Hoi allemaal, Ik moet echt even mijn ei kwijt en weet niet of ik hier goed zit maar probeer het gewoon. Ben nu inmiddels 30 weken zwanger en heb vanaf week 20 een pittige zwangerschap. Onze dochter ligt al vanaf week 20 helemaal ingedaald, enorm veel harde buiken en krampen vanaf die tijd en bij 22 weken dachten ze zelfs even dat ik al zou bevallen. Gelukkig is dat niet gebeurt maar moet ik wel veel rusten. Nu ben ik 30 weken en heb ik sinds zo'n 1.5 week niet alleen last van enorm bandenpijn net boven mijn schaambot maar ook erg last van mijn liezen waardoor ik dus na een auto rit of maar even zitten bij opstaan enorm pijn in de onderkant heb en nog maar kleine stukje pijnloos kan lopen. Buiten dat om heb ik 16 maanden geleden een maagverkleining gehad en ben ik 53 kg afgevallen. Nu dat onze dochter (gelukkig) goed groeit heb ik erg veel last van misselijkheid en overgeven na maar iets te eten of drinken. Net ben ik dan ook weer erg beroerd geweest en heb ik even een flinke huilbui gehad. Ben het zwanger zijn even zo ontzettend zat. Voel me ellendig, kan geen kant op voor mijn gevoel en is dit niet de zwangerschap die ik me had voorgehouden. Als ik denk dat ik nog 10 weken zo moet zie ik het even niet zitten. Kortom kan net wachten tot ik weer mezelf ben en ons meisje eindelijk vast kan houden! Zijn er meerdere mensen die zich herkennen in het klaar zijn met zwangeren?
Hoi, misschien moet je m ergens anders neer zetten, bij de zwangere dames, dan krijg je meer reacties Maar kijk maar eens rond op het forum, er zijn er heel veel die er klaar mee zijn ruim voor de bevalling... Zelf was ik er ook klaar mee met 37 weken bij allebei. Allebei ingeleid met 37.6 (groeivertraging, placenta insufficiëntie bij allebei, vanaf 30 weken bijna dagelijks naar ZH voor controles) Maar als ik nog een keer een 3e zou mogen krijgen dan hoop ik toch zo dat de 40 weken wel gehaald mogen worden want wat waren de eerste maanden zwaar! Wat een getob: geen kracht om te drinken, borstvoeding die dus niet liep, niet op temperatuur kunnen blijven, te weinig aankomen of zelfs afvallen, niet kunnen poepen (geen kracht), veel voedingen (11x per etmaal, 3x per nacht, maandenlang), veel krampjes, veel huilen, kortom: bij allebei was te merken dat ze echt wel te vroeg waren geboren! De oudste deed haar oogjes pas open toen ze 2 weken was... Dus probeer het vol te houden, het is echt beter niet voor de 38 weken geboren te worden en liever pas met 40 of later... Ik vond de zwangerschap op het einde echt zwaar (maar had niet zoveel kwaaltjes op zich dus geen klagen) maar de eerste 4 weken met baby nog veel zwaarder! En zelfs de eerste 9 maanden met onze jongste waren veeeeeeeeel zwaarder dan de 9 maanden zwangerschap, haha