Sorry hoor weer een brainwave, naar aanleiding van een ander topic, ben ik wel benieuwd wat julllie beeld dan is/zou zijn wanneer je het ADHD Coach leest. Mijn interpretatie is puur begeleidend, geen diagnostiek, of andere diepgang. Maar meer een centraal persoon die je de juiste kant op kan verwijzen, of helpen in waar je op vast loopt, huishouden, planning, organiseren, iets in die trant, uitleg over wat ADHD is of iets van ondersteuning. De reden van mijn vraag, misschien dat sommigen hier er een ander beeld of verwachting van hadden/hebben. In dat geval, hoe zou je zo een iemand anders noemen? ADHD ondersteuner of ...
Diagnoses stellen doet een psychiater/psycholoog. Een coach geeft imo psycho-educatie die op die situatie van toepassing is. Misschien werd er meer gedoeld op alternatieve (zweverige) manieren om ermee om te gaan.
*sorry voor het inbreken* …maar ik las je vraag en wilde daar toch even op reageren..Klachten n.a.v. (vroegkinderlijk) trauma kunnen wel degelijk lijken op ADHD-symptomen. Denk bijvoorbeeld aan overprikkeld raken, aandachtstekortproblemen, onrust/hyperactiviteit, enz.. Zeker naarmate de traumatische gebeurtenis/situatie langer duurt, kunnen deze klachten hardnekkiger worden. Het is dan ook zeer lastig om te bepalen of het nou ADHD of PTSS klachten zijn. Vandaar dat elke diagnosticus die goed zijn werk probeert te doen, eerst zal voorstellen om het trauma te behandelen. Als het trauma succesvol behandeld is kun je kijken wat er daarna nog ‘overblijft’ van de klachten en dan pas verder onderzoek doen naar eventuele ADHD, ALS die klachten er dan nog zijn.. *breekt weer uit*
Het jammere is wel dat ADHD de behandeling van cPTSS ook in de weg kan staan. Als je dan alleen in gaat zetten op het laatste kan je in een cirkel vastlopen.
Ook dit is zeker mogelijk. Vandaar dat het ook belangrijk is dat een behandelaar zich niet blind staart op één diagnose, maar oog houdt voor eventuele comorbiditeit, het naast elkaar bestaan van meerdere diagnoses. Vaak wordt er in de praktijk wel gekozen om te starten met de behandeling van PTSS omdat die in sommige situaties (denk bijv aan een behandeling middels EMDR) redelijk afgebakend kunnen plaatsvinden en iemand dan vrij ‘snel’ al enige mate van verlichting kan ervaren.
Met ADHD/ASS kunnen ook situaties traumatiserend zijn die anderen niet (her)kennen. Als je niet weet dat het ook daarin kan zitten is het lastig om therapie onderwerpen te vinden.
Hmm…maar dan heb je het denk ik niet meer over PTSS, maar over situaties die door de ADHD traumatiserend kunnen zijn? Weet niet of ik het goed begrijp hoor? Excuses als dat niet het geval is. Lijkt mij vooral belangrijk dat iemand een goede hulpverlenings-/vertrouwensrelatie heeft met een behandelaar waarin er ruimte is om situaties te exploreren die tot problemen kunnen leiden, zodat daar aan gewerkt kan worden. Dit is soms nog belangrijker dan het vinden van een juiste diagnose… Anyway, ik heb zelf geen ADHD en vind het daarom niet gepast om me verder te mengen in dit topic. *breekt weer uit*
Ik krijg steeds een pop up over trauma en onze benadering er op... Gisteren getypt maar vergeten af te maken. Zie nu net de naam voorbij en denk hee dat wilde ik typen. Het heet.... De wijsheid van trauma... Mijn zoon is pas later 'autistische kenmerken' gaan vertonen. Nu heeft hij een zeer slechte start gehad meerderen keren op sterven gelegen maar uit eindelijk wel gehaald. Soms vraag ik me dus ook af hoe veel hier van trauma is... Vroege trauma als baby. Onze jongste was zo super makelijk. Echter rond 9 maanden heel ziek zuurstof operaties geen fijne ingrepen etc en vanaf dat moment slaapt hij nauwlijks meer. Ook een eet trauma door al zijn antibiotica. Ik vraag me eigen soms dus wel af in hoe verre iets is gekomen door dingen in het verleden. Ik heb het overige prima gehad als kind. Dus bij mij 'past' het niet. Maar toch.
Zeker heftig, ik denk dat daar veel aan ten grondslag kan liggen. Met name wanneer kinderen te jong zijn het uit te leggen. Er bestaat namelijk ook geboorte trauma en behandelingen daarvoor. Maar man, wat moet dit zwaar voor jullie zijn geweest zeg ♥
Ik ga dit topic helemaal doorlezen. (Ben nu op pagina 3). Ik sta op de wachtlijst om getest te worden maar die wachtlijst is enorm Het vermoeden adhd bestaat al enkele jaren hier. Maar mijn coping skills waren voldoende om de dagen door te komen. Na elke baby werd het lastiger en nu sinds mei helemaal vastgelopen.
Ik had inderdaad de reactie van een ander lid gelezen met een bepaalde interpretatie. Zelf ben ik het daar niet mee eens en zie ik het zoals jij omschrijft. Ik zie een coach als iemand die een ander helpt en begeleidt en aan de hand neemt waar nodig. Vaak vanuit eigen ervaring. Volgens mij is dat zo met elke coach op welk gebied dan ook. Iedereen mag zichzelf een coach noemen, het gaat niet om diagnostiek of medicatie voorschrijven of wat dan ook. Ik denk dat coaches juist super waardevol kunnen zijn, vaak nog waardevoller dan iemand met een papiertje vanuit de universiteit. Wat ik zo om mij heen heb gezien hebben cliënten vaak heel erg veel aan ervaringsdeskundigen en mensen die vooral met de praktische zaken kunnen meedenken.
Dit is best accuraat, even de spot drijven. https://www.instagram.com/reel/CtIVf4yohEO/?igshid=NjIwNzIyMDk2Mg==
ik hoorde van mijn psycholoog ook dat de wachtlijsten enorm zijn. Heb je een indicatie gekregen hoelang het gaat duren?
Ik heb gisteren de volledige uitslag gekregen van het intelligentieonderzoek. Ik heb een redelijk stabiel intelligentieprofiel gelukkig maar werkgeheugen best een stuk lager. M’n psych legde uit dat adhd grote invloed heeft op werkgeheugen en verwerkingssnelheid. Dat gat kan zorgen voor best wat frustratie in het dagelijks leven. Ik ervaar die frustratie ook en ik vind het heel fijn dat ik nu weet waarom en waardoor. Ik vind dit erg waardevolle informatie waarvan ik dacht : misschien ook goed om te weten voor de meiden hier dat dit (lager werkgeheugen in verhouding) een typisch adhd-ding is.
Wat goed dat dit duidelijk in beeld is gebracht. Wat is een typisch voorbeeld voor jouw waarin dit naar voren komt?
@KleineLai Is jouw werkgeheugen redelijk stabiel? Bij mij wisselt het heel erg. En soms is hij eigenlijk wel ok maar wil hij teveel berekeningen tegelijk doen. Wat hem misschien eigenlijk niet minder maakt dan die van een ander (op dat moment). Maar hij wordt anders gebruikt. Bij mij denk ik dat dit 1 van de punten is waarom er misschien ass speelt bij mij. Ik moet gelijk een plan hebben ofzo. Het heeft lang geduurd voor ik besefte dat het niet gedreven was door angst. Maar dat het wel angstig of onprettig voelde om geen plan te hebben.