Hoi, sinds een paar dagen is mijn zoontje bang om alleen te zijn. Het begon toen hij een reclame voor Dolfje Weerwolfje zag en sindsdien is het bal. We kunnen bijna geen stap zetten zonder hem. Als ik bv. in de keuken (en we hebben een open keuken!) wat ga pakken loopt hij mee. De maximale afstand tussen mij en hem is ongeveer twee meter, het is echt heel onhandig onderhand. Wat moet ik hiermee? Herkent iemand dit? Gaat het vanzelf weer over? Op school gaat het gewoon prima trouwens. Help! Hij is 4,5 trouwens.
Heb je dit al met je zoon besproken? Denk je dat hij bang is geworden van die reclame van dolfje weerwolfje? Als dat zo is, dan zou ik het samen met hem bekijken en daar een positieve wending aangeven. Denk je dat er meer achter zit? Ik merk bij mijn zoon van 4,5 dat als hij half iets bekijkt, dat hij dat in zijn fantasie groter/enger maakt dan dat in werkelijkheid is. Het helpt om het dan te bekijken/bespreken en uitleg erbij te geven.
Ja daar dachten wij ook aan, vandaar dat we "the making of Dolfje weerwolfje" al samen met hem gekeken hebben. Dat hielp niet echt helaas. Kan het een nasleep van Sinterklaas zijn? Dat was natuurlijk ook een spannende tijd.
Zou natuurlijk best kunnen. Mijn zoon is ook erg druk in zijn hoofd, heeft nu ook af en toe dat hij huilend wakker wordt, slaapt wel snel weer verder. Nu wordt het weer kerst. Hij blijft vragen waar de sneeuw blijft en wanneer we kunnen schaatsen. Genoeg dus voor een kleuter .
Ja het is een drukke maand voor die kleintjes idd. We sukkelen hier een beetje verder, vanmorgen ging het best ok, hopelijk is het een fase die snel voorbij gaat voor hem. Bedankt voor je reactie
Kinderen kunnen zonder dat je het door heb, een link leggen met iets. Hier ook bijvoorbeeld: Dochter wil opeens niet meer bij opa en oma logeren, want ze is bang dat papa en mama niet meer terugkomen. Bleek dus, ouders van haar neefjes zijn uit elkaar (zwager), en dat weet ze. Die bleven laatst een keer logeren en werden hysterisch wakker snachts, en mijn dochter was er ook. De een vragend naar papa en de ander naar mama...die waren er natuurlijk niet. Dochter legt de link: ik slaap hier nu ook, dus mijn papa en mama zijn dan ook uit elkaar en laten me hier bij opa en oma, en komen niet meer terug. Zwager heeft nu ook een nieuwe vriendin, en dochter denkt nu dat hun eigen mama, vervangen is voor een nieuwe. Hun echte moeder ziet zij nl niet meer. Ze heeft mij toen gevraagd of ik ook weg ga en dat zij een nieuwe mama krijgt. Dit is helemaal niet aan de orde, ik en mijn partner zijn gewoon samen, dus het duurt even voordat je zelf die link legt. Nog een voorbeeld: ik ben in de zomer een keer zachtjes uitgegleden met mijn fiets, toen ik af wilde stappen. Dochter zat achterop, het stelde verder niks voor. Ze zei zelf toen voor de grap: hahaha mama moet terug naar de basisschool! Vlak voor dat ze zelf naar de basisschool ging, zei ze dat ze écht niet wilde. Kwamen er maar niet achter waarom. Bleek achteraf...ze dacht dat ze dan zonder zijwieltjes zou moeten leren fietsen... Dus zo zo je maar, kids hebben een heel eigen belevingswereld. Blijf met je zoontje praten, om erachter gekomen wat het is. Het kan voor kinderen heel vervelend zijn.