Benieuwd naar ervaringen. Ik ben 1 juli begonnen met het afbouwen van Citalopram. Binnen drie weken was ik helemaal zonder. Ik weet dat het even tijd kost voordat je hersencellen weer een nieuwe balans hebben gevonden tussen de opname en afgifte van stofjes, waardoor je je even een tijdje rot voelt en dat dit niet betekent dat je weer depressief bent. Echter dat tijdje rot voelen, vind ik nu wel erg lang duren. Ik ben zestien jaar lang op en af depressief geweest. Ook tussen de depressies door was mijn stemming geen gezellige boel, maar wel hanteerbaar. Ruim twee jaar geleden voor het eerst besloten om toch antidepressiva te gaan gebruiken. Het waren de beste twee jaar uit mijn leven. Het klinkt zo overdreven, maar het is heerlijk om te kunnen genieten en gewoon gelukkig te zijn. Enerzijds ben ik bang dat ik gewoon niet zonder kan, maar anderzijds denk ik dat ik het wat meer tijd moet geven. De bijwerkingen mis ik bijvoorbeeld niet. Hoe ging dat bij anderen na het afbouwen? Ging het gelijk goed of duurde het ook een poosje en zo ja hoe lang? Het valt me nu toch behoorlijk tegen .
Ik weet niet wat je dosering was, maar daar heeft het wel mee te maken ook. 3 weken is best snel nog (naar wat ik begreep van mijn psychiater dan, daar zijn de meningen over verdeeld vertelde ze). Zelf heb ik citalopram 75mg geslikt tot ik zwanger werd, toen cold turkey gestopt. Dit ging goed en erna niet meer nodig gehad. Toen geen bijwerkingen of afkickverschijnselen gehad. Ongeveer 11 maanden later ben ik opnieuw begonnen door omstandigheden, dit keer venlafaxine. Deze dosis lag een stuk hoger (200mg) en heb dit ook tijdens mijn zwangerschap doorgeslikt. In totaal heb ik die 3 jaar geslikt en bijna 8 maanden erover gedaan om ervan af te bouwen tot 0. En die waren wel echt zwaar... Hevig rillen, klappertanden, ongecontroleerd schudden van mijn benen en armen, moe en hangerig, hoofdpijn. Dat afbouwen moest ook echt volgens een schema en zelfs na dat ik helemaal op 0,0 zat duurde het bijna nog 4 maanden voor ik echt geen last meer had van alle bijverschijnselen. Ik zeg vaak; liever dat je je gelukkig voelt met een pilletje, dan dat je ellendig voelt zonder. Mijn moeder is recent van citalopram afgebouwd (20mg) en die is na 6 weken weer begonnen. Dat ging gewoon totaal niet en kreeg vrijwel dezelfde klachten als jij omschrijft. Soms is het gewoon niet anders, en dat is echt niet erg Alleen de maatschappij denkt daar iets anders over lijkt het wel. Maar trek je daar niets van aan alsjeblieft...
Ik bouw nu veeeeeeel langzamer af (eerste keer wel elke 2 weken lagere dosering en dat eindigde uiteindelijk in een burn out). De eerste stapjes gingen goed (buiten weekje afkickverschijnselen dan) Laatste vermindering gaat niet echt fijn. Nu een week of 8 en merk dat ik gewoon niet fijn in mn vel zit. Veel gepieker, onrust, slechter slapen etc. Vind t ook lastig of ik nu maar gewoon ga terugpakken naar de vorige dosis of moet doorzetten. Overigens vind ik het niet erg als ik er de rest van mn leven aan vast zit, geen bijwerkingen, zit niet heel hoog qua dosering (max 150 Venlafaxine, bij 75 ging t ook nog goed). Ik heb alleen misschien toch nog een kinderwens en wil de eerste 16 weken liever geen ad gebruiken (sowieso voor de risico's kindje, maar ook omdat ik vorige keer alles uitspuugde tot 16 weken en cold turkey ook nog eens bij die ellende afkicken lijkt me niet goed ).
Helaas weet ik hoe de maatschappij werkt. De meeste mensen hebben geen benul wat een depressie is en hoe deze veroorzaakt wordt, maar lijken wel heel veel verstand te hebben van AD . Met dank aan de AD heb ik mogen ervaren hoe mooi het leven ook kan zijn. Ik vind het wel moeilijk om mij daar niks van aan te trekken. Ik gebruikte 20mg Citalopram en ik heb de eerste maand ook lichamelijke klachten gehad, maar dat is nu over. Ik ben nu niet despressief (of misschien licht?) maar hang er qua klachten wel tegen aan. Elke ochtend vraag ik mij af hoe ik de dag nu weer door moet komen. Ik heb weer onzettend de neiging om mij de hele dag in bed te verstoppen . Nu ik weet hoe ik mij ook anders kan voelen, valt het mij heel erg zwaar. Voor Citalopram zijn inderdaad geen afbouwschema's die gebaseerd zijn op de werking van het medicijn zelf. Er wordt maar wat geadviseerd vanuit eigen ervaringen. Om weer te gebruiken voelt zo als falen en ik wil het echt niet te snel opgeven. Ik had als bijwerking veel slapen, vermoeidheid en dat is nu wel verdwenen. Hoe lang heeft je moeder over het afbouwen gedaan? Ik hoop inderdaad dat dit er nog bij hoort en dat dit ook vanzelf verdwijnt.
Bij mij begonnen de psychische klachten ook bij de laatste stap. Ik denk dat ik het zelfs zou redden op 10mg Citalopram, maar ik vind het moeilijker om te accepteren dat ik dit de rest van mijn leven zou moeten gebruiken. Ik heb geen kinderwens meer, maar toch voelt het niet fijn. Wordt het bij jou erger de klachten? Bij mij blijft het wel hetzelfde, dus daarom dacht ik dat het toch met afbouwen te maken had? Heb jij een termijn voor jezelf vastgesteld dat je het nog zonder wil proberen?
Mn moeder in ongeveer 2-3 weken ook. Dus net zoiets als jij. En die ging na mijn dringende advies terug naar de huisarts om alsjeblieft weer te beginnen. Ik zag haar gewoon afzakken. Dus nu slikt ze 10 mg en gaat het top! Ze heeft zich voorgenomen zolang ze zich goed voelt nu niet meer te gaan klooien met afbouwen en het ene tabletje voor lief te nemen.
Maar wat was de reden om te stoppen??? Als je jaren zo slecht hebt gevoeld en nu twee jaar wel door 1 pilletje. Dan is afbouwen toch geen must en als je wil afbouwen en het lukt niet zonder dan is het toch fijn dat je weer kunt opstarten. Je krijgt geen medaille voor je ongelukkig voelen maar wel zonder pillen. Ik ben een paar maanden geleden na veel aarzelen toch met lithium begonnen naast de ad die ik al slik. Kan mezelf wel voor mn kop slaan dat ik dit niet veel eerder heb gedaan. Mijn kinderen hebben opeens een moeder die veel minder moe is en weer spontaan een spelletje met ze speelt. Mooi dat ik niet ga stoppen. Dan maar zwak in de ogen van sommigen die vinden dat het goed is dat je het zelf oplost. Die snappen geen bal van een ernstige depressie.
Wauw, wat goed van je! Fijn dat het zo goed werkt ook zeg. Respect dat je de keuze (andersom) heel bewust maakt nu. Mag ook weleens gezegd worden toch?
Je zou jezelf misschien een soort deadline kunnen stellen waarbinnen je wilt dat je jezelf weer redelijk ok voelt? Voel je je dan niet goed genoeg, dan is dat geen falen. Ik snap het ergens wel hoor, maar je wilt niet 'terugzakken' en dat hoeft ook helemaal niet. Zelf ben ik ooit aan antidepressiva begonnen en er in een keer mee gestopt. Ik voelde mij toen direct veel beter en had geen ontwenningsverschijnselen. Maar ik voelde mij met antidepressiva misschien nog wel rotter (leeg, totaal gevoelloos, alleen maar moe) en het was duidelijk niet de geschikte medicatie voor mij. Die ervaring heeft er wel voor gezorgd dat ik de stap niet nogmaals ga nemen, terwijl mijn depressie echt niet weg is. Hanteerbaar ja, maar fijn zo.. Nee.
Mijn schoonmoeder is jaren lang depressief geweest, zover ik weet is dat echt begonnen na de bevalling van haar jongste (18jr geleden). Zij heeft meerdere keren geprobeerd te minderen en stoppen maar zonder succes. Nu heeft ze besloten het niet meer te stoppen. Ze geniet nu zo van tijd met haar (klein)kinderen en dat is kostbare tijd die je niet meer terug krijgt. Ik hoop voor je dat je je draai vind!!
Ik slik al 17 jaar antidepressiva. De laatste jaren een kleine onderhoudsdosering. Ermee stoppen lukt niet. Waarom stoppen als je je zo rot blijft voelen? Overal mogen pillen voor geslikt worden behalve voor depressie. Het zijn de twee gelukkigste jaren uit je leven...dat zegt al genoeg. Vaak ontbreekt er een stofje in de hersenen wanneer mensen depressief zijn. De pillen vullen dat aan. Is logisch dat je dat moet blijven gebruiken. Sterkte ermee....laat je niet gek maken door wat mensen zeggen. Er is niks zo erg als depressief zijn
Dank je. Naast alle pillen heb ik ook al lang therapie. Op de momenten dat de depressie de overhand heeft heb ik niet de energie en concentratievermogen om de diepte in te gaan. Nu het weer opklaart in m'n hoofd heb ik veel meer zicht op hoe het in m'n hoofd werkt en met heel kleine stapjes kan ik oude patronen doorbreken. .
Ik lees hier even mee Mijn man slikt nu al een jaar Citalopram 40mg maar is van plan dit af te gaan bouwen. Het is begonnen met ernstige vermoeidheid, waarna hij depressief werd, huisarts schreef hem Citalopram 20mg voor maar weinig resultaat, vervolgens overgestapt op Fenlafaxine aantal Mg durf ik zo niet te zeggen maar al gauw weer terug over op Citalopram 40mg omdat hij zich daar beter bij leek te voelen. Hij word momenteel niet behandeld en medicijnen worden ook niet in de gaten gehouden. Binnenkort start hij met een psychiater en psychotherapie om zijn depressie aan te pakken en hopelijk verdwijnt dan ook de extreme vermoeidheid waar hij last van heeft. Twee heftige jaren achter de rug en hij verliest door dit alles as december zijn fulltime job doordat hij twee jaar in de ziektewet zit. Voor hem dus momenteel niet echt een positievere toekomst die we tegemoet gaan, wat het ook lastig maakt om dus nu af te gaan bouwen
Ik gebruik sinds 3.5 jaar citalopram 20 mg. Vorig jaar afgebouwd naar 10 mg. Lager lukte niet, voelde me er niet fijn bij. Prikkelbaar, en somber. Toevallig nu sinds 1 week slik ik 5 mg. Wil graag een nieuwe poging tot afbouwen doen. Ik ga dit drie weken doen en dan naar nul.
Onlangs afgebouwd van de paratoxine 20 MG. 2 weken terug de laatste genomen. Buiten de lichamelijke klachten van het afbouwen zweten, misselijkheid en hoofdpijn voel ik mij nu snel overprikkeld. 😱 ik hoop dat dit nog weg trekt! Misschien is het spanning voor aankomende keizersnede. Ik slikte het trouwens voor angst en paniek aanvallen. Niet zo zeer vanwege een depressie.
Fijn om jullie reacties te lezen. Het was voor mij een hele grote stap om te starten met AD. Ik heb denk ik 16 jaar lang op en af therapie gehad en pas met de AD gestart toen ik echt geen andere keus had. Ik weet dat het voor de meesten vooral de scherpe randjes eraf haalt, maar ik was na zes weken geheel klachtenvrij! Ergens hoop ik dat nog de ontwenningsverschijnselen zijn, maar ik vraag het me af. Ik denk dat ik deze week ga gebruiken om te kijken wat ik ga doen. Wat fijn dat het nu zo goed gaat! Ik heb je de afgelopen jaren gevolgd en ik vind het fijn om te lezen dat je iets hebt gevonden wat voor je werkt. Waarom ik ben afgebouwd? Ten eerste omdat het volgens protocol is, maar de psychiater gaf aan dat het ook een optie was om af te bouwen naar een lagere onderhoudsdosering. Ik wilde het echter zo graag proberen en ik voelde mij zo goed dat ik dacht dat ik het wel aankon. Ik voelde mij natuurlijk zo goed door de Citalopram.
Mag ik vragen waarom hij eerst gaat afbouwen en dan behandeling? Hij kan beter starten met de behandeling, en daarna als het goed gaat afbouwen, onder toezicht van een psychiater... Gaat hij nu op eigen houtje afbouwen?
Veel succes! Hoe gaat het nu met 5 mg? Ik vond de stap van 5 naar 0 het meest lastig. Lola moest je stoppen vanwege de keizersnede?
Nee hoor, geen verstand; alleen een mening. En blijkbaar heeft die mening meer invloed op je dan je wil, als je het zelf ook als falen ervaart om een lage onderhoudsdosering te blijven slikken. Als ik jou was, zou ik het nu nog even aankijken. Je zegt dat je 1 juli gestart bent met afbouwen en dat je in drie weken afgebouwd hebt. Dan doet je lichaam nu dus een maand zonder medicatie. Dat is nog niet zo heel lang. Heb je overleg gehad met een psychiater over hoe lang je medicijn-vrij moet zijn voor je hersenen een nieuw evenwicht hebben gevonden?
Je bent nog maar 7 weken bezig. Dat is helemaal nog niet lang. Kan me voorstellen dat het lang voelt hoor, maar echt.... geef het nog even! Vraag je behandelend arts even in wat voor termijnen je moet denken, dat geeft mogelijk wat rust?