bedankt voor jullie steun . het doet mij deugd. maar dat kan natuurlijk de pijn niet wegnemen . ik had vandaag afspraak met de GY. die vrouw leek mij niet te begrijpen . ze zei keihard tegen mij ; het is beter een kindje die sterft in je buik ,dan een kindje die wiegendood is.jij hebt je kindje niet gekend zei ze,maar voor de mama's die hun kindje wel hebben gekend is dat veel harder. ik vond dat zo harde woorden, dat ik al snikkend de kamer uitliep . als patiënt moet je toch worden gesteund? ik begrijp haar niet goed . ik kan niet eten, niet slapen , niet denken, alleen wenen . sorry meiden, jullie mogen niet denken dat ik aandacht wil eisen!dit is het helemaal niet, ik schrijf dat op deze site, omdat ik kan praten terwijl ik ween, ik hoef mij tranen op deze manier te bedwingen. ik haat mij lichaam!!! ik wil ook nooit meer zwanger zijn, want ik wil niet nog een wondertje kwijt . mijn man komt thuis over enkele uurtjes . ik ben bang, hij zal denken dat ik niet goed op mijn gezondheid heb gelet . mischien heb ik dat ook niet gedaan, mischien heb ik teveel gegeten ,ofwel te weinig? ik snap het niet, echt niet . ik ga nu wat rusten, en nadenken wat ik ga doen zodra ik de papa van mijn meisje zie. bedankt allen, veel succes aan iedereen
Lucht hier gerust maar je hartje hoor. Ik denk wel dat iedereen op het forum begrijpt dat je een erg zware periode door moet nu. En als je met erover te schrijven/praten ook maar ietsje beter door voelt, dan doe je dat maar. Er is niemand hier die denkt dat je aandacht wilt eisen hoor. Goed voor jou dat je man straks naar huis komt. En ik wens je heel veel sterkte toe met dit grote verlies. groetjes kathy
Wat hard van de gyn. zeg! Een ding is duidelijk, ze begrijpt niet wat haar vak inhoudt.Dit zijn woorden die je niet verdient. Je hebt het recht om alle aandacht te krijgen. Je moet en mag van je af praten en juist aanjezelf denken. Je zal een reden willen weten, maar die moet je echt niet bij jezelf zoeken. Je hebt dit niet in de hand gehad. Verder heb geen woorden. Ik ben echt sprakeloos dat dit kan gebeuren. Ik wens jou en je vriend alle sterkte toe. Ik vind het knap dat je je vrehaal hier kwijt kan en je verhaal doet. Heel veel liefs Jenny
Hoi Naomi, JIJ KUNT HIER NIETS AAN DOEN!!! probeer jezelf geen verwijten te maken. Het is goed als bv. de placenta onderzocht kan worden om de oorzaak te achterhalen, maar dat neemt je verdriet niet weg. Het kan je wel duidelijkheid geven. Deel samen je verdriet en geeft het ruimte. Ik hoop dat je snel jezelf minder schuldig gaat voelen, want dit is echt niet jouw schuld!! veel sterkte. Karin
Wat een afschuwelijke gebeurtenis... de tranen sprongen bij mij ook in mijn ogen toen ik het las. Ik wens jullie heel heel veel sterkte bij de verwerking, jullie zullen het nodig hebben want het zal beslist niet gemakkelijk zijn. Wel fijn dat je man zo snel naar huis komen, en dat jullie elkaar goed vast kunnen houden in deze moeilijke periode. Dikke knuffel, Wendy
ik heb hier geen woorden voor maar heel veel sterkte de komende tijd voor jullie samen,vreselijk wat je hebt doorstaan. veel liefs jacky
dag meiden pff wat een zware dag vandaag. mijn man is deze nacht thuisgekomen. hij zag er niet uit . wij allebei trouwens niet . het deed zo raar, we wisten niet wat te zeggen, en namen elkaar ook niet dicht . hier waren geen woorden voor . ik wilde mij excuseren ,maar dat was niet nodig vond hij, ik kon er helemaal niet aandoen dat ons kleine meisje overleden is . maar, daar twijfel ik toch aan . ik voel me schuldig . wij hebben uren geweend, gepraat , geknuffeld . we begrijpen elkaar perfect. mijn partner heeft het zwaar , maar ik heb het zwaarder gekregen dan ik dacht, ik begin nu pas te beseffen wat ik missen moet. vanmorgen konden we voor het laats nog even onze meid aanvoelen. voor mijn man was het de eerste maal dat hij fleur zag. het was emotioneel. hij beloofde haar altijd van haar te houden, en goed voor haar mama te zorgen.wat lief, maar triest vanmiddag was er een "afscheidsceremonie" . lieve mensen kwamen steun betuigen, maar spijtig genoeg had ik daar niks aan, ik wou alleenz zijn ! alleen met mijn verdiet. ik moet maandag naar pchygoloog (niet juist geschreven ). tegen me zin, maar dokters beweren dat ik het nodig heb. ze zijn bang dat ik depressie zal aandoen. ik zal zien, mischien ga ik, mischien ook niet . ik denk dat mijn beste verwerkingsproces op deze website ligt. praten, je hart luchten, steun krijgen . en dat zonder mijn traantjes te moeten bedwingen .dat doet mij goed. bedankt aan allen
heel veel sterkte meid, ook voor je man, hopelijk komen jullie hier samen goed doorheen en vind je hier een beetje steun...
Je moet het inderdaad zelf verwerken. Maar je man heeft het net zo moeilijk. Ik zou het samen met hem proberen te verwerken.
Heeel veel sterkte lieve meid, en probeer idd met je man te verwerken. Fijn dat jullie samen nog afscheid hebben kunnen nemen van jullie kleine meisje Fleur! En wat betreft die psycholoog, ik zou idd gewoon afwachten hoe het gaat, als je er niet aan toe bent heeft het weinig nut om daar je verhaal neer te leggen. En zodra je juist het gevoel hebt dat het fijn zal zijn om je verhaal aan iemand kwijt te kunnen die het van de buitenkant bekijkt en daar een helder beeld over kan vormen, kan je altijd die beslissing nog nemen! NU eerst tijd voor jezelf en je man nemen, kan me jullie situatie aan de ene kant niet voorstellen omdat ik nooit zoiets heftigs heb mee gemaakt, maar aan de andere kant zooooo goed voorstellen, omdat dit de grootste angst is voor iedereen hier op het forum denk ik! Denk goed om jullie zelf en fijn dat je troost op het forum hebt en er je ei kwijt kunt!! Veel liefs Carry
lieve Naomi, Wat verschrikkelijk allemaal! Het is goed als je naar de psycholoog gaat en misschien inderdaad een keer samen met je man. Zo'n psycholoog is echt heel fijn, ikzelf heb nu ook hulp van een psycholoog om eea te verwerken. Wat jij nu moet doormaken is echt heel moeilijk en neem alle tijd die je daarvoor nodig hebt. Het is erg goed van je dat je op deze site je verhaal hebt gedaan zodat je je toch niet helemaal alleen hebt hoeven voelen.Je bent een sterke vrouw maar dit verdriet kan niemand aan! Je kindje verliezen is volgens mij het ergste wat je kan overkomen dus neem echt je tijd hiervoor!! Ik wesn jou en je man heel veel sterkte met het verlies van jullie lieve kleine meisje..... petra
Lieve naomi Ik heb hier gewoon geen woorden voor, ik kan jullie alleen heel veel sterkte toewensen in deze moeilijke periode, mischien is het een idee om over een paar weken lotgenoten te vinden die dit ook hebben meegemaakt. Zij weten echt waar jullie doorheen gaat en kunnen jullie steunen. Julie kunnen dan ook je verhaal kwijt aan mensen die precies weten hoe het voelt, wat er door jullie heengaat. Ik kan me er alleen maar een voorstelling van maken. pffff wat moet dit moeilijk zijn zeg. Sterkte, wij zullen een luisterend oor voor je zijn. Liefs M.
Lieve Naomi ( en man), Jullie moeten hier samen doorheen. En als je hulp van een psycholoog prettig/nodig hebt dan moet je dat gewoon doen (ook samen met je man). Maar het belangrijkste is dat jullie er samen over praten, dat jullie elkaar helpen en het samen verwerken. Je kunt over een tijdje altijd nog naar de psych, de tijd voor jullie samen is prioriteit nummer 1. En wij blijven er zoiezo ook voor jullie!!! Echt heel veel sterkte gewenst voor jullie allebei van mij en mijn kerel Liefs tiets
Lieve Naomi, Ik wens jullie heel veel sterkte met dit verschrikkelijke verlies. Voel je alsjeblieft niet schuldig. Liefs Chrisje
Lieve Naomi en man... Ik lees dit verhaal nu pas en zit met tranen in mijn ogen... Ik wil jullie heel veel sterkte wensen bij het verwerken van dit grote verdriet... Jullie kleine meisje is nu een sterretje aan de hemel... Van daaruit en in jullie hart zal ze altijd bij jullie zijn. Ik hoop dat jullie samen de kracht zullen vinden om dit te verwerken en elkaar te steunen.
Ik lees nu pas dit verhaal en zit het echt met kippenvel te lezen. Wat afschuwelijk voor jullie zeg! Ik wil jullie ontzettend veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd...