Hoi dames, Om maar met de deur in huis te vallen, ik ben kapot en ik KAN niet meer. Ik ben nu 18 weekjes zwanger en ik had verwacht dat de vermoeidheid minder zou worden, maar het wordt alleen maar erger. Tot deze week gewoon gewerkt (24 uur), maar elke avond zit ik jankend op de grond, ben gewoon op. Deze week mij ziek gemeld, maar dat ook vanwege een buikgriep. Dit is mijn 3e zwangerschap en de eerste 2 heb ik gewoon tot aan mijn verlof gewerkt (40 en 24 uur). Ik ben van plan om maandag weer aan het werk te gaan, ben helemaal niet van het ziekmelden, maar alleen het idee dat ik wat moet doen, breekt me al op. Ik weet gewoon niet wat ik hiermee moet. Mijn suiker, ijzer en bloeddruk zijn goed, dus daar ligt het in elk geval niet aan. Wat zouden jullie doen? Ik heb ook nog eens net een nieuwe baas (geen nieuwe baan, werk daar zelf ruim 2 jaar), wat evt. ziekmelden nog moeilijker maakt. Hoe hebben jullie die beslissing genomen, zijn jullie gewoon doorgegaan met het risico helemaal in te storten (zo voelt het voor mij, heb nergens meer zin en zie het soms even niet meer zitten) of hebben jullie je wel ziekgemeld en hoe werd daarop gereageerd? Alvast bedankt voor de reacties! Groetjes suus
Hoi geen ervaring daarmee. Maar wilde je wel even succes wensen. Lijkt me erg moeilijk en dan ook nog 2 kindjes erbij. Hopelijk voel je je snel weer beter. Misschien kun je eens een dagje vrij plannen, de kindjes bij opa of oma misschien en dan lekker niksen die dag ??
heej god succes! ik ben ook nog stees moe sommigen hebben dat gewoon zei mn verloskundige .... tsja misschien overleggen met je baas? want aan een werknemer die ZO moe is dat t niet lukt heeftie ook weinig je baas zal toch ook wel een beetje gevoel hebben en het begrijpen??
Haha, nou dat is het probleem, mijn baas heeft volgens mij geen enkel gevoel.. Ja, deze week dus ziek thuis gebleven en de kids naar het kdv en heb dus 2,5 dag thuis kunnen zijn. Ik ben echter nog steeds kapot, duizelig, ik kan gewoon niets. Ik herken dit helemaal niet van de 1e twee zwangerschappen. toen was ik wel moe, maar dit slaat alles, zie het gewoon niet meer zitten en ben constant aan het janken.
jep, van de eerste zwangerschap, met 20 weken zat ik ook huilend bij de vk dat ik gewoon weg niet meer kon. Zij zag het ook en schreef meteen een verklaring voor mijn werkgever. Ik ben toen eerst halve dagen gaan proberen, maar ook dat ging niet meer. Met 22 weken helemaal gestopt.
Volgens de arbeidstijdenwet heb je ook recht op 1/8 deel van je werkdag extra pauze. Als je werk dichtbij huis is, zou je tussendoor even thuis kunnen rusten en anders aan het einde van de dag. En als dit niet werk anders inderdaad ziekmelden hoor. Ik ben ook helemaal af en mijn werkgever werkt wel prettig mee. Ik kan evt. ook thuiswerken dus dat scheelt. Je moet nu aan jezelf en je gezin denken.
Ok, bedankt voor de reacties! Extra pauze mag ik niet aan het einde van de dag opnemen en mijn reistijd is een uur, dus tussendoor naar huis is geen optie. Er is geen ruimte waar ik even kan rusten, dus ook dat gaat niet op helaas. Hoe pak ik dit het beste aan? Ik heb pas over 3 weken weer een afspraak met de vk en tot die tijd zo doorgaan trek ik gewoon echt niet. Of kun je hiervoor ook langs de ha? Misschien nog een bloedonderzoek op pfeiffer etc?
suus, kan hoor naar de ha. Die kan je ook prikken op b12, een tekort zorgt ook voor vermoeidheid. Ik zou eens even bellen.
Wat vervelend voor je meid! Zou inderdaad ook naar de ha gaan en bloed laten prikken. En als je het niet trekt zou ik gewoon thuis blijven!
Zeer herkenbaar! Mijn eerste zwangerschap kon ik niet meer vanaf 18 wkn paar keer paar dgn ziek gemeld.. na 26 wkn halve dgn gaan werken dit hield ik net vol. Advies maak een afspraak bij de bedrijfsarts! Die geven een advies wat werkgever praktisch altijd op volgt! Kies voor jezelf je moet ook nog energie over houden voor je andere kinderen! Als je niet naar je lichaam luistert krijg je dit later dubbel en dwars op je bord! En elke zwangerschap is anders. Voel me nu kiplekker!
het advies van die bedrijfarts bezoeken ben ik het helemaal mee eens. in de huidige tijden heb je werkgevers die weigeren te luisteren naar je eigen huisarts of naar een verloskundige (ja ze bestaan echt, mijn moeder had er één een jaar geleden) en zoals ik het begrijp heb je het vermoeden dat jou hoofd één van die mensen is bedrijfsartsen zijn de kwaadsten niet hoor, als je echt niet meer kan zal die arts het ook zien. succes en hopelijk verdwijnt je vermoeidheid straks
Goede tip voor de bedrijfsarts. Vind het persoonlijk wat lastig om met hem contact op te nemen, hij zit in het kantoortje naast de mijne.. Ik praat altijd liever met iemand die ik niet ken, maar ja, hij is natuurlijk wel de aangewezen persoon hiervoor.
Gewoon doen! Kies voor jezelf! Denk er ook aan wanneer jij door je zwangerschap in de ziektewet raakt dit je baas niks kost! Dit verloopt namelijk gewoon via UWV en je baas zou zelfs tijdelijk iemand extra in kunnen zetten (bijv wanneer jij minder zou gaan werken!)
Ja, ik weet dat het ze niets kost (nou ja, niets.. ik werk bij het UWV, dus het komt gewoon uit een ander potje hahah). Ik ga maandag maar gewoon eerst eens met ze overleggen, dat ik het op deze manier niet volhoudt en dan kijken wat ze daarop zeggen. Sowieso wil ik gewoon die pauze op het laatst kunnen opnemen. Ik vind 18 weken echt te vroeg om de ZW in te gaan, dus ga het eerst nog even proberen en dan zien we wel. (zegt ze moedig na een week rust, ben benieuwd hoe ik volgende week praat na een week werken ..)
tja ik zou ook kijken wat de bedrijfsarts zegt dan. 18 weken lijkt idd vroeg, maar op is op en je lichaam en het kindje in je buik is waar het omgaat toch. Ik voelde ook alsof ik faalde toen ik met 22 weken helemaal niet meer kon, maar iedereen heeft mij ervan overtuigd dat het van net zoveel kracht getuigd als je dat durft toe te geven. suc6 iig.