Gisteren kwam er weer een stukje in de Telegraaf voorbij, dat kinderen die opgroeien in een eenoudergezin kwetsbaarder in de samenleving zouden zijn. Vooral jongentjes die alleen bij een moeder op zouden groeien zouden kwetsbaarder zijn door het ontbreken van een vaderfiguur. Ook zouden ze sneller de school niet afmaken enminder toekomstperspectief hebben dan kinderen die in een twee-oudergezin opgroeien. Nu weet ik wel dat een twee-oudergezin niet zaligmakend is, maar het is niet leuk te lezen. Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Kloppen deze studies of is hier niks van waar?
Wij zijn anders prima terecht gekomen hoor. Er zullen, zoals met alles, best wel eenoudergezinnen zijn waar dat misschien hetgeval is, maar goed, daf is net zo goed in geval van tweeoudergezinnen het geval. Ik weet niet, lijkt me eerder een self fulfilling prophecy...
Dit stukje stond gisteren in het nieuws. En dat jongentjes kwetsbaarder zouden zijn door het ontbreken van een vaderfiguur las ik ergens anders, dat kan ik niet zo snel meer terugvinden. CBS: steeds meer kinderen wonen bij één ouder - Elsevier.nl
Ik vind het een artikel van niks.. Zou me er niet al te erg aan vastpinnen. En een vaderfiguur kan ook een oom zijn, ofzo he.
Ik ben opgegroeid bij mijn moeder. Er was een slechte band met mijn vader, waardoor we hem weinig zagen en eigenlijk bijna alleen met mijn moeder te maken hadden. Ik ben nooit blijven zitten, had op mijn 16e mijn havo diploma en heb een hbo studie gedaan en afgerond en nu succesvol aan het werk. Mijn broers hebben beide vmbo-t gedaan, allebei een mbo opleiding en zijn ook succesvol aan het werk. Mijn zusje heeft vbmo-t gedaan en is bezig met haar mbo studie, laatste jaar Hoeft dus helemaal niet zo te zijn, het is maar net hoe je er zelf mee om gaat als ouder zijnde. Mij gaf het juist het gevoel dat ik goed mijn best moest doen, om te zorgen dat wat er ook gebeurde, ik wat kon maken van mijn leven Alleen of samen met iemand.
Nou mijn vader neemt die vaderrol op zich! En mijn exman deed helemaal niks met mijn zoon, ook niet biologische vader maar had totaal geen bang met mijn zoon.
Ik denk, en hoop, dat ze net iets meer variabelen hebben meegenomen in die conclusie. ik heb het artikel niet gelezen maar heb tijdens mijn studie redelijk wat materiaal hierover gelezen. zo worden vaak inkomen, etnische achtergrond, opleiding van de ouder en leefomgeving meegenomen. het lijkt me wat oppervlakkig om te zeggen dat alle kinderen die opgroeien bij een alleenstaande moeder kwetsbaar zijn.
Dit, je kunt niet zeggen dat het alleenstaand-ouderschap oorzaak is van de kwetsbaarheid. Er kunnen ook een heleboel andere factoren meespelen, die zowel te maken hebben met alleenstaand-ouderschap als met de uitkomst kwetsbaarheid. Zomaar een voorbeeld: ouders met een psychische ziekte zijn misschien vaker alleenstaand ouder. Kinderen van ouders met een psychische ziekte zijn kwetsbaarder. Maar dan is niet het alleenstaand-ouderschap de oorzaak, maar de psychische zieke ouder. Tevens geloof ik wel enigszins in de uitkomst. Ik geloof best dat kinderen uit 1 oudergezinnen vaker in armoede leven. Maar een gemiddelde zegt niets over elk gezin apart. Dus genoeg 1-ouder-gezinnen die het prima doen!
Daar heb je een goed punt! Maar ik zou (vanuit mijn eigen ervaring als kind) als ik alleenstaand zou worden mijn uiterste best doen om anderen bij ons gezin te betrekken, zodat onze dochters niet alleen mijn mening en invloed zouden ondergaan. Dat zou ik erg belangrijk vinden, en dan het liefst inderdaad een man.
Onze vader overleed toen ik 12 was..zusje 9 en broertje 5 Mijn moeder heeft het toen helemaal alleen gedaan tot mijn broertje ongeveer 15 was ( toen kwam er een nieuwe relatie) Mijn zus en ik zijn prima terecht gekomen Maar mijn broertje nog veel beter. Top functie, gelukkig en 2 universitaire studies achter de rug... Moet ik wel zeggen dat wij een hele sterke moeder hebben die ons altijd enorm heeft gestimuleerd in alles ( opleiding...banen zoeken al met 15 jaar om zelf geld te verdienen)