Hoi dames! Ik zit ergens mee en vind het fijn om hier even mij hart te luchten. Ik ben sinds 4/5 jaar bevriend met ienand. In een korte tijd zijn we heel close geworden en hebben de afgelopen jaren lief en leed gedeeld. Zij heeft borderline en hierdoor is vriendschappen onderhouden niet haar sterkste punt. Af en toe hebben wij dus wat minder contact maar niet anders kwa gedrag. Dus daar heb ik mee leren leven. Sinds een week of 2 a 3 hoor ik weinig tot niet van haar en duwt ze mij bijna weg. Korte afstandelijke reacties op alles en niets is meer leuk. Ze geeft aan niet lekker in haat vel te zitten maar ondertussen zie en weet ik dat ze het maar al te leuk heeft met alle andere vriendinnen. Dit doet mij zeer. Ik ben echt een gevoelsmens en zij kan dit zo afsluiten dat dit haar niets doet. Als ik morgen zeg wij zijn geen vriendinnen meer zou ze rustig zeggen prima en doorgaan met dr leven. Ik zit hier echt al dagen mee. Zij is ook de enige vriendin in de buurt dus voel me nog redelijk eenzaam ook wil niet afhankelijk zijn van haar vriendschap. Maar zij was wel degene waar ik alles mee deed en dat valt weg. Liefst zou ik meer contacten opdoen maar uitgaan doe ik weinig en op school of de speeltuin vind je ook niet snel iemand. Wilde dit toch even kwijt.
Als ik het zo lees ben jij waarschijnlijk een vriendin waarmee ze de wat meer zware dingen deelt. Ik kan me zo voorstellen dat als ze niet goed in haar vel zit dan liever de makkelijke weg kiest en daarmee ook de vriendinnen waar ze luchtig mee om kan gaan. Dit denk ik...weet natuurlijk niet of dit ook zo is. Wat je ook al zegt...je moet andere mensen leren kennen. Misschien kun je kijken naar vrijwilligerswerk of eventueel een hobby waarbij je meer mensen ontmoet. Ik vind het vervelend voor je dat je je eenzaam voelt.
Ik denk dat dit bij haar ziektebeeld hoort en daar kun je, cru gezegd, niet veel aan doen. Niet meer dan accepteren dat het zo is. Maar dat is moeilijk, omdat jij ook te maken hebt met jouw eigen gevoelens, ervaringen en referentiekaders. Voor zo'n vriendschap zul je zelf sterk in je schoenen moeten staan wat dat betreft en dus ook heel zeker moeten zijn van jezelf. Ze zal dit niet alleen bij jou doen. Kun je evt. in contact komen met vriendinnen van haar om te bespreken hoe zij dit ervaren? De vriendinnen waar ze nu mee omgaat, zijn dat vriendschappen die ook al zo lang duren als jullie vriendschap? Of zijn het recente vriendschappen?
Ik snap dat het vervelend is voor jou maar hoort bij der ziektebeeld ben ik bang. Uit welkw omgeving kom je? Probeer nieuwe contacten te leggen zoek een hobby enz
Helaas, dit hoort er helemaal bij. Zo is mijn moeder ook. Die heeft ook borderline. Je kunt niks anders dan accepteren en mee omleren gaan. Je kunt deze mensen namelijk niet veranderen.
Hier helaas hetzelfde meegemaakt. Enigste wat ik kan zeggen het is kut zwaar kut maar helaas zoals hierboven gezegd word hoort bij het ziektebeeld .
Het hoort inderdaad bij deze persoonlijkheids problematiek. En in mijn ervaring is het zo dat als je eenmaal ‘aan de kant gezet’ word door iemand met borderline. Dan is het daarna klaar uit. Ze gaan daarna verder naar de volgende heel intense vriendschap / relatie. En dat stopt ook weer na een paar maanden/jaar. En dit proces blijft zich herhalen. Als je je er heel vervelend over voelt, is het goed om er bij stil te staan dat het niet aan jou ligt. Ik zou het proberen af te sluiten voor jezelf. En proberen je te richten op het vinden van nieuwe vriendschappen.
Ja ik weet dat dit bij haar ziektebeeld hoort maar na zoveel jaar accepteren trek ik het niet meer. Ik moet dit inderdaad naast mij neer gaan leggen maar heb daar moeite mee. Ondanks dat je weet dat het borderline is kan ik moeilijk bevatten dat iemand zo gevoelloos en hard kan worden.
Ik denk niet dat dat het is. Ik denk dat de eigen gevoelens zo overheersend zijn dat er geen ruimte meer is voor de gevoelens van anderen. Dat jij hier zo mee zit is een extra reden dat het beter is om hier afstand van te nemen. Ook mocht ze ineens weer terug komen voor intensief contact. Ik zou op zoek gaan naar andere connecties. Als je dat pittig vind om te doen kan je ook leuke online clubjes zoeken als stap daarnaar toe. p.s. Ik had ook zo'n vriendin. Diagnose die zij heeft is bipolair en niet borderline. Maar ze vertoont veel bps gedrag. Toen mijn oudste geboren werd heb ik er afstand van genomen. De vriendschap koste teveel energie. Achteraf ben ik er wel blij mee dat ik dat gedaan heb. Ze was net een wervelwind door mijn leven en telkens die zorgen...
Het is uitermate kut. Ik ken ook iemand die (waarschijnlijk) borderline heeft. Het is aan of uit, ze vindt je geweldig of je boeit haar niets. Het maakt ook niet uit hoelang zij al bevriend is, getrouwd is of een relatie mee heeft. Opeens is het over en ben je niemand meer voor haar. Heel pijnlijk. Sterkte!
Ik heb ook iemand met borderline in mijn directe omgeving, herkenbaar. Het is erg jammer, maar ik zou nieuwe vriendinnen zoeken. Wie weet komt ze over een tijd weer terug, de meeste vriendschappen of relaties lopen bij mensen met borderline vroeg of laat stuk.