Ervaringen maagverkleining...

Ik heb mijn maag zelf verkleind door veel minder te gaan eten.
Zonder operatie dus.

 

Tja..
Ik heb gestemd op: echt een aanrader. Mijn BMI was 42 en nu met gastric bypass 20. Ik ben er ontzettend blij mee. Maar het is een lange en zware weg, het echte werk begint pas na het afvallen en stabiliseren. Word je dan te makkelijk met eten kom je net zo hard weer aan. Daarnaast verander je als persoon, heb je met huidoverschot te maken en word je er dus absoluut niet mooier van.

Ik heb een jaar met de huisarts erover gepraat en erover nagedacht voor ik de stap durfde te zetten.. Dus denk er goed over. Ik vind je poll te ongenuanceerd.

 

Ik heb een gastric sleeve laten doen 2 jaar geleden. Hier heb ik bewust voor gekozen omdat ik de gastric bypas te rigoureus vond, er is nu dus niet aan mijn darmen gerommeld en heb dus puur en alleen de maagverkleining.

Was het de makkelijke weg? Absoluut niet, was het makkelijker omdat je nu een stop als het waren had zitten? Dat zeker weten.

Ik heb het al heel vaak hier gezegd op ZP, het is alles behalve makkelijk.

Nou moet ik bekennen dat het bij mij zeer goed is gegaan. Ik was een week na de operatie alweer op de been, had geen complicaties, het eten en drinken zal altijd moeilijk blijven. Het is niet zo dat omdat je nu een maag verkleining hebt je gewoon lekker alles kan eten en je alsnog afvalt. De knop in je hoofd moet ook gewoon om anders werkt het zeker op lange termijn niet. Je moet zo denken, die kleine maag die je na de operatie hebt kun je nog steeds vullen met slecht voedsel, de vraag is dan of je dat nog wilt? Nee natuurlijk niet.

Qua eten is het pittig. Je kan niet meer gezellig uit eten en uitgebreid dineren, ik zit na twee jaar nog steeds aan kinder porties maar na 2 jaar weet je al niet beter, ik vind het geen punt want na dat portie zit ik gewoon ook echt vol. Wel zijn er bepaalde dingen die ik niet meer zo goed kan verdragen, brood en vlees zijn daar twee dingen van. Die vallen als een baksteen op de maag. Toch probeer ik het te eten om zo ook gewoon je vitamines binnen te kunnen krijgen.

Zou ik het aanraden? Jazeker MAAR ik denk wel dat je echt er voor de volle 100% moet staan, je moet je echt goed beseffen dat het een hulpmiddel is, je moet alles uiteindelijk zelf nog doen. Lees je van te voren in, lees niet alleen goede maar ook de slechte verhalen. Weeg het voor jezelf even goed af of je het echt wilt en waarom.

Is mijn leven veranderd? Jazeker, ik ben door het afvallen zoveel fitter geworden. Ik doe aan sporten, ik loop hard 2/3 keer per week, ik heb veel meer energie, ik geniet nu nog meer van het leven dan ik daarvoor al deed.

Ik ben trouwens van de 123kg nu aangekomen op de 67kg

Heb wel voor de laatste optie gekozen '' anders '' ik zou het op zich wel aanraden maar dan alleen als je je goed inleest en er met 100% zekerheid in gaat.

 

Ik vind je poll een beetje apart, vooral de optie: ik kan weer eten als daarvoor.

Volgens mij is dat dus juist niet de bedoeling

 

Ik heb al 7 jaar een Gastric Bypass en heb er nooit een dag spijt van gehad. Maar het heeft me niet gebracht wat ik gehoopt had. Overal lees je de succesverhalen, dames met maatje 38, met prachtige BMI's etc. Maar dat er ook uitzonderingen zijn hoor je weinig. En helaas, die zijn er echt. Ik ben er een van.

Al tijdens het voortraject had de chirurg twijfels, aangezien ik alle dieten en methodes geprobeerd heb, altijd sportte en oplette en toch niet afviel, waarom zou het dan nu wel lukken. Maar we hebben het toch geprobeerd, maar wel met in het achterhoofd dat ik wel eens een van die uitzonderingen zou kunnen worden.

Toch beschouwt de arts het niet als mislukt en eerlijk is eerlijk, ik zelf ook niet. Ja ik ben wel teleurgesteld en als ik mijn slanke vriendinnen zie, die dus na een dergelijke operatie in maatje 38 zitten, ben ik best wel eens jaloers. Maar ik ben wel een flink aantal kilo's afgevallen wat zonder deze ingreep dus nooit gelukt zou zijn. Niet zo veel als gehoopt, maar oke. Ik ben een stuk gezonder en mobieler. Nog steeds niet slank, nog steeds geen gezond BMI, nog steeds obees. Maar niet meer morbide en met betere kansen op een langer leven. En daar ging het uiteindelijk om.

Dus ja, een ingreep kan een enorm goed hulpmiddel zijn, zeker niet de makkelijkste weg (integendeel), maar het is geen garantie op succes.

 

Wie heeft er een maagverkleining gedaan en welke had je sleeve mini of de grote?
een gbp gehad, bmi 49,9 naar 27, 71 kilo afgevallen
Hoe zat het met de complicaties?
geen, alleen wel veel vel overschat en smettende navel
Hoe zit het met eten en drinken?
kam alles eten en drinken maar veeeeel minder
Heb je er spijt van?
dat ik het niet eerder heb laten doen
Hoe is je leven verandert?
enorm, conditie is enorm vooruit gegaan en shoppen id leuker
Of iets anders wat je nog kwijt wil
onderschat het mentale gedeelte er niet van! Ik voel me nog steeds dik, en dat is lastiger dan ik Me had bedacht...

 

Ik heb geen maagverkleining gehad maar mijn moeder wel. Haar maagband is destijds verwijderd en is over gegaan op een maagverkleining.

Ze is op een dinsdag geopereerd als ik mij herinner en is op donderdag thuis gekomen. Het herstel was ongeveer 6 weken, maar luister echt naar je lichaam. Mijn moeder was de eerste twee weken nog écht niet op de been.

Voor mijn moeder is er aardig veel veranderd. Met haar maagband kon ze vlees bijv. niet verdragen maar nu met de maagverkleining kan ze vrijwel alles eten, alleen uiteraard maar kleine porties.

Mijn moeder is van 100 naar 65 kilo gegaan door de maagverkleining ! Resultaat mag er dus zeker zijn, haar leven is wel enigszins veranderd maar zeker erop vooruitgegaan. Een all you can eat restaurant is dan weer niet voor haar weggelegd.

Nu komt het vervelende stukje en laat je er niet bang door maken, ik weet namelijk niet hoe vaak dit voor komt;

Mijn moeder is April 2015 door darm & maagklachten opgenomen geweest in het ziekenhuis. Er was een hoop aan de hand maar het bleek ook dat de bypass lekte. Ivm alle complicaties heeft zij uiteindelijk 3 weken in het ziekenhuis gelegen maar er was wel veel meer aan de hand dan alleen de lekkende bypass. Wat ik ermee wil zeggen is; luister echt naar je lichaam, vooral na de operatie !

Achteraf zegt mijn moeder nog steeds dat de maagverkleining alles meer dan waard was, ze zit lekkerder in haar vel en uiteraard is ze veel gezonder dan met haar oude gewicht !

Ik hoop dat je hier wat aan hebt

 

Ik heb een gastric bypass gehad en dat is technies gezien geen maagverkleining omdat je darmen anders worden gelegt. Heb ik er spijt van? Nee. Had ik het zo weer gedaan? Ja maar ik had liever gewoon nooit zo dik willen worden dat het nodig was.

Het is niet de gemakkelijkste weg want het is en blijft een hulpmiddel. Als ik niet op mijn eten let kom ik gewoon aan. Ik eet alleen nu heel anders en bewuster en daarin word je denk ik heel goed geholpen.

Als mensen zeggen, het is de makkelijkste weg en je kan zelfstandig afvallen. Dat is per individue. Ik hoor ook genoeg minder succesverhalen en mensen die er niet gelukkig mee zijn. Gelukkig maar zijn we allemaal verschillend

 

Zit je op Facebook?
Ik wil je best toevoegen bij een besloten groep die over complicaties gaat.
Ik ben de hele molen in gegaan en had snel een goedkeuring en operatie datum. Toch afgezegd...durfde niet.
Er zijn zoveel mensen met complicaties. Dit wordt in het zh echt niet zo uitgelicht. Overal lees je vooral waarom je t wel moet doen, maar je moet je echt heel bewust zijn dat het ook goed fout kan gaan. En kun je daar dan mee leven?
Denk aan: wekenlang zh opnames en je kids niet zien. Veel verhalen van mensen die nooit meer kunnen eten en altijd,echt aktijd pijn hebben. Die 24/7 sondevoeding nodig hebben en op elke foto,weliswaar mager,met een slang in je neus en langs je wang staat. Mensen die zo moe zijn en zoveel pijn hebben dat ze niets meer kunnen. Niet meer werken, je kids niet meer kunnen verzorgen.
Veel mensen zullen dit wel bangmakerij vinden maar deze verhalen zijn er echt. Meer dan je denkt.
Als je overgewicht je echt zo in de weg zit dat je alle mogelijke complicaties voor lief kunt nemen dan moet je er voor gaan.
Ik kan die beslissing nu niet maken.
Het is makkelijk praten "spijt dat ik t nooit eerder heb gedaan" als t goed is gegaan. Geweldig ntl maar je zal t maar net zijn. Die ene waarbij alles fout gaat.
Ik ben gelukkig met mijn mooie gezin, carrière enz. Gelukkig op alle fronten behalve mijn lijf. Ja ik zou ook wel slank willen zijn (ben het af en aan) maar op dit moment kies ik voor gelukkig en dan maar dik dan slank en ongelukkig.

 

Ik heb vorig jaar januari een GP gehad. Ik was daar van te voren best huiverig voor, maar achteraf viel het ontzettend mee en vind ik dat ik enorm veel geluk heb gehad. Ik ben tot nu to 50kg afgevallen en zit nog maar 5kg van mijn streefgewicht af.

Hoe zat het met de complicaties? Ik heb er geen (vooralsnog dan). Ik kan in principe alles eten, alleen in veel kleinere porties. De operatie zelf was vrij heftig en ik ben daar 2 dagen best even van slag van geweest. Maar eigenlijk is het daarna een stuk beter gegaan. Zo zat ik de avond van mijn ziekenhuisontslag (2 dagen later dus) met mijn dochter (en man uiteraard) bij de HAP omdat ze zo vreselijk bleef hoesten. Ik voelde me heel goed. Na 3 weken ben ik weer aan het werk gegaan. Ben geen enkel moment ziek geweest.

Hoe zit het met eten en drinken? Ik kan in principe alles eten en drinken. Het enige waar ik last van kan krijgen is heel erg gekruid eten en koffie. Maar ik heb geen last van dumps en wordt er hooguit even vervelend van (en slaperig). Maar dat duurt meestal een uurtje en dan is dat ook over. Koffie en frisdranken heb ik sinds de operatie niet meer gedronken.

Heb je er spijt van? Nee!

Hoe is je leven verandert? Ik ben mobieler, voel me beter en kan veel meer met mijn dochter doen. Ik heb meer uithoudingsvermogen, minder last van knieen, enkels en polsen (ik hield vocht vast, was een erfenisje van de zwangerschap, maar dat was nooit echt over gegaan).

Of iets anders wat je nog kwijt wil. Ik vind het zeker niet de makkelijkste weg. Het is een heftige ingreep en je bent je nog altijd bewust van je valkuilen. En als je dus, net als ik, eigenlijk alles weer kunt eten, moet je dus altijd op je hoede zijn. Maar verders ben ik echt zo blij dat ik heb gedaan.

 

Krullie, bij ons werden die complicaties uitgebreid besproken tijdens de screening, raar dat dat bij jullie niet is gebeurd.
Ik begrijp je afzeggen wel, was zelf ook doodsbang. Lukt het je zonder operatie nu wel?

 

Wie heeft er een maagverkleining gedaan en welke had je sleeve mini of de grote?

Ik heb 3 juni 2015 de sleeve gekregen. Ik had het veel eerder moeten doen. Mijn bmi was 48.7 en nu 32.3 ben van 145.9 kilo naar 96.8 kilo nu in 7 maanden gegaan.

Hoe zat het met de complicaties?

Ik heb totaal geen complicaties gehad. Werd wakker en 2 uur later liep ik al over de afdeling heen. De volgende ochtend naar huis geen pijnstillers gehad helemaal niet. Dacht echt van hey hebben jullie me wel geopereerd.
Het enige wat ik had was 3 weken niet kunnen poepen. 19 microlax klysma en 4 grote colex klysma en nog niet kunnen gaan was geen pretje. Maar na 3 weken vloog ik eindelijk tegen het plafond.
Hoe zit het met eten en drinken?

Eten en drinken gaat goed. Je mag gewoon alles hebben maar het zijn gewoon mini porties.
Je begint met je vlees dan je groenten en dan pas je aardappel pasta of rijst maar daar kom je vaak al niet aan.


Heb je er spijt van?

Ja dat ik het niet veel eerder heb gedaan.
Ook al heb ik wat hangend vel. Ik heb dit niet gedaan om mooier te worden. Maar om gezonder te worden en mijn kind op kunnen zien groeien. Om kleinkinderen te zien en gewoon meer uit het leven te halen dan dat ik deed.

Hoe is je leven verandert?

Mijn leven is heel erg veranderd. Daar waar ik 24 uur op de bank zat. Ben ik nu 24 uur aan het lopen schoonmaken lachen. Genieten van het wandelen en niet meer denken pff alweer naar de winkel.
Ik hoef niet meer bang te zijn dat ik niet in het stoeltje pas wat op een terras staat. Ik schaam me niet meer als ik een hapje frikandel trek uit de muur.

Het enige waar ik mee zit is dat mensen zeggen ohhhh wauwww je moet nu wel stoppen hoor. En dat ik dan denk nou uhmmm mag nog wel zon 25 kilo af hoor.
49.1 kilo ben ik nu kwijt.
En als ik in de spiegel kijk dan zie ik nog steeds het meisje van 8 maanden geleden. Dat is wel het enige wat ik raar vind. Dat ik het zelf niet zo goed merk.
Alleen als ik fotos zie dan denk jezzzuuusss cindy hoe heb je het ooit zover kunnen laten komen.

Of iets anders wat je nog kwijt wil

 

Ik heb deze ervaring ook. Afgelopen zomer meerdere keren het advies gekregen tot een gbp, zowel van de huisarts, diëtiste als neuroloog. Wat ik absoluut niet snap, want ik dacht altijd dat je de gbp alleen kreeg als je álles al had geprobeerd om af te vallen, terwijl dit pas mijn eerste keer bij de diëtiste was en ik heus niet alles had geprobeerd om af te vallen. Ook mijn bezwaren (dezelfde die jij noemt) werden weggewuifd. dat het bij de meesten wel goed gaat, je toch altijd de slechte verhalen hoort e.d. Zelfs het risico van overlijden is er door de operatie, en door al die risico's durfde ik het niet aan. Ook ben ik 3 jaar geleden geopereerd (totaal iets anders maar dat terzijde) en heb toen ontzettend veel last gehad weken erna nog van de narcose, wat ik echt heftig vond. Ik zie zo'n gbp dus ook echt niet als makkelijke weg maar juist als moeilijke weg met veel risico's.
Ik wilde het dus nog gaan proberen zonder operatie. En met succes want uiteindelijk ben ik 20 kg verder (lichter dus) door mijn voedings- en bewegingspatroon wat aan te passen zonder dat ik het gevoel heb echt te diëten. Als mijn gewicht uiteindelijk niet meer daalt zal ik dus zo voor de rest van mijn leven moeten blijven eten om op gewicht te blijven.

 

Mei 2015 geopereerd een wereld voor mij open gegaan, ik ben weer wie ik altijd geweest ben, ben mijzelf weer, ik heb altijd geroepen men neemt mij maar zoals ik ben ik heb er geen last van, maar dat had ik wel en ik was een onzeker muisje geworden.

Ik ben er nog niet heb wat tegenslagen gehad niet met de gbp maar van een eerdere operatie dus ik ben onderlaatst weer onder het mes geweest en moet daar nu eerst 3 maanden van herstellen erg balen maar is niet anders .

Eten ik kan eigenlijk vrijwel alles eten als het maar geen lactose bevat dit had ik al en is nog iets heviger geworden.
dingen zoals pannenkoeken enzo eet ik niet meer ik vind het a niet lekker meer ben geen zoetekauw ook nooit geweest maar heb nu een afkeer van zoetigheid en chocolade helemaal heel erg. Alleen maar goed denk ik dan en heb de behoefte niet.

Mijn keuzes zijn ook wel veel beter geworden, bedenk op voorhand wat te eten wat genoeg bevat en op die manier kom ik ook niets tekort.

Ik werd wakker uit de narcose en kwam een uur later op zaal ben mijn bed uit gegaan en ben gaan lopen, heb nooit heel veel pijn gehad of wat dan ook.

het enige wat ik heb is dat ik niet een half uur moet wachten met drinken na het eten maar een uur, doe ik dit niet dan komt het weer terug mijn eten. Maar als dat het grootste probleem is.

 

Ik vraag me nu wel af: degenen die er spijt van te zeggen het niet eerder te hebben gedaan. Je hebt toch niet je hele leven al een BMI van 40? Dus dan had je het sowieso toch niet eerder kunnen doen?
Of zie ik het nou zo raar?

 

Ik wil ook even reageren hierop, ben 12-11-2015 geopereerd dus pas 3 maanden ver.

Wie heeft er een maagverkleining gedaan en welke had je sleeve mini of de grote?
Ik heb een gbp gekregen, eerder in 2008 een maagband gehad, wat een rotding!
Hoe zat het met de complicaties?
Tot nu toe geen complicaties, ben pas 3 maanden na de ok, moet binnenkort op controle en bloedprikken
Hoe zit het met eten en drinken?
In principe kan ik alles eten, probeer ook alles en de ene keer valt het goed en de andere niet. Is nog heel erg zoeken en kijken hoe het eten valt. Ik word misselijk van suiker, dus snoep of chocola enz blijf ik vanaf. Heb er ook geen behoefte aan
Heb je er spijt van?
Nee totaal niet van de gbp, wel van de maagband toen. Gelukkig is die er uit
Hoe is je leven verandert?
Niet, deze levensstijl went heel snel en ik was het al gewent van de maagband, alleen kan ik nu wel alles eten en met band niet
Of iets anders wat je nog kwijt wil
denk er goed over na, laat je goed voorlichten en wees zeker van je zaak. Pas als je er voor de volle 100% achter staat moet je het doen.

 

Nee maar ik heb vanaf mijn 16de al overgewicht en ben vanaf 24 obese en na mijn zwangerschap morbide obese geraakt. Ik word dit jaar 30 dus kamp wel al 14 jaar met overgewicht. En je bent ook niet zomaar morbide obese. Daar gaat ook een tijd overheen

 

Ik snap je vraag, maar meeste hebben wel een groot deel van hun leven overgewicht. Als ik kijk naar mezelf dan zeker al vanaf mijn tienerjaren dat het omhoog schoot