Afgelopen woensdag ben ik bevallen van mijn 4e kind.. en dit was de laatste.. het moment van afscheid nemen is gekomen.. Al mijn zwangerschappen waren enorm zwaar.. 9 maanden misselijk tot spugen toe.. de laatste 2 zwangerschappen kwam daar dan ook nog bekkeninstabiliteit bij.. dus ga ik het missen.. nee! Maar toch, nooit meer de spanning van een positieve zwangerschapstest.. nooit meer het eerste vlindertje in je buik voelen waarbij je je afvraagt of dat nou de baby was die je voelde.. nooit meer de intieme momenten van jou en je kindje die je had als je kindje bewoog en niemand die dat kon zien.. De roze wolk waar mensen het vaak over hebben heb ik nooit mogen aanschouwen, maar toch is het een afscheid van een periode die ik niet meer zal meemaken. Met de komst van de kleine meid is mijn gezin nl vervolmaakt.
Gefeliciteerd met je meisje. Hier ook afscheid genomen van het zwanger zijn. Maar kan het nog steeds niet van me afzetten. Eigenlijk wil ik nog een kindje ooit maar zwanger zijn vind ik echt niks, en de babytijd eigenlijk ook niet zo. Al hou ik wel heel veel van ons meisje, de babytijd vind ik zo zwaar.
heel bekend........ hier ook de gedachte dat ik nooit meer zwanger zal zijn....... ik kan er zo om gaan huilen.......... maar ja, we hebben nu 3 gezonde kinderen, de laatste zwangerschap heeft mijn bekken heel veel pijn gedaan, tot niet meer kunnen lopen aan toe, dus heel verstandig is het ook niet...... en buiten dat mijn man is inmiddels gesteriliseerd dus, het kan ook niet meer........ maar de gedachte alleen al dat het niet meer zal gebeuren.......brul brul brul.......
Ondanks dat 2 voldoende zijn, toch wel moeite met het idee dat het nooit meer zal gaan gebeuren... (tenzij moeder natuur nog iets voor ons in petto heeft). Nu 3 x zwanger mogen zijn, waarvan het niet allemaal zo soepel is gelopen. De 1e was een BBZ, de 2e te vroeg en de 3e mooi op tijd. Ik ben bere trots op mijn kindertjes! Maar ik mis het gevoel van binnen, mijn dikke buik. Het blijft bijzonder, het zwanger zijn... een mooie ervaring. Om alles een plekje te geven en het af te sluiten, ga ik een kleine tattoo zetten... iets voor mezelf en symbolisch voor de kindjes. Ik vind het reuze spannend, maar ben ook trots... zo heb ik ze op mijn manier altijd dicht bij me (het wordt overigens gezet op mijn buik, waar het ooit begon ) Edit: Limmeke gefeliciteerd met jullie meisje!
@Limmeke: gefeliciteerd met jullie dochtertje! @Djamila; he, jij ook hier? Hier ook wel echt afscheid genomen/aan het nemen van een zwangerschap. Ik vond mijn zwangerschappen juist super, maar wil geen kinderen meer dus dit was het ook voor mij.... Heb het 2 keer mee mogen maken, 2 mooie gezonde dochters...dus heb geen klagen....
Zo herkenbaar! In september heb ik ook afscheid genomen van het zwanger zijn. Toen ben ik bevallen van de derde gezonde uk en nu is het compleet. En inderdaad het idee nooit meer die test doen, de eerste plopjes voelen, het bevallen (ondanks dat het zoveel pijn doet, is het wel iets heel speciaals) is moeilijk, ondanks dat ik wel praktisch zeker weet dat dit genoeg is.
Zo herkenbaar, tijdens mijn zwangerschap heb ik veel lopen schelden en vloeken dat dit echt de laatste is en dat ik nooit meer zwanger wil zijn want mijn zwangerschap is vanaf de 6e week erg beroerd geweest. En nu ben ik amper 3 weken bevallen van ons 2e kindje en heb al de hele week de tranen in mijn ogen staan als ik besef dat ik dit allemaal voor de laatste keer meemaak. Het is net of je nu nog meer probeert te genieten van elk moment omdat je weet dat het nooit meer terug komt, snik.
Daarom heb ik deze zwangerschap heel bewust genoten... tuurlijk is het niet 9 maanden feest maar hoe je dingen ervaart ligt toch voor een groot gedeelte aan je instelling. Ik kan wel klagen over 3u slaap per nacht, bekkenpijn enz enz. maar dat verandert er niks aan en hoe zwaar het soms is ik zou geen moment willen missen. Zwanger zijn is maar een paar maanden. Ik kijk nu ook enorm uit naar de baby maar ben ook nog bezig met het laatste afsluiten van deze periode. Ik hoop dat het heel bewust bezig zijn en veel genieten het makkelijker maakt.
Ook ik heb afscheid genomen van het zwanger zijn. Ik heb 3 stress zwangerschappen gehad. Vroegtijdige weeen, bekken instabiliteit. Al met al geen pretje. Ook ik heb vooral op het einde van de zwangerschap lopen vloeken dat ik het zat was om zwanger te zijn. Ik ben vanaf 2007 al aan het zwangeren. 2010 was de laatste keer en ik ben nu bevallen. Ik weet geen eens meer hoe het is om niet zwanger te zijn haha. Met de komst van onze tweede dochter en derde kindje is ons gezin compleet. Geen zwangerschappen meer. De eerste spannende weken, de 20 weken echo de eerste schopjes, dit was de laatste keer.
Ik heb afscheid moeten nemen op advies van artsen.Ik dacht dat ik dit heel erg zou vinden mede omdat je nu niet zelf kan beslissen maar eerlijk gezegd voelt het goed zo...tot nu toe ondervind ik er geen emotie bij. Misschien komt dit ook wel omdat de zwangerschap en bevalling voor mij horor was. We hebben een prachtig mannetje en dat geluk zijn we aan het koesteren.