(als dit in een verkeerde rubriek staat hoor ik het wel) Mijn beste vriendin is helaas al een aantal jaar aan het proberen om zwanger te worden. Vanaf dag 1 dat ze begonnen te proberen weet ik alles al en houdt ze me op de hoogte zeg maar. Behalve haar vader en een leidinggevende op haar werk ben ik de enige die het weet. Sinds een half jaar zijn ze ook begonnen met IUI behandelingen helaas nog zonder resultaat. Ze mogen na nog 6 behandelingen aan IVF beginnen. Nu ben ik zelf sinds 12 weekjes zwanger en ik heb het haar ook gelijk verteld en ze was ook erg blij voor ons hoor. Maar ik vind het zelf wel heel erg lastig zeg maar. Ik zou haar zo graag willen helpen maar ik kan alleen maar luisteren... Nu vertelde ze van de week ook dat het tussen haar en haar vriend niet zo lekker liep omdat het niet wil lukken en ik weet niet hoe ik haar raad kan geven. Heeft iemand tips of ook zo'n situatie meegemaakt?
Ik denk niet dat je meer kan doen dan dat je nu doet en dat is luisteren. Daar zijn vriendinnen tenslotte voor En gefeliciteerd!
idd alleen maar meeleven en luisteren. dat jij zwanger kunt raken kan je ook niets aan doen. het is ook heel lief van je je vriendin ( maar daar zijn ze ook voor) dat ze blij voor je kan zijn. probeer gewoon mogelijk te doen. vertel gewoon over je zwangerschap maar praat ook gewoon zeker over andere dingen.
Pat vind het heel erg lief dat je aan haar denkt. Probeer aar erbij te betrekken en idd praat met haar erover. Ik heb in de positie van je vriendin gezeten 4,5 jaar lang. Want soms kan het heel moeilijk voor haar zijn
In principe kun je alleen maar luisteren denk ik. Wel zou je haar kunnen vertellen dat ze het moet zeggen als ze het er moeilijk mee heeft (met het geconfronteerd worden met jouw zwangerschap bedoel ik dan), dat ze gewoon kan aangeven als het haar teveel wordt. Ik zou daar wel blij mee zijn als ik haar was, anders zou ik toch het gevoel hebben dat ik me groot moest houden en doen alsof ik blij was voor je (terwijl ik me kan voorstellen dat dat op bepaalde momenten echt even niet lukt).
Ja het is echt lastig voor mij maar vooral voor haar! Ik probeer ook echt om haar te steunen, maar het is zo oneerlijk. Zelf zijn wij 7 maanden bezig geweest en dat is echt niks natuurlijk, en dan waren we samen aan het fantaseren hoe leuk het zou zijn; samen op cursus en samen gaan wandelen met de kinderwagens enzo. Ik vertel haar ook dat haar tijd echt nog wel gaat komen, als ik hier al eens rondkijk hoe lang sommigen bezig zijn dan komt het vast nog wel, maar dat is zo makkelijk te zeggen he
Ik zit helaas ook al meer dan 5 jaar in hetzelfde schuitje als je vriendin. Extra zuur ook nog dat ik in 2002 al kinderen wilde en zij nog niet eens eraan dachten Ik denk het enigste wat je kunt doen is luisteren en nooit domme opmerkingen maken als: 'ja maar dat weet jij niet hoe dat moet want jij hebt geen kinderen' Dat vind ik vreselijk!
Ik heb zoiets zelf meegemaakt. Zelf al 2 jaar aan het proberen en een van mijn beste vriendinnen was supersnel zwanger. Zelf vond ik om dat te horen in eerste instantie dubbel. Blij voor haar maar had het mezelf zo gegund. Je kunt haar niet helpen. Kunt haar alleen maar steunen en naar haar luisteren. Zeggen dat 'haar tijd ook nog wel gaat komen' zou ik niet meer zeggen. Dat is goed bedoeld maar iedereen die dat tegen mij zei wilde ik slaan (haha).
Ik heb ook in hetzelfde schuitje gezeten als je vriendin. Het kan soms zo moeilijk zijn! Eerlijk gezegd ben ik in die periode best wat vriendschappen kwijt geraakt of ik ben nog wel bevriend, maar merk dat de vriendschap toch veranderd is (ondanks dat ik nu ook een kleine heb). Ik denk dat jij je als vriendin heel goed opstelt en het is fijn dat jij erover nadenkt hoe het voor haar is. De enige tips, die ik je vanuit mijn ervaring kan geven, is: - blijf eerlijk tegen haar. Vertel haar bijvoorbeeld dat het voor jou soms ook moeilijk is. - laat haar aangeven wanneer zij het wel en wanneer zij het niet over je zwangerschap wil hebben. Als het goed is heb of krijg je nog andere vriendinnen, waarmee je volop lekker kunt kletsen over zwanger zijn. Waarschijnlijk heeft je vriendin daar niet altijd behoefte aan. - doe niet in haar bijzijn of je zwangerschap er niet is om haar te ontzien. (Ik vond het erg pijnlijk wanneer zwangere vriendinnen hun zwangerschap zowat 'doodzwegen' in mijn bijzijn en voelde me toen enorm buitengesloten en alsof ik niet meer mee telde.) - respecteer haar emoties en probeer haar niet te pushen als ze een keer wat minder contact wil. - blijf praten, praten en nog eens praten. En vooral: blijf eerlijk! Het heeft geen zin om haar te ontzien en dan zelf met een rotgevoel te blijven lopen. Dat voelt je vriendin ook. - gebruik geen zinnen als 'het komt wel goed', 'jou tijd komt nog wel' en dat soort uitspraken. Daarmee had je mij behoorlijk woest gekregen, want hoe wil jij dat nou weten?! Het is een lastige situatie en iedereen gaat er anders mee om, maar misschien heb je hier iets aan... Gefeliciteerd met je zwangerschap trouwens!
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik begrijp dat je het er moeilijk mee hebt. Ik heb ook dat soort van gevoelens, hoewel bij mij de situatie is dat ik tegelijk zwanger was met een vriendin (er zaten drie dagen tussen onze uitgerekende datum) maar haar dochter is met 24 weken zwangerschap overleden. En hun kindje is via een ingeleide bevalling geboren. Ik schaam me soms kapot voor mijn hele dikke buik. Alles gaat goed bij ons en ik durf dat haast niet tegen haar te zeggen als ze daar al om vraagt. Ik heb wel geregeld wat van me laten horen en aangegeven dat ze heel eerlijk tegen me kan zijn wbt haar gevoelens en contact met me. En dat is ze gelukkig ook. Ze is van de week bij me langsgeweest om te praten en heeft aangegeven dat ze het vaak wel heel moeilijk vind om geconfronteerd te worden met ons gezin. Het zou haar eerste kindje worden, ze vertelde dat wij doorgaan met ons leven en hun leven staat compleet stil. Ik respecteer ten zeerste dat ze nu dit zo ervaart en heb dat ook zo benoemd. We hebben afgesproken dat wij hun blijven uitnodigen, en dat ze zelf kijken of ze contact op dat moment aankunnen of niet. Ik heb wat afgehuild, dat onze zomer nu zo anders zal verlopen dan we hadden verwacht. Ik heb geduld en hoop dat onze vriendschap niet helemaal in duigen zal vallen. Niet echt tips voor je want ieder mens verwerkt de zaken op zijn eigen manier, maar ik snap je ergens wel. Ik hoop dat jullie er net zo over kunnen praten als ik en mijn vriendin.
Queeny jeetje dat is ook wat inderdaad... Dat is zeker een hele zware voor een vriendschap om te overwinnen, maar fijn dat jullie er zo open over kunnen praten! bedankt voor jullie tips in ieder geval! Nati dat zijn wel goede punten die je opnoemt hier kan ik wel wat mee!
Ik weet hoe je vriendin je voelt. Wij hebben ook 4 jaar geprobeerd en uiteindelijk zoals je ziet toch zwanger. Maar in die tussentijd is mijn zus 2x zwanger geworden en 2 van mijn beste vriendinnen ook. Je gunt het natuurlijk iedereen maar het is wel f f slikken. Wat ik altijd het fijnste vond is dat ze er gewoon waren voor je. En ik genoot toch wel dat hun zwanger waren. Dus de enigste tip die ik je uit ervaring kan geven is: steun haar en ben er voor haar. Help haar waar nodig dat zal ze zelf ook wel aangeven. Maar voor jou gefeliciteerd en voor je vriendin sterkte en hoop dat ze gauw zwanger mag raken.
Dat is een hele lastige situatie... Goed dat ze harstikke blij voor je is, ik kan me voorstellen dat ze (gezond) jaloers is. Ik hoop voor je vriendin dat er straks ook een kindje in haar buik groeit. Sterkte!
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Zat/zit in dezelfde situatie als jou. Heb een hele goede vriendin die al jaren probeert om zwanger te worden, ze doorlopen ook al een hele tijd een project en het wilt maar niet lukken. En toen werd ik opeens onverwachts zwanger, had nog geen kinderwens en opeens moest ik haar vertellen dat ik zwanger was. Vond het heel erg naar voor haar, maar ze is oprecht blij voor me geweest. Heb het er wel nog steeds moeilijk mee om met haar te praten over leuke dingen die ik met mijn zoontje meemaak.