ja, fijn dat de gezinscoach het nu ook gezien heeft! Hier had J precies dezelfde reactie met zo’n stoplicht/thermometer schema… geen doen dus hier ook geen zicht in wanneer een vervolg traject mogelijk is…. Pas net het ene afgesloten en nog niks over iets anders gehoord helaas! Sterkte meid! kwa kleding etc geen problemen hier in huis gelukkig! Kapper weet ik niet goed, vaak doet m’n man het even… die vindt dat leuk met de tondeuse de lange haren gaan maar 1 a 2 x pj en dat gaat tot nu toe goed. ik merk dat de middelste nu ook steeds vaker errors krijgt zoals de oudste die ook had op die leeftijd…. Mooie is dat de oudste nu dus inziet hoe heftig hij is geweest en daardoor heb ik t idee dat hij nu ook meer zijn best doet om niet in een error te raken zeg maar! Grootste verschil tussen de twee jongens vind ik wel dat je ten alle tijden met de middelste kunt blijven communiceren…. Hij heeft wel schakel tijd nodig om een weg te vinden in wat wij van hem verwachten en hij eigenlijk wil, maar communicatie blijft mogelijk gelukkig! Als het goed is start over een maand of 2 een onderzoek bij de middelste naar ass en adhd…. Ben heel benieuwd wat er dan precies uit komt, ik blijf twijfelen over ass of gewoon hb met adhd zeg maar!
Net een gesprek gehad met een dame van jgz. Zij gaat ons intern bespreken en met de coach in overleg wel vervolgtraject voor zoon het beste kan helpen. Weer een stapje. Ik vond het wel een lastig gesprek. Fijn om gehoord te worden. Maar ik merkte ook twijfel bij haar of hij de basisschool zou kunnen volhouden op deze school. Of dat sbo nodig gaat zijn. Ik wil echt niet switchen. Maar zoals het nu loopt gaat ook niet. Dan mist hij teveel.
In welke groep zit hij? Ik herken wel wat in je verhalen, hier soms ook ontploffingen de laatste tijd omdat hij zich zo onbegrepen voelt en leerkrachten continu de regels van het spel veranderen. Hij zit in groep 6 nu, moet nog even dus. Onderzoeken naar hb en ass kunnen pas eind augustus plaatsvinden... Maar gezien de status van enkele klasgenoten die al jaren de boel op stelten zetten en ook nog eens zeer moeilijk lerend zijn zie ik sbo bij hem niet zo snel gebeuren op deze school.
Groep 7 Het is hier echt dit schooljaar begonnen. Vorig jaar ook heel af en toe. In spannende periodes. Slecht tegen veranderingen kunnen of veranderende regels is wel echt een typisch kenmerk. Hier speelt nu een wisseling van leerkracht sterk mee. Juf is langdurig ziek en de nieuwe juf begrijpt hem (nog?) Niet goed. Wel fijne open communicatie met haar. Maar de verandering is gewoon heel noeilijk voor hem. Wat vervelend dat die onderzoeken zo lang op zich laten wachten. Als hij inderdaad ASS heeft dan is de kans dat het volgend jaar (en verder de pubertijd in) heel pittig gaat worden voor hem. Vriend van zoon heeft vorig jaar de diagnose gehad. Zijn moeder vertelde dat hij dit jaar ook ineens veel meer problemen heeft met explosies etc. Wat in groep 7 ook wel speelt (denk ik) is dat er op school veel meer zelfstandigheid wordt verwacht. En dat geeft onduidelijkheid. Nu, tijdens de voorjaarsvakantie komt mijn zoon wel helemaal tot rust. Dan zie je eigenlijk pas goed hoeveel stress school geeft.
Vanmorgen een overwinning. Hij was naar school gegaan zonder heel veel gedoe. Maar.... begon wel voor vertrek over zijn emmertje, dat alweer vol liep. (Vertaling: ik maak me er druk over dat ik die drukke klas weer in moet, met de juf die me niet ligt) Maar hij ging. Bij het halen zag ik een sip vermoeid manneke. Hij wilde nergens over praten en ookniet lopen naar huis. Dus ik heb man gebeld, en die is ons komen halen met de auto. Sindsdien zit hij in zijn coconnetje met de switch. Oef.... ik ben bang voor morgen. Ik heb afspraken op kantoor, waar ik fysiek bij niet zijn. Man kan hem naar school brengen en halen. En noet daarna naar een extrene afspraak (dus ik kom eerder naar huis) Maar ik hoop echt dat dat ook gaat lukken. En de rest van de week. En de weken die nog komen. Intussen zit man in een intensief traject wat veel van hem vraagt (ivm structurele overbelasting/stress).
@Mamafiets In eerste instantie drukte ik op vind ik leuk, want ik dacht yay! Gelukt naar school! Toen las ik de rest en dacht ik oops… niet leuk! hoe gaat het met jou? Zo heftig als je partner lastig zit en je ondertussen ook de kids in strubbelingen hebt! Is er ergens ruimte voor jezelf om even te ontspannen? Dikke knuffel!
Dankje. Haha. Dat was ook precies ons gevoel zoals je het beschrijft Met mij gaat op en af. Ik heb mijn ontspanning in sporten en muziek maken. Moe vooral. Vandaag was hij weer thuis. Mijn vrije dag. Hij vroeg veel aandacht. Wel op positieve wijze door spelletjes te willen spelen met mij. Dus dat maar gedaan. En hij is naar tennisles gegaan. Ene kant dubbel, niet naar school, wel naar sport. Maar als het helpt om beter in zijn vel te zitten dan doen we dat. Verrassing: een van zijn vrienden en een meisje van zijn klas die hij leuk vind hadden proefles vandaag en komen in zijn groepje. Ik voel me nu dus wel positief gestemd. Hoewel dezelfde zorgen er gewoon nog zijn.
Kennen jullie PDA bij autisme? https://www.autismecentrum-groningen.nl/wat-is-pda-bij-autisme/ Ik herken daar zoveel in bij mijn dochter!
Ik had er niet eerder ban gehoord maar herken idd ook wel een aantal dingen. Vooral dit stukje triggerde mij enorm: "Mensen met autisme houdt veelal van duidelijke regelmaat, structuur, voorspelbaarheid en strakke planning. In de praktijk werkt dit niet voor een persoon met autisme die binnen het PDA-profiel valt. Die heeft juist begrip en respect nodig voor zijn eigengereidheid, flexibiliteit, eigen normen en waarden en vraag naar soepele eisen." Zijn laatste clash met een van de invaljuffen, die dacht het precies goed te doen. Hij had een time out, waarin hij een spel mocht doen (schaken). Op een bepaald moment kreeg hij "nog 5 minuten" (duidelijk). Maarja... na 5 minuten was het spel niet afgerond... het toch terug de klas in moeten resulteerde in een melt down waar juf zich geen raad mee wist. Dat was maandag. Sindsdien is hij weer thuis En hebben we alle smoezen (was ook een kenmerk) en redenen weer voorbij laten komen. En waarbij op ons "maar school is nu eenmaal verplicht voor alle kinderen " heel slecht werd gereageerd. Er lijkt idd een soort angst achter te zitten. Zitten dus weer met de handen in ons haar hoe dit op te lossen
Ja daar was ik al mee bekend! Onze dochters hebben dit in een bepaalde mate dat het vooral lastig is voor hun zelf: alles uit de weg gaan uit angst. Maar onze jongste heeft het hele plaatje Incl vreselijke woede-uitbarstingen. Ik vind het bij hem echt heel heftig
Wat rot Ik vind het zo herkenbaar. Die dingen die ik van autisme niet herken zoals inderdaad vasthouden aan regelmaat en structuur, dat is hier wel herkenbaar. Dochter zelf zei er niks in te herkennen. Maar ik weet zeker dat er heel veel angst onder haar gedrag ligt.
Die woede uitbarstingen zie ik bij mijn dochter niet, maar wel juist helemaal naar binnen dicht slaan.
Van wat ik hier lees moet ik denken aan de combinatie ADHD en ASD. Het gaat hier niet zo lekker. En ik merk dat ik het erg lastig vind om erover te praten. Maar tegelijk heb ik het ook wel nodig om de dingen te verwerken. Ik loop zo veel aan tegen onbegrip. En dat doet veel met mij. Eigenlijk al jaren. Maar op het moment begint dat zwaarder te voelen. Dat is wel een lastige plek om uit te komen. Of los te laten. Wat meer voor de hand ligt.
Oei ik lees ook wel herkenning @jaimo maar niet volledig! Ik voel me soms schuldig dat ik blij met de medicatie ben…. Maar het maakt schakelen echt makkelijker! ja, nog steeds zijn er opmerkingen of uitingen dat ik denk mmmmm maar dan denk ik ook hij is 10… geef m wat ruimte! Als ik dan dingen hoor die hij mee maakt, waar hij zonder explosie door komt en z’n schouders op kan halen denk ik weer jeetje wat knap! volgende week staan we samen op de planken! Vanaf woensdag hebben we de avonden vol gepland, woensdag om 21uur naar huis, donderdag rond een uur of 23 en vrijdag en zaterdag misschien wel later met op zaterdag 2 voorstellingen! (Hij speelt mee in onze musical) heb al met zijn leerkracht afgesproken dat we zijn mood bekijken alvorens we hem naar school sturen de komende week…. Mia ik moet ook gelwoon nog werken dus ben benieuwd hoe het gaat!
Op dit moment vind ik het wel lastig met de instanties. Soms maken ze het moeilijker omdat ze dan negeren wat ik al weet en kan voorspellen als slecht idee. En dat ze dan toch hun idee proberen door te duwen. Wat veel energie kost en het eigenlijk moeilijker maakt. Maar ik vind het ook lastig dat wat ik bedoel ook vaak niet lijkt aan te komen. Vandaag heb ik het maar even omgedraaid en heb ik gekeken hoe de begeleiding situaties oplost. Dat ging fout, maar ik moet maar hopen dat hij nu begrijpt waarom en dat het niet tegen mij gaat keren. Ik had het van te voren namelijk al aangegeven. Maar hij bleef toch pushen. Qua familie heb ik maar met 1 iemand contact. Dat is jaren lang heel lastig geweest. Maar deze begint het nu wel te snappen. Dat is wel fijn. Mijn partner heeft de neiging om alle regeldingen, gesprekken, hulp en kennis aan mij over te laten. Legt wat ik dan onderzoek en aandraag dan vaak naast zich neer. Waardoor ik mij niet echt verbonden voel. Vrienden heb ik denk ik niet echt meer. Wel contacten, maar wanneer noem je iets echt een vriendschap? Het is niet hoe ik vroeger vriendschappen had. En ik klap steeds meer dicht als iemand tegen mij begint te praten. Voor de kinderen probeer ik dingen te regelen waarvan ik denk dat zij het nodig hebben. Maar het gaat moeizaam of niet. Ik heb vertrouwen in de orthopedagoog. Maar daar weet ik nog niet veel van. Dus dat is nog hopen. Ondertussen probeert school deze een beetje buiten spel te zetten. Wanneer je een stap vooruit denkt te kunnen zetten volgen er weer stappen achteruit. En in dit alles heb ik te weinig ruimte om even los te kunnen raken van alles. Even mezelf te kunnen zijn. Maar verder zit onbegrip in veel dingen. Ook een boel kleine dingen. Als kinderen anders reageren dan anderen gewend zijn. Dan kan je ze nog zoveel goeds mee proberen te geven. Als dat niet zijn vruchten als normaal afwerpt word je daar als ouder vrij snel op aangekeken. Mensen die verder af staan hebben geen idee van de energie die er al in is gaan zitten om een kind mee te geven dat bepaalde dingen echt onwenselijk zijn.
@Zonnestralen klinkt allemaal heel erg herkenbaar. Zo frustrerend hè. Zo heb ik ooit maandenlang gesteggeld met een hulpverlener die er op hamerde dat we pictogrammen moesten gebruiken bij onze oudste. Dat het hem alleen maar frustreerde en de dag alleen maar moeilijker maakte wilde ze gewoon niet aan. Autist=picto’s. Zo zat het in haar hoofd. Op een gegeven moment dacht ik dat mijn autistische kind flexibeler was dan menig hulpverlener of volwassene… heb helaas ook niet echt een oplossing of tips voor je. Maar wel veel begrip. Ook hier weinig mensen om ons heen die het echt snappen en vrienden zien we nauwelijks meer. Knuffel!