn man en ik ben niet jouw man. Ik vind het oprecht vervelend voor je dat je jezelf zo hebt weg gecijferd voor het gezin, en ja je had eerder aan de bel moeten trekken... maar de vergelijking die jij maakt zie ik niet. Tot een jaar gelden was ik nl. De vrouw die je als jezelf omschrijft... mijn man overigens ook... alleen heb ik ervoor gekozen om iets meer voor mijzelf te kiezen ipv mezelf steeds weg te cijferen en moedig ik mijn man aan om hetzelfde te doen...dat hij hier dan minder mee doet is niet mijn verantwoordelijkheid! Zeker weten dat het voor het hele gezin moet passen, maar als ik de schema's van andere hier lees en u naar de afgelopen week kijk, denk ik dat het wel moet lukken.
Wellicht beetje late reactie. Hier sporten de kinderen beide op maandag woensdag en zaterdag. Voetballen allebei waarbij mijn vriend ook nog de trainingen verzorgd. Hij werkt fulltime ik 32 uur en daarnaast nog diensten die erbij komen. We hebben het zo geregeld de jongste voetbalt tot 1700 ik ga om 1700 weg uit m’n werk op de fiets overigens dus heb ik al beweging en dan pik ik hem op of kijk ik ook nog naar de oudste. Dan ga ik eten maken of doen we samen. Verder sport ik vaak op dinsdag omdat het anders niet te doen is en doet hij de kinderen op bed. En samen sporten we dan op de vrijdagochtend. Hij heeft altijd veel vergaderingen online en doet het nu zo dat hij ze wandelend doet. Ik fiets verder altijd naar mijn werk. Hier moet mijn vriend door mijn diensten ook nog eens extra dingen opvangen. Ik ben dan bereikbaar maar soms ben ik er dan toch de hele dag of nacht niet met pech. En hier werkt dat goed en doen we gelukkig ook nog genoeg samen maar we sporten dus allebei. En we hebben ook verder nog onze eigen activiteiten en sociale contacten.
Klopt hoor. En hier schuift het ook vaak vanwege suffe klusjes of nu even niet. Maar wees eerlijk. Wat is belangrijker? Jouw gezondheid of schone ramen? Dus als je er zo over gaat denken valt er ineens veel meer te plannen voor jezelf. Kan er nog altijd iets gebeuren wat wel echt eetst moet. Kind van de fiets gevallen en grote schaafwond. Kat die alles heeft ondergekotst. Maar planbare klussen kunnen net zo goed gepland worden als je wandeling of sport. En dan hoeft je wandeling dus niet uitgesteld te worden vanwege die klus. Stel jezelf de vraag. Moet IK dit NU doen? Dit gezegd hebbende. Zie mijn post in "wat doe jij nu/vandaag" Korte samenvatting: heel veel klusjes en aanrommelen. En het geplande hardlopen moet nog gebeuren. Vanavond. Na het eten.
Ha, heb je toevallig ook een cursus “Time management” gedaan op je werk? Ik heb m een jaar geleden gedaan en vooral prive grijp ik hier vaak op terug
Hahaha. Komt idd uit een cursus Vooral thuis komen die dingen goed van pas. Wat is belangrijk? Wat is urgent? En daarbij jezelf even belangrijk vinden als je gezinsleden.
Daar heb ik gelukkig geen cursus voor nodig gehad, haha. Ik vind alles belangrijker dan het huishouden En tijd voor mezelf neem ik gewoon. Ik sta niet in dienst van mn gezin, ben ook nog gewoon mezelf. Wij verdelen het huisbouden en hebben allebei tijd voor onszelf. Gaat natuurlijk altijd in overleg.
Ik gebruik het doktersadvies daarvoor jaren geleden toen ik tegen Burn out aan zat was de huisarts blij te horen dat ik geen perfectionistische huismoeder ben want daardoor kon ik makkelijker tijd voor mezelf pakken. Dus nu mag ik gewoon niet teveel huishouden doen op doktersadvies
Tijd voor uzelf nemen is belangrijk maar het is ook niet abnormaal om binnen een gezin waar 2 ouders werken en meerdere kinderen zijn het niet altijd simpel is om die tijd te vinden. Zeker als kinderen nog jonger zijn. Die tijd komt wel terug hoor.