Heb jij al een keuze gemaakt Maartje? Ik moet dezelfde keuze maken, en ben bang dat ik met de novasure van de regen in de drup kom. Maar ik zou niet weten hoe ik alleen thuis met een dreumes en een peuter 4 weken niet kan tillen, als mijn baarmoeder verwijderd wordt.
Bij @mamabri is volgens mij ook de baarmoeder verwijderd. Baarmoeder verwijderen is best een heftige ingreep, maar kan me voorstellen dat je niet zit te wachten op een ingreep die achteraf geen zin had en dus maar voor het meest zekere gaat. Je bent dan wel in één klap van je menstruatieproblemen af lijkt me.
Ja dat klopt, mijn baarmoeder is een aantal jaren geleden verwijderd ivm ernstige verzakking. Daarnaast ook een verzakking van blaas en darmen. Deze operatie is me 100% meegevallen. Helaas ben ik nogmaals geopereerd doordat mijn blaas opnieuw verzakt was en de darm compleet verkeerd is gaan liggen. De kans dat de blaas verzakt na een baarmoederverwijdering is vrij groot, dat de darm zo raar ging liggen is stukken kleiner en in eerste instantie dacht de arts dat het niet kon, maar na een heel vervelend onderzoek bleek dat hij echt aan de verkeerde kant was weggezakt. hierop ben ik opnieuw geopereerd en zijn daarbij mijn eileiders ook verwijderd. Er is mbv een robot geopereerd en er is een soort oohangsysteem ( implantaat) ingebouwd zeg maar. Het herstel van deze operatie was echt vreselijk, dat wens ik niemand toe, ik ben daar heel ziek van geweest, veel pijn door verstoppingen . Als ik dit van tevoren geweten had weet ik niet of ik deze operatie had laten doen. Ik ben redelijk van mijn klachten af, maar nog steeds niet volledig het is een heel verhaal geworden, sorry
Ik heb ook een baarmoeder verwijdering gehad ivm endometriose. Tegelijk zijn toen darmen hersteld omdat daar door de endo gaatjes in zaten. 1 eierstok is verwijderd, de andere blijven zitten. Dat wilde ik zelf ook omdat ik niet meteen in de overgang wilde komen. Nadeel hiervan is wel dat ik elke 3 tot 4 weken 3 dagen flink buikpijn heb, omdat ik dan mijn menstruatie zou hebben. Bloeding uiteraard niet, dat scheelt al 60%, de buikpijn is ook wel minder, ik ben niet meer 3 dagen ziek, maar wel last. Het herstel was wel fors, maar gelukkig deed mijn man heel veel en waren de kinderen al groter. Daarbij kwam veel narigheid door andere situaties erbij, wat het herstel toen niet bevorderde. Ga minimaal uit van 2 weken niets doen! En daarna nog weken rustig aan.
Ik heb geen baarmoederverwijdering gehad maar wel alle kinderen een sectio gehad en dan mag je 6 weken ook niet tillen. Bij mijn derde sectio had ik dus een kleuter van 4 die net naar school ging, een peuter van 1,5 en een baby. Ik weet niet hoe maar dat ging ook, dus ik zou me daar niet door laten weerhouden.
Was het ook, ik sta nu jaarlijks onder controle om te zien hoe het gaat . maar puur de baarmoeder verwijdering en het herstel ( de 1e operatie dus) was appeltje eitje
@Beheer, bedankt voor het heropenen. Wat onwijs fijn dat er nu nog meer reacties zijn gekomen! Dank voor jullie openhartigheid! Ik heb inderdaad een besluit genomen. Er is een heel traject aan vooraf gegaan. Mijn eigen gynaecoloog vond toen ik de knoop doorgehakt had de novasure toch geen optie. De kans op ontevredenheid was gezien m’n leeftijd (vrouwen jonger dan 40 zijn vaker ontevreden). Spreken over verwijdering was al helemaal uit den boze. Want met de novasure was de kans op uiteindelijk moeten verwijderen te groot en dat moesten we ten aller tijde zien te voorkomen. Ze adviseerde “het maar gewoon eens te gaan accepteren dat mijn lijf nou eenmaal zo werkte dat ik gemiddeld 50 tot 80 procent van de maand bloedde…” Er is toen iets bij mij geknapt. Ik voelde mij zo niet gehoord in mijn probleem en ik ben toen heel diep gegaan qua verdriet. Op aanraden van m’n man ben ik later naar de huisarts gegaan voor een second opinion verwijzing. Ik ben toen naar een andere partij gegaan. Ik hoorde daar dat ik beter geen novasure kon ondergaan omdat ik adenomyose bleek te hebben én ik ooit eerder aan m’n eileiders geopereerd was. De kans dat in mijn specifieke situatie de klachten idd erger zouden worden na een novasure was volgens deze gyn heel groot. In tegenstelling tot m’n gewone gyn legde ze dit heel rustig en uitgebreid uit. Door middel van shared decision making hebben we uiteindelijk samen een behandelplan bedacht. Ik zou Lucrin depot spuiten, aangevuld met losse oestrogenen en progesteron. De hoop was dat daarmee alles zou wegblijven. Ik was heel bang voor m’n gevoel (eerder Lucrin in IVF traject moeten injecteren en ik kreeg daar de meest bizarre gedachtes en gevoelens van). Maar gelukkig reageerde m’n lijf er eerst eigenlijk wel goed op. Ik werd dankzij de losse hormonen niet depressief en de eerste ruime maand bloedde ik niet meer. Wat een heerlijk gevoel was dat! Maar helaas kwam het toen wel weer terug. Ik ben toen 8 maanden lang gaan bloeden, bloeden en nog eens bloeden. Ik bloedde nog vaker dan normaal + wat helaas ook vanaf moment 1 speelde: ik had met die injecties echt 0,0 libido Ik vond dat misschien nog wel erger dan m’n eeuwige gebloed want toen ik nog wel libido had vonden we altijd wel eens een dagje dat ik niet tot amper iets verloor. Ik ben toen uiteindelijk gestopt met de hormonen en ben terug gegaan. Wederom hebben we samen besloten wat we nu gingen doen: het plan werd toch de baarmoeder verwijderen. Ik ben, gezien m’n leeftijd, in het team besproken en het is door de keuring van de medisch ethische commissie gekomen. Men vindt het een goed idee, dat ik genoeg geprobeerd heb en dat dat ik er goed over na heb gedacht. Ik ga dus binnenkort geopereerd worden. En om heel eerlijk te zijn: ik word met de dag zenuwachtiger. Ik ben bang. Ik weet dat dit de beste oplossing zal moeten zijn. Maar ik ben bang. Niet bang voor de operatie zelf (heb geen operatie angst). Heel lullig gezegd maar hoeveel levenslust ik ook heb… Ik denk maar zo: als ik niet meer wakker wordt dan merk ik dat ook niet en krijg ik daar ook niets van mee dus daar bang voor de zijn is zonde van m’n tijd. <<< Wie niets over seks wil lezen moet hier stoppen met lezen >>> Maar ik ben wel bang voor andere dingen: 1. Ruïneren ze mijn buik niet enorm? Gezien m’n eerdere operaties bestaat de kans dat ze mij verticaal moeten opmaken van navel tot aan schaamstreek Ik ben best ijdel… 2. En eigenlijk vooral vind ik wat ik nu ga noemen nog erger. Kan ik daarna nog wel goed tot (een goed) orgasme komen? Ik lees wisselende ervaringen van andere vrouwen. Gisteren las ik een verhaal van iemand die door de operatie a seksueel te zijn geworden.. Voor mij is mijn seksualiteit heel belangrijk en dit maakt mij echt bang. Ik las ook dat als je tijdens je orgasme je baarmoeder fijn voelt samenkrampen dat je dan na de operatie het gevoel hebt niet fijn meer klaar te komen… 3. Stel dat ik wel van seks blijf houden… en nog tot een orgasme kan komen? Ga ik geen last krijgen van m’n inwendige litteken? Mijn man stond nou niet echt bepaald achterin toen het formaat werd uitgedeeld (om het zo maar te zeggen ) en ik ben bang dat ik voortaan hem niet meer in me zal verdragen… Kortom. Ik ben bang. Heel bang. Ik ben veel te jong om als een verminkte en aseksuele vrouw met een te ondiepe vagina vanwege littekenweefsel door het leven te gaan! Dit houdt mij zo enorm bezig. Zo bang dat ik gisteren tijdens het vrijen er steeds aan moest denken (lekker handig om goed in de mood te komen #not) en direct na de vrijpartij enorm moest huilen. Ik vroeg me af of ik na m’n operatie ooit nog eens zo kon gaan genieten van seksualiteit. Is het het echt waard om het risico te nemen om de kans te wagen dat het beter gaat worden? Ik heb uiteraard de gynaecoloog hierover bevraagt. Zij geeft aan dat ze volledig achter de operatie staat (en begrijp me niet verkeerd: ik sta er zelf ook volledig achter áls ik de belofte zou krijgen straks nog allemachtig te kunnen klaarkomen ). Maar die belofte kan ze mij niet geven. Ik heb zelf een wetenschappelijk onderzoek gevonden dat de meeste vrouwen na de tijd tevreden zijn (ook op dat vlak). Maar toch ben ik bang. Ik ben erg benieuwd of de dames die mij voor zijn gegaan hier iets over durven te zeggen. Als je wel iets zou willen vertellen maar het niet hier ‘open en bloot met je eigen nickname’ te vertellen dan staat m’n PB box helemaal open. Alvast bedankt
De baarmoeder is bij mij vaginaal verwijderd, de andere operatie is wel met kleine sneetjes. Ik kan mij niet voorstellen dat je compleet open wordt gesneden? Is daar niks over gezegd? wat betreft je andere vraag: na beide keren vonden wij het spannend. Ik dat het pijn Zou gaan doen, mijn man was. Bang dat hij mij pijn zou doen. het heeft wel lang geduurd weer de eerste keer ( ivm herstel), en ja, je moet wennen aan je nieuwe lijf. Ben ik heel eerlijk in. Het heeft wel een tijd geduurd eer ik weer kon klaarkomen, maar dat is kwestie van oefenen. Gemeenschap voelt iets anders, klaarkomen ook. niet minder: anders
Ik sta op de wachtlijst voor een BM verwijdering. Na al die heftige en lange menstruaties met continu ijzer tekort ging ik voor een novasure. Echter met de echo bleek er een enorme vleesboom te zitten. Waardoor de gynaecoloog aangaf dat een verwijdering beter was. Wat dat betreft het liefste vandaag dan morgen, want die menstruaties beperken mij enorm in mijn dagelijks leven. Dit weekend bijvoorbeeld zouden wij een weekendje samen weggaan maar mijn heftigste dagen zijn dan. Ik voel mij dan zo onzeker. Moet continu naar het toilet voor verschoning (dubbele bescherming) en die hotels hebben vaak van die mooie witte lakens. Nou die dagen zou ik dan geen oog dicht doen, want ook in de nacht moet ik er dan om het uur uit. Ik heb wel dezelfde angsten met betrekking tot seksualiteit, het gevoel, de ervaring etc. Dat maakt mij ook angstig. Waar ik eerst stond te juichen wordt ik nu wel steeds onzekerder hier over. Bij mij gaan ze het middels een kijkoperatie doen (3 sneetjes) als dit lukt. Mijn BM is erg groot en ik heb 3 keizersnedes gehad in het verleden. Tegen het herstel zie ik dan weer niet op.
Bedankt voor je openhartige reactie. Wat fijn dat bij jou de operatie vaginaal kon plaats vinden. Is dat dan wel gecombineerd met enkele sneetjes in je buik waar ook instrumenten door heen moesten? Of is het echt enkel en alleen vaginaal gedaan? Dus zonder ook maar 1 buiksnede? Wat betreft het volledig open snijden: ik heb eerder een BMC gehad en heb daardoor veel verklevingen. De gyn weet nog niet of ze mij op dezelfde plek als waar ik dus al een litteken heb kan opensnijden. Ze gaat dat op de OK bepalen. Ik hoop enorm dat het mee valt en dat ze niet een verticaal litteken gaan maken. Want dat zou mij wel extra verdrietig maken. Ik ondanks dat ik striae heb een best wel heel mooie buik en ik zou dat heel graag zou willen… Zou je willen en kunnen vertellen hoe lang het duurde voordat je weer aan seks kon of durfde te doen? Ik lees namelijk dat je zes weken het niet mag, maar het lijkt mij na zo’n operatie nog wel snel, om na zes weken hét weer te doen. Ik kan mij ook voorstellen dat je wel het dubbele af zou wachten En deed het de eerste keren ook pijn? Of was dat alleen de angst? Je schrijft dat een orgasme niet minder voelt, maar wel anders. Bedoel je dat je nog steeds even intens kunt klaarkomen? Maar dat het gewoon anders voelt? Of is dat te positief verwoord? Als ik te vrij ben in mijn vraagstelling dan mag je m’n vragen negeren hoor De reden dat ik zo vrijpostig dit vraag om dat jij en mogelijk nog meer dames die willen reageren op dit moment de enige bent/zijn aan wie ik dit op dit moment kan vragen. Mijn schoonmoeder heeft een paar jaar terug dezelfde operatie gehad maaaaaaaaar ik bevraag haar uiteraard liever niet (lees: hell nooooo!) over dit onderwerp En mocht ik niet te brutaal zijn: heeft je man eens aangegeven of het anders voelt? Ik kan mij voorstellen dat ook het voor hem anders zal voelen. Tenminste, dat is dus weer zo’n angst
Wat naar dat jou dit ook nog boven het hoofd staat te wachten en dat mijn angsten voor jou herkenbaar zijn. Heb je enige indicatie hoe lang je zult moeten wachten? Ik moet nog een maand wachten… Ik was eerst heel opgelucht toen ik de datum hoorde, maar hoe dichter het nu bij komt, hoe onprettiger ik het vind worden. Hoewel het natuurlijk heel erg dubbel is. Wat zal het fijn zijn om straks voor eens en altijd van de klachten af te zijn!! Ik hoop voor je dat het gaat lukken om het vaginaal te gaan doen en dat je daarna nooit meer zulke angsten hebt om naar een hotelletje te gaan. Ik snap namelijk écht helemaal wat je bedoeld.
Geen probleem hoor, ik help je graag met mijn ervaring. de baarmoeder verwijdering ( en de blaas en darmverzakking) is allemaal vaginaal gebeurd, zonder snedes. Alleen na een paar jaar bleek dat het bij mij te zwak is en moest het versterkt worden met implantaten. Je ziet bij een bikini 1 klein litteken, maar dat is dan maar zo ( voor mij). De eerste operatie duurde zo’n 6 uur, de tweede bijna 9 uur. de eerste keer gemeenschap was echt heel spannend, denk na ca 2,5 maand/ 3 mnd. Het deed geen pijn maar was wel anders ( ook door de spanning denk ik) maar mijn man was echt heel lief en rustig en begreep ook dat ik het eng vond. Het deed geen pijn maar het voelt anders. ( in het begin nu niet meer) het orgasme is een beetje anders , niet minder, maar beetje anders qua gevoel. Maar ik kan gewoon een orgasme krijgen . Het is alleen dat je er iets meer op gefocust moet zijn. Normaal stoot een man tegen de baarmoedermond en dat is weg dus je moet er iets meer moeite voor doen zeg maar. Het is nog net zo intens maar gaat iets moeizamer ( en dan bedoel ik ook iets, het is niet zo dat ik allerlei trucs hoef uit te halen of zo) gewoon iets meer aandacht erbij houden. En ik kan je geruststellen; voor mijn man is het niet anders geworden. Voor hem voelt het gewoon hetzelfde ( zegt hij) mocht er voor een man toch verandering in zijn ( wat dus volgens hem niet Zo is) is het niet extreem of zo. hij is allang blij dat ik nu gezond ben zeg maar. Eerder liep ik leeg qua bloedingen en dat is voor mij wel echt een groot pluspunt
Dank je wel!! Ik vind dit echt heel fijn om te lezen. Ik wist niet dat ze de baarmoeder ook zonder extra sneetjes voor kijkoperatiespul konden weghalen. Zes uur voor een baarmoederverwijdering is langer dan wat ik er steeds over lees. Ik lees overal dat het korter is. Waren er complicaties tijdens de operatie dat het daardoor langer duurde? 2.5 a 3 maand klinkt logischer dan 6 weken Ik kan me ook goed voorstellen dat het erg spannend was. (Nu zou ik flauwe grappen kunnen maken over of je zeker weet of het anders voelde omdat na zoveel maanden je wellicht vergeten was hóé het daarvoor voelde hihi maar ik geloof echt wel dat het anders zal voelen). Dat stoten tegen de baarmoedermond zal ik natuurlijk nooit meer voelen. Ik vind het trouwens ook een fijn idee dat het alleen in het begin anders voelde en nu niet meer. Fijn!! Het lijkt me nl echt afschuwelijk als je seksualiteitsbeleving echt gruwelijk anders (in de zin van minder fijn) gaat voelen. Ondanks dat jij opnieuw onder het mes moest (niet leuk!!) vind ik het onwijs fijn om te lezen hoe tevreden je bent! Ik hoop dat ik over een poosje net zulke hoopvolle berichten kan schrijven als andere dames nerveus zijn. Én hoe fijn dat jouw man ook erg tevreden is! De eerste keren na m’n bevallingen vond mijn man het ietsjes anders voelen dan daarvoor. Maar na verloop van tijd vond hij het weer ‘normaal’ voelen. Ik denk dat die beleving na verloop van tijd ook veranderd, door gewenning Ofzo haha. En hij klaagt nooit dat het niet meer zo fijn voelt als vroeger dus als ik jou zo lees dan zal het fijn voelen voor hem ook met de tijd wel weer goed komen. Fijn in ieder geval dat je man er zo lief mee om is gegaan en dat jullie zo te lezen samen nog fijn kunnen genieten van de intimiteit! Mijn man vindt het net als mij ook erg spannend, maar hij vindt het voornaamste dat ik straks van m’n klachten af zal zijn. Hij zegt dat als seks ingewikkeld gaat worden hij daar ook best verdrietig om zou kunnen worden maar dat hij het aller belangrijkste vindt dat ik mij weer prettiger ga voelen en ik van m’n eeuwige gebloed af zal zijn. Dus hij zal er dnek ik net zo lief mee om gaan als jouw man heeft gedaan. Ik ga je nog twee vragen ff per pb sturen omdat ik die nét te ver vind gaan voor hier op het forum, maar waar ik wel nieuwsgierig naar ben. maar voor nu alvast: echt ontzettend bedankt voor je openheid. Het betekend heel veel voor me om jouw geruststellende woorden van jouw ervaring te lezen!
Op zich waren er geen complicaties, maar omdat mijn blaas en darm waren verzakt zijn ze er langer mee bezig geweest. Het herstel ging echt heel erg goed, serieus geen pijn gehad. Het is alleen dat je niks mag ( en ik mag Max 5 kg tillen de rest van mijn leven) mijn sexbeleving is vrij weinig anders. Hooguit dat ik iets meer moeite moet doen om een orgasme te krijgen, maar het is allemaal niet extreem of zo. Ik (wij) vinden het nog steeds fijn . ja tuurlijk: het stoten tegen de baarmoedermond is er inderdaad niet meer, maar dat wil absoluut niet zeggen dat het echt minder intens is. Ik zou eerlijk gezegd niet eens meer weten hoe dat aanvoelt, dus een eventueel gemis ebt wel weg. Ik krijg gewoon een orgasme, geniet van de intimiteit. Nogmaals: het is iets anders maar zeker niet minder. het fijne is ook: je krijgt geen bloeding meer dus wordt daarin niet beperkt, dat heeft ook zeker voordelen!
Bij mij is de baarmoeder zonder complicaties geheel vaginaal verwijderd. Volgens mij heeft het 1,5 uur geduurd ofzo. Doordat het geheel vaginaal was is het herstel ook heel snel gegaan. Het ging bij mij zo goed dat ik echt actief tegen mezelf moest zeggen dat ik rustig aan moest doen en niet tillen etc. Het is nu bijna 3 jaar geleden en nog geen complicaties gehad. De seks is voor mij niet veranderd. Mijn man heeft het ook niet als anders ervaren. Echter ik kwam al nooit klaar door penetratie en dat is niet veranderd. Ik zie het echt nog steeds als de beste beslissing van mijn leven! Momenteel ben ik aan het herstellen van een borstverkleining ivm medische redenen. Dat herstel vind ik pittiger!
Hier ook qua seksualiteit geen problemen ervaren na de verwijdering van de baarmoeder. Het heeft ruim 7 weken geduurd toen we weer de eerste keer voorzichtig intiem zijn geweest. Nu 3 jaar verder en alleen maar positief daarover. Man ervaart geen verschil, zelf niet noemenswaard. Hier was ook sprake van adenomiose en endometriose.
Ik ben benieuwd of je inmiddels geholpen bent en hoe het nu gaat. Ik mag aankomende week. Wordt wel een beetje nerveus nu.