We gaan alweer richting de 40 weken. Deze keer zou ik graag in bad willen bevallen, maar er is toch iets wat mij hierover bezig houdt. Ik heb namelijk een kleine angst dat als het hoofdje geboren wordt, de baby een ademteug wil nemen terwijl het nog onder water is. Je hoort het eigenlijk nooit, tenminste ik niet. Maar ik lees op internet dat dit dus wel mogelijk is, met alle gevolgen van dien. De twijfel is dus alleen maar groter geworden, terwijl het me juist ook wel weer zo bijzonder lijkt. De reden waarom ik hier bang voor ben is omdat ik bij onze zoon op foto's en het filmpje dat gemaakt is zie dat hij nog met zijn onderlijf geboren moest worden en al aan het huilen was. Dan denk ik: stel dat onze dochter dat ook doet terwijl ze nog onder water is. De verloskundige zegt dat baby'tje pas een ademteug nemen als ze een prikkel krijgen van de lucht.. maar waarom lees ik dan toch wisselende verhalen? Ik ben heel benieuwd naar hoe jij je badbevalling ervaren hebt? En of het kindje tijdens de uitdrijving even onderwater is gebleven (bijvoorbeeld omdat eerst het hoofdje geboren was en vervolgens bij de volgende perswee pas het lijfje. Of omdat je hem/haar rustig naar de oppervlakte wilde brengen etc.) en hoe dit ging?
Ik had een bevalbad opstaan. Ik kan het bad je zeker aanraden. Ik ging met 5 cm erin, voelde me daarna heel ontspannen en ging heel vlot en plezierig allemaal. Had weinig pijn. Ik wilde ook de uitdrijving in bad doen, maar die vorderde niet snel genoeg, dus toen op bed kwam ze binnen kwartier. Niet helemaal antwoord op je vraag, maar bevalbad kan ik je wel aanraden!
Hier een beetje dezelfde ervaring als @Madeliefje1234. Heb in bad gelegen en kon de weeën daar goed opvangen en de ontsluiting verliep heel vlot. Bij persweeën naar het bed verplaatst (ik was in het ziekenhuis en het was geen speciaal bevalbad). Kun je het niet voorleggen bij de vk? Misschien kan zij je angst daarover wegnemen.
Wat ik weet komt de prikkel om adem te halen idd pas als de huid in aanraking komt met lucht. zou toch nog een keer het gesprek aangaan met de verloskundige dat het in je hoofd blijft spoken. Spanning tijdens je bevalling is ook niks. Of anders een plan b klaar hebben, dat je de eerste fase in bad doet en het persen op bed. Wellicht zit je op dat moment zo in the flow dat je het wel aandurft. ik zou zelf denken als het zo risicovol zou zijn zouden ze een badbevalling niet doen in het ziekenhuis.
Ik kan je geen wetenschappelijke onderbouwing geven, maar wel mijn eigen ervaringen vertellen. Mijn ervaring als verloskundige: véél badbevallingen meegemaakt en nog nooit meegemaakt dat een kindje ging ademen onder water. De ademprikkel komt echt door de koude lucht en geboren worden in water maakt de overgang veel geleidelijker waardoor er niet ineens dat schrikeffect is waardoor een baby al ademt zodra het hoofdje is geboren. Daar komt bij: met de geboorte van de romp worden de longetjes zo samengeperst dat al het vruchtwater eruit wordt geperst. In de buik maakt een baby namelijk ook al adembewegingen en zitten de longen vol met vruchtwater. Bij de geboorte van het hoofdje (bij een niet-badbevalling) zie je vruchtwater door het neusje naar buiten komen. Ik stel me zo voor dat eventueel badwater er zo ook weer uit komt. Maar nogmaals, das niet onderbouwd met onderzoek, puur mijn eigen redenatie en waarneming. Mijn ervaring als moeder: 2x in bad bevallen en beide keren na de geboorte van het hoofdje rustig gewacht op de volgende wee. Dus zo'n 1-2 minuten dat het hoofdje al onder water geboren was voordat het lijfje volgde. Beide keren rustig naar boven gehaald en toen pas begonnen ze te huilen en deden het verder perfect. Bij de jongste aaide ik haar trouwens al over haar hoofdje terwijl we wachtten op de laatste perswee voor het lijfje. (Ik zei dat ook "ik kan haar al aaien!", zo'n bijzonder gevoel, terwijl ze nog half in me zat ) Later vroeg een collega verloskundige nog of ik niet bang was dat ik, door haar hoofdje aan te raken, al teveel zou prikkelen waardoor ze zou ademen. Maar daar was ik geen moment bang voor. Het voelde zo natuurlijk, ze zat nog in hetzelfde warme water als in mijn buik. Maar goed, dat is mijn persoonlijke gevoel en ervaring van dat moment. Ik weet niet of jij er iets aan hebt, het gaat tenslotte om jouw gevoel. Goede suggestie hierboven om, als het niet goed voelt, het persen buiten het bad te doen. Of te kijken wat jij op dat moment wil, volg je gevoel!
Ik kan niet veel over je angst zeggen. Ik heb het verhaal nog nooit gehoord en zoals hierboven besproken zou ik denken dat als de temperatuur van het water goed is de baby nog in dezelfde omgeving is als in de baarmoeder. Wat wel heel belangrijk is dat, zelfs als het risico nihil is, je zelf misschien die angst niet van je af kan zetten. In dat geval kan het voor jou misschien geen prettig idee zijn om de uitdrijving in bad te doen. Mijn eigen ervaring met een bad bevalling geeft ook goed aan dat je heel veel vooraf kan bedenken, maar het soms anders loopt. Bij mijn eerste stond het bad klaar, ik ging er in met 6cm, vond het heel kort fijn, maar toen er weer een wee kwam werd ik overvallen door de hitte. Zo'n bad is heel warm (met reden!) en ik trok dat slecht (er was ook een hittegolf gaande, dus wellicht dat dat ook een rol speelde trouwens). Bovendien wilde ik mijn hele bevalling op mijn zij liggen (incl persen, had ik nooit verwacht, bij mijn tweede weer) en dat was geen optie in bad. Uiteindelijk ben ik dus in totaal een minuut in bad geweest. En ja, ergens zonde van de moeite, maar weet je, het gaat bij een bevalling er om dat je de voorbereidingen treft die jou rust geven en dat je verder tijdens je bevalling je gevoel volgt. Als jij het een fijn idee vindt om de uitdrijving buiten het bad te doen, dan maak je dat voor nu onderdeel van je plan, alles kan altijd anders lopen tijdens de bevalling! Succes!