Ik lees hier regelmatig van moeders dat ze op latere leeftijd pas hun rijbewijs gehaald hebben. Of dat ze geen rijbewijs hebben. Waarom heb je zo lang gewacht? Ik ben zelf met rijlessen begonnen op 18 jarige leeftijd. Op aandringen van mijn ouders. Op ons dorp was maar 1 rijschool en daar ging iedereen naartoe voor rijles. Toen ik al een halfjaar er tegenaan zat te hikken heeft mijn moeder gewoon de rijschoolhouder in de supermarkt aangesproken: "joh Kees, kun jij binnenkort eens naar ons bellen voor een afspraak met zxcvb, ze moet echt gaan beginnen hoor" En idd een dag later telefoon: zxcvb die is voor jou Toen ben ik idd begonnen. En doorgegaan tot ik het had. Ik rij nog steeds niet graag, maar ben wel heel blij met de vrijheid die het hebben van een rijbewijs met zich meebrengt. Zeker in een klein dorp is het ov nou niet echt een goed alternatief. Onze kinderen zijn allemaal begonnen zodra ze mogen beginnen. Dus met goed 16,5 plannen ze hun eerste rijles in. Ene dochter is geen topper achter het stuur en heeft er ook best lang over gedaan. Maar zo blij dat ze het gewoon al heeft, want ze is 2,5 jaar geleden vrij onverwacht al gaan werken. Daarvoor had ze echt een rijbewijs en auto nodig. Als ze haar rijbewijs dan nog niet had gehad, had ze toch wel een probleem gehad.
Ik zag het eerst niet zo zitten, maar mijn man (toen vriend) drong er toch op aan om te starten. En ook om na behalen heel veel te rijden. Achteraf blij dat ik het toch gedaan heb. Met ruim 18 begonnen en met 19 na 2x examen behaald.
Ik heb mijn rijbewijs gehaald op mijn 25e. Waarom zo lang gewacht? Tja, eerder nooit een rijbewijs gemist Ik woon in een centraal gelegen stad met prima OV-voorzieningen. Op mijn 17e leerde ik mijn nu-man al kennen en hij had al een auto en rijbewijs, dus als we ergens heen gingen, reed hij. Toen ik fulltime ging werken vond ik een baan waarvan het kantoor direct naast een groot station zit, dus wederom geen gemis van een rijbewijs, met de trein naar kantoor gaan was een stuk sneller dan het met de auto zou zijn. Ik werk daar nu, 10 jaar later, nog steeds, maar toen we eenmaal kinderen kregen was het toch wel handiger als ik met de auto naar het werk ging zodat ik de kinderen kon halen/brengen. Ik ben 2 weken na de bevalling van de oudste gestart met rijlessen en heb 9 maanden later, toen inmiddels 3 maanden zwanger van nummer 2, mijn rijbewijs gehaald. Totaal geen spijt of “had ik mijn rijbewijs maar eerder gehaald”-gevoel.
Rijlessen 1ste keer 18, 2de keer 21 maar had er gewoon echt geen zin in en was niet nodig. Laaste keer en behaald 26 maar nog steeds met weinig motivatie. Nu kan ik niet zonder, mijn vriend heeft geen rijbewijs om medische redenen en ben ik altijd de BOB en ik vind het fijn om zelf de controle te hebben.
Toen ik 18 werd gelijk begonnen. Ik wil mijn kinderen ook zeker op hun 18e laten beginnen, is wat mij betreft niet echt een keus. Ik vind een rijbewijs een van de belangrijkste papiertjes die je kunt halen
Ik was 18 toen ik begon en bijna 20 toen ik hem had, als ik me niet vergis (rijbewijs niet bij de hand, haha!). Duurde even omdat mijn instructeur regelmatig op vakantie was en er niet altijd vervanging beschikbaar was (kleine rijschool).
Anderhalf jaar geleden pas, toen was ik 39. Toen ik 18 was had ik nog geen interesse in autorijden en jarenlang alles met de fiets en ov gedaan en dat vond ik prima. Ook met 2 kinderen was dat nog prima te doen. Op een gegeven moment toch maar besloten om rijlessen te gaan volgen. Helaas kwam corona er tussen waardoor het allemaal maar lang geduurd heeft. Ook kreeg ik het schakelen niet geregeld dus uiteindelijk automaat gaan lessen. 2 maanden voor de geboorte van de jongste heb ik m'n rijbewijs gehaald, net op tijd
Geen idee, ik geloof 23 ofzo. Was in ieder geval nog ruim voor mijn afstuderen en voor mijn eerste kind. Je moet zo jong ook maar net het geld hebben natuurlijk… Maar goed voor dochters hebben we een flinke spaarpot oa voor hun rijbewijs. Dus oudste heeft hem sinds ze net 19 was. Middelste dochter gaat binnenkort starten.
Ik begon met 18 jaar omdat het er een soort van bij hoorde want iedereen ging het doen. Ben er na een half jaar mee gestopt. Ik vond het niet leuk en had het ook niet nodig. We hadden thuis geeneens een auto haha Met 21 jaar weer begonnen en met mijn 22ste jaar de tweede keer geslaagd. Je moet er aan toe zijn. Heb de tussenliggende jaren met fiets en OV prima overleefd Ik ken er genoeg die later zijn begonnen. Geen noodzaak geen tijd en geen geld
Ik was 25. Het was nogal een som geld wat ik niet had op mijn 18e. Daarnaast had ik toen ook een studenten ov dus geen auto nodig (en ook geen geld voor). Vond het ook wel echt spannend. Op m’n 25ste was ik er wel aan toe en ook klaar met mn studie dus het was ook wel echt handig. Ben begonnen en had hem snel (30 lessen). Denk dat als ik op mn 18e was begonnen ik veel meer lessen nodig had.
Meteen begonnen met lessen toen ik 18 was, half jaar later ongeveer mn rijbewijs gehaald. Dat was echt wel handig omdat OV niet zo fantastisch geregeld was waar wij woonden en zo kon ik makkelijk naar mn vriendje En tjah, een rijbewijs hebben is sowieso erg handig, dus dan maar meteen. Ik had er al voor gespaard.
Begonnen met lessen op mijn 21e. Op mijn 18e had ik een vriend in het buitenland waar al mijn geld naartoe ging Vlak nadat ik was gestart kreeg ik pfeiffer dus toen 3 maanden gestopt. Erna weer verder en ik was net 22 toen ik slaagde in 1 keer. Ik woonde toen nog thuis en werkte toen 30u per week dus kon het gelukkig makkelijk betalen.
Ik ben begonnen met 18, met 19 gestopt. Combi van faalangst en niet van het idee af te brengen dat ik in een moordmachine zat. 2 keer opgegaan voor examen, 50 lessen gehad. Met 24 jaar, klaar met school en meer de noodzaak voor een rijbewijs ivm toekomstige baan. Rijlessen genomen bij een rijschool gespecialiseerd in faalangst. Toen in 1 keer geslaagd. Had wel weer 50 lessen nodig om bepaalde dingen af te leren en weer op te bouwen. Toen vervolgens bijna een jaar niet gereden omdat ik zwanger was en dat niet durfde met kind in mijn buik. Toch door hulp van vriend gaan oefenen met rijden. Inmiddels geen angst meer, al vind ik in Amsterdam rijden nog wel spannend.
Ik was 30 toen ik hem, na 5x afrijden haalde. Ben op mn 24 ofzo wel begonnen, maar ik vond het vreselijk. Toen het moment van theorie halen naderde ben ik ermee gestopt. Zoveel angst en zenuwen. Daarna getrouwd en is het er niet meer van gekomen de eerste jaren. Ik miste het alleen wel, zeker met inmiddels 2 kinderen. Ik kwam uiteindelijk met een rijschoolhouder in gesprek en alles uitgelegd. Zij hebben me overgehaald om weer eens een proefles te nemen en dat heb ik gedaan. En toen heb ik doorgezet bij deze toppers. Het heeft me heel veel stress gekost en ik had echt elke keer buikpijn, maar boeiend, ik heb het uiteindelijk gehaald en daar ben ik vandaag de dag nog elke dag heel erg blij mee!
Ik moest van m’n moeder gelijk beginnen zodra ik 18 was. Gelijk op m’n 18e begonnen en binnen 6 maanden gehaald. Als mijn oudste mag starten, dan moet hij ook van mij beginnen. Het geeft je een stuk vrijheid en onafhankelijkheid.