Lees je verhaal nu pas. Heel veel sterkte gewenst. Helaas weet ook ik wat het is. Neem de tijd en huil maar lekker uit. Pim
dankje voor jullie reactie's ik heb eerst een inwendige echo gehad bij verloskundige,daar was iets te zien maar hij wist niet of het iets wat.(wij zagen op het beeld een duidelijke donder plek) dus ik moest naar het ziekenhuis voor duidelijkere echo,en daar was het al verdwenen. mijn lichaam is flink van streek en ben ook best veel bloed verloren.
Hoi lieverd, wat akelig... heel veel sterkte! Logisch dat je lichaam van streek is, je bent toch een paar weken zwanger geweest dus er is van alles gebeurd. Het zal misschien nog wel een tijdje duren (ongeveer even lang als dat je zwanger bent geweest, schat ik, want dat was bij mij zo), voordat je lichaam weer helemaal de oude is. Neem je tijd om bij te komen, niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk. Want ook al is het een hele vroege miskraam, het hakt er toch behoorlijk hard in. Dikke knuf, Wendy * helaas ervaringdeskundige
ja geestelijk merk ik het ook wel hoor. huil om van alles nu,en mis het idee dat er iets in mij groeit. en ben net boodschappen wezen doen,en het lijkt wel of ik overal dikke buiken en kleine baby's zie. (liep huilend boodschappen te doen) maakt niet uit hoe klein het was,het was ons kindje
Ooowww meisje toch... Is er wel iemand bij je in de buurt, of dichtbij, of iemand die je kunt bellen als het niet meer gaat? Wij hebben ook vreselijk veel verdriet gehad, vorig jaar oktober na de missed abortion en twee weken geleden ook weer toen duidelijk werd dat ik weer een miskraam had gehad. Het is wat je zegt: hoe klein ook, het was jouw kindje dat in de maak was. Het is echt een rouwproces, dus sta je zelf ook toe om verdrietig te zijn. Ons heeft het medeleven van en het praten met lotgenoten heel goed gedaan. Dus hopelijk help ik jou nu ook een beetje. Liefs, Wendy
mijn vriend is mee gegaan naar de verloskundige en ziekenhuis. en hij is nu ook bij mij thuis,we praten er samen goed over. ik heb veel steun aan dit forum,ken alleen maar zwangere dames in mijn omgeving die geen miskraam hebben gehad.
Dat is fijn! Mijn man is voor mij ook een hele grote steun geweest, hij heeft mij er echt doorheen gesleept. Tja, totdat ik zelf in die situatie zat kende ik ook niemand persoonlijk die ook een miskraam had gehad. Maar als je er zo eens over praat met mensen, blijken er heel veel te zijn die het ook hebben meegemaakt. En bijna iedereen kent wel iemand die het ook heeft gehad. Mensen lopen er niet zo mee te koop, maar het gebeurt kennelijk vaker dan je denkt. Liefs, Wendy
als dat hartje kloppt, moet je zeker rustig blijven, het best is bed-liggen.dat bij mijn vorige zwangerschap tijden eerste maand ook zo. waarschijnlijk is innestbloeding, dat is niet zo erg. veel sterke!
Veel sterkte Vlindertje, Als de miskraam eenmaal op gang kom, is het echt niet te stoppen. Alleen zit je met de angst en onzekerheid. Ik ken het gevoel. Probeer het een plekje te geven. Leifs Mieltje
ik heb vanacht veel pijnlijke krampen gehad. en vandaag weer veel bloedverlies,waar bij ik ook een grote bal met wit-actige blaasjes erop ben verloren. ik kon het niet weg spoelen,en vriend ook niet. we hebben het in het bos begraven en er een plantje bij gezet. ik weet niet of het echt het vruchtje was wat ik verloren ben,maar dit was ons gevoel. mijn lichaam is flink over de flos
Wat vreselijk. Misschien is het voor de verwerking van je verdriet wel goed dat je het op een fijne plek in het bos hebt begraven. HEel veel sterkte. Liefs Senseemillia