Kan een relatie werken zonder fysieke aantrekkingskracht?

Of het kan werken weet ik niet. Wel ben ik er van overtuigd dat je beter vanuit een vriendschap een relatie kunt beginnen/opbouwen, dan door verblindheid van verliefde gevoelens/aantrekkingskracht.

Je moet echt voor jezelf alles op een rij gaan zetten.
Als je het gevoel hebt dat je jezelf en hem tekort zult gaan doen,
dan denk ik dat het geen juiste beslissing is.
Ik denk namelijk ook dat er toch wel enige aantrekking moet zijn wil je een relatie vol kunnen houden.

Moeilijk...moeilijk.

Is er ooit iets gebeurd op het vlak van zoenen oid.. of is dat er niet van gekomen. Of een knuffel.. ik zeg maar wat

 

Ik denk dat wat jij beschrijft de ingrediënten voor een goede, stabiele relatie zijn. Zo eentje waar je op elkaar kunt bouwen en soms is het wel een beetje gezapig. Ik heb zo'n relatie en ben er heel gelukkig mee.

Aan het begin was er wel die 'krab het behang eraf van zin' aantrekkingskracht Maar dat wordt minder en we doen nu ons best om de aantrekkingskracht op peil te houden. Dat lukt maar kost wel aandacht van beide kanten.

Het gaat erom wat je zelf wilt en verwacht. Ik ben geen type voor hoge toppen, diepe dalen. Relaties met veel drama hebben vaak ook veel passie en aantrekkingskracht in zich. Maar ze kosten mij te veel energie op de lange termijn Maar als jij toch die romantiek en aantrekkingskracht wilt hebben is dit misschien te veel water bij de wijn doen. Dat kun jij helaas als enige bekijken.

 

persoonlijk denk ik dat vriendschap de beste basis is voor een relatie. mijn man en ik waren ook beste vrienden voor we een relatie kregen. ik voelde ook niet echt verliefdheid en helemaal geen lichamelijke aantrekkingskracht naar hem toe, maar ik hield van hem en wilde graag bij hem zijn. toen wij eenmaal een relatie hadden kwam de verliefdheid en de aantrekkingskracht vanzelf.

ik kan niet beloven dat het bij jullie ook zo zal gaan. maar ik denk dat het zeker mogelijk is.

 

Ligt eraan, heb je fysieke aantrekkingskracht (en daaraan verbonden: lust) nodig om de relatie goed te houden? Kun je beiden prima zonder, (of met minder dan gemiddeld) dan kan een relatie heel goed werken. Ook moet je kijken naar gelijkheid, en dan bedoel ik niet in gedachtengang of overtuiging, maar in hoe je elkaar ziet. Jij zegt dat je hem fysiek niet aantrekkelijk genoeg vindt en dat het daarom niet verder komt, stel nou dat hij jou wel aantrekkelijk genoeg vindt, dan vangt hij bot in zo'n relatie.

Het kan werken als liefdesrelatie, maar dan moet je er gelijkwaardig instaan en beiden geen behoeftes hebben aan vergaande fysieke contacten of het goedkeuren dat ze dit met een ander doen. En dat gaat best ver.

 

Ik denk het wel. En net wat je schrijft verliefdheid gaat ooit over.
Ik ben ook al tijden niet verliefd op mijn man, maar ik hou ontzettend veel van hem. Ik ben blij als hij thuis komt of als wij een gezellige dag/avond hebben met zijn 2'en, vind het heerlijk om op zijn plek in bed te gaan liggen en zijn geur te ruiken.
En ja soms dan ......., maar dat is overal.

 

Vind je hem niet aantrekkelijk of heb je meer het broer/zus gevoel bij hem? Knuffelen jullie wel eens en hoe voelt dat voor jou? En als je bij jezelf denkt hoe het is om seks met hem te hebben wat voel je daar dan bij?

Ik denk dat een relatie zonder fysieke aantrekkingskracht heel lastig is. En dat je inderdaad dan iemand te kort gaat doen. Jezelf omdat je een bepaald gevoel mist, of hem omdat je hem afwijst.

 

Mijn eerste reactie n.a.v. de titel was: Nee!
Na het lezen van de OP denk ik: misschien wel.
Het klinkt gezellig en liefdevol maar persoonlijk zou ik me geen huwelijk kunnen voorstellen zonder aantrekkingskracht.

 

Ik denk dat het kan werken tot je echt op iemand verliefd wordt.

Daarnaast denk ik zelf dat een intieme relatie heel anders is dan een sterke vriendschappelijke relatie. Ook al ben je niet meer zo verliefd als in het begin, het blijft toch anders. Ik ben al bijna 20 jaar samen met mijn vriend, maar we zijn echt niet alleen maar vrienden.

 

Voor mij zou dit absoluut niet kunnen.

Ik zoek in een partner niet alleen een maatje en vader maar ook echt fysiek contact.
En wij zijn 16 jaar samen maar we zijn nog net zo gek op elkaar als in het begin...en misschien juist wel nog closer. Vooral seksueel is het heel erg goed...en ik zou echt niet zonder fysiek contact kunnen. Vind ik echt een tekortkoming in een relatie als dat er niet is. Kun je net zo goed met je broer gaan samenwonen...of met een goede vriend.

 

Kan in principe wel werken, maar er is een ding dat ik altijd in zo een situatie vind die je in je achterhoofd moet houden en dat is dat je daarmee je vriendschap op het spel zet. Wordt het vervolgens niks dan grote kans dat die vriendschap niet meer hetzelfde zal zijn als hoe het nu is.

 

Uit wat je beschrijft denk ik dat het wel zou kunnen als 'relatiemateriaal'. Ik bedoel je weet na al die jaren hoe het met hem is.
Maar wat als je met hem 'samen' bent, en je wordt op een gegeven moment qua lichamelijke aantrekkingskrachter verliefd op een ander? Een ander die dan weer niet de eigenschappen heeft van relatiemateriaal?
Dan zit je in een splitsing lijkt me. Wel goed om daar van tevoren over te praten.

 

Ik denk dat het zéker wel kan. Fysieke aantrekkingskracht is wat mensen bij elkaar brengt, over het algemeen. Maar het is zeker niet de enige reden. Zoiets kan ook groeien. Daar geloof ik heilig in!

 

Aan de andere kant; soms moet je de sprong gewoon wagen... En wat iemand ook al schrijft; wat niet is, kan nog komen. Maar dan lijkt me wel dat er in elk geval een 'oke' fysiek contact moet zijn en geen weerzin als hij al te dicht bij komt of een zoen geeft bij weggaan ofzo.
En dat hij je kan troosten en ook echt vast kan houden zeg maar. Dat dat goed is. Geen vuurwerk misschien nu, maar ook niet dat dat soort dingen echt een no-go zijn zeg maar..

Je zou eigenlijk zoiets moeten hebben van 'zijn huis wordt grondig verbouwd en hij komt 4 weken bij jullie om eens te kijken hoe dat is. Maarja, dat is wat ingewikkeld qua werk denk ik als je wat verder van elkaar vandaan woont.

 

Daar heb je ook gelijk in Athina, maar omdat ze nog terug zou komen op voorgaande vragen vond ik dat daar ook op gewacht moet worden en dat dit natuurlijk ook gewoon iets is waar je wel bewust van moet zijn.

 

Eerste instantie denk ik nee maar bij het lezen van je verhaal denk ik JA. Kan het niet zo zijn dat je daar niet aan toe zou durven geven bang om vriendschap te verliezen?

Wel ooit gedacht om te zoenen?

 

Bedoel je als een platonische relatie, dus alleen als vrienden samenwonen? Of is het de bedoeling (liever gezegd: zijn verwachting) dat jullie dan ook seks hebben samen? En plat gezegd 'zou je het ermee kunnen'?
Het lijkt me namelijk sowieso niet goed om een relatie te beginnen als de verwachtingen daarvan ver uit elkaar lopen. Als jij echt niet met hem naar bed zou willen, en hij wil dat wel... dan denk ik dat dit toch spanning gaat opleveren. Hij wil, jij niet... ga je het dan met tegenzin toch doe? Dat ga je hem kwalijk nemen. Maar andersom gaat hij het je misschien kwalijk nemen als hij die gevoelens wel heeft, maar het gevoel heeft dat hij niet aan zijn trekken komt.

Als jullie gaan samenwonen en het er samen over eens zijn dat dit met gescheiden slaapkamers is, dan kan het denk ik prima lukken. Anders lijkt het me toch een stukje lastiger.

 

Voor iedereen is het natuurlijk anders wat je precies zoekt in een relatie. Zo bestaan er genoeg mensen die prima een relatie zonder seks kunnen hebben. Echter geen fysieke aantrekkingskracht, betekent volgens mij lang niet altijd geen volwaardige seksuele relatie. Je kunt je heel goed tot hem aangetrokken voelen door zijn gedrag of whatever it is. Mocht je je helemaal niet tot hem aangetrokken voelen, dan zou ik dit wel eerlijk bespreken. Misschien is hij één van die weinige mensen met weinig interesse in seks of kunnen jullie tot een andere oplossing komen. Een andere vraag is of jij hiermee kunt leven. Ik denk in ieder geval dat het niet per definitie onmogelijk is, maar dat je er wel heel eerlijk en open over moet praten . Echte pure fysieke aantrekkingskracht wordt bij heel veel stellen over de jaren wat minder, maar de aantrekkingskracht zelf hoeft niet minder te worden.

 

Dit dus! Ik kan nog steeds als ik naar m'n vent kijk kriebels krijgen en hem oprecht de lekkerste op aarde vinden. Uiteindelijk wil ik me buiten al mijn rollen als moeder collega ook heel erg vrouw voelen en daar is voor mij absoluut de seks ook belangrijk in.

Ik heb relaties gehad zoals jij omschrijft maar die werkten uiteindelijk niet. Nu heb ik al deze eigenschappen PLUS het fysieke in m'n vent gebonden en dat maakt dat het zo goed gaat.

Dus nee voor mij zou het niet werken maar het ligt er wel aan wat jullie belangrijk vinden.