En dan zie ik weer op alle kaartjes dezelfde tekst staan "geniet ervan " . Mijn dochtertje is nu 3 weken en zoontje 2,5 . En ik vind het gewoon totaal niet leuk !! Zelf erg stom ! Zoontje is een echte peuterpuber !! Haalt echt de raarste dingen uit als ik haar aan de borst heb , klimt op tafels doet echt enge dingen !! En als ik er wat van zeg tijdens het voeden , luistert hij niet . En aks ik er naar toe ga krijgt hij een woedeaanval . Bij de baby in de buurt totaal niet handig !! We hebben 1 etage en ze maken elkaar ook steeds wakker . Gister was zoontje vanaf 4 uur echt heeeeel oververmoeid ik moet hem dan wakker houden hij valt steeds in slaap (als ik hem laat slapen slaakt hij Savonds echt heel laat ) . Hij wordt heel erg lastig dan (logische ) wilt dan zelf zijn zusje slaan omdat zei om die tijd ligt te clusteren dus alleen maar aan de borst wilt en anders huilt en hij doodmoe is en ook echt mama voor zich alleen wilt om die tijd . Als ik moet plassen moet ik hem meeslepen anders wilt hij haar kusjes geven in haar bedje en leunt hij weer te hard enzo . Ik kan dus echt niks ! Dan eten maken , is helemaal een ramp met 2 gillende kinderen . Dan gaat m'n zoontje half 7 naar bed en krijgt dochtertje soms krampjes / soms wakker en steeds aan de borst willen (vanaf 4 tot 9 ongeveer ) . Dan slaapt ze vaak 9 uur en kan ik soms even zitten , opruimen of snel douche . Dan maak ik haar half 12 wakker voor een voeding als ze daarna slaapt wordt m'n zoontje tegenwoordig soms weer wakker omdat hij het hoort , die kan dab zo tot 5 uur wakker zijn . Zodra hij weer slaapt is de jongste wakker en zodra die dan slaapt is het ochtend en is de oudste weer wakker . Dit is niet elke nacht zo maar komt wel voor !! En dan s'ochtends snel m'n oudste doen voordat de jongste weer een voeding moet !! Ik vind het onderhand totaal niet leuk meer omdat ik zo moe ben , ik val de hele dag bijna in slaap . M'n vriend werkt bijna altijd en aks hij thuis is is hij te moe voor veel dingen (gaat daar ook voor naar de ha en wordt uitgezocht ) Ik hou dus zielsveel van allebei maar ik vind dit echt mega mega zwaar en totaal niet leuk !!! Ik ben zo blij dat ik dit niet van te voren wist anders had ik nu mijn dochtertje waar ik zielsveel van hou nooit gehad en daar zou ik nuet aan moeten denken !! Zijn er nog meer meiden die het eerste jaar met 2 echt mega mega zwaar vinden en te moe zijn om te genieten ?
Dag Lisanne, Ik heb zelf 1 kindje, dus weet totaal niet hoe het is.. maar als buitenstaander denk ik dat je het gewoon even de tijd moet geven. Dat genieten dat komt wel joh. Bij mijn eerste vond ik het hele eerste jaar een drama. Ik genoot tussen de bedrijven door heus wel eens, maar nu ze lekker zelfstandig is en ik niet meer steeds in de stress schiet als ze huilt, begint het genieten echt pas. Er is net een gezinslid bij gekomen, IEDEREEN in jouw gezin moet daar aan wennen. Voor jouw andere kindje was er altijd een stabiele basis, een fundament, dat is nu even weg. Hij zoekt de gaatjes binnen de grenzen op, hij is je aan het uittesten, JUIST als hij weet dat jij er niet naartoe kunt. Echt geloof me, ik denk dat het een fase is. Je bent nu natuurlijk ook nog heel erg moe van de afgelopen weken, de gebroken nachten, nog niet al je energie terug, borstvoeding vraagt veel van je lijft, je bent zoekende om de aandacht te verdelen tussen beide kids, dat is lastig!! Geef het de tijd, het komt heus wel! En anders, mocht je daar aan toe zijn, eens even wat leuks met je oudste ondernemen. Ik denk dat hij je gewoon heel erg mist. Maar ik begrijp ook heel goed dat dat niet handig is als je bv geeft... maar misschien eens een ijsje halen samen als de baby op bed ligt en papa thuis is? Op het moment dat er bij jullie meer structuur, ritme in de dag zit, het meer 'loopt' dan ga jij heus wel genieten!
Oh ja, ik vond het heerlijk mama zijn van 2 kindjes. Tot ik helemaal stuk was. Zoon kwam om 5 's morgens uur voor de voeding, dochter om 6 uur wakker. Dus sliep ik niet meer. Zoon sliep dan als dochter net weer wakker werd van haar middagslaapje etc. Eten koken met een dreumes is al een uitdaging, maar dan wil je baby net de fles. En zit je lekker met de een, wil de ander net jouw tijd en aandacht ook.....er leek geen eind aan te komen. Probeer echt waar het kan even bij te slapen. Vraag iemand een paar uur op je oudste te passen, of vraag of een oma even kan komen zodat je zelf even naar de stad kan. Je hoeft je daar niet voor te schamen.
Herkenbare situatie die jij beschrijft. Jij hebt er nu niks aan, maar het komt goed. Jouw peuter heeft tijd nodig om aan zijn babyzusje te wennen. Na een week of zes nam hier de baldadigheid rondom de borstvoeding momenten af. Jij schrijft dat jij er doorheen zit. Misschien hulp vragen aan familie, buren, vrienden om even op adem te komen/ bij te tanken? (Bijvoorbeeld een dag(deel) de zorgen voor jouw peuter zoon?)
Waarom denk je dat ik 9 jaar tussen mijn kindjes heb zitten....hihi. Oudste is een tiener en 's ochtends niet uit bed te slaan. Als baby dan lekker tukt tot 7:00, heb ik lekker even de tijd voor hem en mezelf. En daarna (na 8:00) komt tienerdochter gezellig bij ons. Heerlijk. Maar, geloof me. Ik sla dat eerste jaar echt het allerliefste over. Vind er niets aan, die babytijd. Ik kom er eerlijk voor uit...
wat naar joh. Ik heb het totaal anders ervaren en positief en dat gun ik jou ook. Want deze tijd gaat voorbij het is zo bijzonder. Kan het zijn dat je zoontje moet wennen, zich opzij geschoven voelt, en dat het peutergedrag daardoor hysterischer wordt? Ik begrijp je wel hoor dat peutergedrag mijn dochter heeft dat ook. Maar misschien helpt het als je hem erbij betrekt; hij naast jou zitten met wat speelgoed spelen op de bank of in bed als je voed. En op de grond met hem zitten 1 op 1 aandacht geven dat merkte ik dat mijn oudste echt even nodig had en dat is nog steeds dat die 1 op 1 aandacht nodig is voor elk kind. Samen lekker lachen,dollen, plezier hebben. Een gouden tip heb ik niet voor je helaas..
Meis; ik heb er pas eentje en nog wel een hele lieve lieverd in vergelijking met sommige andere dreumesen, dus ik mag eigenlijk niet klagen; maar wilde je wel meegeven dat ik het hier de eerste paar maanden ook echt totaaaaaal niet zag zitten - met zelfs maar de eerste. Ik was kapot en werkelijk alles was me teveel. Dat duurde zeker wel een maand offeee.... Tja. Ik weet het eigenlijk niet. Op een gegeven moment werd het makkelijker of ik raakte er aan gewend. Ik weet het niet. Ik denk beiden! Hang in there!
Jaaaaaaa! Kind van net 2 en toen kregen we daar onze reflux huilbaby bij. Loodzwaar vond ik het. En dan is m'n oudste nog het liefste en braafste kind ook , deed nooit stout. Na het eerste jaar werd het echt geweldig en geniet ik iedere dag. Het is echt even doorbikkelen. En voel je niet lullig, ik heb veel vriendinnen van me hetzelfde horen zeggen over het eerste jaar met baby en peuter.
Herkenbaar! Maak het jezelf makkelijker met een draagdoek of draagzak. Je baby slaapt dan door als de peuter herrie maakt en je kunt samen met hem iets ondernemen. Laat je zoontje af en toe meenemen door oma, tante enz. Dan heeft hij een leuke tijd en kan jij een klein beetje bijkomen. En als de baby iets ouder is, kun je het eens omwisselen. Mijn peuterdochter is in deze periode wel iets meer naar papa getrokken, omdat een baby nog zo afhankelijk is van mama. Hij nam haar dus een beetje onder zijn hoede als hij thuis was. Zij kreeg in het begin ook heel veel driftbuien en was vaak verdrietig. Dit werd steeds minder. Ook omdat de structuur weer terugkeerde en ze ging wennen aan de baby. Het wordt echt steeds makkelijker, hoor. Nu zijn ze 7 mnd en ruim 3 en kunnen soms zo leuk zijn samen.
Het is ook gewoon zwaar. Mijn oudste was 5,5, mijn middelste net geen 2 toen mijn dochtertje geboren werd bijna een jaar geleden. Mijn middelste was echt vet aan het peuterpuberen, wat in totaal wel bijna een jaar duurde. Sinds een maand of 4 a 5 zijn we daar doorheen en is het een stuk makkelijker geworden. Wat je beschrijft herken ik helemaal. Hij is met 2,5 naar de peuters gegaan 2 ochtenden en later 3 ivm soraak achterstand, en vanaf dat moment is hij uit de peuterpuber tijd gaan komen. Ik had en heb dan thuis even mijn handen vrij voor de jongste, oudste van nu 6,4 gaat naar school. Komt echt wel goed! Hou vol!
Ik heb er maar eentje, maar toch kan ik het me wel voorstellen. Ik vond het eerste jaar bij mijn dochter echt niet leuk. Ik ben gewoon geen baby-mens. Dus als daar dan nog zo'n peuterpuber bijkomt... Meteen ook de reden waarom dochter nu op ruim 2,5 nog steeds enig kind is.
Dit is de reden waarom wij het nog even bij een laten. Ik zie dit ook veel om me heen en het lijkt mij super zwaar... Heel veel succes gewenst!
Hier een leeftijdsverschil van 2 en 5 maanden en ik vind het nog steeds erg zwaar. Mijn jongste is nu 9 maanden maar slaapt bar slecht. Ze was een huilbaby, was dag en nacht wakker en huilde non-stop. Als ik niet zo vermoeid zou zijn, zou ik meer genieten. Ik zou je echt een draagdoek adviseren. En hulp inroepen waar nodig. Het gaat straks echt beter!
Ik heb er geen twee maar ik kan je wel vertellen dat ik het eerste half jaar met één kind totaaaal niet leuk vond. Ja natuurlijk houd ik mega veel van hem maar hij huilde zoveel en ik was alleen maar bezig met zorgen, hormonen, huilend ventje, dragen, voeden (borstvoeding), dokters afspraken. Ik dacht echt hoe doen moeders dat. Nu is hij 9 maanden en nu geniet ik ECHT Echt van hem en snap ik wat mensen bedoelen. Hij is wat zelfstandiger, ik snap hem beter. Dus wat jij omschrijft met twee...daarom wachten wij nog even. Ik geloof gelijk dat het zwaar is. En je mag er best voor uitkomen. Deed ik ook gewoon hoor. Iedereen altijd met zijn roze wolk! En wat je verteld is normaal, mijn vriendinnetje met baby en peuter vindt het ook pittig. En logisch ook! Toch proberen je rust te nemen hoe moeilijk ook. Het enige wat ik kan zeggen is dat het tijd kost. En daar heb je nu weinig aan maar echt. Het komt goed!
Zeer herkenbaar. Aiden moest in het begin ook even helemaal niks hebben van Finley en haalde ook allerlei streken uit als ik Finley aan het voeden was. Toen Finley eenmaal kon lopen, vlogen ze elkaar constant in de haren, vooral uitgerekend tijdens het eten koken. Tel daarbij op de onrustige nachten (die steeds minder voorkomen gelukkig) en dat wij 2 vroege vogels hebben die niet van uitslapen gehoord hebben. Pas nu kunnen ze leuk met elkaar spelen, heb ik wat meer tijd voor mezelf en kan ik echt genieten van die twee. De eerste jaren is echt overleven. Tropenjaren. Ik heb ook werkelijk bewondering voor ouders die meer dan twee kinderen hebben. Volgens mij kon je mij dan letterlijk opvegen. Ik zou af en toe dan gillend gek worden .