Dankjewel allemaal, op de pols ja beetjemama. Ik heb er nog een aan de andere kant, zal ik ook posten. De dag was vreemd, de tattoo was mijn stukje verwerking, verder hebben we niet veel gedaan. Lila is gewoon naar het KDV gegaan omdat we haar ritme niet teveel in de war wilden gooien, het is al zo'n vreemde hectische tijd (geweest). De dag erop zijn we naar Burgers Zoo geweest. Mijn tranen vloeien iedere dag een beetje wanneer ik naar Senne kijk. Dat is goed zo.. ik verwerk nog steeds. De voetjes geven me wel meer het gevoel dat ik een stukje van Juli bij me draag.
Mooie tattoos hoor! Fijn dat het een stukje verwerking is. Maar het blijft nog heel moeilijk dus. Als je nu terugkijkt heb je dan het idee dat je misschien te snel weer zwanger bent geraakt om het te kunnen verwerken of niet? Knuffel!
Mooie tattoo LiLaLief. Elke dag erkenning, herinnering... Ik heb een foto van de voetjes van ons zoontjes in onze woonkamer. Ik vind jouw tattoo echt heel mooi! Wij hebben een week geleden een boom geplant voor F.elix* in een gedenkbos. Hij had nu ook 1 jaar moeten zijn geweest. We hebben het met z'n drietjes gedaan, heel intiem, het was iets van ons als gezin, het was mooi zonnig weer. Daarna hebben we ook samen zijn as uitgestrooid bij de wortels. Dat ging gepaard met heel veel emoties, tranen en verdriet, dat hoopje as zien. Maar ook berusting, dit is het...dit is alles wat we nog kunnen doent. Het geeft ook wel een mooi gevoel, dat idee dat de as geabsorbeert wordt door de wortels en dat het de lindeboom gaat voeden. We hebben een ook bordtje met een gedichtje bij de boom geplaatst. Dat hebben mijn man en ik samen geschreven en het ging zo soepel, dat het zo had moeten zijn. Dit is het gedichtje. De levensboom van Felix Uit diepverlangen ontsproten, Gewenst,gedroomd, gewild, Je was eenzuchtje wind Die debladeren doet ritselen. Voor altijdons kind! *2november 2011
Mooi gedicht gabriella. Fijn dat jullie dit hebben kunnen doen voor f.elix. zal moeilijk geweest zijn maar ook heel speciaal. Een mooi plekje voor jullie mannetje.
Hallo dames/meiden, Hier ook een moeder van een engeltje. Ik ben Wendy, 34 jaar en woon samen met man en kinderen in Den Haag. Onze dochter Sophie (voluit Anne-Sophie) is na een zwangerschap van 23 weken levend geboren maar vrij snel na de geboorte overleden. Bij ons was een losgeraakte placenta de boosdoener. Ik had al vanaf week 6 vreselijk veel bloedverlies, de doktoren wisten niet waar het vandaan kwam, maar de baby deed het goed. Met 14 weken werd dmv de zoveelste echo eindelijk duidelijk dat de placenta zich niet goed an de baarmoederwand had gehecht en dat deze dus bleef bloeden. Ons werd aangeraden de zwangerschap te beeindigen omdat een TE vroeggeboorte dreigte. Maar wij wilde de baby (toen was het geslacht nog niet bekend) een eerlijke kans geven, zolang de baby bleef vechten, bleef ik dat ook ondanks het ECHT HEEL VELE bloedverlies. Uiteindelijk is de placenta geheel losgeraakt en braken mijn vliezen op 14 mei 2010. Toen ik ook hoge koorts kreeg (duidt op een infectie) wilde de gyn niet langer afwachten en heeft hij de bevalling ingeleid dmv weeenopwekkers. Sophie is op 15 mei 2010 geboren en overleden. Ze was echt perfect, mooie korte donkere haartjes, vingertjes, nageltjes, teentjes en zelfs al wenkbrauwtjes en wimpers ............................. Nu is het as van Sophie begraven bij het as van haar grootmoeder en het lichaam van haar betovergrootmoeder in ons familiegraf. Na Sophie heb ik nog 2 miskramen gehad waarna onderzoek volgde. Ik blijk het Syndroom van Leiden Factor 8 te hebben, dat syndroom zorgt ervoor dat mijn bloed dik en klonterig is waardoor de placenta zich niet goed kan ontwikkelen en aanhechten. Afgelopen december zijn we dmv medicijnen (elke dag een injectie in mijn been) eindelijk voor de 2e x ouders geworden. Onze zoon Vigo is op kerstavond na een bevalling van 1,5 uur geboren
@lilalief: Mooi die tattoo's. Ik heb ook de afdruk van het voetje van Sophie laten tattoeren op mijn voet, samen met een bloemtakje en een vlindertje.
Altijd weer bijzonder maar ook heftig de verhalen van andere engeltjesmama's te lezen. Maar fijn om te lezen dat je na Sophie nog een kindje in jr armen hebt mogen sluiten. Hoe gaat het nu met je? Fijn dat Sophie bij haar familie in het graf ligt. Ik ben ruim 1,5jaar geleden voor het eerst mama geworden van een meisje die bij 23wkn is geboren en overleden. Zij had het syndroom van down maar zou ook zeer ernstig verstandelijk gehandicapt zijn. Wij hebben daarom toen de pijnlijke beslissing moeten nemen om de zwangerschap af te breken. 26januari is mijn tweede dochtertje geboren. Ze maakt veel goed maar het gemis zal altijd blijven. En dat mag ook, ze hoort er gewoon bij.
He Jonneke, Ja ik herken wat je zegt, ons zoontje maakt veel goed, maar tegelijkertijd realiseer ik me des te meer wat ik van Sophie allemaal moet missen. Over het algemeen gaat het goed maar het gemis blijft het is toch een wond op je ziel en met haar is een stukje van mij ook gestorven. Fijn dat jullie toch ook nog een kindje hebben mogen krijgen. Willen jullie nog meer kids? Mag ik vragen hoe jullie dochtertje heet?